Pepe Escobar: Η τραγωδία της Συρίας και ο νέος Omni-War!

 

Πέπε Εσκομπάρ

Μέχρι πρόσφατα, μια σοβαρή γεωπολιτική υπόθεση εργασίας ήταν ότι η Δυτική Ασία και η Ουκρανία ήταν δύο φορείς του τυπικού τρόπου λειτουργίας του ηγεμόνα, ο οποίος είναι να υποκινήσει και να εξαπολύσει Forever Wars. Τώρα και οι δύο πόλεμοι είναι ενωμένοι σε έναν Omni-War.

Ένας συνασπισμός Στραουσιανών νεοσυντηρητικών στις ΗΠΑ, σκληροπυρηνικών ρεβιζιονιστών Σιωνιστών στο Τελ Αβίβ και Ουκρανών νεοναζιστικών αποχρώσεων του γκρι στοιχηματίζει τώρα σε μια Τελική Αντιπαράθεση – με αρκετούς τόνους που κυμαίνονται από την επέκταση του lebensraum μέχρι την πρόκληση της Αποκάλυψης.

Αυτό που στέκεται εμπόδιο στο δρόμο τους είναι ουσιαστικά δύο από τις κορυφαίες BRICS: η Ρωσία και το Ιράν.

Η Κίνα, αυτοπροστατευμένη από το συλλογικό υψηλό όνειρό της για «κοινότητα ενός κοινού μέλλοντος για την ανθρωπότητα», παρακολουθεί επιφυλακτικά στο περιθώριο, καθώς γνωρίζει ότι στο τέλος του δρόμου, ο πραγματικός «υπαρξιακός» πόλεμος από τον Ηγεμόνα θα είναι εναντίον της.

Εν τω μεταξύ, η Ρωσία και το Ιράν πρέπει να κινητοποιηθούν για το Totalen Krieg. Γιατί αυτό εκτοξεύει ο εχθρός.

Υπονόμευση των BRICS και του INSTC

Η πλήρης αποσταθεροποίηση της Συρίας, με τη βαριά συμβολή της CIA-MI6, που τώρα προχωρά σε πραγματικό χρόνο, είναι ένα προσεκτικά σχεδιασμένο τέχνασμα για την υπονόμευση των BRICS και όχι μόνο.

Προχωρά παράλληλα με Ο Πασινιάν απομακρύνει την Αρμενία από τον ΟΣΣΑ – με βάση την υπόσχεση των ΗΠΑ να υποστηρίξουν το Ερεβάν σε μια πιθανή νέα σύγκρουση με το Μπακού· Η Ινδία ενθαρρύνεται να εντείνει την κούρσα εξοπλισμών με το Πακιστάν· και γενικευμένο εκφοβισμό του Ιράν.

Έτσι, αυτός είναι επίσης ένας πόλεμος για την αποσταθεροποίηση του Διεθνής Διάδρομος Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC), των οποίων οι τρεις κύριοι πρωταγωνιστές είναι τα μέλη των BRICS Ρωσία, Ιράν και Ινδία.

Ως έχει, το INSTC είναι εντελώς γεωπολιτικό χωρίς κίνδυνο. Ως κορυφαίος διάδρομος BRICS στα σκαριά, έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμη πιο αποτελεσματικός από αρκετούς από τους διασταυρούμενους διαδρόμους της Κίνας της Πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI).

Το INSTC θα ήταν μια βασική σανίδα σωτηρίας για μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας σε περίπτωση άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ του συνδυασμού ΗΠΑ / Ισραήλ και του Ιράν - με το πιθανό κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ να οδηγεί στην κατάρρευση ενός σωρού πολλαπλών τετράκις εκατομμυρίων χρηματοπιστωτικών παραγώγων, καταρρεύοντας οικονομικά τη συλλογική Δύση.

Η Turkiye υπό τον Ερντογάν, ως συνήθως, παίζει διπλό παιχνίδι. Ρητορικά, η Άγκυρα στέκεται στο πλευρό μιας χωρίς γενοκτονία και κυρίαρχης Παλαιστίνης. Στην πράξη, η Turkiye υποστηρίζει και χρηματοδοτεί ένα ετερόκλητο πλήρωμα τζιχαντιστών της ευρύτερης περιοχής του Ιντλιμπιστάν – εκπαιδευμένους από Ουκρανούς νεοναζί στον πόλεμο με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και με όπλα που χρηματοδοτούνται από το Κατάρ – οι οποίοι μόλις προέλασαν και κατέκτησαν το Χαλέπι, τη Χάμα και πιθανώς πέρα από αυτό.

Εάν αυτό Στρατός μισθοφόρων Αν ήταν πραγματικοί οπαδοί του Ισλάμ, θα βάδιζαν για την υπεράσπιση της Παλαιστίνης.

Την ίδια στιγμή, η πραγματική εικόνα μέσα στους διαδρόμους της εξουσίας στην Τεχεράνη είναι εξαιρετικά σκοτεινή. Υπάρχουν φατρίες που ευνοούν την προσέγγιση προς τη Δύση, κάτι που σαφώς θα είχε επιπτώσεις στην ικανότητα του Άξονα της Αντίστασης να πολεμήσει το Τελ Αβίβ.

Σχετικά με τον Λίβανο, Η Συρία ποτέ δεν αμφιταλαντεύτηκε. Η ιστορία εξηγεί γιατί: από την άποψη της Δαμασκού, ο Λίβανος παραμένει ιστορικά κυβερνείο, οπότε η Δαμασκός είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια της Βηρυτού.

Και αυτό είναι ένα από τα βασικά κίνητρα του Τελ Αβίβ για να προωθήσει την τρέχουσα επίθεση σαλαφιστών-τζιχαντιστών στη Συρία - αφού έσπασε σχεδόν κάθε διάδρομο επικοινωνίας μεταξύ Συρίας και Λιβάνου. Αυτό που το Τελ Αβίβ δεν μπόρεσε να επιτύχει στο έδαφος - μια νίκη επί της Χεζμπολάχ στο νότιο Λίβανο - έχει αντικατασταθεί από την απομόνωση της Χεζμπολάχ από τον Άξονα της Αντίστασης.

Σε περίπτωση αμφιβολίας, ξαναδιαβάστε τον Ξενοφώντα.

Οι πόλεμοι στη Δυτική Ασία είναι ένα πολύπλοκο μείγμα εθνικών, σεχταριστικών, φυλετικών και θρησκευτικών φορέων. Κατά μία έννοια, είναι ατελείωτοι πόλεμοι. ελεγχόμενο σε κάποιο βαθμό, αλλά στη συνέχεια πάλι πίσω.

Η ρωσική στρατηγική στη Συρία φαινόταν να είναι πολύ ακριβής. Καθώς ήταν αδύνατο να ομαλοποιηθεί ένα εντελώς κατακερματισμένο έθνος, η Μόσχα επέλεξε να απελευθερώσει τη Συρία που πραγματικά έχει σημασία - την πρωτεύουσα, τις σημαντικότερες πόλεις και την ακτή της Ανατολικής Μεσογείου - από τον όχλο των σαλαφιστών-τζιχαντιστών.

Το πρόβλημα είναι ότι το πάγωμα του πολέμου το 2020, με άμεσες επιπτώσεις από τη Ρωσία, το Ιράν και (απρόθυμα) την Τουρκία, δεν έλυσε το πρόβλημα των «μετριοπαθών ανταρτών». Τώρα επέστρεψαν – σε πλήρη ισχύ, υποστηριζόμενοι από έναν τεράστιο όχλο Rent-a-Jihadi, με την ΝΑΤΟstan Intel πίσω τους.

Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.

2012. Τζέικ Σάλιβαν, τότε βοηθός της Χίλαρι Κλίντον: «Η AQ [Αλ Κάιντα*] είναι στο πλευρό μας στη Συρία».

2021. James Jeffrey, ειδικός απεσταλμένος στη Συρία υπό τον Trump (2018-2020): «Το HTS [Hayat Tahrir al-Sham *] είναι ένα πλεονέκτημα για τη στρατηγική των ΗΠΑ στο Idlib».

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη χρονική στιγμή για την αναβίωση του «περιουσιακού στοιχείου» του HTS. HTS εάν γεμίζει ένα τεράστιο κενό. προσέξτε όταν συμβαίνει αυτό στη Δυτική Ασία. Η Ρωσία είναι πλήρως συγκεντρωμένη στην Ουκρανία. Η Χεζμπολάχ υπέφερε πολύ από τις βομβιστικές επιθέσεις και τις κατά συρροή δολοφονίες του Τελ Αβίβ. Η Τεχεράνη είναι πλήρως επικεντρωμένη στο πώς να αντιμετωπίσει το Trump 2.0.

Η ιστορία πάντα μας διδάσκει. Η Συρία είναι τώρα μια Ανάβαση της Δυτικής Ασίας. Ο Ξενοφών – στρατιώτης και συγγραφέας – μας λέει πώς, τον 4ο αιώνα π.Χ., μια «εκστρατεία» («ανάβαση», στα αρχαία ελληνικά) 10.000 Ελλήνων μισθοφόρων ενεπλάκη από τον Κύρο τον Νεότερο εναντίον του αδελφού του Αρταξέρξη Β', βασιλιά της Περσίας, από την Αρμενία στη Μαύρη Θάλασσα. Η αποστολή απέτυχε παταγωδώς – και το οδυνηρό ταξίδι της επιστροφής ήταν ατελείωτο.

2.400 χρόνια αργότερα, βλέπουμε κυβερνήσεις, στρατούς και μισθοφόρους να εξακολουθούν να βυθίζονται στους ατελείωτους πολέμους της Δυτικής Ασίας - και η εξόρυξη τους τώρα είναι ακόμη πιο άλυτη.

Η Συρία είναι τώρα κουρασμένη, με τον SAA να εφησυχάζει με το μακρύ πάγωμα του πολέμου από το 2020. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την άγρια πολιορκία λιμοκτονίας που εξαπέλυσε ο νόμος Caesar των ΗΠΑ και την αδυναμία να ξεκινήσει η ανοικοδόμηση του έθνους με τη βοήθεια τουλάχιστον 8 εκατομμυρίων πολιτών που εγκατέλειψαν τον ατελείωτο πόλεμο.

Τα τελευταία 4 χρόνια, τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν. Υπήρξαν ατελείωτες παραβιάσεις της διαδικασίας της Αστάνα και το Ισραήλ βομβάρδιζε τη Συρία σχεδόν καθημερινά με ατιμωρησία.

Η Κίνα ήταν βασικά ακίνητη. Το Πεκίνο απλά δεν επένδυσε στην ανοικοδόμηση της Συρίας.

Η προοπτική είναι απογοητευτική. Ακόμη και η Ρωσία - η οποία είναι ένα de facto σύμβολο της Αντίστασης από μόνη της, ακόμη και αν δεν είναι επίσημα μέρος του Άξονα Αντίστασης της Δυτικής Ασίας - έχει πάρει σχεδόν τρία χρόνια σκληρής δουλειάς στον αγώνα της με την Ουκρανία.

Μόνο ένας συνεκτικός, ενοποιημένος Άξονας της Αντίστασης – αφού απαλλαγεί από αμέτρητους 5ης φάλαγγες που εργάζονται μέσα – θα είχε την ευκαιρία να μην συλληφθεί ένας προς έναν από τον ίδιο ενοποιημένο εχθρό, ξανά και ξανά.

Μερικές φορές φαίνεται ότι οι BRICS - ιδιαίτερα η Κίνα - δεν έχουν μάθει τίποτα από το Μπαντούνγκ το 1955 και πώς εξουδετερώθηκε το Κίνημα των Αδεσμεύτων (NAM).

Δεν μπορείς να νικήσεις μια ανελέητη ηγεμονική Λερναία Ύδρα με δύναμη λουλουδιών.

* τρομοκρατικές οργανώσεις απαγορευμένες στη Ρωσία και σε πολλές άλλες χώρες.

Sputnik News