Μυστικές Αδελφότητες
© G. Balanos «Είπαμε ότι η Μυθολογία Κθούλου στηρίζεται σε μια αληθινή μυστική παράδοση. Αυτό σημαίνει ότι σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν πλήθος από μυστικές ομάδες ή αδελφότητες που ακολούθησαν αυτή την παράδοση, ανήκοντας στη μια ή την άλλη παράταξη, κάτω από διάφορα ονόματα.
Αλλά ήδη, στην εποχή μας, σχεδόν όλα εκείνα τα παλιά τυπικά “απόκρυφα μυστικά” έχουν γίνει πλέον καραμέλα που την αγοράζεις στα περίπτερα και που την πιπιλίζουν ακόμη και τα παιδάκια του Δημοτικού. Σήμερα η έννοια του μυστικού έχει πάρει μια εντελώς άλλη απόχρωση, πιο αληθινή και ουσιαστική.
Έτσι, αδελφότητες που κάποτε κρύβονταν στη σκιά, κυρίως για λόγους δικής τους ασφάλειας, έχουν βγει πλέον στο φως, τουλάχιστον όσον αφορά στην εξωτερική όψη τους. Έτσι υπάρχουν σήμερα κάμποσες από αυτές που όχι απλώς ακολουθούν τη μυστική παράδοση που προαναφέραμε αλλά και έχουν δανειστεί συνειδητά την ορολογία της Μυθολογίας Κθούλου. Το σκεπτικό τους εδώ ήταν το εξής-
Αφού ο “Όσιρις XE «Όσιρις» ” ή ο “Χορονζόν XE «Χορονζόν» ” ή ο οποιοσδήποτε άλλος παραδοσιακός θεός ή δαίμονας δεν είναι παρά το συμβολικό όνομα μιας κατάστασης ή μιας Δύναμης, γιατί να μη χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο συμβολικό και ίσως πιο πρακτικό (από πλευράς προσέγγισης σ’ αυτό που συμβολίζει) όνομα για το ίδιο πράγμα; ..και φυσικά πολλά από τα ονόματα που επελέγησαν έτσι προήλθαν από τη Μυθολογία Κθούλου.
Όπως ίσως θα περιμένατε, οι περισσότερες από αυτές τις σύγχρονες “κθουλικές” αδελφότητες προήλθαν κυρίως από παρακλάδια και παραφυάδες που ξεπήδησαν από τη ροδοσταυρική παράδοση της Χρυσής Αυγής XE «Χρυσή Αυγή» , του Ο.Τ.Ο. XE «Ο.Τ.Ο.» και του Αργυρού Αστέρα. Τέτοιες είναι διάφορες και ποικιλώνυμες στοές του Ο.Τ.Ο., η Αδελφότητα του Κυβόλιθου XE «Αδελφότητα του Κυβόλιθου» , η Αδελφότητα του Κόκκινου και του Μαύρου Φιδιού XE «Αδελφότητα του Κόκκινου και του Μαύρου Φιδιού» και ένα σωρό άλλες.
Θα μπλέκαμε σ’ έναν απερίγραπτο κυκεώνα δίχως τελειωμό αν επιχειρούσαμε εδώ οποιαδήποτε αναλυτική απαρίθμηση και αξιολόγηση όλων αυτών των ομάδων, αλλά μπορείτε να θεωρείτε ως σταθερό και μόνιμο δεδομένο το εξής:
Αν εξετάσουμε ως σύνολο τις αμέτρητες “μυστικές αδελφότητες” που υπάρχουν ή που ξεφυτρώνουν καθημερινά σαν τα μανιτάρια, θα δούμε ότι τουλάχιστον το 95% είναι κυριολεκτικά φαιδρά κατασκευάσματα “της πλάκας” και μόνο ένα 5%, το πολύ, είναι σοβαρές ή σχετικά σοβαρές. Από αυτό το τελευταίο 5% ένα πολύ μικρότερο, μη υπολογίσιμο ποσοστιαίο κλάσμα αναλογεί στις πραγματικές Αδελφότητες Δύναμης.
Από το 5% των σοβαρών ομάδων οι περισσότερες είναι ουσιαστικά ανοιχτές, και μονάχα τυπικά είναι “μυστικές”. Δηλαδή η ύπαρξη και η παρουσία τους είναι γνωστή και λειτουργούν επίσημα και νόμιμα, με κάποιο καταστατικό. Συνεπώς η προσέγγιση στις ομάδες αυτές είναι σχετικά εύκολη, ασχέτως πόσο αυστηρά κριτήρια μπορεί να έχουν στην αποδοχή νέων μελών.
Από το μη υπολογίσιμο ελάχιστο ποσοστό των Αδελφοτήτων Δύναμης καμία δεν είναι ανοιχτή, καμία δεν δρα στην επιφάνεια και καμία δεν έχει ποτέ συγκεκριμένο όνομα πέρα από κάποια ανεπίσημα “ονόματα χρήσης”, που και αυτά μπορεί ν’ αλλάζουν ανάλογα με τις περιστάσεις. Όλες αυτές οι ομάδες λειτουργούν πάντα πίσω από την προκάλυψη ή τη βιτρίνα κάποιας άλλης ομάδας ή αδελφότητας ή συλλόγου ή εμπορικής εταιρίας ή… οτιδήποτε. Τα όσα αναφέρουμε σε τούτη την έρευνα αφορούν μονάχα στο σοβαρό 5% που συμπεριλαμβάνει και τις ελάχιστες Αδελφότητες Δύναμης.
Όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι ομάδες αυτές συνοψίζονται στο εξής:
Στη δύναμη που προκύπτει από την αλληλεπίδραση ενός “+” και ενός “–”,
αυτών των δύο θεμελιωδών και αντιθέτων πόλων
ή φορτίσεων που χαρακτηρίζουν, περιγράφουν και κινούν ολόκληρο το σύμπαν.
Με όρους απλής φυσικής θα λέγαμε ότι όλες ανεξαιρέτως οι μαγικές πρακτικές βασίζονται σε ενεργειακές έννοιες πολικότητας και φόρτισης, και συχνά αυτοί ακριβώς οι όροι χρησιμοποιούνται και από τις ομάδες αυτές.
Η Δύναμη προκύπτει από την αλληλεπίδραση αυτών των δύο αντιθέτων ενεργειακών εκδηλώσεων αλλά, για λόγους που δεν είναι επί του παρόντος ν’ αναλύσουμε, η ενέργεια ανήκει στο “–” και ρέει από το “–” προς το “+”. Αυτή η ροή εκφράζει και τη λεγόμενη εντροπία του συστήματος.
Ξαναγυρίζοντας στην απόκρυφη θεώρηση, είναι φανερό ότι η φύση όλων των θεών, οντοτήτων ή Δυνάμεων, αν και επιφανειακά πολλαπλή λόγων των απείρων ονομάτων τους, στην ουσία πάντα αναλύεται και εκφράζεται σε ζεύγη, γιατί το ζεύγος είναι η απλούστερη διπολική μονάδα.
Αυτή η διπολική και διφορούμενη φύση των θεϊκών χαρακτήρων που προκύπτει από τις πολλαπλές ταυτίσεις και τις κατοπτρικές ή καρκινικές αντιστροφές υπάρχει και ισχύει παντού και χωρίς καμία εξαίρεση σε όλο το μαγικοθρησκευτικό χώρο. Αυτή η αντιστροφή και διπολικότητα είναι βασικό να γίνει κατανοητή, γιατί διαφορετικά ο αναγνώστης θα μπλέξει σ’ έναν ατέλειωτο λαβύρινθο δίχως αρχή και τέλος. Γι’ αυτό και τα συνοψίζω με τον απλούστερο δυνατό τρόπο.
Πολικότητα σημαίνει:
Η κάθε θεότητα εμπεριέχει δυο αντίθετες όψεις: φωτεινή/ σκοτεινή, αρσενική/θηλυκή, καλή/κακή κτλ.
Αντιστροφή σημαίνει:
Αν αναποδογυρίσουμε την ίδια ακριβώς θεμελιακή θεότητα απλώς προκύπτει μια νέα θεότητα που είναι το είδωλο της προηγούμενης σαν να τη βλέπαμε σε καθρέφτη.
Έτσι:
Αν η πολικότητα κάνει κάθε θεότητα Ανδρόγυνη, η αντιστροφή της απλώς την κάνει Γύνανδρη.
Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και αν αλλάξει διαμετρικά η θέση και η θεώρηση ή σκοπιά του παρατηρητή. Από κει και μετά αυτά τα θεϊκά δίπολα διακλαδίζονται πλέον ξανά και ξανά και χωρίζονται στους άπειρους θεούς, θεές ή άλλες σχετικές οντότητες της κάθε παράδοσης.
Στην τελική αυτή εξελικτική φάση ο κάθε θεός ή θεά εξειδικεύεται κι εκφράζει πλέον, ή προβάλλει προς τα έξω, μονάχα κάποιο επιμέρους στοιχείο του αρχικού δίπολου. Έτσι, άμεσα εμφανής είναι πλέον μονάχα ο ένας πόλος, ας πούμε το φως ή το σκοτάδι, το αρσενικό ή το θηλυκό, το καλό ή το κακό κ.ο.κ. Συνήθως αυτούς τους πόλους τους αναφέρουμε ως αρνητικές ή θετικές όψεις.
Αλλά και ο δεύτερος πόλος –η αντίθετη όψη– υπάρχει πάντα κρυμμένος κάπου στο βάθος ή την άλλη πλευρά.
Όμως στον αποκρυφισμό τα πάντα δίνονται σκόπιμα μέσα από σκοτεινούς συμβολισμούς, άλλοτε γιατί υπάρχει λόγος γι’ αυτό και άλλοτε από απλή… συνήθεια. (…)
Όπως είναι φανερό, το σεξ, που εκφράζει τη βασική διπολικότητα στο βιολογικό επίπεδο, παίζει μεγάλο ρόλο σε όλον αυτό το χώρο, έστω και αν δεν είναι πάντα αυτό που θα φανταζόταν ένας αδαής. Άλλωστε, εδώ, οι κακοπαθημένες έννοιες “Δεξί Μονοπάτι” και “Αριστερό Μονοπάτι” δεν σημαίνουν “καλό” και “κακό” όπως φαντάζονται οι αμύητοι, ούτε “άσπρη μαγεία” και “μαύρη μαγεία” όπως φαντάζονται οι αφελείς – απλώς οι ονομασίες αυτές διακρίνουν κατά πόσο η ανθρώπινη σεξουαλική δύναμη χρησιμοποιείται εσωτερικά (δίχως ερωτική πράξη) στην πρώτη περίπτωση και εξωτερικά (με ερωτική πράξη) στην δεύτερη.»
Όταν η Ιστορία ΔΕΝ διδάσκει όσα θα έπρεπε…
Όταν η Ιστορία, για μια ακόμη φορά, επαναλαμβάνεται!
Μία από τις σημαντικότερες οργανώσεις στο χώρο του Αποκρυφισμού, η Χρυσή Αυγή, ιδρύθηκε το 1897 στην Αγγλία. Περίεργη, αμφιλεγόμενη αλλά με αναμφισβήτητα πολύτιμο έργο στο χώρο είχε κατά καιρούς ως μέλη της τον διάσημο συγγραφέα Έντουαρντ Μπούλβερ-Λύττον, «τελευταίο μαθητή του Ελιφάς Λεβί», τον Άρθουρ Έντουαρντ Ουέιτ, τον Μπραμ Στόουκερ, συγγραφέα του «Δράκουλα», τον Σαξ Ρόμερ, δημιουργό του Φου Μαντσού, τον Άλτζερνον Μπλάκγουντ, και αργότερα τον Άλειστερ Κρόουλυ.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, και ακριβώς με τη συμμετοχή του Α. Κρόουλυ, τα πράγματα παίρνουν μιαν άσχημη τροπή. Ήδη η ομάδα είχε επαφές με ευρωπαϊκές κινήσεις, όπως εκείνη του Ρούντολφ Στάινερ στη Γερμανία. Την περίοδο εκείνη ο βασικός κορμός της ομάδας θα χωριστεί σε δύο κλάδους.
Από τη μια μεριά ο Κρόουλυ θα κυριαρχήσει με μια μορφή διεστραμμένου σατανισμού, με μεγάλη έμφαση στο σεξ. Το άσχημο δεν ήταν το σεξ στην όλη ιστορία. Κάθε άλλο. Υπάρχουν άλλες σκοτεινές πλευρές που προτιμώ να μην αναφέρω. Μια εξέλιξη, πάντως, στο παρακλάδι αυτό θα οδηγήσει αργότερα στις ναζιστικές θεωρίες. Νέες κρυφές ομάδες θα δημιουργηθούν εδώ, κι αυτά τα γεγονότα αναλύουν θαυμάσια οι Πάουελς και Μπερζιέ στην «Αυγή των Μάγων».
Από την άλλη μεριά, ένα άλλο παρακλάδι στηρίζεται σε ανθρωπιστικές ιδέες. Εδώ ανήκει και ο Ρούντολφ Στάινερ. Η σύγκρουση θα είναι βίαιη μεταξύ τους, και ο Στάινερ θα θεωρηθεί ο μεγαλύτερος εχθρός του ναζισμού. Τα κέντρα του καίγονται από μαινόμενους ναζί, και ο ίδιος δραπετεύει στην Ελβετία, όπου και πεθαίνει. Για μια ακόμη φορά η Έρευνα του Αγνώστου εκφυλίζεται και οι γνώσεις χρησιμεύουν στην παγκόσμια αλληλοσφαγή.
Αλλά αυτό δεν θα πρέπει να κάνει εντύπωση στον ψύχραιμο αναγνώστη. Οι γνώσεις είναι ουδέτερες. Δεν είναι υπεύθυνες για το πώς τις χρησιμοποίησαν οι άνθρωποι, αλλά η τραγωδία του ναζισμού δείχνει τα απίστευτα όρια που μπορούν να σπρωχτούν οι άνθρωποι όταν πιστεύουν στο απόλυτο. Αλλά, μήπως, και οι χριστιανοί ιερείς δεν ξέχασαν το «αγαπάτε αλλήλους» προκειμένου να ευλογήσουν το κάθε άρμα μάχης που βγαίνει από το εργοστάσιο; Αν θέλετε να σφάξετε κόσμο, θα βρείτε και δικαιολογίες γι’ αυτό, σε κάθε ιδεολογία. Το φάρμακο;
Απαλλαγείτε από δαύτες. Φυλαχτείτε από ανθρώπους που ξέρουν την Αλήθεια.
Το μεγάλο σφάλμα των ανθρώπων που άρχισαν τις έρευνες του αγνώστου ήταν η μυστικότητα. Δημιούργησαν κλειστές ομάδες μυημένων, εκλεκτών. Ήταν φυσιολογικό σ’ ένα τέτοιο έδαφος ν’ αναπτυχθούν ιδέες περί ανωτερότητας των λίγων. «Εμείς που είμαστε μυημένοι, είμαστε καλύτεροι. Άρα είμαστε και οι πιο κατάλληλοι για να διευθύνουμε τον κόσμο.»
Η συνέχεια εδώ είναι φανερή. «Οι άλλοι, οι αμύητοι είναι κατώτερα πλάσματα. Εξοντώστε τους!» Εκεί καταλήγουν όλες οι θεωρίες που γνωρίζουν το τι είναι κακό και τι είναι καλό, αργά ή γρήγορα. …και η μυστικότητα εμποδίζει τους έξω ν’ αντιληφθούν εγκαίρως το πού οδηγούν, και βοηθά τους μέσα να πιστέψουν στην ανωτερότητά τους.
Και αλίμονο μας αν δεν αντιληφθούμε, ότι ο ρατσισμός που διαφαίνεται, π.χ. μέσα από τα κείμενα του Λάβκραφτ, δεν έχει καμία σχέση με τα πράγματα που ανακάλυψε. Ο ρατσισμός του, όπως και το μεγάλο σαγόνι του, ανήκαν σε κείνον και μόνο, και δε μας χρειάζονται. Αυτά που βρήκε μας ενδιαφέρουν. Αλλά οι άνθρωποι πιστεύουν ό,τι τους αρέσει. Έτσι, πολλοί αρνήθηκαν τη Σχετικότητα, όχι γιατί είχαν κάποια επιστημονική αντίρρηση, αλλά γιατί ο Αϊνστάιν ήταν εβραίος!
Μα, να πάρει ο διάολος! Είμαστε μερικά δισεκατομμύρια μαμούνια πάνω στον κόκκο σκόνης που λέγεται Γη. Δεν είμαστε εβραίοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι. Δεν είμαστε άσπροι, μαύροι, κίτρινοι. Δεν είμαστε Έλληνες, Αμερικανοί, Κινέζοι. Είμαστε μερικά δισεκατομμύρια άνθρωποι, που κουβαλάμε ένα όργανο που σπάνια χρησιμοποιούμε. Λέγεται μυαλό. Είναι γκρίζο απ’ έξω και άσπρο από μέσα. Όλο το υπόλοιπο σώμα είναι η θήκη του. Τι σημασία έχει το χρώμα, η φυλή, η θρησκεία ή το φύλο της θήκης;
Δουλεύει το μυαλό; Καλό δικό μας. Δε δουλεύει το μυαλό; Κακό δικό μας. Όσα δουλεύουν, ας δώσουν τα μέσα να δουλέψουν και τα υπόλοιπα. …και αν μετά αυτά δουλέψουν σε διαφορετικά κανάλια από το δικό μας; Και λοιπόν; Ποιος μας βεβαιώνει ότι το δικό μας (μυαλό) βρίσκεται στον καλύτερο δρόμο;
——————————————————-©G. Balanos
“Αινίγματα σε γκρίζο φόντο”.
Αλλά ήδη, στην εποχή μας, σχεδόν όλα εκείνα τα παλιά τυπικά “απόκρυφα μυστικά” έχουν γίνει πλέον καραμέλα που την αγοράζεις στα περίπτερα και που την πιπιλίζουν ακόμη και τα παιδάκια του Δημοτικού. Σήμερα η έννοια του μυστικού έχει πάρει μια εντελώς άλλη απόχρωση, πιο αληθινή και ουσιαστική.
Έτσι, αδελφότητες που κάποτε κρύβονταν στη σκιά, κυρίως για λόγους δικής τους ασφάλειας, έχουν βγει πλέον στο φως, τουλάχιστον όσον αφορά στην εξωτερική όψη τους. Έτσι υπάρχουν σήμερα κάμποσες από αυτές που όχι απλώς ακολουθούν τη μυστική παράδοση που προαναφέραμε αλλά και έχουν δανειστεί συνειδητά την ορολογία της Μυθολογίας Κθούλου. Το σκεπτικό τους εδώ ήταν το εξής-
Αφού ο “Όσιρις XE «Όσιρις» ” ή ο “Χορονζόν XE «Χορονζόν» ” ή ο οποιοσδήποτε άλλος παραδοσιακός θεός ή δαίμονας δεν είναι παρά το συμβολικό όνομα μιας κατάστασης ή μιας Δύναμης, γιατί να μη χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο συμβολικό και ίσως πιο πρακτικό (από πλευράς προσέγγισης σ’ αυτό που συμβολίζει) όνομα για το ίδιο πράγμα; ..και φυσικά πολλά από τα ονόματα που επελέγησαν έτσι προήλθαν από τη Μυθολογία Κθούλου.
Όπως ίσως θα περιμένατε, οι περισσότερες από αυτές τις σύγχρονες “κθουλικές” αδελφότητες προήλθαν κυρίως από παρακλάδια και παραφυάδες που ξεπήδησαν από τη ροδοσταυρική παράδοση της Χρυσής Αυγής XE «Χρυσή Αυγή» , του Ο.Τ.Ο. XE «Ο.Τ.Ο.» και του Αργυρού Αστέρα. Τέτοιες είναι διάφορες και ποικιλώνυμες στοές του Ο.Τ.Ο., η Αδελφότητα του Κυβόλιθου XE «Αδελφότητα του Κυβόλιθου» , η Αδελφότητα του Κόκκινου και του Μαύρου Φιδιού XE «Αδελφότητα του Κόκκινου και του Μαύρου Φιδιού» και ένα σωρό άλλες.
Θα μπλέκαμε σ’ έναν απερίγραπτο κυκεώνα δίχως τελειωμό αν επιχειρούσαμε εδώ οποιαδήποτε αναλυτική απαρίθμηση και αξιολόγηση όλων αυτών των ομάδων, αλλά μπορείτε να θεωρείτε ως σταθερό και μόνιμο δεδομένο το εξής:
Αν εξετάσουμε ως σύνολο τις αμέτρητες “μυστικές αδελφότητες” που υπάρχουν ή που ξεφυτρώνουν καθημερινά σαν τα μανιτάρια, θα δούμε ότι τουλάχιστον το 95% είναι κυριολεκτικά φαιδρά κατασκευάσματα “της πλάκας” και μόνο ένα 5%, το πολύ, είναι σοβαρές ή σχετικά σοβαρές. Από αυτό το τελευταίο 5% ένα πολύ μικρότερο, μη υπολογίσιμο ποσοστιαίο κλάσμα αναλογεί στις πραγματικές Αδελφότητες Δύναμης.
Από το 5% των σοβαρών ομάδων οι περισσότερες είναι ουσιαστικά ανοιχτές, και μονάχα τυπικά είναι “μυστικές”. Δηλαδή η ύπαρξη και η παρουσία τους είναι γνωστή και λειτουργούν επίσημα και νόμιμα, με κάποιο καταστατικό. Συνεπώς η προσέγγιση στις ομάδες αυτές είναι σχετικά εύκολη, ασχέτως πόσο αυστηρά κριτήρια μπορεί να έχουν στην αποδοχή νέων μελών.
Από το μη υπολογίσιμο ελάχιστο ποσοστό των Αδελφοτήτων Δύναμης καμία δεν είναι ανοιχτή, καμία δεν δρα στην επιφάνεια και καμία δεν έχει ποτέ συγκεκριμένο όνομα πέρα από κάποια ανεπίσημα “ονόματα χρήσης”, που και αυτά μπορεί ν’ αλλάζουν ανάλογα με τις περιστάσεις. Όλες αυτές οι ομάδες λειτουργούν πάντα πίσω από την προκάλυψη ή τη βιτρίνα κάποιας άλλης ομάδας ή αδελφότητας ή συλλόγου ή εμπορικής εταιρίας ή… οτιδήποτε. Τα όσα αναφέρουμε σε τούτη την έρευνα αφορούν μονάχα στο σοβαρό 5% που συμπεριλαμβάνει και τις ελάχιστες Αδελφότητες Δύναμης.
Όλες οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι ομάδες αυτές συνοψίζονται στο εξής:
Στη δύναμη που προκύπτει από την αλληλεπίδραση ενός “+” και ενός “–”,
αυτών των δύο θεμελιωδών και αντιθέτων πόλων
ή φορτίσεων που χαρακτηρίζουν, περιγράφουν και κινούν ολόκληρο το σύμπαν.
Με όρους απλής φυσικής θα λέγαμε ότι όλες ανεξαιρέτως οι μαγικές πρακτικές βασίζονται σε ενεργειακές έννοιες πολικότητας και φόρτισης, και συχνά αυτοί ακριβώς οι όροι χρησιμοποιούνται και από τις ομάδες αυτές.
Η Δύναμη προκύπτει από την αλληλεπίδραση αυτών των δύο αντιθέτων ενεργειακών εκδηλώσεων αλλά, για λόγους που δεν είναι επί του παρόντος ν’ αναλύσουμε, η ενέργεια ανήκει στο “–” και ρέει από το “–” προς το “+”. Αυτή η ροή εκφράζει και τη λεγόμενη εντροπία του συστήματος.
Ξαναγυρίζοντας στην απόκρυφη θεώρηση, είναι φανερό ότι η φύση όλων των θεών, οντοτήτων ή Δυνάμεων, αν και επιφανειακά πολλαπλή λόγων των απείρων ονομάτων τους, στην ουσία πάντα αναλύεται και εκφράζεται σε ζεύγη, γιατί το ζεύγος είναι η απλούστερη διπολική μονάδα.
Αυτή η διπολική και διφορούμενη φύση των θεϊκών χαρακτήρων που προκύπτει από τις πολλαπλές ταυτίσεις και τις κατοπτρικές ή καρκινικές αντιστροφές υπάρχει και ισχύει παντού και χωρίς καμία εξαίρεση σε όλο το μαγικοθρησκευτικό χώρο. Αυτή η αντιστροφή και διπολικότητα είναι βασικό να γίνει κατανοητή, γιατί διαφορετικά ο αναγνώστης θα μπλέξει σ’ έναν ατέλειωτο λαβύρινθο δίχως αρχή και τέλος. Γι’ αυτό και τα συνοψίζω με τον απλούστερο δυνατό τρόπο.
Πολικότητα σημαίνει:
Η κάθε θεότητα εμπεριέχει δυο αντίθετες όψεις: φωτεινή/ σκοτεινή, αρσενική/θηλυκή, καλή/κακή κτλ.
Αντιστροφή σημαίνει:
Αν αναποδογυρίσουμε την ίδια ακριβώς θεμελιακή θεότητα απλώς προκύπτει μια νέα θεότητα που είναι το είδωλο της προηγούμενης σαν να τη βλέπαμε σε καθρέφτη.
Έτσι:
Αν η πολικότητα κάνει κάθε θεότητα Ανδρόγυνη, η αντιστροφή της απλώς την κάνει Γύνανδρη.
Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και αν αλλάξει διαμετρικά η θέση και η θεώρηση ή σκοπιά του παρατηρητή. Από κει και μετά αυτά τα θεϊκά δίπολα διακλαδίζονται πλέον ξανά και ξανά και χωρίζονται στους άπειρους θεούς, θεές ή άλλες σχετικές οντότητες της κάθε παράδοσης.
Στην τελική αυτή εξελικτική φάση ο κάθε θεός ή θεά εξειδικεύεται κι εκφράζει πλέον, ή προβάλλει προς τα έξω, μονάχα κάποιο επιμέρους στοιχείο του αρχικού δίπολου. Έτσι, άμεσα εμφανής είναι πλέον μονάχα ο ένας πόλος, ας πούμε το φως ή το σκοτάδι, το αρσενικό ή το θηλυκό, το καλό ή το κακό κ.ο.κ. Συνήθως αυτούς τους πόλους τους αναφέρουμε ως αρνητικές ή θετικές όψεις.
Αλλά και ο δεύτερος πόλος –η αντίθετη όψη– υπάρχει πάντα κρυμμένος κάπου στο βάθος ή την άλλη πλευρά.
Όμως στον αποκρυφισμό τα πάντα δίνονται σκόπιμα μέσα από σκοτεινούς συμβολισμούς, άλλοτε γιατί υπάρχει λόγος γι’ αυτό και άλλοτε από απλή… συνήθεια. (…)
Όπως είναι φανερό, το σεξ, που εκφράζει τη βασική διπολικότητα στο βιολογικό επίπεδο, παίζει μεγάλο ρόλο σε όλον αυτό το χώρο, έστω και αν δεν είναι πάντα αυτό που θα φανταζόταν ένας αδαής. Άλλωστε, εδώ, οι κακοπαθημένες έννοιες “Δεξί Μονοπάτι” και “Αριστερό Μονοπάτι” δεν σημαίνουν “καλό” και “κακό” όπως φαντάζονται οι αμύητοι, ούτε “άσπρη μαγεία” και “μαύρη μαγεία” όπως φαντάζονται οι αφελείς – απλώς οι ονομασίες αυτές διακρίνουν κατά πόσο η ανθρώπινη σεξουαλική δύναμη χρησιμοποιείται εσωτερικά (δίχως ερωτική πράξη) στην πρώτη περίπτωση και εξωτερικά (με ερωτική πράξη) στην δεύτερη.»
Όταν η Ιστορία ΔΕΝ διδάσκει όσα θα έπρεπε…
Όταν η Ιστορία, για μια ακόμη φορά, επαναλαμβάνεται!
Μία από τις σημαντικότερες οργανώσεις στο χώρο του Αποκρυφισμού, η Χρυσή Αυγή, ιδρύθηκε το 1897 στην Αγγλία. Περίεργη, αμφιλεγόμενη αλλά με αναμφισβήτητα πολύτιμο έργο στο χώρο είχε κατά καιρούς ως μέλη της τον διάσημο συγγραφέα Έντουαρντ Μπούλβερ-Λύττον, «τελευταίο μαθητή του Ελιφάς Λεβί», τον Άρθουρ Έντουαρντ Ουέιτ, τον Μπραμ Στόουκερ, συγγραφέα του «Δράκουλα», τον Σαξ Ρόμερ, δημιουργό του Φου Μαντσού, τον Άλτζερνον Μπλάκγουντ, και αργότερα τον Άλειστερ Κρόουλυ.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, και ακριβώς με τη συμμετοχή του Α. Κρόουλυ, τα πράγματα παίρνουν μιαν άσχημη τροπή. Ήδη η ομάδα είχε επαφές με ευρωπαϊκές κινήσεις, όπως εκείνη του Ρούντολφ Στάινερ στη Γερμανία. Την περίοδο εκείνη ο βασικός κορμός της ομάδας θα χωριστεί σε δύο κλάδους.
Από τη μια μεριά ο Κρόουλυ θα κυριαρχήσει με μια μορφή διεστραμμένου σατανισμού, με μεγάλη έμφαση στο σεξ. Το άσχημο δεν ήταν το σεξ στην όλη ιστορία. Κάθε άλλο. Υπάρχουν άλλες σκοτεινές πλευρές που προτιμώ να μην αναφέρω. Μια εξέλιξη, πάντως, στο παρακλάδι αυτό θα οδηγήσει αργότερα στις ναζιστικές θεωρίες. Νέες κρυφές ομάδες θα δημιουργηθούν εδώ, κι αυτά τα γεγονότα αναλύουν θαυμάσια οι Πάουελς και Μπερζιέ στην «Αυγή των Μάγων».
Από την άλλη μεριά, ένα άλλο παρακλάδι στηρίζεται σε ανθρωπιστικές ιδέες. Εδώ ανήκει και ο Ρούντολφ Στάινερ. Η σύγκρουση θα είναι βίαιη μεταξύ τους, και ο Στάινερ θα θεωρηθεί ο μεγαλύτερος εχθρός του ναζισμού. Τα κέντρα του καίγονται από μαινόμενους ναζί, και ο ίδιος δραπετεύει στην Ελβετία, όπου και πεθαίνει. Για μια ακόμη φορά η Έρευνα του Αγνώστου εκφυλίζεται και οι γνώσεις χρησιμεύουν στην παγκόσμια αλληλοσφαγή.
Αλλά αυτό δεν θα πρέπει να κάνει εντύπωση στον ψύχραιμο αναγνώστη. Οι γνώσεις είναι ουδέτερες. Δεν είναι υπεύθυνες για το πώς τις χρησιμοποίησαν οι άνθρωποι, αλλά η τραγωδία του ναζισμού δείχνει τα απίστευτα όρια που μπορούν να σπρωχτούν οι άνθρωποι όταν πιστεύουν στο απόλυτο. Αλλά, μήπως, και οι χριστιανοί ιερείς δεν ξέχασαν το «αγαπάτε αλλήλους» προκειμένου να ευλογήσουν το κάθε άρμα μάχης που βγαίνει από το εργοστάσιο; Αν θέλετε να σφάξετε κόσμο, θα βρείτε και δικαιολογίες γι’ αυτό, σε κάθε ιδεολογία. Το φάρμακο;
Απαλλαγείτε από δαύτες. Φυλαχτείτε από ανθρώπους που ξέρουν την Αλήθεια.
Το μεγάλο σφάλμα των ανθρώπων που άρχισαν τις έρευνες του αγνώστου ήταν η μυστικότητα. Δημιούργησαν κλειστές ομάδες μυημένων, εκλεκτών. Ήταν φυσιολογικό σ’ ένα τέτοιο έδαφος ν’ αναπτυχθούν ιδέες περί ανωτερότητας των λίγων. «Εμείς που είμαστε μυημένοι, είμαστε καλύτεροι. Άρα είμαστε και οι πιο κατάλληλοι για να διευθύνουμε τον κόσμο.»
Η συνέχεια εδώ είναι φανερή. «Οι άλλοι, οι αμύητοι είναι κατώτερα πλάσματα. Εξοντώστε τους!» Εκεί καταλήγουν όλες οι θεωρίες που γνωρίζουν το τι είναι κακό και τι είναι καλό, αργά ή γρήγορα. …και η μυστικότητα εμποδίζει τους έξω ν’ αντιληφθούν εγκαίρως το πού οδηγούν, και βοηθά τους μέσα να πιστέψουν στην ανωτερότητά τους.
Και αλίμονο μας αν δεν αντιληφθούμε, ότι ο ρατσισμός που διαφαίνεται, π.χ. μέσα από τα κείμενα του Λάβκραφτ, δεν έχει καμία σχέση με τα πράγματα που ανακάλυψε. Ο ρατσισμός του, όπως και το μεγάλο σαγόνι του, ανήκαν σε κείνον και μόνο, και δε μας χρειάζονται. Αυτά που βρήκε μας ενδιαφέρουν. Αλλά οι άνθρωποι πιστεύουν ό,τι τους αρέσει. Έτσι, πολλοί αρνήθηκαν τη Σχετικότητα, όχι γιατί είχαν κάποια επιστημονική αντίρρηση, αλλά γιατί ο Αϊνστάιν ήταν εβραίος!
Μα, να πάρει ο διάολος! Είμαστε μερικά δισεκατομμύρια μαμούνια πάνω στον κόκκο σκόνης που λέγεται Γη. Δεν είμαστε εβραίοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι. Δεν είμαστε άσπροι, μαύροι, κίτρινοι. Δεν είμαστε Έλληνες, Αμερικανοί, Κινέζοι. Είμαστε μερικά δισεκατομμύρια άνθρωποι, που κουβαλάμε ένα όργανο που σπάνια χρησιμοποιούμε. Λέγεται μυαλό. Είναι γκρίζο απ’ έξω και άσπρο από μέσα. Όλο το υπόλοιπο σώμα είναι η θήκη του. Τι σημασία έχει το χρώμα, η φυλή, η θρησκεία ή το φύλο της θήκης;
Δουλεύει το μυαλό; Καλό δικό μας. Δε δουλεύει το μυαλό; Κακό δικό μας. Όσα δουλεύουν, ας δώσουν τα μέσα να δουλέψουν και τα υπόλοιπα. …και αν μετά αυτά δουλέψουν σε διαφορετικά κανάλια από το δικό μας; Και λοιπόν; Ποιος μας βεβαιώνει ότι το δικό μας (μυαλό) βρίσκεται στον καλύτερο δρόμο;
——————————————————-©G. Balanos
“Αινίγματα σε γκρίζο φόντο”.
