Το άρθρο αυτό είναι ό,τι πιό βαρυσήμαντο έχω γράψει στο ιστολόγιο.

Διαβάστε και διαδώστε, μπάς καί συμμαζευτούν οι ανόητοι συμπατριώτες μας…

…καί δεν (ξανα)πάνε ως πρόβατα επί σφαγήν.

Το έχω πεί καί το έχω ξαναπεί: εάν, μετά τα επερχόμενα, θέλετε να επιζήσετε ως Έλληνες, εάν κατ’ επέκταση θέλετε να επιζήσει η Ελλάδα καί το έθνος μας, βάλτε διακόπτη on-off σε δύο τινά:

  • τον οίκτο σας,
  • καί το συναίσθημά σας.

Ως παράδειγμα, είμαι φιλόζωος· αλλά δεν είμαι καθόλου φιλόζωος απέναντι σε μυίγες καί κουνούπια. Και φίδια. Καί κροκόδειλους. On-off!

Τα ίδια, κι όταν χρειαστεί (που θα χρειαστεί) να καθαρίσω εχθρούς, είτε εσωτερικούς, είτε εξωτερικούς: θα τους στείλω στον αγύριστο, καί θα πάω να πιώ καφέ, σα να μην τρέχει τίποτε. Εσείς, τώρα, αν διστάζετε μπροστά σε αίματα καί σφαγές, κλειστήτε σπίτι σας καί περιμένετε να περάσει η μπόρα. Αλλοιώς, είσαστε χαμένοι από χέρι.

Εάν, παρά ταύτα, συνεχίσετε ν’ αφήνετε ανεξέλεγκτα οίκτο καί συναίσθημα, τότε ή θα σας περάσουν γιά ηλίθιους (καί θα είστε), ή καί θα σας το λένε κατάμουτρα. Σας αρέσει κάτι τέτοιο;

. . . . . . . . . . .

Η αλήθεια είναι, πως με τον οίκτο κάπως τα κουτσοκαταφέρνουμε (ως έθνος) να τον χαλιναγωγήσουμε: σε καιρούς πολέμων έχουμε δείξει πως δεν διστάζουμε να ξηγήσουμε τ’ όνειρο σε όποιον μας αμφισβητεί. (Δεν ξέρω αν καί σήμερα μπορεί να γίνει αυτό, άλλη ιστορία όμως.)

Αλλά, εκεί που τα κάνουμε τελείως σκατά, είναι με το συναίσθημα… Το οποίο χαρακτηριστικό μας το γνωρίζουν οι ξένοι (κυρίως οι Δυτικοί), καί μας χορεύουν. Είναι η «Αχίλλειος πτέρνα» μας!

. . . . . . . . . . .

Αφορμή του παρόντος είναι κάποιος Αμερικανός Μπάννον, που κρατάει ένα μπλουζάκι με μιά ασπίδα κι ένα σπαθί, καί που γράφει: «Ελευθερώστε την Κωνσταντινούπολη!»

Κι εδώ, τινάζεται όρθιος ο συναισθηματικός Ελληνάρας, κι αρχίζει τα: «- Να πάρουμε τημΜπόλιν καί την Αγιασοφιάν!», «- Ορίστε, έρχονται οι προφητείες!», «- Θα μας βοηθήσουν οι Δυτικοί!», καί λοιπές χοντρομαλακίες.

  • Κατ’ αρχάς, ποιος σου είπε ρέ ανόητε, ότι ο Μπάννον απευθύνεται σ’ εσένα, ή στους Έλληνες γενικώς; Έ;
  • Καί γιατί τον έπιασε τώρα αυτόν (αν τον έπιασε) ο όψιμος «φιλελληνισμός»;… Όπως καί τον άλλον, που πρό μηνών έγραφε να μας χαριστεί η Σμύρνη (καί δεν μπορώ τώρα να βρώ σύνδεσμο) ; Έ;

Πάει πουθενά το μυαλουδάκι σου;

Άντε, όμως, να το πάρει το ποτάμι, διότι από συναισθηματικά άτομα δεν περιμένω καί πολλά από λογική.

. . . . . . . . . . .

Οι ΗΠΑ τώρα τελευταία άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι η Τουρκία δεν αστειεύεται. Δεν είναι μόνον ο Ερντογάν, που θέλει να επεκτείνει τη χώρα του όσο πιάνει το μάτι… στον χάρτη, αλλά άπαντες οι τουρκαλάδες πολιτικοί: όλοι τους συμφωνούν απόλυτα στα εθνικά τους θέματα. Συνεπώς, καί οι διάδοχοι του Ερντογάν θ’ ακολουθήσουν την ίδια πολιτική.

[Σας έχω εξηγήσει ότι σε πολυεθνικά καί πολυθρησκευτικά κράτη-κουρελούδες, το μόνο που τα κρατάει είναι η ορμή προς επέκταση καί ο εξωτερικός εχθρός. Όπως ακριβώς στο Ηνωμένο Βασίλειο κάποτε: αντί Άγγλοι καί Σκωτσέζοι να σφάζονται μεταξύ τους, πήγαιναν κι έσφαζαν Ινδούς.]

Ταυτόχρονα, η Τουρκία (μέχρι στιγμής…) χορεύει τους πάντες όπως θέλει: κατασκευάζει δικά της οπλικά συστήματα, κι όσα δεν έχει, τ’ αγοράζει απ’ όπου βρεί – καί αντιγράφει την τεχνολογία.

Τέλος διεισδύει με την οικονομία καί την πολιτισμική επέκταση («κυριλέ» ισλάμ) όπου βρεί. (Διεισδύει καί ως κλεπταποδόχος, με κλεμμένο πετρέλαιο, κτλ. Λέμε, όμως, γιά την «επίσημη» διείσδυσή της, όχι τα «τυχερά»!)

Που σημαίνει, ότι εξελίσσεται σε υπολογίσιμη δύναμη στην περιοχή της. Που σημαίνει, με τη σειρά του, ότι πλέον μπαίνει πολύ άσχημα στα ρουθούνια των ΗΠΑ, ιδίως στα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή.

Καί γιά ποιά συμφέροντα μιλάμε; Τους αγωγούς πετρελαίου καί φυσικού αερίου (γιά τους οποίους διαλύθηκε μιά ολόκληρη Συρία), ή τη διέλευση του Σουέζ; Νά ‘ταν μόνον αυτά…

Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τους Αμερικανούς, είναι τα Στενά.

Μία Τουρκία ανεξέλεγκτη, καί που δεν λογαριάζει τις ΗΠΑ, πάει τελείως κόντρα στις γεωπολιτικές βλέψεις των Αμερικανών, ν’ απομονώσουν την κάθοδο της Ρωσσίας στο Αιγαίο / στην Ανατολική Μεσόγειο διά θαλάσσης.

[Είπαμε! Απαγορεύουν την κάθοδο της Ρωσσίας διά ξηράς, βάζοντας με το στανιό φιλοαμερικανικές κυβερνήσεις σ’ όλα τα Βαλκάνια (πλήν Σερβίας – ακόμη), καί με «πορτοκαλί επαναστάσεις» στις παρα-Κάσπιες χώρες. Τα διά θαλάσσης, τα ξέρετε ήδη.]

Και ιδίως, μιά Τουρκία που σκοπεύει να κάνει όλο το Αιγαίο καί ολόκληρη την Κύπρο μιά χαψιά. (Ποιός 25ος μεσημβρινός, καί θρίχες περμανάντ;! Όλο το Αιγαίο το θέλει!)

. . . . . . . . . . .

Οπότε, τί σκοπεύουν να κάνουν οι ΗΠΑ; Θα πάνε με τους πεζοναύτες τους καί τα πυρηνικά τους να ισοπεδώσουν την Τουρκία; Όχι.

Απλά, θυμήθηκαν το αιώνιο κορόϊδο: εμάς!

Η νέα Ελλάς επετράπη από τους Δυτικούς να δημιουργηθεί γιά αρκετούς λόγους· ίσως ο κυριώτερος, το ν’ αποτελεί ανάχωμα καί «στρίμωγμα» του «μεγάλου ασθενούς», δηλαδή της Τουρκίας.

Οπότε, οι ηπαπαραίοι, ως κακοί μαθητές καί χονδροειδείς αντιγραφείς των Άγγλων…

…καί αν υποτεθεί ότι η παραίνεση «Ελευθερώστε την Κωνσταντινούπολη!» δεν απευθύνεται στους Μαρίνζ, αλλά σ’ εμάς… (Έχω μιά ισχυρή ένσταση παρακάτω.)

…πάνε να μας ξεσηκώσουν (παίζοντας με το συναίσθημά μας) να πάμε να (ξανα)σκοτωθούμε, γιά να «πιέσουν» αυτοί την Τουρκία με την άνεσή τους (κι όσο χρειαστεί η «πίεση» – αδιάφορο πόσοι Έλληνες θα ξανασκοτωθούν, βλέπε Ουκρανία εναντίον Ρωσσίας). Έχουν καλομάθει τώρα τελευταία με τον πόλεμο «δι’ αντιπροσώπων», βλέπετε.

Γι’ αυτό τους έπιασε τώρα τελευταία ο όψιμος «φιλελληνισμός» – καί μην κοιτάτε Τράμπ καί ιστορίες.

«Φιλελληνισμός», όμως, ισοδύναμος με αυτόν, που θα έδειχνε μιά βασιλική κόμπρα. Δηλαδή, υπό το μηδέν.

[Το ερπετό κοιτάει να σε σκοτώσει καί να σε μεζεδιάσει. Μην περιμένεις φιλανθρωπικά αισθήματα από δαύτο!]

. . . . . . . . . . .

Όσοι γνωρίζουμε Ιστορία, γνωρίζουμε τί φίδια είναι οι Δυτικοί. Όπως ξηγήθηκαν οι Αγγλοσάξωνες το 1919-1922, θα ξηγηθούν καί τώρα. Άμ, τί νομίσατε; Θα μας βάλουν να τα (ξανα)βάλουμε με την Τουρκία, αλλά, όταν κρίνουν ότι ο σκοπός τους επετεύχθη, ή όταν αλλάξουν τα σχέδιά τους, θα μας αδειάσουν μεγαλοπρεπώς. Εξ ού καί οι προτροπές γι’ απελευθέρωση της Πόλης / Σμύρνης, καί τα ρέστα.

Φοβού τους Αγγλοσάξωνες, καί δώρα φέροντας!

[…Φοβού τους πάντες, βασικά. Σάμπως με την Ουκρανία το 1919 δεν μας έβαλαν οι Δυτικοί να πάμε να φάμε τα μούτρα μας, επειδή μας πάτησαν στον κάλο με την τύχη της εκεί Ελληνικής ομογένειας; Οι έξυπνοι οι ηπαπαραίοι, που μάλιστα καί μεγαλύτερο στρατό είχαν, καί δεν είχαν τόση πολεμική φθορά, δεν πήγανε να βάλουν μυαλό στους μπολσεβίκους. Εμάς στείλανε.

Σάμπως με τα Ορλωφικά, δεν έγινε το ίδιο; Βάλανε τον αλήτη τον Παπάζωλη να ξεσηκώσει τον κόσμο, κι όταν έφτασαν τα δύσκολα, μην τους είδατε τους Ρώσσους!.. καί παρά τρίχα το Ελληνικό έθνος να τερμάτιζε την μακραίωνη ιστορία του το 1770.

Ά, ρέ, Έλληνα!… Π’ ανάθεμα το συναίσθημά σου!]

Άσε τη μεταχείριση που μας έχουν επιφυλάξει: είμαστε οι καλύτεροι πελάτες της οπλικής τους βιομηχανίας, καί μας αποκαλούν «ζητιάνους». Πάντα παρεμβαίνουν υπέρ Τουρκίας, διότι εκεί παίζουν τα συμφέροντά τους. Καί… καί… καί… τί να πρωτοθυμηθείς! Τώωωρα θυμήθηκαν τον «φιλελληνισμό»; Τώρα, που η Ελλάδα ξεψυχάει;

Άσε, ρέ!… Έκαναν κι άλλα τέτοια έξυπνα παιδιά οι μανάδες σας, ωρέ ηπαπαραίοι; να ξέρουμε, να φυλαγόμαστε δηλαδή.

. . . . . . . . . . .

Επειδή, όμως, οι Δυτικοί είναι ερπετά, είναι καί ηλίθιοι: δεν καταλαβαίνουν πως δεν μπορείς να μπείς δύο φορές στο ίδιο ποτάμι, καταπώς είπε ο μέγας Ηράκλειτος. Παναπεί, τελείως άλλες οι συνθήκες του 1919, τελείως άλλες οι σημερινές.

Τότε, είχαμε μεγάλο καί εμπειροπόλεμο στρατό. Συν μιά ομοδονούσα τους πάντες «Μεγάλη Ιδέα». Σήμερα, έχουμε Ένοπλες Δυνάμεις μόνο γιά παρελάσεις, αφοπλισμό καί κλείσιμο στρατοπέδων, χάρισμα όπλων καί πυρομαχικών ΜΑΣ στην Ουκρανία, αξιωματικούς μασώνους καί κομματόσκυλα (καί υπαμειβόμενους), καί φαντάρους Αλβανούς. Καί πλήρη αδιαφορία (αν καί δικαιολογημένη), από έναν λαό που βαρέθηκε να είναι το κορόϊδο κι ο καρπαζοεισπράκτορας των πωλητικών, καί να ζή με ψίχουλα: άλλος την κοπανάει γιά έξω, κι άλλος γράφει τα πάντα (καί πατρίδες καί ιδανικά…) εκεί που δεν πιάνει το μελάνι.

Άρα, τί μας λέει ο «κύριος» Μπάννον; Να πάμε να απελευθερώσουμε τημΜπόλιν;

Εδώ δεν μπορούμε ν’ αποτινάξουμε από την καμπούρα μας έναν Κούλη, που μας καβάλλησε σαν καλλικάντζαρος, θα πάμε καί γιά τημΜπόλιν; Εδώ δεν μιλάμε γιά όσα εθνικά μας δίκαια βγάζουν μάτι, όπως Κύπρο καί Βόρειο Ήπειρο, εδώ μας κουνιένται μέχρι καί τα Σκόπια καί δεν κάνουμε τίποτε, θέλουμε καί την Αγιασοφιάν; Άλλως τε, στημΜπόλιν έχουν-δεν έχουν μείνει χίλια άτομα Έλληνες.

Άσε καί τη λαθροπλημμύρα μέσα στην Ελλάδα!… συν την επίδειξη ισχύος του κάθε αλλοφύλου μέσα στην πλατεία Συντάγματος, με ύψωση σημαίας. (Που σημαίνει: σας κατακτήσαμε τη χώρα!) Μπορούμε να διορθώσουμε αυτά πρώτα; Φαίνεται πως όχι, κι ένας Θεός ξέρει αν καί πότε το «όχι» θα γίνει «ναί».

Δεμπανα γ@μηθεί ο κάθε Μπάννον, λέω ‘γώ!…

. . . . . . . . . . .

Η ένσταση, που σας έλεγα παραπάνω.

Όταν ο Μεχμέτ Β’, ο αμετροεπώς αποκληθείς Φατίχ (Πορθητής), κατέλαβε την ετοιμόρροπη Κωνσταντινούπολη, οι Δυτικοί άνοιξαν σαμπάνιες. Όμως, η χαρά τους δεν κράτησε πολύ, διότι περίμεναν ο Μεχμέτ να τους πουλήσει τις κτήσεις του, αλλά αυτός τις κράτησε γιά πάρτη του.

Σε σχετική, λοιπόν, αλληλογραφία του με τον τότε πάπα, λέγεται ότι του έγραψε ότι «έλαβε εκδίκηση γιά την Τροία»!!! Που σημαίνει, ότι κάθε άλλο παρά εύκολος αντίπαλος ήταν γιά τα δυτικά φίδια.

Σήμερα, κι επειδή οι Δυτικοί γνωρίζουν Ιστορία (σε αντίθεση με τους ημέτερους διπλωματικούς άσχετους), πάνε να κάνουν περίπου τα ίδια, αποφεύγοντας, όμως, το λάθος τους του 1453: πάνε να πάρουν τημΜπόλιν ευθέως από τους Τούρκους, χωρίς να λογαριάζουν εμάς. Παρεκτός αν μας (ξανα)βάλουν να σκοτωθούμε, καί πάνε μετά αυτοί ως «διαιτητές» (καί ουσιαστικοί κάτοχοι). Όπως ακριβώς οι Άγγλοι στην Κύπρο. Αν προσέξατε, η ασπίδα καί το ξίφος στο φανελλάκι του κυρ-Μπάννον φραγκοφέρνουν.

. . . . . . . . . . .

Αυτά!

Εάν κάποτε δώσει ο καλός Θεός καί (επανα)δημιουργηθεί Φυλετικό Συμβούλιο των Ελλήνων, καλύτερα να περιλαμβάνει ψυχρά καί υπολογιστικά καθάρματα, παρά συναισθηματικούς χαβαλέδες. (Γελάτε; Κι ο Αγαμέμνων τί ήταν; καλό παιδί, πάντως, δεν ήταν.) Αλλοιώς, δεν βλέπω σωτηρία.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Εάν, παρά τα παραπάνω, επιμένετε σε συναισθηματισμούς, θα σας προσγειώσω αγρίως.

Η Σμύρνη καί η Πόλη είναι πλέον δύο τεράστιες τσιμεντουπόλεις εκατομμυρίων, με τέρμα εχθρικούς πληθυσμούς προς εμάς. Καμμία σχέση με όσα ρομαντικά βλέπουμε σε παλιές ταινίες καί κάρτ-ποστάλ, ή τις αναμνήσεις των από εκεί καταγομένων γερόντων, που ζούσαν έως πρίν κάποια χρόνια.

Συνεπώς, αν είναι οι Αμερικανοί να μας κάνουν τέτοια «δωράκια», να τα καθαρίσουν πρώτα. Να πάνε να διώξουν τον πληθυσμό, να γκρεμίσουν τα τσιμέντα, καί μετά εδώ είμαστ’ εμείς!

Υγ 2: Πετάγονται πάλι μερικοί ανόητοι, καί λένε να κάνουμε τημΜπόλιν πρωτεύουσα της Ελλάδας.

Ρέεεεεε!!!!!

Πώς φαίνεται ότι στο μάθημα της Ιστορίας κάνατε κοπάνα;

Η μΠόλις, επί Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, λούστηκε καμιά εικοσπενταριά πολιορκίες, καί δύο αλώσεις. (Δύο καί κάτι ψιλά, γιά να είμαστε ακριβείς. Διότι είναι αμφισβητήσιμο (α) εάν στις 29 Ιουνίου 1203 οι Φράγκοι πάτησαν μέσα, (β) εάν αυτό θεωρείται «άλωση».)

Αλλά, από το 1453 καί εντεύθεν, ούτε μία (αριθμός 1)!!!!!

Δεν εξετάζω τους λόγους, γιατί συνέβη αυτό (δεν είναι μονάχα η γεωπολιτική θέση της, αλλά καί διαμάχες ιερατείων – επί Οθωμανών δεν έπαψε να έχει γεωπολιτική σημασία, γάρ), αλλά τί θέλετε; να την ξανακάνουμε πρωτεύουσα, γιά να ξαναμαζευτούν εκεί πέρα όλ’ αυτά τα κοπρόσκυλα που μαζευόντουσαν στο παρελθόν; Δηλαδή, δεν είχαμε αρκετούς μπελάδες στο κεφάλι μας, καί κοιτάμε να ξαναβάλουμε καί Αβάρους, Φράγκους, Πετσενέγους καί λοιπούς, διότι μας έλειψαν καί πάθαμε κατάθλιψη;

Σοβαρευτήτε λίγο!

Υγ 3: Όσον αφορά την «εκδίκηση γιά την Τροία» του Μεχμέτ Β’, υπάρχει μία αξιοσημείωτη λεπτομέρεια: οι Τούρκοι σήμερα έχουν έναν «αστικό μύθο», ότι στα βάθη της Αγίας Σοφίας είναι θαμμένη η «βασίλισσα Σοφία». Ουδέποτε υπήρξε τέτοια βασίλισσα επί Βυζαντίου, αλλά, όπως είχα γράψει καί παλιότερα, μάλλον πρόκειται γιά πανάρχαιο ξόανο των Τρώων, που ο Αινείας το μετέφερε στη Ρώμη, καί πιθανώτατα ο Μ. Κωνσταντίνος το έφερε πίσω στην Κωνσταντινούπολη.

Οι Τούρκοι, πάντως, έχουν ένα ενδιαφέρον πακέτο προφητειών καί αστικών μύθων δικών τους, που εδώ είναι αρκετά άγνωστο.

Υγ 4: Μή νομίζετε ότι, επειδή βγήκε ο Τράμπ, το «βαθύ (χαζαρο)κράτος» των ηπαπάρα θα τα βάψει μαύρα. Μην είστε αφελείς! Συνεχίζει να έχει ισχύ, καί θα συνεχίσει να μας κάνει ζημιά, όσο κι όποτε μπορεί.

Υγ 5: Παρά το ότι το υβρεολόγιον ουδέποτε εσήμαινε μετατόπιση ισχύος (όπως έγραψε κάποτε ο Ζουράρις), από τις ύβρεις του παρόντος δεν ανακαλώ ούτε μία. Είναι το «δώρο» μου γιά τους εχθρούς του έθνους μου.