Ο ΣΚΟΠΌΣ ΤΩΝ ΕΛΊΤ

 

Ο ΣΚΟΠΌΣ ΤΩΝ ΕΛΊΤ..

Ο σύγχρονος κόσμος σε παρακμή είναι το θέατρο μιας αδυσώπητης κυριαρχίας ενορχηστρωμένης από μια ελίτ αποσυνδεδεμένη από την πραγματικότητα των λαών. Πίσω από κάθε κρίση, οικονομική, υγειονομική ή γεωπολιτική, υπάρχει μια ευκαιρία για μια χούφτα ισχυρών ατόμων να ενισχύσουν τον έλεγχό τους στον κόσμο. Μέσω οικονομικών, μιντιακών και ψηφιακών μηχανισμών ελέγχου, αυτοί οι μεγιστάνες εκμεταλλεύονται όλα τα συλλογικά δεινά για να αυξήσουν τον πλούτο και τη δύναμή τους. Αυτό το σύστημα, μακριά από το να είναι το αποτέλεσμα της τύχης, είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα μιας σχεδιασμένης οργάνωσης, που προορίζεται να κρατήσει την ανθρωπότητα κάτω από το ζυγό της.

Ο σημερινός κόσμος είναι ένα τεράστιο θέατρο, όπου μια χούφτα άτομα, κληρονόμοι μιας αρχαίας πανταχού παρούσας δύναμης, καθώς και ανήκουστων περιουσιών που συχνά χτίστηκαν πάνω σε δολοφονίες και λεηλασίες, παίζουν ένα μακάβριο, αδυσώπητο και ανελέητο έργο. Οι ηθοποιοί; Αντιχριστιανοί μεγιστάνες, απάτριδες χρηματοδότες και ολιγάρχες με σιδερένιες γροθιές, εμψυχωμένοι από ένα παραλήρημα ύβρεως χωρίς όρια. Ο στόχος τους; Απόλυτη κυριαρχία, αδιαίρετος έλεγχος, όπου κάθε κρίση, κάθε καταστροφή, γίνεται μια χρυσή ευκαιρία για να ενισχύσουν τη συντριπτική λαβή τους στον κόσμο. Σε μια εποχή που οι άνθρωποι υποφέρουν υπό το βάρος πανδημιών, πολέμων, κλιματικών κρίσεων και οικονομικών καταρρεύσεων, ένα ερώτημα παραμένει: πρόκειται για μια αλυσίδα τυχαίων δυστυχιών ή για μια συνωμοσία, κρυμμένη στο φως, που οι ελίτ ενορχηστρώνουν για να οδηγήσουν την ανθρωπότητα προς την απώλειά της;

Για δεκαετίες, τα αποδεικτικά στοιχεία ήταν εκεί, απτά, και όμως, κρυμμένα κάτω από στρώματα χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης και παραπληροφόρησης. Τα γεγονότα είναι ωμά και ανόθευτα. Οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί, αλλά αγνοούνται ή διαστρεβλώνονται από εκείνους που επωφελούνται από αυτούς. Σύμφωνα με νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε το 2023 από την Oxfam, το πλουσιότερο 1% έχει καταλάβει σχεδόν τα δύο τρίτα (63%) των 42 τρισεκατομμυρίων δολαρίων νέου πλούτου που δημιουργήθηκε από το 2020, σχεδόν διπλάσιο από το υπόλοιπο 99%. Κατά την τελευταία δεκαετία, το ίδιο 1% είχε ήδη μονοπωλήσει περίπου το ήμισυ του νέου πλούτου. Οι πανδημίες, οι οικονομικές κρίσεις, όλα όσα βυθίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία στον πόνο και τη δυστυχία, έχουν γίνει εφαλτήρια για μια ελίτ να πλουτίσει με εκθετικό και άθλιο τρόπο. Ενώ εκατομμύρια άνθρωποι αγωνίζονται για την επιβίωσή τους απέναντι σε οικονομικές κρίσεις, ανέφικτα ενοίκια και εξαντλημένα συστήματα υγείας, οι περιουσίες των δισεκατομμυριούχων αυξάνονται συστηματικά.

Δεν χρειάζεται να είναι. Όχι, όλα αυτά είναι έργο ενός προσεκτικά σχεδιασμένου συστήματος, όπου παίκτες όπως η BlackRock, η Vanguard και η State Street κατέχουν μετοχές σε όλους τους βασικούς τομείς της παγκόσμιας οικονομίας: ενέργεια, τεχνολογία, τρόφιμα. Η κυριαρχία τους δεν είναι αποτέλεσμα οικονομικού «ανταγωνισμού», αλλά μιας συστημικής οργάνωσης κυριαρχίας. Αυτοί οι ισχυροί παράγοντες οργανώνουν, χειραγωγούν και ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία από θέσεις αδιαμφισβήτητης επιρροής. Η παιδική χαρά τους είναι οι φορολογικοί παράδεισοι, όπου δισεκατομμύρια χρήματα διαφεύγουν της φορολογίας χωρίς καμία αρχή να τους ανησυχεί. Εν τω μεταξύ, ο λαός, αδαής ή εξαναγκασμένος, πληρώνει υψηλό τίμημα, συνθλίβεται κάτω από το βάρος των φόρων και των αυξήσεων των τιμών που επιβάλλουν οι κυβερνώντες χωρίς τύψεις. Έτσι, οικρίσεις που συγκλονίζουν τον κόσμο δεν είναι αποτέλεσμα τύχης, αλλά ευκαιριών που εκμεταλλεύονται προσεκτικά οι ελίτ για να ενισχύσουν τη δύναμή τους και να εδραιώσουν την κυριαρχία τους.

Ας πάρουμε ένα εντυπωσιακό παράδειγμα με την ψεύτικη πανδημία COVID-19. Αυτός ο κατακλυσμός που κατασκευάστηκε από την DARPA και έχει καταστρέψει εκατομμύρια ζωές και έχει διαταράξει τις κοινωνίες σε όλο τον κόσμο, δεν ήταν μόνο ένα σοκ για τα συστήματα υγείας. Ήταν επίσης ένα άδικο εφαλτήριο για τους γίγαντες της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Η Pfizer, η Moderna και άλλοι έχουν δει τα κέρδη τους να εκρήγνυνται, τροφοδοτούμενα από μαζική χρηματοδότηση από κυβερνήσεις, δηλαδή δημόσιους πόρους αλλά και ιδιωτικούς φορείς πολύ γνωστούς για την υπεξαίρεση τους, όπως ο Μπιλ Γκέιτς. Σε αυτό το ανόητο παιχνίδι, η McKinsey, η πανταχού παρούσα συμβουλευτική εταιρεία για τους νέους ηγέτες, όχι μόνο συμβούλεψε τις κυβερνήσεις σχετικά με τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, αλλά κυρίως συνεργάστηκε με τη φαρμακευτική βιομηχανία, γεγονός που οδήγησε σε σοβαρές συγκρούσεις συμφερόντων. Δεν πρόκειται για σύμπτωση, αλλά για έναν αμείλικτο υπολογισμό όπου οι πραγματικοί νικητές δεν είναι ποτέ οι πολίτες, αλλά οι φαρμακευτικές πολυεθνικές οι οποίες, αφού εκμεταλλεύτηκαν δημόσιους πόρους, εγκατέλειψαν τα νοσοκομεία παλεύοντας με σοβαρή έλλειψη πόρων.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία. Χιλιάδες ανθρώπινες ζωές θυσιάζονται στο βωμό των γεωπολιτικών φιλοδοξιών για να σωθεί ένα ετοιμοθάνατο ΝΑΤΟ. Εν τω μεταξύ, εταιρείες όπως η Lockheed Martin και η Raytheon, οι γίγαντες της βιομηχανίας όπλων, βλέπουν τα κέρδη τους να εκρήγνυνται. Ο πόλεμος δεν είναι ατυχία, είναι θεόσταλτο. Οι γεωπολιτικές κρίσεις χρησιμοποιούνται συστηματικά ως πρόσχημα για την ενίσχυση της κυριαρχίας των ελίτ που ελέγχουν τους παγκόσμιους ενεργειακούς πόρους. Αυτές οι συγκρούσεις δεν είναι μόνο μάχες για την εξουσία, αλλά μάχες για την κατανομή στρατηγικών πόρων όπως το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Η σημερινή περίπτωση της Συρίας, ή χειρότερα του Ισραήλ, με τη διέλευση των αμερικανικών αγωγών παραμένει μια φρίκη όπου το κέρδος αξίζει περισσότερο από τις ζωές των παιδιών. Αλλά το χάος που δημιουργείται από αυτούς τους πολέμους, τους οποίους χρηματοδοτούν, είναι μια ευκαιρία για τους ισχυρούς να αναδιαμορφώσουν τον κόσμο όλο και περισσότερο προς όφελός τους. Τι γίνεται όμως με τους τοπικούς πληθυσμούς; Θυσιάζονται χωρίς τύψεις στο βωμό των οικονομικών συμφερόντων των ολιγαρχών που γελούν μέχρι την τράπεζα.

Η τεχνητή κλιματική κρίση χρησιμοποιείται επίσης ως μοχλός για την περαιτέρω ενίσχυση της λαβής των ελίτ. Επιφανειακά, προτείνονται «πράσινες» λύσεις, αλλά πίσω από αυτές τις υποσχέσεις βρίσκεται μια νέα μορφή κυριαρχίας. Η ενεργειακή μετάβαση, αντί να είναι μια δημοκρατική διαδικασία που στοχεύει στη σωτηρία του πλανήτη, μονοπωλείται από πολυεθνικές που ιδιωτικοποιούν τεχνολογίες που υποτίθεται ότι είναι το μέλλον της ανθρωπότητας: ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κ.λπ. Αυτές οι εταιρείες δεν κάνουν μόνο λύσεις προσβάσιμες σε όλους. Επιβάλλουν υπερβολικές τιμές και συγκεντρώνουν όλη την εξουσία στα χέρια τους. Με αυτόν τον τρόπο, μετατρέπουν την κλιματική κρίση σε άλλη μια ευκαιρία για να ενισχύσουν την κυριαρχία τους. Ο στόχος δεν είναι να λυθεί η κρίση, αλλά να γίνουν οι μάζες ακόμη πιο εξαρτημένες από τις λύσεις που επιβάλλονται από τις ελίτ.

Αυτές οι ελίτ όχι μόνο εκμεταλλεύονται τις κρίσεις, αλλά ελέγχουν επίσης τις πληροφορίες και καταστέλλουν κάθε μορφή αντίστασης.

Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, σε μεγάλο βαθμό, βρίσκονται υπό τον έλεγχο μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων. Ονόματα όπως ο Jeff Bezos (ιδιοκτήτης της Washington Post) ή ο Rupert Murdoch (ιδιοκτήτης του Fox News) είναι μεταξύ των εγκεφάλων που διαμορφώνουν την παγκόσμια αφήγηση. Αυτά τα μέσα ενημέρωσης έχουν γίνει όργανα προπαγάνδας, εξυπηρετώντας συμφέροντα που δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτά των μαζών. Κάθε αντίθετη ομιλία γελοιοποιείται αμέσως, περιθωριοποιείται και χαρακτηρίζεται ως «συνωμοσιολόγος», «λαϊκιστής» ή «επικίνδυνος». Οι άβολες αλήθειες καταπνίγονται και η καθεστηκυία τάξη διατηρείται με κάθε κόστος. Η δημοκρατική εξουσία, η ελευθερία της έκφρασης, είναι αυταπάτες, προσόψεις που προορίζονται να καλύψουν τον ασφυκτικό κλοιό των ισχυρών στον κόσμο.

Με το πρόσχημα της καταπολέμησης της «παραπληροφόρησης», οι ψηφιακές πλατφόρμες λογοκρίνουν τις διαφωνούσες φωνές και τους πληροφοριοδότες. Η ψηφιακή λογοκρισία έχει γίνει ένα αδίστακτο εργαλείο ελέγχου. Προσωπικότητες όπως ο Julian Assange και ο Edward Snowden, οι οποίοι αποκάλυψαν άβολες αλήθειες για το παγκόσμιο σύστημα, τώρα φιμώνονται, διώκονται, φυλακίζονται, ακριβώς όπως ο Reiner Fuellmich. Η επιτήρηση, εν τω μεταξύ, είναι διάχυτη, υπό το πρόσχημα των νόμων για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο. Αυτοί οι νόμοι, οι οποίοι πρέπει να προστατεύουν τους πολίτες, χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και την καταστολή κάθε μορφής εξέγερσης.

Αυτή η κάστα, σε μια εξαπόλυση ύβρεως, οδηγεί την ανθρωπότητα στην καταστροφή της. Πίσω από κάθε κρίση, ένα αόρατο χέρι ενορχηστρώνει τα νήματα της εξουσίας και πίσω από κάθε οπισθοδρόμηση της ελευθερίας, μια καλά μελετημένη στρατηγική στοχεύει στη διατήρηση αυτής της παγκόσμιας τάξης, εις βάρος των μαζών. Η ανθρωπότητα σήμερα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι: επιλέξτε ένα μέλλον ψηφιακής υποτέλειας και συστηματικής εκμετάλλευσης, ή ξεσηκωθείτε, εξεγερθείτε και σπάστε τις αλυσίδες που την πνίγουν. Αλλά πόσος καιρός θα περάσει μέχρι οι μάζες να συνειδητοποιήσουν ότι η ελευθερία τους έχει κλαπεί μπροστά στα μάτια τους;

Το σύστημα που κυβερνά τον κόσμο μας δεν είναι σε καμία περίπτωση αποτέλεσμα τύχης, ούτε ένας απλός συνδυασμός δυστυχιών ή συμπτώσεων. Είναι έργο μιας κυρίαρχης ελίτ, μιας μικρής κάστας ατόμων βαθιά αποκομμένων από την καθημερινή πραγματικότητα της πλειοψηφίας των λαών. Αυτή η ελίτ δεν ζει στον ίδιο κόσμο με την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Κατοικεί σε ερμητικές φυσαλίδες, προστατευμένες από την αναταραχή και τα βάσανα που επηρεάζουν τη μεγάλη μάζα. Η αποσύνδεσή τους δεν είναι μόνο γεωγραφική, αλλά κυρίως κοινωνική και ψυχολογική: αυτοί οι άνθρωποι, συχνά κληρονόμοι μιας εξουσίας που δεν κέρδισαν ποτέ μόνοι τους, έχουν ξεχάσει τις θεμελιώδεις αρχές της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και της ενσυναίσθησης. Δεν έχουν πλέον καμία επίγνωση του τι περνούν οι άλλοι, ούτε καν μια πλήρη περιφρόνηση για εκείνους που θεωρούν «μικρούς ανθρώπους», τους οποίους έχουν κάνει ένα εργαλείο για να επιτύχουν τους σκοπούς τους.

Αυτό που χαρακτηρίζει αυτή την ελίτ δεν είναι μόνο ο πλούτος που συσσωρεύει, αλλά η δίψα της για έλεγχο. Δεν κυριαρχεί μόνο στους οικονομικούς τομείς, αλλά επιδιώκει να κυβερνήσει κάθε πτυχή της κοινωνίας: από την εκπαίδευση έως την πολιτική, την τεχνολογία, την πληροφορία, ακόμη και την ατομική συμπεριφορά. Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλοι τεχνολογικοί, οικονομικοί και μιντιακοί όμιλοι βρίσκονται στα χέρια λίγων ατόμων ή οικογενειών, ικανών να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη και να επηρεάσουν τις παγκόσμιες πολιτικές αποφάσεις. Ο στόχος τους; Να διαμορφώσουν έναν κόσμο όπου η δύναμή τους είναι απόλυτη και αδιαμφισβήτητη, όπου κυβερνούν όχι μόνο τους οικονομικούς πόρους, αλλά και τη σκέψη και τις πράξεις των ατόμων.

Για να γίνει αυτό, αυτές οι ελίτ έχουν επενδύσει σε όλο και πιο εξελιγμένους και παρεμβατικούς μηχανισμούς επιτήρησης, τους οποίους χρησιμοποιούν υπό το πρόσχημα της «ασφάλειας» ή της «προστασίας των ατομικών ελευθεριών». Από τη μαζική συλλογή προσωπικών δεδομένων έως την παρακολούθηση των κοινωνικών συμπεριφορών σε πραγματικό χρόνο, κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής έχει γίνει πεδίο δοκιμών για αυτές τις ελίτ, οι οποίες αναλύουν και προβλέπουν τις αντιδράσεις του πληθυσμού, χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη, για να την προσανατολίσουν καλύτερα σύμφωνα με τις επιθυμίες τους.

Αυτός ο έλεγχος δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά εξυπηρετεί μια ατελείωτη αναζήτηση για τη συσσώρευση δύναμης και επιρροής. Για αυτήν την ελίτ, το ζήτημα δεν είναι απλώς να είναι πλούσια, είναι ζήτημα να είναι απαραίτητη. Δεν θέλουν μόνο να προστατευθεί ο πλούτος τους, αλλά και να νομιμοποιηθεί από την απόλυτη κυριαρχία. Το μοντέλο διακυβέρνησής τους βασίζεται στη δημιουργία οικονομικών και πολιτικών συστημάτων όπου είναι οι μόνοι που επωφελούνται, όπου οι κανόνες του παιχνιδιού είναι στημένοι και όπου ο ανταγωνισμός εξαλείφεται καθώς προχωρούν.

Η αρπαγή των κοινών αγαθών – φυσικών πόρων όπως το νερό, ο αέρας, η ενέργεια ή ακόμα και το διάστημα – είναι ένα τέλειο παράδειγμα αυτής της λογικής. Αυτοί οι πόροι, οι οποίοι θα έπρεπε να μοιράζονται και να διαχειρίζονται συλλογικά για το καλό όλων, βρίσκονται τώρα στα χέρια των πολυεθνικών που τους ιδιωτικοποιούν, τους ελέγχουν και τους χρησιμοποιούν για να αποσπάσουν το μέγιστο ενοίκιο, αφήνοντας τους πληθυσμούς εξαρτημένους και ευάλωτους. Κάθε κρίση, οικονομική, κλιματική, υγειονομική ή γεωπολιτική, γίνεται έτσι μια ευκαιρία να ενισχύσουν τη δεσπόζουσα θέση τους, αγοράζοντας περιουσιακά στοιχεία σε χαμηλές τιμές, δωροδοκώντας πολιτικούς ή επιβάλλοντας λύσεις που, υπό το πρόσχημα των «μεταρρυθμίσεων», χρησιμεύουν μόνο για να εδραιώσουν την εξουσία τους.

Το πιο εντυπωσιακό πράγμα για αυτή την ελίτ είναι η πλήρης αποσύνδεσή της από την πραγματικότητα. Η κοσμοθεωρία τους είναι αφηρημένη, χτισμένη γύρω από τις δικές τους ανάγκες και το δικό τους όραμα για το μέλλον. Στους γυάλινους πύργους τους, δεν αισθάνονται τις επιπτώσεις του πληθωρισμού, τις αυξήσεις στις τιμές των καταναλωτικών αγαθών, τις ελλείψεις τροφίμων ή ενέργειας, ή ακόμη και τις κοινωνικές αναταραχές ή ταραχές που μπορούν να ξεσπάσουν σε χώρες όπου η ανισότητα έχει φτάσει σε μη βιώσιμες διαστάσεις. Ταξιδεύουν με ιδιωτικά τζετ, αγοράζουν ολόκληρα νησιά, επενδύουν σε φουτουριστικές τεχνολογίες όπως η τεχνητή νοημοσύνη ή η κατάκτηση του διαστήματος, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις πιεστικές και ζωτικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα.

Αυτή η αποσύνδεση ενισχύεται επίσης από την κοινωνική τους απομόνωση. Τώρα τρίβουν τους ώμους τους μόνο με τους ομολόγους τους: άλλους δισεκατομμυριούχους, τεχνοκράτες, πολιτικούς στην υπηρεσία τους, εμπειρογνώμονες που δικαιολογούν τις επιλογές και τις ενέργειές τους με αντάλλαγμα την πληρωμή. Ο δημόσιος χώρος, οι δρόμοι, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, έχουν γίνει παράλληλα σύμπαντα γι' αυτούς, τόποι όπου η δύναμή τους δεν υπάρχει. Ζουν σε έναν διαφορετικό κόσμο, όπου οι αποφάσεις τους έχουν συνέπειες σε ανθρώπινες ζωές που δεν θα δουν ποτέ. Αλλά αυτή η αποσύνδεση δεν είναι μόνο ζήτημα υλικής ή κοινωνικής άνεσης, είναι μια στρατηγική. Με το να είναι αποκομμένοι από την καθημερινή πραγματικότητα, μπορούν να διεξάγουν τις δραστηριότητές τους χωρίς ενδοιασμούς, ανεμπόδιστα από ηθικές ή δεοντολογικές ανησυχίες.

Αυτή η ελίτ δεν είναι ικανοποιημένη με τη συσσώρευση οικονομικής δύναμης, επιδιώκει επίσης να χειραγωγήσει το αφήγημα αυτής της εξουσίας. Μέσα από τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, της εκπαίδευσης και των ψηφιακών πλατφορμών, δημιουργεί έναν μοναδικό λόγο που νομιμοποιεί τις ενέργειες και τις αποφάσεις της. Με μια λέξη, ξαναγράφει την ιστορία σύμφωνα με τις προτιμήσεις της. Κάθε κρίση επαναπροσδιορίζεται μέσα από ένα φακό που ελαχιστοποιεί τις επιπτώσεις της για την πλειοψηφία και απεικονίζει τη «λύση» ως αναγκαιότητα που επιβάλλεται από ανώτερους λόγους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ανισότητα συχνά δικαιολογείται από αφηγήσεις περί «αξίας» ή «ανταγωνισμού», όταν δεν παρουσιάζεται ως «ατύχημα της αγοράς».

Οι επικριτές αυτού του συστήματος γρήγορα περιθωριοποιούνται, γελοιοποιούνται και χαρακτηρίζονται «συνωμοσιολόγοι» ή «λαϊκιστές». Οποιαδήποτε μορφή αντιπολίτευσης γίνεται απειλή που πρέπει να εξουδετερωθεί με όλα τα μέσα, είτε πρόκειται για λογοκρισία, δυσφήμιση ή άμεση καταστολή. Η ελευθερία του λόγου και τα δημοκρατικά δικαιώματα έχουν γίνει έννοιες κατάχρησης, που χρησιμοποιούνται ως συνθήματα για να αποσπάσουν την προσοχή από την πραγματική δυναμική εξουσίας που υπάρχει πίσω από τα παρασκήνια. Ο απώτερος στόχος είναι να αποτραπεί οποιαδήποτε μορφή εξέγερσης ή αντίστασης, με την εγκατάσταση μαζικής παρακολούθησης και όλο και πιο προηγμένης τεχνολογικής λογοκρισίας.

Όπως μπορείτε να δείτε, το σύστημα που κυβερνά τον κόσμο μας απέχει πολύ από το να είναι μια απλή παρέκκλιση ή ένα ατύχημα. Είναι το προϊόν μιας αποσυνδεδεμένης ελίτ, που έχει εμμονή με την κυριαρχία, τη συσσώρευση πλούτου και τον έλεγχο σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής. Αυτή η ελίτ έχει μάθει να παίζει με τις αδυναμίες του συστήματος, να χειραγωγεί τις κρίσεις και να κάνει όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο να τους ωφελούν. Η δύναμή τους είναι αδυσώπητη, αλλά δεν είναι ανίκητη.

Καθώς αποκαλύπτεται η πραγματικότητα αυτής της κυριαρχίας, οργανώνεται η αντίσταση και ίσως, χάρη στην επαγρύπνηση και την αλληλεγγύη, οι μάζες θα επανοικειοποιηθούν μια εξουσία που αυτή η ελίτ ήθελε να κατασχέσει. Αλλά, γι 'αυτό, θα πρέπει πρώτα να καταλάβουμε ότι αυτή η δύναμη δεν είναι φυσική. Είναι το προϊόν της σκόπιμης αποδόμησης, και είναι αυτή η αποδόμηση στην οποία πρέπει να αντισταθούμε.

Φιλ ΜΠΡΟΚ.

Blog των αφυπνισμένων ...