Η Δύση έχει απλώς τρελαθεί σε μεγάλο βαθμό!!

 

Η «πάπας» της εμπειρικής κοινωνικής έρευνας, Elisabeth Noelle-Neumann, είχε ήδη αποδείξει εμπειρικά στην αλλαγή της χιλιετίας, ότι οι άνθρωποι στην  Δύση αποκτουν το 80% της κοσμοθεωρίας τους μέσω των μέσων ενημέρωσης.

Του WERNER ROTH 

| Δεδομένου ότι ο άνθρωπος βρίσκει το δρόμο του στον κόσμο κυρίως μέσω αφηγήσεων, ακολουθεί τις ιστορίες που θεωρούνται αληθινές, τις οποίες λαμβάνει μέσω των μέσων ενημέρωσης.

Έτσι, όποιος ελέγχει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ελέγχει τις κοσμοθεωρίες των ανθρώπων!

Και με το τι είναι η αλήθεια και τι όχι, δηλαδή ποια πρέπει να είναι η αλήθεια με την έννοια των κυβερνώντων.

Ποιος ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης σήμερα; Πρόκειται για τις μεγαλύτερες εταιρείες με τη βοήθεια των ιστορικά ισχυρότερων οργανισμών είσπραξης κεφαλαίων, όπως η γνωστή και δημοφιλής Blackrock με τους ομοίους της.

Πίσω από αυτό, με τη σειρά τους, είναι οι άνθρωποι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία και απλά ελέγχουν τα πάντα και τους πάντες.

Αυτό συνέβαλε σημαντικά στο γεγονός ότι οι δυτικές κοινωνίες ειδικότερα έχουν αποστασιοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από την πραγματική πραγματικότητα και πιστεύουν αυτό που υποτίθεται ότι πιστεύουν κατά τη γνώμη αυτών των μεγα-πλουσίων. Και αυτό το χταπόδι, που ονομάστηκε βαθύ κράτος, μεταξύ άλλων, έχει τα δάχτυλά του παντού.

Ερώτηση: Ποιος έχει τη δύναμη να κατευθύνει όλα τα χρήματα στην παγκόσμια μηχανή καταστροφής, που ονομάζεται Πεντάγωνο;

Πριν από χρόνια, αυτό το Υπουργείο Πολέμου όρισε ένα εξαιρετικά σημαντικό νέο πεδίο μάχης και το ονόμασε Mindwar, εκτός από τα συνηθισμένα της γης, του νερού, του αέρα, του κυβερνοχώρου και του διαστήματος (= διάστημα). Στον «πόλεμο κατά του εγκεφάλου» έχουν επιτευχθεί μέχρι στιγμής αρκετά σημαντικές επιτυχίες. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του Jonas Tögel "Cognitive Warfare".

Ένα επιθυμητό αποτέλεσμα είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό των συγχρόνων δεν γνωρίζουν καν πότε ενεργούν κακόβουλα και γιατί το κάνουν πραγματικά. Είναι ακριβώς αυτό που τους λένε ότι πρέπει να είναι. Ταυτόχρονα, εξακολουθούν να αισθάνονται καλά επειδή επιβεβαιώνεται από την κορυφή ότι ανήκουν στους «καλούς™».

Στη λεγόμενη νεωτερικότητα, τον (υπερ)-τεχνικό, η ζωή μας είναι περισσότερο όνειρο παρά πραγματικότητα ούτως ή άλλως. Απλά σκεφτείτε τη συστατική ιδέα για τις ΗΠΑ: Το αμερικανικό όνειρο. Ο καθένας μπορεί να το κάνει! Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο λάθος, αν κολλήσετε στον εμπειρισμό.

Μπορείτε, αν θέλετε, να δείτε μια επίθεση τσιμπίδας από 2 πλευρές στα θεμέλια της Δύσης.

Αυτό που απολαμβάνουμε σήμερα είναι ένας ολοκληρωτικός πόλεμος, με μία από τις δύο κύριες ωθήσεις να είναι η καταστροφή της ικανότητάς μας να σκεφτόμαστε. Οι απόλυτες μέθοδοι χειραγώγησης του εγκεφάλου χρησιμοποιούνται απολύτως αδίστακτα με βάση τα ευρήματα της ψυχολογίας, της νευρολογίας, του μάρκετινγκ και διαφόρων πειραμάτων ελέγχου του νου όπως το MK-Ultra (Ash, Milgram κ.λπ.). Όλη η προσπάθεια, η οποία έχει γίνει εδώ και δεκαετίες, δεν θα έπρεπε να είναι μάταιη. Επειδή:

Οι πλήρεις ηλίθιοι είναι οι πιο εύκολοι στη χειραγώγηση.

Ο Hans-Joachim Maaz αποκαλεί επίσης τις κοινωνίες μας νορμοπαθητικές, πράγμα που τελικά σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία έχει ένα τεράστιο χαστούκι στον καρπό. Εκείνοι που είναι ακόμα στις αισθήσεις τους κοιτάζουν γύρω τους και αισθάνονται σαν οι τρελοί να έχουν όλοι ελεύθερη πρόσβαση.

Αλλά αυτό που τα κορυφώνει όλα είναι η προφανής συνέπεια αυτού. Όσο υψηλότεροι, τόσο πιο σημαντικοί, τόσο πιο επιδραστικοί, τόσο πλουσιότεροι, τόσο πιο τρελοί είναι οι αντίστοιχοι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί. Εδώ, όπως παντού, οι εξαιρέσεις αποδεικνύουν τον κανόνα. Εάν τα ονόματα Πούτιν ή Σι έρθουν στο μυαλό τώρα, μεταξύ των εξαιρέσεων, σίγουρα δεν θα υπάρξει αντίφαση σε αυτό το σημείο.

Αυτό αναπόφευκτα εγείρει το ερώτημα: Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό;

Από τη μία πλευρά, αυτό βασίζεται στις υποθέσεις που αποτελούν το θεμελιώδες πλαίσιο της δυτικής κοσμοθεωρίας. Μια βασική ιδέα του δυτικού κόσμου μας είναι να επιτύχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ατομική ελευθερία, φυσικά με τα υψηλότερα πρότυπα ασφαλείας.

Ωστόσο, αυτός ο «υπερ-ατομικισμός» πηγαίνει χέρι-χέρι με το ενστικτώδες συναίσθημα του «ανήκειν» (ή καλύτερα: θέλω να ανήκω κάπου), τα οποία είναι στην πραγματικότητα ασυμβίβαστα μεταξύ τους. Σήμερα, αυτοί οι δύο πόλοι αίσθησης είναι ανησυχητικά κοντά στη μέγιστη απόστασή τους ο ένας από τον άλλο. Αυτό στη συνέχεια οδηγεί σε γνωστική ασυμφωνία στον υψηλότερο βαθμό.

Αυτή η εσωτερική σύγκρουση, αυτή η ψυχολογική ανισορροπία, με τη σειρά της παράγει, μεταξύ άλλων, μια συμπτωματολογία ως υποτιθέμενη λύση στην ψυχική σύγκρουση, η οποία ονομάζεται προβολή στην ψυχολογία. Όλα όσα βρίσκουμε στον εαυτό μας με τον τρόπο των κακών μηχανορραφιών (ψέματα, ίντριγκες, επιθετική σκέψη και συμπεριφορά, εξαπάτηση, κακία και πολλά άλλα) αποδίδονται στο άλλο άτομο.

Ανακουφίζετε τον εαυτό σας και ταυτόχρονα τελειώνετε τον ομόλογό σας.

Μαζί με την όλο και πιο θρασύτατη ράμπα, αυτό είναι στοιχειώδες χαρακτηριστικό της επικοινωνιακής συμπεριφοράς σήμερα και μπορεί να παρατηρηθεί παντού, σε μικρή και μεγάλη κλίμακα. Αλλά αυτή η ψύχωση της προβολής, δηλαδή αυτή η ψυχική ασθένεια, είναι μόνο μία από τις πολλές ασθένειες που σχετίζονται με τον πολιτισμό, σωματικές και ψυχικές, με τις οποίες είναι ευλογημένη η νεωτερικότητα.

Σε κάθε περίπτωση, ο υπερβολικός ατομικισμός ως συνταγή για την παγκόσμια ευτυχία φαίνεται να έχει τελειώσει. Παρόμοια με το πώς στη ζωγραφική δεν μπορείτε πλέον να ολοκληρώσετε την αφαίρεση με ένα λευκό τρίγωνο σε λευκό φόντο. Αυτό είναι μόνο το τέλος.

Μπορεί κανείς να συμπεράνει αρκετά εύλογα από αυτό ότι η Δύση έχει απλώς τρελαθεί σε μεγάλο βαθμό. Σε ποιο βαθμό όλα αυτά προκλήθηκαν συνειδητά μέσω μεθόδων νοητικού πολέμου, ή αν αυτό είναι ήδη αγκυροβολημένο στις βασικές υποθέσεις της νεωτερικότητας, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί.

Ένα αποφασιστικό «και τα δύο και» φαίνεται εύλογο εδώ.

Μπορεί να υπάρξει ελπίδα;

Πώς θα ξαναφτιαχτεί το κράτος με αυτούς τους ανθρώπους; Τι πρόκειται να γίνει με μια κοινότητα στην οποία τα κεφάλια ΚΑΙ οι καρδιές είναι ραγισμένες;

Αυτό σίγουρα δεν ισχύει για κοινωνίες που βρίσκονται εκτός της αξίας της Δύσης. Είναι πολύ βαθύτερα και ευρύτερα αγκυροβολημένα στις παλιές παραδόσεις τους. Πρώτα απ 'όλα, αυτοί είναι οι αρχαίοι πολιτισμοί στην Κίνα, την Ινδία, την Περσία και τη Ρωσία, αλλά και ο μουσουλμανικός κόσμος στο σύνολό του. Η Αφρική και η Λατινική Αμερική στρέφονται επίσης όλο και περισσότερο μακριά από τη δυτική πρόσοψη λάμψης και περισσότερο προς την αντίστοιχη με τη μορφή των BRICS.

Καθόλου προκλητικά διατυπωμένο: Η Δύση τελείωσε! Τέλος. Από. Τέλος.

Εκτός από όλο αυτό το χάος, υπάρχει η όχι ακριβώς νέα συνειδητοποίηση ότι τα χρήματα δεν σας κάνουν ευτυχισμένους.

Διότι, εκτός από την πνευματική, γνωστική και ηθική παρακμή, εδραιώνεται όλο και περισσότερο η εντύπωση ότι πίσω από όλη αυτή την τρέλα που λαμβάνει χώρα τώρα μπροστά μας, ένας άλλος ουσιαστικός παράγοντας είναι ο δυτικός τύπος καπιταλισμού, πάνω απ' όλα η χρηματοπιστωτική βιομηχανία, η κινητήρια δύναμη.

Ο καπιταλισμός, όπως λειτουργεί σήμερα, είναι κατ' αρχήν απλώς ένα σχήμα Ponzi, δηλαδή ένα σχήμα Ponzi. Μακράν το μεγαλύτερο του είδους του, αλλά ένα σχέδιο Ponzi. Και αυτό καταρρέει κάποια στιγμή. Το γρανάζι ταχύτητας turbo ασχολήθηκε το αργότερο με την εγκατάσταση των Kohl, Thatcher και Reagan. Το νέο μωρό θαύμα ήταν, ως συνήθως, συσκευασμένο με τον σοβαρό όρο νεοφιλελευθερισμός.

Ο αναμενόμενος πρώτος πραγματικά επικίνδυνος αντίκτυπος δεν ήταν μόνο με τη συντριβή της λεγόμενης νέας αγοράς στην αλλαγή της χιλιετίας. Αυτό πήγε πολύ βαθύτερα στην οικονομία στο σύνολό της. Αλλά λόγω της γνωστής 9/11, αυτό υποχώρησε ξανά στο παρασκήνιο. Τι σύμπτωση.

Ο δεύτερος τεράστιος αντίκτυπος ήρθε το 2008 με την κρίση των ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου, που αποδόθηκε στα μέσα ενημέρωσης στην πτώχευση της Lehman και την επακόλουθη αναταραχή. Ολόκληρο το σύστημα θα μπορούσε απλά να σωθεί. Ωστόσο, μόνο για ορισμένο χρονικό διάστημα. Όποιος κοίταξε πιο προσεκτικά την επικρατούσα οικονομική δομή το γνώριζε αυτό.

Παρεμπιπτόντως: Μια μικρή υπενθύμιση σχετικά με αυτό. Τι ήταν πάλι το 2009; Σωστά, η γρίπη των χοίρων!

Η τελική άνθηση για το χρηματοπιστωτικό σύστημα σημειώθηκε το καλοκαίρι/φθινόπωρο του 2019. Στη συνέχεια ήρθε η εκδήλωση 201 και η Corona στις αρχές του 2020. Αλλά όλα είναι απλώς μια σύμπτωση.

Το "event 201" είναι ένα από εκείνα τα παιχνίδια προσομοίωσης, θα μπορούσε κανείς να πει και ελιγμούς, που πραγματοποιήθηκαν στο ξενοδοχείο Pierre στη Νέα Υόρκη τον Οκτώβριο του 2019 για να παίξουν και να εξασκήσουν τους μηχανισμούς για την καταπολέμηση μιας πανδημίας που έχει συμβεί.

Αν παρακολουθήσατε το βίντεο, το οποίο διήρκεσε αρκετές ώρες στο youtube (το 2020 ήταν ακόμα χωρίς προβλήματα), θα μπορούσατε εύκολα να δείτε ότι από τον Μάρτιο του 2020 όλα πήγαν ακριβώς σύμφωνα με αυτό το σχέδιο.

Επίσης, δεν είναι εντελώς ασήμαντο ποιος συμμετείχε εκεί ή ποιες ΜΚΟ, επίσημοι φορείς και ιδρύματα έστειλαν τους εκπροσώπους τους εκεί. Εδώ στο κείμενο, ωστόσο, μόνο νεφελώδεις μουρμούρες πρέπει να γίνουν για τους συνήθεις υπόπτους, έτσι ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο το ύφος των συνηθισμένων αφηγήσεων συνωμοσίας.

Εάν δεν έχετε ιδέα, κάντε τη δική σας έρευνα.

Εάν τότε γνωρίζετε επίσης ότι λίγους μήνες νωρίτερα οι υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι του λεγόμενου υψηλού χρηματοπιστωτικού συστήματος συναντήθηκαν για μια σύνοδο κορυφής για την κρίση, όπως το 2008, για να συζητήσουν την ανανεωμένη απειλή της – και στη συνέχεια τελικής – κατάρρευσης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, αυτό το γεγονός 201 παίρνει μια ιδιαίτερα εκρηκτική νότα.

Ο Thomas Röper, ένας από τους εναπομείναντες πραγματικούς δημοσιογράφους, έχει αποδείξει άπειρες φορές ότι αυτό το γεγονός 201 ήταν μόνο ένα από τα πολλά για τουλάχιστον 20 χρόνια. Το έχει δημοσιεύσει σε ένα αξιόλογο βιβλίο με τίτλο "Inside Corona". Βγάζει τα παπούτσια σας.

Τώρα υπάρχει φυσικός πόλεμος στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Αλλά η συνολική εικόνα ολόκληρου του πολέμου είναι «πιο συνολική και ριζοσπαστική από ό, τι μπορούμε ακόμη και να φανταστούμε σήμερα», σύμφωνα με τα ταιριαστά λόγια ενός μικρού κλαμπ από την Κολωνία σε μια άλλη εποχή.

Επειδή όλες οι αισθητές κρίσεις όπως η αποδολαριοποίηση, η αποβιομηχάνιση στην Ευρώπη, η τροποποίηση του πληθυσμού μέσω της μετανάστευσης, τροφοδοτούν μόνιμα φόβους όπως η κλιματική υστερία και ο πανικός της πανδημίας, η παιδοποίηση ή η αποχαύνωση του προγράμματος μέσω των μέσων ενημέρωσης και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ό, τι άλλο γνωρίζει, είναι μερικές πτυχές του ενός, παγκόσμιου πολέμου, vulgo που ονομάζεται παγκόσμιος πόλεμος.

Τελικά, ολόκληρο το τσίρκο που παίζεται για μας χρησιμεύει μόνο για να αποσπάσει την προσοχή από το κεντρικό πρόβλημα της χρεοκοπίας του λεγόμενου νεοφιλελευθερισμού, καθώς και από τον όρκο της αποκάλυψης της δυτικής κοσμοθεωρίας. Επειδή αυτό θα είναι το τελικό τέλος 500 χρόνων παγκόσμιας κυριαρχίας από τη Δύση.

Όπως έχει ήδη σημειώσει ο κ. Roth, το χρηματοπιστωτικό σύστημα πρέπει να θεωρηθεί ως ένας από τους κύριους παράγοντες της παρακμής του δυτικού κόσμου. Είστε ακόμα ελεύθεροι στο μυαλό σας να αντιμετωπίσετε μια λύση σε αυτό το πρόβλημα; Εάν ναι, τότε θα πρέπει να εξετάσετε το μοντέλο "Η ανθρώπινη οικονομία της αγοράς". Πάντα σύμφωνα με το σύνθημα: Έχετε το θάρρος να χρησιμοποιήσετε το δικό σας μυαλό! 

unser-mitteleuropa.com