ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΕΘΕΝ,ΧΑΡΑ ΣΟΝ ΚΟΣΜΟΝ!!!ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ,ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ!!ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ!! ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΘΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ...

 Παιδίον νέον, ο προ αιώνων θεός

«…Ο πατήρ της μητρός γνώμη υιός εγένετο

Ο σωτήρ των βρεφών βρέφος εν φάτνη έκειτο

Ον κατανοούσα φησίν η τεκούσα

«ειπέ μοι, τέκνον, πως ενεσπάρης μοι ή πως ενεφύεις μοι?

Ορώ σε σπλάχνον και καταπλήττομαι,

Ότι γαλουχώ και ου νενύμφευμαι

Και σε βλέπω μετά σπαργάνων,

Την παρθενίας δε ακμήν εσφραγισμένην θεωρώ

Συ γαρ ταύτην φυλάξας εγεννήθης ευδοκήσας

Παιδίον νέον, ο προ αιώνων θεός.

…………………………………………………………..

Δώρα μάγοι χερσίν ήραν και προσεκύνησαν

Τω δώρω των δώρων, τω μύρω των μύρων

Χρυσόν και σμύρναν είτα και λίβανον Χριστώ προσεκόμισαν

Βοώντες «Δέξαι δώρημα τρίυλον,

Ως των Σεραφιμ ύμνον τρισάγιον

Μη αποστρέψης ως τα του Κάϊν

Αλλ΄ εναγκάλισαι αυτά ως την του Άβελ προσφοράν

Διά της σε τεκούσης, δι ης ημίν εγεννήθης

Παιδίον νέον, ο προ αιώνων θεός…»

(Από τον ύμνο του Ρωμανού του Μελωδ

Ο φωτοβόλος Αστέρας της Βηθλεέμ

Είθε το Φώς που απόψε σήκωσε κεφάλι, να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Την ήρα από το στάρι. Όχι για να απομακρύνουμε, να αποβάλουμε, να ξορκίσουμε το «κακό» αλλά για να το αναγνωρίσουμε και να συζήσουμε με αυτό. Πρέπει να το συνυπολογίζουμε στα αισθήματά μας στις σκέψεις μας στα σχέδιά μας. Στις προσευχές μας.

Είναι το αναγκαίο χαλινάρι στην δράση μας. Είναι η αναίρεση των προσπαθειών μας, του «είναι» μας. Είναι ο προσδιορισμός της ουσίας μας. Είναι η δοκιμασία και η άσκηση της αντοχής μας και της «ηθικής» μας. Η ευεργετική αντιξοότητα στην πρόοδο. Ο αρνητικός πόλος που μαζί με τον θετικό (το "καλό") συμπαραγάγουν την ζωογόνο κίνηση. Ένας από τους σπινθήρες της Ζωής. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει ισορροπία. Δεν υπάρχουμε.

Είθε το αναγεννημένο Φως να τα ξεκαθαρίσει όλα αυτά. Για να μη σπαράζουμε στον ιστό των συναισθημάτων αβέβαιοι, ασαφείς, γεμάτοι ενοχές και πίκρες. Το «κακό», μας συνδιαμορφώνει. Δεν μας οδηγεί σε καμία κόλαση. Αντίθετα. Δένει το ατσάλι της Ψυχής μας. Μας ολοκληρώνει. Αρκεί να ξέρουμε να το χειριστούμε προς όφελός μας. Πρωτίστως όμως πρέπει να το αναγνωρίσουμε ξεκάθαρα. Και να το συμπεριλάβουμε στην πυξίδα μας.

Το αληθινό Πνεύμα των Ημερών

Βλέποντας τις μεγάλες και πολυσήμαντες γιορτές των ημερών, να έχουν πνευματικά αποχυμωθεί, να βιώνονται μηχανικά και ασυνείδητα σαν ψυχωτικό ξεφάντωμα, να έχουν μετασχηματισθεί αποκλειστικά σχεδόν σε μέγα καταναλωτικό γεγονός των εκφυλισμένων κοινωνιών μας, στενοχωριέμαι. Ψάχνω να βρω ψύλλους στα άχυρα.

Κι όμως πρέπει μερικοί εξ ημών να διατηρήσουμε πάση θυσία την ξεχασμένη πνευματική παράδοση. Να κρατήσουμε μαγιά για τον άρτο της Νέας Εποχής η οποία ξημερώνει πάνω στα ρημάδια του πολιτισμού μας.

Τα Χριστούγεννα, συμβολίζουν την επανεκκίνηση του Φωτός. Την νέα ευκαιρία για καλύτερη ζωή. Την δεδομένη ελπίδα όταν γύρω μας όλα καταρρέουν, όταν τα έχουμε κάνει όλα μαντάρα και θέλουμε να αλλάξουμε. Το «Πνεύμα» τους συνίσταται σε ισχυρή θέληση αλλαγής, σε έμπρακτη αγάπη και αλληλεγγύη, σε καρδιακή προσφορά συγγνώμης και συγχώρησης προς τους άλλους και προς τον εαυτό μας, σε γαλαντομία και απελευθέρωση. Στο χωράφι αυτό θα βλαστήσει και θα καρποφορήσει ο νέος σπόρος, ο νέος άνθρωπος που θέλουμε να γίνουμε.

Όλα τα άλλα (γαλοπούλες, στολισμένα δέντρα, δώρα και υπολογισμένες δόσεις φιλανθρωπίας) είναι ψιμύθια χωρίς αξία.

Ο Άη Βασίλης είναι ο Άγγελος των Ημερών. Άγγελος, Προάγγελος, Εξάγγελος. Υπάρχει, αλλά έχει νοθευτεί έχει βεβηλωθεί. Έχει μεταμφιεσθεί σε κόκκινο, γελαδερό χοντρομπαλά, δώρα φέροντα, που κατοικεί στους βόρειους πάγους, κινείται με έλκηθρο και τάρανδους, και δέχεται …παραγγελίες. Είναι ο αρχηγός του ξεφαντώματος. Καρτούν. Σήμα κατατεθέν των ημερών.

Τα παραμύθια και οι φαντασμαγορίες μου αρέσουν. Αλλά ξάφνου η αχαλίνωτη εξωπραγματική φαντασία μετατράπηκε σε πραγματικότητα και τα σοβαρά νοήματα εκτοπίσθηκαν.

Η ελπίδα και η θεία χάρις έγιναν μόνον καρναβάλια. Διονυσιακοί Θίασοι.

Δεν κάνω τον παπά. Δεν είμαι παπάς. Ούτε θέλω να κάνω τον ξύπνιο. Το παιχνίδι, την σάτιρα και την χαρά του παιχνιδιού την θέλω σαν παιδί. Όχι όμως την συσκότιση και την άμβλωση των βαθέων νοημάτων. Γιατί νιώθω ότι βαδίζουμε στον δρόμο της … «απωλείας», παραδομένοι στην αμεριμνησία μας. Στην ανοησία μας, που την Άνοιξη την θεωρούμε περίπου …φεστιβάλ, γιορτή των λουλουδιών, κι όχι ιερή γιορτή της γονιμότητας η οποία με την συμμετοχή μας εξασφαλίζει το μέλλον του κόσμου.

Ο Νοών Νοείτω!

Μικρούλη Θεέ στη Φάτνη που χτυπάς χεράκια και ποδαράκια και βγάζεις φουσκίτσες απ’ τα χειλάκια σου και τα ματάκια σου γαλαζώνουν τον κόσμο ολόκληρο, μίκρυνέ μας, γύρισέ μας, κάνε μας νήπια και εμάς, αθώους και αγνούς, για να σπουδάσουμε Αγάπη, Διάκριση και Σοφία. Να ακολουθήσουμε απελευθερωμένοι τα χνάρια του Φωτός. Ως Φώτα εκ Φώτων που είμαστε και το αγνοούμε.

Χριστός γεννάται, δοξάσατε! ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ