Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, η ανθρωπότητα είχε υποθέσει ότι οι φανταστικές ιστορίες που μεταφέρθηκαν στα αρχαία έργα του Ομήρου ήταν κάτι περισσότερο από μυθοπλασία. Ωστόσο, ορισμένοι αρχαιολόγοι επιλέγουν να δουν στο έργο του Ομήρου το μεταφορικό χέρι της αλήθειας και, ακολουθώντας τις περιγραφές του συγγραφέα για τα εδάφη που περιέχονται στην Ιλιάδα, εντόπισαν τις ακριβείς τοποθεσίες όπου θα βρεθεί η εκ νέου ανακάλυψη των ερειπίων της Τροίας το 1871 από τον Heinrich Schliemann και τον Frank Calvert.
Αυτή η ανακάλυψη προκάλεσε σοκ σε όλο τον κόσμο, καθώς η κατανόησή μας για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ο οποίος ήταν βαθιά συνδεδεμένος με την Αίγυπτο και ακόμη και την Ασία, έφερε επανάσταση. Ο Όμηρος δεν ήταν απλώς ένας μυθοποιός μόνος, αλλά στην πραγματικότητα ενσωμάτωσε τα αίτια (τόσο γεωπολιτικά, πολιτιστικά όσο και ηθικά) της μυστηριώδους πτώσης της Ελλάδας σε μια μακρά σκοτεινή εποχή μεταξύ 1100 π.Χ. και 750 π.Χ. στα επικά του ποιήματα.
Σε αυτή τη διάλεξη του Rising Tide Foundation, ο σύμβουλος του RTF Gerald Therrien εισάγει την Οδύσσεια του Ομήρου από αυτή τη μεθοδολογική πλεονεκτική θέση. Όπως εκείνοι οι μεγάλοι μελετητές που είδαν στην Ιλιάδα τον κώδικα για το σπάσιμο των γόρδιων δεσμών της παγκόσμιας ιστορίας, ο Gerald προσεγγίζει την ιστορία του δεύτερου έργου του Ομήρου που αφηγείται την ιστορία του οδυνηρού 10ετούς ταξιδιού του Οδυσσέα στην πατρίδα. Τα ηθικά διδάγματα και οι ιδέες για την ανθρώπινη φύση που περιέχονται σε αυτό το αθάνατο έργο μας παρουσιάζουν τα μέσα για να αποφύγουμε τις αυτοπροκαλούμενες τραγωδίες που κατέστρεψαν τους αρχαίους Έλληνες και παρέχουν τα κλειδιά για την αναβίωση νέων αναγεννήσεων σε μελλοντικές εποχές.
Για να αποκτήσετε πρόσβαση στον πλήρη κατάλογο των διαλέξεων αυτού του συμποσίου (με τίτλο "Storytelling, Myth making and Universal History"), κάντε κλικ εδώ.
1 σχόλιο:
Πες αλεύρι... ο Παλαιός σε γυρεύει...
Δημοσίευση σχολίου