Όλοι οι πόλεμοι βασίζονται στην εξαπάτηση. Επομένως, όταν μπορούμε να επιτεθούμε, πρέπει να φαινόμαστε ανίκανοι· όταν χρησιμοποιούμε τις δυνάμεις μας, πρέπει να φαινόμαστε αδρανείς· όταν είμαστε κοντά, πρέπει να κάνουμε τον εχθρό να πιστέψει ότι είμαστε μακριά· όταν είμαστε μακριά, πρέπει να τον κάνουμε να πιστέψει ότι είμαστε κοντά. Sun Tzu, Η τέχνη του πολέμου
Η Αυτοκρατορία του Χάους είναι αμείλικτη. Lawfare, αποσταθεροποιήσεις, κυρώσεις, απαγωγές, έγχρωμες επαναστάσεις, false flags, προσαρτήσεις: το 2025 θα είναι η χρονιά των BRICS - συν τους εταίρους των BRICS - ως στόχων που επιλέγονται κάτω από πυρά.
Ο ανεκτίμητος καθηγητής Michael Hudson επινόησε τον όρο «χάος» ως επίσημη πολιτική των ΗΠΑ. Αυτό είναι δικομματικό - και διαπερνά όλα τα σιλό του βαθέως κράτους.
Ελλείψει ενός μακροπρόθεσμου στρατηγικού οράματος και εν μέσω της προοδευτικής αυτοκρατορικής εκδίωξης από την Ευρασία, το μόνο που απομένει για τον Ηγεμόνα είναι να εξαπολύσει χάος από τη Δυτική Ασία μέχρι την Ευρώπη και τμήματα της Λατινικής Αμερικής – μια συντονισμένη προσπάθεια να διαιρέσει και να κυβερνήσει τις BRICS και να ματαιώσει τη συλλογική δυναμική τους διεκδικώντας την κυριαρχία και την υπεροχή των εθνικών συμφερόντων.
Πριν από ενάμιση χρόνο, μια αμερικανική δεξαμενή σκέψης είχε ήδη θέσει την έννοια των swing states, όχι στην αμερικανική εκλογική της εκδοχή, αλλά στη μεταφορά της στη γεωπολιτική.
Οι έξι υποψήφιοι ήταν τότε μέλη των BRICS (Βραζιλία, Ινδία, Νότια Αφρική) ή μέλη ή πιθανοί εταίροι των BRICS (Ινδονησία, Σαουδική Αραβία, Τουρκία).
Ο κώδικας των «swing states» ήταν σαφής: είναι όλοι στόχοι αποσταθεροποίησης, δηλαδή, αν δεν συμμορφώνεσαι με τη «διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες», περνάς κάτω.
Η Σαουδική Αραβία, επιφυλακτική για τον πλούτο της που σταθμεύει στις χρηματοπιστωτικές αγορές του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης, συνεχίζει να αντισταθμίζει προσεκτικά τα στοιχήματά της: θεωρητικά, το Ριάντ είναι μέλος των BRICS, αλλά στην πράξη δεν είναι. Η Τουρκία έχει προσκληθεί ως εταίρος (δεν υπάρχει ακόμη επίσημη απάντηση).
Και έπειτα υπάρχει η Ινδονησία, η υπερδύναμη της Νοτιοανατολικής Ασίας, η οποία μόλις έγινε δεκτή ως πλήρες μέλος αυτή την εβδομάδα, υπό τη βραζιλιάνικη προεδρία των BRICS. Ονομάστε το BRIIICS: ο κυρίαρχος φορέας μιας σεισμικής επαναβαθμονόμησης γεωπολιτικών τεκτονικών πλακών, με στόχο την αναμόρφωση του εμπορίου, της χρηματοδότησης και της διακυβέρνησης.
Οι BRIIICS και οι επιλεγμένοι εταίροι δημιουργούν ένα τρομερό δίκτυο, αποφασισμένο να ξαναγράψει τους κανόνες του παιχνιδιού: επί του παρόντος 10 πλήρη μέλη και 8 πλήρεις εταίροι - και μετρώντας, αντιπροσωπεύοντας το 41,4% του παγκόσμιου ΑΕΠ σε ΣΔΙΤ και περίπου το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό αντιμετωπίζει η Αυτοκρατορία του Χάους.
Φανταστείτε την Κίνα-Ινδία-Ρωσία-Ιράν-Ινδονησία-Νότια Αφρική-Βραζιλία-Αίγυπτο-Σαουδική Αραβία ως τα διηπειρωτικά μαργαριτάρια του αναδυόμενου πολυκομβικού κόσμου. Τεράστιοι πληθυσμοί, τεράστιοι φυσικοί πόροι και βιομηχανική ισχύς, αμέτρητες δυνατότητες ανάπτυξης.
Οι άρχουσες ελίτ της Αυτοκρατορίας του Χάους δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν ως αντίστιξη σε αυτή την αυξανόμενη γεωπολιτική δύναμη, η οποία έχει τη δική της αναπτυξιακή τράπεζα (αν και χρειάζεται πολλή δουλειά), μια πλήρη δέσμευση για την ανάπτυξη και τη δοκιμή εναλλακτικών συστημάτων πληρωμών και μια διευρυνόμενη διηπειρωτική εμπορική συμμαχία, αποφασισμένη να παρακάμψει σταδιακά το δολάριο ΗΠΑ.
Αντί να εργάζεται για τη διπλωματία, τον διάλογο και τη συνεργασία, η Αυτοκρατορία του Χάους -και η αγγειοποιημένη συλλογική Δύση- «προσφέρουν» κάτι στην Παγκόσμια Πλειοψηφία: την πλήρη υποστήριξή τους σε μια γενοκτονία εθνοκάθαρσης και την πλήρη υποστήριξή τους σε μια τρομοκρατική συμμορία «μετριοπαθών» κοπτών κεφαλιών που καταλαμβάνουν την εξουσία σε ένα πρώην κυρίαρχο αραβικό έθνος.
Καλώς ήρθατε στο Terror and Genocide R Us.
Σε περίπτωση αμφιβολίας, δέστε τα όλα
Αξιοποιώντας περαιτέρω τα επιτεύγματά τους στη σύνοδο κορυφής του περασμένου Οκτωβρίου στο Καζάν, οι BRICS εφαρμόζουν ουσιαστικά μια στρατηγική Sun Tzu. Απάτη. Χωρίς μεγάλες διακηρύξεις. Και καμία άμεση απειλή για την Αυτοκρατορία του Χάους, εκτός από τον σαφή στόχο να απαλλαγούμε από την κυριαρχία του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, όπως στην αύξηση του εμπορίου σε τοπικά νομίσματα.
Η δυναμική των BRICS, αργά αλλά σταθερά, μετακινεί ήδη άλλα πολυμερή κομμάτια στη σκακιέρα, από τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) στην ASEAN.
Η Κίνα των κύριων BRICS θα επικεντρωθεί σε μια τριάδα: τον τεχνολογικό πόλεμο εναντίον των ΗΠΑ. αύξηση του μεριδίου τους στο παγκόσμιο εμπόριο· και την αναβαθμονόμηση των έργων της πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI). Από πολλές απόψεις, η BRI είναι το επίκεντρο της προσέγγισης της Κίνας στις BRICS.
Η προσέγγιση του Πεκίνου περιλαμβάνει αγορές σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο, BRICS, συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου ASEAN και APEC (κλειδί για το εμπόριο και τις επενδύσεις σε ολόκληρη την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού). Η APEC συνδέεται στενά με την BRI. Το ενδιαφέρον του προέδρου Xi για την οικοδόμηση και την ενίσχυση μιας αγοράς που περιλαμβάνει όλη την Ευρασία σχεδιάστηκε για πρώτη φορά από την BRI, που ξεκίνησε το 2013.
Παράλληλα, από το 2022, ο υπουργός Εξωτερικών Wang Yi επεκτείνει την έκκληση του Xi για μια «νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στη Μέση Ανατολή».
Για την Κίνα, αυτό σημαίνει την κλασική ισορροπία δυνάμεων: το Ιράν ως έναν πολύ ισχυρό πυλώνα, που συνεργάζεται με την Κίνα στη Δυτική Ασία για να αντιμετωπίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2021, η Κίνα και το Ιράν υπέγραψαν ένα κρίσιμο 25ετές σχέδιο οικονομικής συνεργασίας.
Έπειτα, υπάρχει ενέργεια. Περίπου το 50% των εισαγωγών αργού πετρελαίου της Κίνας προέρχεται από τη Δυτική Ασία. Οι κινεζικοί προμηθευτές πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι ιδιαίτερα διαφοροποιημένοι: Σαουδική Αραβία, Ιράκ, ΗΑΕ, Ομάν, Κουβέιτ, Κατάρ και Ιράν (μέσω Μαλαισίας).
Ταυτόχρονα, το Πεκίνο δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να κρατήσει το QUAD και το AUKUS ως μικρές ενοχλήσεις. Η στροφή του ΝΑΤΟ προς την Ασία είναι μια αποτυχία: η Κίνα χτίζει γρήγορα μια σύνθετη στρατηγική άρνησης περιοχής.
Στην Αφρική, η Συμμαχία των Κρατών του Σαχέλ θα συνεχίσει να επεκτείνεται και η Γαλλία ως νεοαποικιακή δύναμη έχει τελειώσει. Στην υπόλοιπη Αφρική, η νέα αντίσταση στην αποαποικιοποίηση μόλις ξεκίνησε.
Η Λατινική Αμερική, ωστόσο, προοιωνίζεται μεγάλα προβλήματα. Η Αυτοκρατορία του Χάους υπό τον Trump 2.0 μπορεί να φτάσει στο Δόγμα Monroe, εκτός από την αυταπάτη της προσάρτησης του Καναδά, της Γροιλανδίας, της Διώρυγας του Παναμά και οποιουδήποτε άλλου ανυποψίαστου γεωγραφικού πλάτους. Συνολικά, θα είναι μια δύσκολη διαδρομή για επιλεγμένους κόμβους "πίσω αυλής" - εκτός από την κατεστραμμένη νεοαποικία της Αργεντινής.
Η διαχείριση της ήττας των ΗΠΑ από τη Ρωσία
Η συλλογική αυτοκτονία της Ευρώπης θα φτάσει σε παροξυσμό – λόγω της πλήρους διάβρωσης ενός κοινωνικού, βιομηχανικού και πολιτιστικού μοντέλου.
Ο κατάλογος των ασθενειών περιλαμβάνει την ολική άνοια deoke στις Βρυξέλλες. όχι άλλη φθηνή ενέργεια. επιταχυνόμενη αποβιομηχάνιση · οικονομίες σε ελεύθερη πτώση· ανεξόφλητο χρέος - δημόσιο και ιδιωτικό. και τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, στη λεγόμενη δημοκρατία του ΝΑΤΟ, η απόλυτη περιφρόνηση της «ηγεσίας» ΝΑΤΟ-ΕΕ για τον μέσο ευρωπαίο πολίτη/φορολογούμενο όταν πρόκειται για την επιβολή σοβαρών περικοπών στις κοινωνικές υπηρεσίεςπρος όφελος της αύξησης των εξοπλισμών.
Ο πολύ πιθανός εμπορικός πόλεμος 2.0 του Trump εναντίον της ΕΕ θα επιταχύνει μόνο την κατάρρευση της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Για παράδειγμα, η Γαλλία, η οποία βρίσκεται ήδη σε τρομερό χάος. Το γαλλικό χρέος διαπραγματεύεται τώρα με spreads στο επίπεδο της Ελλάδας το 2012 πάνω από τα γερμανικά ομόλογα. Περισσότερο από το 50% της αγοράς γαλλικών κρατικών ομολόγων ύψους 2,5 τρισεκατομμυρίων ευρώ βρίσκεται στα χέρια παγκόσμιων γυπών και ζεστού χρήματος. Δεν υπάρχει Mario Draghi με μπαζούκας της ΕΚΤ για να σώσει το ευρώ από τη νέα υπαρξιακή κρίση του. Και ο Le Petit Roi δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν κουτσό κρατούμενο μισητό ακόμη και από τους αρουραίους στους υπονόμους του Παρισιού.
Ο ιστορικός, ανθρωπολόγος και δημογράφος Emmanuel Todd, συγγραφέας του πρωτοποριακού La Défaite de L'Occident (εδώ είναι η πρώτη κριτική στα αγγλικά) είναι ένας από τους λίγους Γάλλους διανοούμενους που καταλαβαίνει πραγματικά τους νέους κανόνες του παιχνιδιού.
Σε μια αναπάντεχη συνέντευξη με τον προνομιούχο εκπρόσωπο της γαλλικής υψηλής μπουρζουαζίας, ο Τοντ επισημαίνει τον παραλογισμό του να θεωρείται ο Τραμπ νικητής «εν μέσω μιας κατεστραμμένης οικονομίας»· και επιπλέον, όταν «οι Ηνωμένες Πολιτείες χάνουν έναν πόλεμο, σε παγκόσμια κλίμακα, εναντίον της Ρωσίας».
Έτσι, εν μέσω όλης αυτής της φασαρίας για την «υπερδύναμη του Τραμπ ως μαγικό άτομο», ο Τοντ έχει καταλήξει σε μια εκπληκτική, κρυστάλλινη διατύπωση: «Η δουλειά του Τραμπ θα είναι να διαχειριστεί την ήττα της Αμερικής εναντίον της Ρωσίας».
Η Συρία ως Λιβύη 2.0
Λοιπόν, όλοι οι εθισμένοι στην ποπ κουλτούρα γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να «κερδίζουν», με τον τρόπο του Χόλιγουντ. μάλλον με τον τρόπο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πάλης (WWF). Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι ανεξάρτητα από το ποιοι πύραυλοι Trump 2.0 θα εκτοξευθούν σε εμπορικούς πολέμους εναντίον της Ευρώπης και της Ασίας, οι στριμωγμένες και δικαιούμενες ελίτ της Αυτοκρατορίας του Χάους θα οδηγηθούν να προκαλέσουν τεράστια ζημιά στην Παγκόσμια Πλειοψηφία.
Η νίκη στη Συρία τους έχει βυθίσει σε μια μεθυσμένη λήθαργο - και η νοοτροπία του «πραγματικοί άνδρες πηγαίνουν στην Τεχεράνη» έχει επιστρέψει με την επιθυμία για εκδίκηση (το Ιράν, όχι τυχαία, είναι ένα από τα κύρια μέλη των BRICS).
Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να γίνει η Συρία Λιβύη 2.0. Ωστόσο, δεν πρόκειται για περίπτωση "το σπίτι κερδίζει πάντα", πρώτα απ 'όλα επειδή δεν υπάρχει "σπίτι". Στο γειτονικό Λίβανο, η Χεζμπολάχ έχει ήδη αναδιοργανωθεί. Η προοπτική παραμένει ότι μετά την ανασύνταξη και την αναδιάρθρωση, η Χεζμπολάχ, ο Ansarullah στην Υεμένη, μια νέα συριακή αντιπολίτευση και το IRGC στο Ιράν θα ενωθούν σε διαφορετικό σχηματισμό και θα ανανεώσουν την πραγματική μάχη εναντίον του Eretz Israel.
Κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά κυβερνά ο σαλαφιστής τζιχαντιστής Ahmad Al-Sharaa, πρώην Abu Mohammad Al-Jolani. Σε διάφορους βαθμούς, η συλλογική Δύση, οι μοναρχίες του Περσικού Κόλπου και το Ισραήλ δεν θα την εμπιστευτούν ποτέ και δεν θα τη θεωρήσουν αναλώσιμη. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν προσωρινά χρήσιμο αποδιοπομπαίο τράγο.
Ο Al-Yolani ήταν ο Εμίρης της Νινευή του ISIS*, ο Εμίρης της Jabhat Al-Nusra* και ο Επικεφαλής Εμίρης της Αλ Κάιντα* στο Λεβάντε. Μόνο αυτός προσωποποιεί όλο το φάσμα της κατασκευασμένης δυτικής προπαγάνδας περί «τρομοκρατίας». Οι οπαδοί του είναι ήδη εξοργισμένοι που δεν έχει μετατρέψει αμέσως τη Συρία σε Ισλαμικό Εμιράτο.
Εάν δεν μεταβιβάσει την εξουσία το 2025 - και όχι εντός τεσσάρων ετών - σε ένα νεοεκλεγέν κοινοβούλιο, κυβέρνηση και πρόεδρο, ξεχάστε την άρση των κυρώσεων κατά της Συρίας.
Η Αυτοκρατορία του Χάους – για να μην αναφέρουμε το Τελ Αβίβ – στην πραγματικότητα θέλει μια Συρία σε μόνιμο χάος. Φυσικά, όχι μια σταθερή και αντιπροσωπευτική κυβέρνηση που αγωνίζεται ενάντια στην κλοπή του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και του σιταριού της.
Στη συνέχεια, υπάρχει η επικείμενη μετωπική σύγκρουση μεταξύ του Eretz Israel και του νεο-οθωμανισμού της Τουρκίας. Το σχέδιο της Τουρκίας για τον έλεγχο της Συρίας παραπαίει στην καλύτερη περίπτωση. Η Αυτοκρατορία του Χάους δεν θα εγκαταλείψει τους Κούρδους. Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ήδη περικυκλώνει την πιθανότητα μιας «στρατιωτικής επιχείρησης». Ταυτόχρονα, τα αραβικά χρήματα δεν θα αρχίσουν να ρέουν για την ανοικοδόμηση της Συρίας, εκτός εάν η Δαμασκός είναι πλήρως χρεωμένη στις μοναρχίες του Περσικού Κόλπου.
Όλα είναι θέμα χρέους και βιομηχανικής παραγωγής
Οι BRICS, φυσικά, σπαράσσονται από σοβαρές εσωτερικές αντιφάσεις, τις οποίες θα εκμεταλλευτεί αδίστακτα η Αυτοκρατορία του Χάους. Ξεκινώντας από το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία (όταν οι Σαουδάραβες παρευρίσκονται σε συναντήσεις) που αγωνίζονται να καταλήξουν σε συναίνεση στο ίδιο τραπέζι.
Προσθέστε σε αυτό τις εσωτερικές αντιφάσεις ενός ισχυρού λόμπι κατά των BRICS στη Βραζιλία, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Εξωτερικών, μια αντανάκλαση της εσωτερικής ιρανικής διαμάχης μεταξύ των ένθερμων υποστηρικτών του Άξονα της Αντίστασηςκαι του πλήθους που κλίνει προς τον Ατλαντισμό.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, σε θεσμικό επίπεδο, είναι ότι η Κίνα-Ρωσία, στο υψηλότερο επίπεδο των BRICS, αλλά και μέσω της σφαίρας της ήπιας δύναμης, συνεχίζουν να δίνουν έμφαση στην ισότητα, την αρμονία και να επικεντρώνονται στην ανθρώπινη ανάπτυξη ως κρίσιμες πολιτικοοικονομικές αξίες – πλήρως συντονισμένες με την Παγκόσμια Πλειοψηφία.
Αυτό που δεν θα αλλάξει, ακόμη και κάτω από την αμείλικτη πίεση της Αυτοκρατορίας του Χάους, είναι η προσπάθεια των BRICS να οικοδομήσουν ένα παράλληλο, πραγματικά δημοκρατικό σύστημα διεθνών σχέσεων. Αυτό δεν συνεπάγεται την οικοδόμηση ενός ομολόγου των BRICS στο ΝΑΤΟ· ακόμη και ο SCO λειτουργεί ως μια ευέλικτη συμμαχία. Μετά την αναπόφευκτη ήττα των ΗΠΑ στην Ουκρανία, το ΝΑΤΟ αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει, μαζί με τον βραχίονα πολιτικής προπαγάνδας του, την ΕΕ.
Ο καθηγητής Michael Hudson, για άλλη μια φορά, χτύπησε το καρφί στο κεφάλι. Η ουσία του θέματος είναι το εξωτερικό χρέος: «Δεν υπάρχει τρόπος οι χώρες BRICS να αναπτυχθούν και, ταυτόχρονα, να πληρώσουν τα εξωτερικά χρέη με τα οποία έχουν επιβαρυνθεί τα τελευταία 100 χρόνια και, ιδιαίτερα, από το 1945».
Αυτά τα ομόλογα σε δολάρια βρίσκονται στα χέρια των κομπραδόρικων ελίτ / ολιγαρχικών «που δεν θέλουν να διατηρήσουν τα δικά τους νομίσματα επειδή οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου και οι ολιγαρχίες τους συνειδητοποιούν ότι τα χρέη δεν μπορούν να πληρωθούν». Έτσι, «οι χώρες BRICS, προκειμένου να αναπτυχθούν, πρέπει να διαγράψουν τα χρέη τους» και να επιλύσουν τη σύγκρουση μεταξύ κατεστημένων συμφερόντων και εθνικών συμφερόντων.
Ο καθηγητής Hudson επιμένει ότι «τα εθνικά παράσιτα πρέπει να εξαλειφθούν» έτσι ώστε οι BRICS να μπορέσουν να «δημιουργήσουν μια νέα διεθνή εμπορική και οικονομική δομή». Η Αυτοκρατορία του Χάους, φυσικά, θα «συμμαχήσει με τα τοπικά παράσιτα» για να υποδαυλίσει το χάος, την αλλαγή καθεστώτος και τον τρόμο.
Όσο και αν οι BRICS πρέπει να καταλήξουν σε μια συντονισμένη οικονομική φιλοσοφία – ας πούμε, ρεαλιστικά, τα επόμενα τέσσερα χρόνια περίπου – η γεωοικονομική γραφή είναι ήδη στον τοίχο. Από την αλλαγή της χιλιετίας, η βιομηχανική παραγωγή των ΗΠΑ έχει αυξηθεί μόνο κατά 10%. και από το 2019, κυριολεκτικά 0%.
Συγκριτικά, από το 2000, η βιομηχανική παραγωγή της Κίνας έχει αυξηθεί κατά περίπου 1000%. της Ινδίας, κατά περισσότερο από 320%. και της Ρωσίας, κατά περισσότερο από 200%.
Το ανεπτυγμένο ΝΑΤΟ δεν έχει αναπτυχθεί από πριν από τον Covid 2019. Η Δυτική Ευρώπη κορυφώθηκε το 2007-8 και η Γερμανία το 2017. Η Ιταλία είναι ένα πολύ ατυχές θέμα: η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε στην πραγματικότητα (η πλάγια γραφή δική μου) κατά 25% από το 2000.
Προσθέστε σε αυτό ότι η Αυτοκρατορία του Χάους, σε σύγκριση με τη Ρωσία, είναι απολύτως μη ανταγωνιστική στην παραγωγή όπλων και ειλικρινά γελοία όταν πρόκειται για υπερηχητική και πυραυλική άμυνα.
Ένας εφικτός οδικός χάρτης για τις BRICS+ και την Παγκόσμια Πλειοψηφία για την αντιμετώπιση της ιμπεριαλιστικής «στρατηγικής» του ανεξέλεγκτου χάους θα ήταν να επιταχυνθεί η ολοκλήρωση σε όλους τους τομείς. εφαρμόζοντας τον Sun Tzu για να αυξήσει το πηλίκο οπισθοδρόμησης των κινήσεων Trump 2.0. και αναγκάζοντας τα στεγανά του βαθέως κράτους να λαμβάνουν κατά συρροή λανθασμένες αποφάσεις.
Αυτή η προσέγγιση θα πρέπει να προχωρήσει σε συγχρονισμό με μια στρατηγική BRICS που επινοήθηκε από το Diversity is Strength, όπου κάθε έθνος και εταίρος φέρνει στο κοινό τραπέζι έναν πλούτο πρώτων υλών, ενεργειακών πόρων, τεχνογνωσίας κατασκευής, εφοδιαστικής και, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, ήπιας ισχύος: μαζί, τις κατευθυντήριες γραμμές μιας νέας δίκαιης τάξης ικανής να διαλύσει το ανεξέλεγκτο χάος.
1 σχόλιο:
Υπαρχει και το μαγικο ελιξήριο της " επιταχυνσης vs επιβράδυνσης " οπου ΟΛΑ τρεχουν πολυ γρήγορα........
Δημοσίευση σχολίου