ΟΙ ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΕΣ ΑΠΕΤΥΧΑΝ,Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΣΤΡΟΦΗ-<< Όταν η μη Δυτική κοινότητα κατανοήσει βαθιά ότι ο Προτεστάντης άνθρωπος προτιμά τον αφανισμό του από την ήττα υπάρχει ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο με το ζόρι>>.

 

Γιάννης Ναστούλης

Είχαμε προοικονομήσει, παρά την οργιώδη Δυτική προπαγάνδα, από την πρώτη μέρα του πολέμου ΗΠΑ (ΝΑΤΟ)-Ρωσίας στην Ουκρανία τη στρατιωτική ήττα των ΗΠΑ. Και πράγματι, η Δυτική Συμμαχία έχασε το 70-80% του πεδίου των επιχειρήσεων μέχρι αυτή τη στιγμή: 100% του Λουχάνσκ, 70% του Ντονέτσκ, 70% της Ζαπορίζια, 80% της Χερσώνας, σε επίπεδο περιφερειών.

Δεν πρέπει να διαφύγει ότι ο ρωσικός στρατός αντιμετώπισε τον εκλεκτότερο στρατό του ΝΑΤΟ για το συγκεκριμένο πεδίο, τους Δυτικούς Ρώσους (Ουκρανούς), δηλονότι, οι Ουκρανοί πολέμησαν στην πατρίδα τους (οικείο πεδίο μάχης), με ύψιστο φρόνηνα, με άριστη γνώση του στυλ πολέμου των αντιπάλων, καθόσον οι επιτελείς τους βγήκαν από τις ίδιες παραγωγικές σχολές, συνεπικουρούμενοι από την αφρόκρεμα των Νατοϊκών επιτελών, από δεκάδες χιλιάδες Νατοϊκούς κομάντος (μισθοφόροι), κινητοποιώντας οι ίδιοι έναν πρωτοφανή σε αριθμούς στρατό 2-2,5 εκατομμυρίων ανδρών.

Δεν πρέπει να διαφύγει ότι οι Ρώσοι αντιμετώπισαν κυκλώπεια οχυρωματικά έργα, επιμελέστατα οργανωμένα επί οκτώ χρόνια από το ΝΑΤΟ, ολόκληρο τον διοικητικό, αεροδιαστημικό, οπλικό, οικονομικό, διπλωματικό, επικοινωνιακό μηχανισμό σύσσωμης της Δύσης και συνθλιπτικές οικονομικές κυρώσεις πρωτοφανείς στην ιστορία: 45.000 κυρώσεις, κατάσχεση 300 δις δολαρίων, αποπομπή από το διεθνές διατραπεζικό σύστημα, βίαιο αναπροσανατολισμό των ροών φυσικού αερίου κλπ κλπ.

Ποια ήσαν τα στοιχεία που μας οδήγησαν τότε σε αυτή την παρακινδυνευμένη πρόβλεψη?

Προφανέστατα, δεν χωρεί η μαντική στα διεθνή. Από την άλλη, η επίγνωση του γεγονότος ότι ο χώρος των κοινωνικών επιστημών είναι ολισθηρότατος και το αίτημα μιας αξιολογικά ουδέτερης τοποθέτησης προσέκρουε στη φυσική μου αντιπάθεια προς τη Δύση, με έκανε a contrario να αντιμετωπίζω τη Ρωσία με σκόπιμη προκατάληψη.

Έτσι, λίγες μέρες πριν από την 22α Φλεβάρη του '22 είπα να ψάξω τις στρατιωτικές δυνάμεις των αντιπάλων. Με καχυποψία διαπίστωσα τη σαφή υπεροχή της Ρωσίας σε κρίσιμα στρατηγικά οπλικά συστήματα (συμβατικά και πυρηνικά). Διαπίστωσα με έκπληξη ότι στα κρίσιμα αυτά όπλα οι ΗΠΑ υστερούσαν δύο με τρεις γενιές και ότι το πολεμικό παίγνιο θα λάμβανε χώρα στο γήπεδο της Ρωσίας, με ό,τι συνεπάγεται τούτο ως προς την αρχή της εξειδίκευσης του πολεμικού πεδίου. Είδα ότι τα ευρωπαϊκά κράτη ήταν "γυμνά", με αστεία στρατεύματα και σε έναν γενικευμένο πόλεμο Ανατολής-Δύσης η ποιότητα και οι αριθμοί ήταν συντριπτικά υπέρ των Ευρασιατικών δυνάμεων. Η Δύση δεν θα κλιμάκωνε πέρα από το πυρηνικό κατώφλι ή πέρα από εκείνο της άμεσης εμπλοκής της Κίνας ή/και της Β. Κορέας. Το σημαντικότερο όμως ήταν η βεβαιότητα ότι οι Δυτικές κοινωνίες είχαν αναπτύξει τόσες δεκαετίες ευμάρειας μια δυσανεξία στα φέρετρα αλλά και στην παραμικρή συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Οι ΗΠΑ είχαν αφήσει κακήν κακώς τη Μέση Ανατολή και ντροπιαστικά το Αφγανιστάν. Ήταν σε αναδίπλωση.

Αυτά είχε δει ο σοφός Κίσινγκερ που μάταια προσπάθησε να αφυπνίσει το σύστημα των Δημοκρατικών, ότι μια πυρηνική δύναμη του μεγέθους της Ρωσίας δεν είναι εφικτό να ηττηθεί και ότι κανένας χάρτης διεθνούς ασφαλείας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη Ρωσία.

Είμαι απολύτως σίγουρος ότι το υπερβαθύ κράτος γνώριζε τα μακροοικονομικά και στρατιωτικά δεδομένα. Η πανδημία έγινε (και) για να σταματήσουν οι μηχανές λίγο πριν την πληθωριστική ανατίναξη. Η αμερικανική οικονομία είχε απολέσει υπέρ των ανταγωνιστών της το παραγωγικό σφρίγος του παρελθόντος. Είχε μετατραπεί σε μια παρασιτική οικονομία που ζούσε και ζει με δανεικά. Και καμιά οικονομία δεν μπορεί να επιβιώνει εσαεί, αν είναι πλεονασματική μόνο και μόνο πουλώντας το χρέος της, υπό την απειλή των δασμών στα προϊόντα των κρατών που παράγουν. Κάτι πολύ στρεβλό υποβόσκει εδώ.

Κάποτε το δολάριο κατείχε το 85% της πίτας του παγκόσμιου εμπορίου, διότι υποστηριζόταν από την ποσοτική επέκταση στην περίοδο του ακμαίου φορντισμού. Σήμερα, κινείται μεταξύ 46-57% των αποθεματικών νομισμάτων με το πιστόλι στον κρόταφο των δανειστών του.

Το εμπορικό ισοζύγιο των ΗΠΑ με την ΕΕ ήταν 300 δις δολάρια πλεονασματικό υπέρ της δεύτερης, εξαιτίας του χαμηλού κόστους που προσέφερε η φθηνή ρωσική ενέργεια. Το ίδιο και με την Κίνα και επιπλέον η εξάρτηση από την Κίνα στις κρισιμότατες σπάνιες γαίες ήταν μεταξύ 60 και 100%.

Η Αμερικάνοι έπρεπε κάτι να κάνουν. Να βάλουν στο χέρι τις κολοσσιαίες ουκρανικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και να λεηλατήσουν τον ένοπλο "βενζινά" του πλανήτη βγάζοντας απ τη μέση τον Πούτιν και να φρενάρουν τη γερμανική λοκομοτίβα ταυτόχρονα, αφήνοντας για επιδόρπιο την Κίνα.

Μόχλευσαν λοιπόν τα αρχέγονα εθνικιστικά θρησκευτικά ανθρωπολογικά πάθη των Ουκρανών για να επιτεθούν στον εφιαλτικό γι αυτούς ευρασιατικό άξονα.

Έκαναν όμως λάθος στον υπολογισμό. Το διάβημα των Αγγλοσαξόνων απέτυχε, γιατί ήταν απονενοημένο. Η ιστορία είχε πάρει στροφή.

Ας μη νομισθεί όμως ότι είμαι οπαδός του νεορεαλισμού στις Διακρατικές Σχέσεις επειδή στην αρχική "προβλεπτική" μας για την έκβαση του πολέμου χρησιμοποιήθηκε η υπεροχή των ρωσικών βαλλιστικών/αντιβαλλιστικών πυραύλων ή η αυτάρκεια πόρων της Ρωσίας σε σχέση με την προϊούσα ενεργειακή εξάρτηση της Δύσης (τουλάχιστον στην παρούσα συγκυρία). Στην επιστημολογική αυτή παγίδα έπεσε το βαθύ αμερικανικό κράτος, το οποίο προέταξε το γεωπολιτικό δόγμα Μπρζεζίνσκι, όπως αρθρώθηκε στη "Μεγάλη σκακιέρα" και πιο πριν στην Μακιντεριανή θεωρία της heartland. Η σταδιακή επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, η περικύκλωση της Ρωσίας αλλά και η φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση που δεν πήγαινε καλά, έπεισαν τμήμα των Δυτικών ελίτ ότι η μεταπολεμική "τελική λύση" έπρεπε να επισπευσθεί.

Ο συντονισμός των συνειδήσεων

Είμαι πεπεισμένος ότι η πανδημία, η κλιματική κρίση, η πράσινη μετάβαση και η γουοκ ατζέντα ήταν εφαρμογή της νεολειτουργικής θεωρίας της "εκχείλισης" (Ernst Haas), της μεταφοράς δηλαδή νομιμοφροσύνης από τους τομείς χαμηλής πολιτικής στους τομείς υψηλής πολιτικής. Τα προγράμματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν για την επίτευξη της αναγκαίας διυποκειμενικής συμφωνίας των Δυτικών λαών, της αμοιβαίας αλληλεγγύης (ταυτοποίησης/μαρκαρίσματος) της βαθύτερης ολοκλήρωσης, αν όχι της διεθνούς κοινότητας, τουλάχιστον, των Δυτικών κοινωνιών. Η αγγλική σχολή Διεθνών Σχέσεων συγκεράζει έξοχα τη ρεαλιστική προβολή ισχύος (υλικοί παράγοντες) με την ύπαρξη διεθνών νορμών και ιδεατών-συνειδησιακών παραγόντων. Οι Αγγλοσάξονες ολιστές εφάρμοσαν χυδαία την κονστρουκτιβιστική θεωρία του Κark Deutch για την αντιμετώπιση του πολέμου με ειρηνικά μέσα (συναλλακτικότητα) για να προσδέσουν θεσμικά τα κράτη και συνειδησιακά τους λαούς σε μια ολομέτωπη επίθεση κατά της Ρωσίας και του λεγόμενου Παγκόσμιου Νότου. Είναι αυτό που λέμε: το μαχαίρι της επιστήμης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ψωμί και για φόνο.

Trump effect

Οι Προτεστάντες δεν το βάζουν ποτέ κάτω. Η αγωνία του καλβινιστικού "δόγματος του προκαθορισμού" -συχνά και εκτενώς έχουμε αναλύσει- δεν τους αφήνει να κοιμηθούν. Όταν η μη Δυτική κοινότητα κατανοήσει βαθιά ότι ο Προτεστάντης άνθρωπος προτιμά τον αφανισμό του από την ήττα υπάρχει ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο με το ζόρι.

Η άνοδος του Τραμπ και των ακροδεξιών της Ευρώπης είναι δίχως άλλο το σύμπτωμα της ήττας της Δύσης στη στέπα. Και μόνο αφελείς νομίζουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι ασύμβατος με τον εθνικισμό!

Η άνοδος του Τραμπ δείχνει αναδίπλωση της Δύσης. Το again του MAGA δηλώνει ότι η Αμερική δεν είναι πια μεγάλη, αλλά θα ξαναγίνει με άλλα μέσα. Οι συνεχείς απειλές και οι εκβιασμοί εναντίον όλων δείχνουν ότι η Αμερική είναι με την πλάτη στον τοίχο. Ο ισχυρός δεν απειλεί. Η περιφερειακή νίκη της Δύσης στη Συρία δείχνει ότι οι Αμερικάνοι δεν μπορούν, και στο πόδι τους αναγκάζονται να δεχθούν τοποτηρητές (Ερντογάν-Νετανιάχου) με δική τους ατζέντα. Συντονίζονται στον τριπολυπολικό κόσμο που ήδη ήρθε. Η άκομψη διεκδίκηση της Γροιλανδίας, του Καναδά και της διώρυγας του Παναμά, ασχέτως του αποτελέσματος, δείχνει απόσυρση, μπορεί πρόσκαιρη, των ΗΠΑ και συνάμα σιωπηρή συνυπογραφή ενός νέου χάρτη παγκόσμιας ασφάλειας με σφαίρες και υποσφαίρες επιρροής, άχρι καιρού...

Η άνοδος του Τραμπ σηματοδοτεί μια σοβαρή μετακίνηση του Δυτικού πολιτικού συστήματος απο απρόσωπες ορθολογικές στρουκτούρες σε μια νέα σχέση δομής-υποκειμένου. Η νεοφιλελεύθερη Δύση, θέλοντας και μη, θα μάθει ότι πλάι στην αδήριτη Γεωγραφία και στην αδήριτη Γεωλογία υπάρχει το πρόσωπο που νοηματοδοτεί και μεταφράζει. Πολλοί Γεωπολιτικοί, αν δεν ενσωματώσουν τα ανορθολογικά στοιχεία του προσώπου στην προβληματική τους, θα χάσουν τη δουλειά τους. Μετά από μια μακρά περίοδο τζιτζιφιόγκων υπαλλήλων "ηγετών" η νεοφιλελέδικη Δύση φαίνεται ότι μιμείται, έστω από δολιότητα, τους καταρτισμένους και στιβαρούς ηγέτες της Ανατολής.

Λέω μιμείται, γιατί πόρρω απέχει ο Τραμπ από το ύψος ενός Πούτιν, ενός Σι, ενός Ερτογάν, ενός Χαμενεϊ, ενός Μόντι, ενός Όρμπαν...

Σίγουρα πάντως, αν επέλεγε ελεύθερα ποιους θα καλούσε στην τελετή ορκωμοσίας, θα επέλεγε αυτούς, και μερικούς ακόμη.

Όλες οι αντιδράσει

Όλες οι αντιδράσει