Υπήρξαν και αντιδράσεις κατά των διαδηλώσεων και καλώς υπήρξαν. Είμαστε μια πολυσύνθετη κοινωνία και δεν μπορούμε να ομονοούμε σε όλα. Άλλωστε αν δεν υπήρχε αυτός ο κόσμος που είναι κατά των διαδηλώσεων και το προηγούμενο διάστημα ήταν πλειοψηφία, δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί η συγκέντρωση της Κυριακής μεγαλειώδης. (μιλω στον ενικό διότι θεωρώ όλες τις συγκεντρωσεις της Κυριακης ως ενιαιο σύνολο).
Θα απαντήσω σε τρία θέματα που θέτουν οι αντιδρώντες.
1.-Δεν χρειάζονται διαδηλώσεις. η έκφραση της βούλησης πρέπει να γίνεται διαφορετικά. Το πεζοδρόμιο, όπως το αποκαλούν περιφρονητικά, είναι απορριπτέο.
Η δημόσια έκφραση της βούλησης ενός λαού είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Όταν μιλάμε για τη δημοκρατία στην αρχαία εποχή εννοούμε ότι ο λαός είχε την δυνατότητα να εκφράσει την θέλησή του συμμετέχοντας στη λειτουργία της πολιτείας. Τότε οι αριθμοί επέτρεπαν την άμεση συμμετοχή. Σήμερα αυτό είναι, προς το παρόν, αδύνατον. Απο που θα προκύψει η διαπίστωση ενδεχόμενης δυσαρμονίας εκλογικού σώματος και κυβέρνησης αν όχι και απο τις διαδηλώσεις; Απο τις κατά παραγγελίαν δημοσκοπήσεις;
2.-Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να αποφασίζει υπο την πίεση των διαδηλώσεων. Βεβαίως δεν μπορεί και δεν πρέπει. Δεν μπορεί, όμως, να αποφασίζει και υπο την μέγγενη της κυβέρνησης. Η διαδήλωση δεν ζήτησε λαϊκά δικαστήρια. Η διαδήλωση απαίτησε να απελευθερωθούν οι θεσμοί-και κυρίως ο θεσμός της δικαιοσύνης- απο την κυβερνητική επιρροή, ίσως, και τον απόλυτο κυβερνητικό έλεγχο, ώστε οι δικαστές να μπορέσουν να αποφασίσουν κατά συνείδησιν. Αν όσοι διακονούν την δικαιοσύνη πιστεύουν πως δεν υπάρχει τέτοιο θέμα να βγουν και να μας το πουν.
3.-Άδικη η επίθεση στα κανάλια και, κυρίως, στην ΕΡΤ. Η κριτική δεν έγινε κατά των δημοσιογράφων σε ό,τι αφορά την κάλυψη, αλλά κατά της κυβέρνησης. Αν υπάρχει έστω και ένας δημοσιογράφος ο οποίος με την επικαιρότητα που έτρεχε την Κυριακή το μεσημέρι δεν θα έκανε κύριο θέμα, και μάλιστα σε ζωντανή μετάδοση, μια τέτοια συγκέντρωση να βγει και να μας το πει. Αν δεν υπήρχε κυβερνητική εντολή όλα τα κανάλια, και η ΕΡΤ, θα παρουσίαζαν την συγκέντρωση και ως κύριο θέμα και ζωντανά. Παρουσιάσθηκε στην ΕΡΤ 38ο. Η ευθύνη δεν είναι δημοσιογραφική. Η ευθύνη είναι κυβερνητική. Άλλωστε υπάρχει και η επιστολή των εκπροσώπων των εργαζομένων στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΡΤ που είναι σαφής ως προς το τι συνέβη.
Και κάτι τελευταίο το οποίο με ανησυχεί. Όλες οι μεγάλες αλλαγές πολιτικές και κοινωνικές, ολες οι μεγάλες αλλαγες πορείας, έγιναν μετά απο βίαιες εξεγέρσεις.
Φοβάμαι πως αν δεν υπάρξει ένας συλλογικός ιθύνων νους στην Ελλάδα που να φροντίσει γι αυτήν την μετάβαση θα περάσουμε άσχημες στιγμές. Στην μεταπολίτευση αυτόν τον ρόλο τον έπαιξε ο Καραμανλής και δευτερευόντως ο Ανδρέας. Ο Καραμανλής συγκράτησε τις αντιδράσεις απο δεξιά καιο Ανδρέας απορρόφησε τις ριζοσπαστικές ροπες προς τα αριστερά.
Σήμερα δεν υπάρχουν όχι δύο αλλά ούτε ένας που θα μπορούσε να παίξει έναν τέτοιο ρόλο.
Σαν διοικητικά συμβούλια πολυκατοικιών μοιάζουν οι πολιτικές ηγεσίες.
Όπως θα έλεγε ο Αριστοτέλης αναζητούμε το "κινούν ένα", όχι, βεβαίως, σε μεταφυσικό επίπεδο. Αλλά στο απολυτως υπαρκτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου