Ο «Πράσινος Πατριάρχης» κηρύττει για άλλη μια φορά ιδεολογία αντί για το ευαγγέλιο

 

Από τη Συντακτική Ομάδα της Helleniscope

Ήμουν στην τοπική μου Εκκλησία την περασμένη Κυριακή και δεν πίστευε στα αυτιά μου όταν ο ιερέας διάβασε και επαινούσε το μήνυμα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για την 1η Σεπτεμβρίου, την αρχή της Ινδίκου. Η Εκκλησία εισέρχεται στο νέο εκκλησιαστικό έτος με προσευχές ευχαριστίας και ανανεωμένη δέσμευση στον Χριστό. Παραδοσιακά, αυτή η ημέρα – γνωστή ως Ένδειξη – είναι μια στιγμή μετάνοιας, επιστροφή στον Θεό και αιτήσεις για τις ευλογίες Του κατά το επόμενο έτος.

Αλλά φέτος, για άλλη μια φορά, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επέλεξε να αντικαταστήσει τη φωνή του Ευαγγελίου με τη ρητορική της ιδέας της παγκοσμιοποίησης. Το μήνυμά του, που παραδόθηκε από την Κωνσταντινούπολη, είναι λιγότερο μια θεολογική προτροπή και περισσότερο ένα πολιτικό μανιφέστο για τον περιβαλλοντισμό από πάνω προς τα κάτω. Ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο, ενίσχυσε την εικόνα του μεταξύ των πιστών ως αμειβόμενος παράγοντας στη διεθνή πολιτική - και έγινε ευρέως αντιληπτός ως τέτοιος στη συμμετοχή του στην Ουκρανία αλλά και άλλου.

Ένας μανδύας «εφαρμοσμένης οικολογίας» αντί της ορθοδοξίας

Σύμφωνα με τα δικά του λόγια, η Ορθοδοξία είναι«η φιλική προς το περιβάλλον μορφή του Χριστιανισμού»(« Ἡ Ὀρθοδοξία... εἶναι ἡ οἰκοφιλική μορφή τοῦ Χριστιανισμοῦ» ), και η ζωή της Εκκλησίας δεν είναι τίποτα λιγότερο από «εφαρμοσμένη οικολογία» («ἐφηρμοσμένη οἰκολογία»).Ισχυρίζεται μάλιστα ότι η ανακοίνωση της 1ης Σεπτεμβρίου ως ημέρα προσευχής για το περιβάλλον δεν ήταν μια απλή απάντηση στις σύγχρονες ανησυχίες, αλλά «μια συνέπεια και παράταση της ζωής της Εκκλησίας».

Ωστόσο, πουθενά στη μακροσκελή του δεν καλεί για μετάνοια εν Χριστώ, για αγιότητα ή για σωτηρία των ψυχών. Ο άξονας του μηνύματος δεν είναι ο Σταυρός και η Ανάσταση, αλλά η «βιωσιμότητα», η «οικολογική μετάνοια» και η «αλληλεγγύη». Η Πίστη αδειάζει από το σωτήριο περιεχόμενό της και αναδιατυπώνεται ως πολιτικό εργαλείο.

Οικουμενισμός μεταμφιεσμένος σε περιβαλλοντισμό

Ο Πατριάρχης δηλώνει ανοιχτά την πρόθεσή του να καταστήσει την οικολογία«κεντρικό ζήτημα του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού διαλόγου»(« εἰς ἀνάδειξιν τῆς οἰκολογικῆς θεματικῆς εἰς κεντρικόν ζήτημα τοῦ διαχριστιανικοῦ καί τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου» ). Μπορεί να υπερηφανεύεται για την προώθηση «χριστιανικών φιλικών προς το περιβάλλον αρχών» σε«διεθνείς οργανισμούς, οικολογικές οργανώσεις, επιστημονικά ιδρύματα και κοινωνία των πολιτών».

Αυτή είναι η γνωστή οικουμενιστική και παγκοσμιοποιητική ατζέντα που σημάδεψε ολόκληρη τη θητεία του. Αντί να υπερασπίζεται την αλήθεια της Ορθοδοξίας από το λάθος, ο Βαρθολομαίος θέτει την Εκκλησία στην υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και άλλων κοσμικών γραφειοκρατιών. Οι Πατέρες προειδοποίησαν για την υπαγωγή της Εκκλησίας σε κοσμικές δομές· ο Βαρθολομαίος τις ασπάζεται με ενθουσιασμό.

Λάθος διάγνωση της κρίσης

Ίσως το πιο ανησυχητικό είναι η δραματική του διακήρυξη: «Το μέλλον της ζωής στον πλανήτη μας θα είναι είτε οικολογικό και ειρηνικό—ή ανύπαρκτο» ( «Τό μέλλον τῆς ζωῆς εἰς τόν πλανήτην μας ἤ θά εἶναι οἰκολογικόν καί εἰρηνικόν ἤ ἀνύπαρκτον»

Αυτού του είδους η απολυταρχική κινηματογράφηση του φόβου ανήκει σε αποτυχημένα περιβαλλοντικά κινήματα των τελευταίων πενήντα ετών, όχι στο στόμα ενός Πατριάρχη. Αγνοεί εντελώς την πραγματική πολιτισμική κρίση της εποχής μας: κατάρρευση των ποσοστών γεννήσεων, αμβλώσεις, στειρότητα, καταστροφή της οικογένειας, αποστασία και ηθική παρακμή.

Παντού όπου κοιτάμε, οι πληθυσμοί συρρικνώνονται — όχι μόνο στη Δύση, αλλά και στην Κίνα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία, ακόμη και σε μέρη της Αφρικής. Ολόκληρα έθνη αντιμετωπίζουν δημογραφική αυτοκτονία. Αντί να καλεί τους Ορθόδοξους Χριστιανούς να «αυξάνονται και να πληθύνονται» (Γέν. 1:28), να υπερασπιστούν τη ζωή και να ανοικοδομήσουν την οικογένεια, ο Βαρθολομαίος στρέφει την προσοχή στις εκπομπές άνθρακα και στα συνθήματα για το κλίμα.

Πολιτική ιδεολογία με θρησκευτικό μανδύα

Ο ίδιος ο Βαρθολομαίος καυχιέται ότι το Πατριαρχείο θα συνεχίσει να προβάλλει το μήνυμά του«εντός διεθνών θεσμών, οικολογικών οργανώσεων, επιστημονικών ιδρυμάτων και κοινωνίας των πολιτών».(« Εἰς την προβολήν ... ἐν τῷ πλαισίῳ διεθνῶν θεσμῶν, οἰκολογικῶν ὀργανώσεων, ἐπιστημονικῶν ἱδρυμάτων καί τῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν» ).

Αυτό μετατρέπει την Εκκλησία σε ομάδα πίεσης. Το έργο του Πατριαρχείου δεν είναι να ποιμαίνει ψυχές, αλλά να προωθεί πολιτικές εκστρατείες. Αυτή η αντιστροφή είναι επικίνδυνη: το Ευαγγέλιο δεν είναι πλέον το μέτρο της πολιτικής. Η πολιτική γίνεται το μέτρο του Ευαγγελίου. Η ορθοδοξία, που ανάγεται σε περιβαλλοντικό ακτιβισμό, γίνεται δυσδιάκριτη από κοσμική ΜΚΟ.

Συμπέρασμα: Αίρεση ντυμένη στα πράσινα

Το μήνυμα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου είναι ένας τραγικός μάρτυρας της μακράς απομάκρυνσής του από την Ορθοδοξία. Αντί της μετάνοιας και της εν Χριστώ σωτηρίας, κηρύττει την «οικολογική μετάνοια». Αντί της θέσεως, προσφέρει «αειφορία». Αντί για τον Σταυρό, προσφέρει «αλληλεγγύη».

Σε μια στιγμή που ο ίδιος ο πολιτισμός χάνεται μέσα από τη στειρότητα και την αποστασία, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως δεν έχει τίποτα να πει για τη ζωή, την οικογένεια ή την αγιότητα. Κηρύττει ένα ψεύτικο ευαγγέλιο ιδεολογίας τυλιγμένο με θρησκευτικά ρούχα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί πιστοί δικαίως τον αποκαλούν όχι «ΟικουμενικόΠατριάρχη», αλλά «Πράσινο Πατριάρχη»– έναν ιεράρχη που ανταλλάσσει τον πλούτο της Ορθοδοξίας με το νόμισμα της παγκοσμιοποίησης, κυριολεκτικά τυλιγμένος σε πράσινα δολάρια αντί για τον μανδύα του Χριστού.

Πατερικές Αντιπαραθέσεις: Το Ορθόδοξο Όραμα της Δημιουργίας

Οι Άγιοι Πατέρες μίλησαν με δύναμη για τη δημιουργία—αλλά ποτέ με τον πολιτικοποιημένο, κινδυνολογικό τρόπο του Βαρθολομαίου.

• Ο Μέγας Βασίλειος στην Εξαήμερη περίοδό του δίδασκε ότι η κτίση αποκαλύπτει τη σοφία και τη δόξα του Θεού, αλλά ότι η σωστή της τάξη μπορεί να γίνει αντιληπτή μόνο όταν ο ίδιος ο άνθρωπος καθαρθεί μέσω της μετάνοιας. Η ομορφιά του κόσμου μας δείχνει τον Δημιουργό, όχι τα πολιτικά συνθήματα.

• Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής εξήγησε ότι ο κόσμος βρίσκει την εκπλήρωσή του μόνο στον Χριστό, στον οποίο «παντελώς συνοψίζεται η κτίση». Δεν είναι τα οικολογικά προγράμματα αλλά η αγιότητα της ζωής που μεταμορφώνει τον κόσμο.

• Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος περιέγραψε πώς ακόμη και οι πέτρες και τα δέντρα φαίνονται γεμάτα φως στον αγιασμένο άνθρωπο. Το αληθινό «οικολογικό όραμα» προέρχεται από την ένωση με τον Θεό, όχι από τις διασκέψεις των Ηνωμένων Εθνών.

Με άλλα λόγια, η αυθεντική Ορθόδοξη προσέγγιση της δημιουργίας είναι βαθιά θεολογική και ασκητική: ο άνθρωπος μετανοεί, αγιάζεται και μέσω αυτού η ίδια η δημιουργία θεραπεύεται και ανανεώνεται. Αυτό απέχει έτη φωτός από τον κούφιο περιβαλλοντισμό του λεγόμενου «Πράσινου Πατριάρχη».

1 Σεπτεμβρίου 2025,n.stamatakis@aol.com www.helleniscope.com

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων