Πωλούν τον Λίβανο στον Μπέντζαμιν Νετανιάχου.!!!!

 

Νεχμέ Χαμί

Ακριβώς όπως οι Σύριοι, με τις πολιτικές και θρησκευτικές διαιρέσεις τους, πούλησαν τη χώρα τους στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, οι Λιβανέζοι, με τις πολιτικές και θρησκευτικές διαιρέσεις τους, θα πουλήσουν επίσης τη χώρα τους στον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος, με αυτό το είδος τρέλας, ενεργεί σαν ο Λίβανος και η Συρία να βρίσκονται υπό τον έλεγχό του; Είναι πραγματικά στα χέρια του...

Ας επιστρέψουμε στον όρο που επινόησε ο Γάλλος πολιτικός επιστήμονας Maurice Duverger: «τυφλά κόμματα». Αυτά είναι τα δημαγωγικά κόμματα που επικρατούν στη χώρα μας, αδιάφορα σε άλλες ιδέες ή σε αλλαγές επί τόπου. Ο Φρανσουά Μιτεράν, όταν ήταν ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, είπε: «Η αποστολή μας δεν είναι ποτέ να σταματήσουμε να δημιουργούμε ζωή».

Δεν φανταζόμαστε ότι αυτός ο όρος ισχύει για κανένα από τα κόμματα, περισσότερο από ό, τι ισχύει για τα σεχταριστικά κόμματα, με την αποδομητική δομή, δηλαδή τον ιδεολογικό προσανατολισμό προς την ίδρυση μίνι-κρατών, ή καντονιών, και χωρίς ο ρόλος τους να σταματά στην καταστροφή της κουλτούρας της δημοκρατίας, καθώς και της κουλτούρας της δικαιοσύνης, στο κράτος, αλλά μάλλον η κυριαρχία του κράτους τύπου χταποδιού, έτσι ώστε να είμαστε αντιμέτωποι με τα χειρότερα μοντέλα και όπου η μηχανική ολοκλήρωση μεταξύ της έννοιας του κράτους και της έννοιας της θρησκείας, ειδικά, σε μια εποχή στην οποία οι θρησκείες έχουν μετατραπεί σε ιδεολογίες που καθαγιάζουν μια κατάσταση απομόνωσης και μίσους, δηλαδή την έξοδο από τον εμφύλιο πόλεμο για να εισέλθουν σε έναν άλλο πόλεμο.

Εκείνα τα κόμματα (τα κόμματά μας) που βασίζονται στην ξένη παρέμβαση για να εξαλείψουν ένα άλλο μέρος αντιπροσωπεύουν μια εξαιρετική περίπτωση στην ήττα τους από την κατοχή το 2000, ακόμη και με στρατιωτική βία, όταν στα σύνορά μας είναι ένα κράτος που κατοικείται από μια βιβλική ιδεολογία βασισμένη στην εξάλειψη του άλλου, χωρίς να τηρεί διεθνείς συμβάσεις ή θεϊκές διαθήκες, Και όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση αιώνιων κρίσεων και αιώνιων διευθετήσεων. Όλοι δηλώνουν την προσήλωσή τους στη συμφωνία του Ταΐφ και στο Σύνταγμα του Ταΐφ, το οποίο είναι ένα μεταβατικό κείμενο το οποίο, σύμφωνα με το άρθρο 95, υποτίθεται ότι θα θέσει τέλος στον πολιτικό σεχταρισμό στη χώρα και θα εγκαθιδρύσει ένα κράτος ιθαγένειας.

Όταν ο πρόεδρος Charles de Gaulle κήρυξε την ίδρυση της Πέμπτης Δημοκρατίας, είπε: «Αυτή είναι η στιγμή να σώσουμε τη Γαλλία από το θάνατο». Ποιος θα τολμούσε να σώσει τον Λίβανο από το θάνατο;

Τυφλά σεχταριστικά κόμματα, ελεγχόμενα από ξένες χορδές και ξένα κεφάλαια. Αυτά δεν είναι τα χαρακτηριστικά των μισθοφόρων;

Ένας τηλεοπτικός δημοσιογράφος επικαλέστηκε αξιωματούχους στην Ουάσινγκτον που δήλωσαν ότι η Ουάσινγκτον κινείται προς την εφαρμογή του σχεδίου Β εάν οι αρχές του Λιβάνου αποτύχουν να αφοπλίσουν τη Χεζμπολάχ. Αυτό σημαίνει προσφυγή στη στρατιωτική δύναμη για να επιτευχθεί αυτό. Αλλά πώς; Μέσω αεροπορικών επιδρομών στην καρδιά των νοτίων προαστίων, ή μέσω αμερικανικών ή ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών, και ίσως με αραβική χρηματοδότηση, δεδομένου ότι ορισμένοι βλέπουν τη Χεζμπολάχ ως την κύρια εναπομείνασα δύναμη στην περιοχή από την ιρανική (γεωπολιτική) κληρονομιά.

Αλλά μήπως το κόμμα που, με το αίμα των γιων του, μπόρεσε να ξεριζώσει τα βάρβαρα πόδια από το νότο, αλλά και από τις ανατολικές πλαγιές, το έκανε για μια συγκεκριμένη αίρεση, μια συγκεκριμένη περιοχή ή για τον Λίβανο; Υπάρχουν κόμματα και πολιτικές δυνάμεις στο Λίβανο που δεν βλέπουν κανένα εμπόδιο στο να βασίζονται στον ισραηλινό παράγοντα για την εξάλειψη της Χεζμπολάχ από την ύπαρξη, παρά τη δήλωση του Νετανιάχου για την προσπάθειά του να ιδρύσει το «Μεγάλο Ισραήλ», ένα βιβλικό σχέδιο που απαιτεί την εξάλειψη του Λιβάνου και των Λιβανέζων.

Θα μπορούσε η πολιτική ή σεχταριστική τύφλωση να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο πελατειακών σχέσεων ώστε οι επίσκοποι αιρέσεων να πουλήσουν την ψυχή τους στον διάβολο, όπως έκανε ο Φάουστ στο διάσημο αριστούργημα του Γκαίτε;

Τώρα, η χώρα βρίσκεται σε συμφόρηση. Πράγματι, όλοι οι Λιβανέζοι βρίσκονται σε συμφόρηση όταν έρχονται αντιμέτωποι με την ισραηλινή και αμερικανική τρέλα. Μήπως η Χεζμπολάχ έτυχε να χτυπήσει την Ουάσιγκτον, τη Νέα Υόρκη ή το Σικάγο, για τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην ιστορία, για να την αντιμετωπίσει ως μια δύναμη που απειλεί τη στρατηγική της ασφάλεια, καθώς και την ασφάλεια του κόσμου;

Ο πρόεδρος Nabih Berri είδε τον διάλογο ως τον μόνο τρόπο για να διαμορφωθεί μια αμυντική στρατηγική, η οποία θα περιλαμβάνει τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ. Αυτό απορρίπτεται από ισχυρές δυνάμεις στην πολιτική και κυβερνητική αρένα, οι οποίες βλέπουν τον διάλογο ως μια προσπάθεια να χαθεί χρόνος, ενώ τα αμερικανικά και ισραηλινά αυτιά είναι πάντα στην πόρτα. Δηλαδή, δεν υπάρχει απολύτως κανένα περιθώριο για αναβλητικότητα, παρόλο που είναι σαφές ότι η ισραηλινή κυβέρνηση δεν έχει κάνει κανένα βήμα ή δεν έχει αρθρώσει ούτε μια λέξη που θα μπορούσε να υποδηλώνει την επιθυμία να αποσυρθεί από τους πέντε λόφους ή να σταματήσει τις καθημερινές παραβιάσεις του εδάφους του Λιβάνου.

Ούτε η Αμερική μπορεί να διαλύσει τη Χεζμπολάχ, ούτε το Ισραήλ, το οποίο δεν μπόρεσε να περιορίσει τη Χαμάς στη Γάζα για δύο χρόνια, παρά το γεγονός ότι έχει εξαλείψει όλους τους ηγέτες του. Ο κόσμος έγινε μάρτυρας της θρυλικής απόδοσης των Παλαιστινίων μαχητών, όπως αποδείχθηκε στη σκηνή στο νότιο Λίβανο, όταν 2.000 μαχητές αντιμετώπισαν 60.000 ισραηλινούς στρατιώτες, με μαζική αεροπορική υποστήριξη και εκατοντάδες τανκς που έμοιαζαν με μυθικά ζώα, προσπαθώντας να προχωρήσουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Ακόμη και οι Γάλλοι συμβούλευαν εκείνους που συμβούλευαν να μην πουλήσουν οι Λιβανέζοι τη χώρα τους σε οποιονδήποτε, ειδικά στον Νετανιάχου, για τον οποίο η Αμερικανοεβραία ιστορικός Αβίβα Τσόμσκι είπε ότι ήταν «πιο βάναυσος από τον Χουλαγκού του αιώνα, ακόμη και ο Σατανάς μετά βίας μπορούσε να τον φτάσει...

nehmehamie@gmail.com     https://www.theinteldrop.org/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων