Απόγευμα Πέμπτης 24ης Απριλίου 2025, Χαλάνδρι. Ο Γιώργος Μοσχούρης, γνωστός στον υπόκοσμο ως «Θαμνάκιας», μόλις έχει εξέλθει από ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο. Στιγμές μετά, δέχεται καταιγισμό πυρών από Καλάσνικοφ. Ο αριθμός των κάλυκων που συλλέγονται από το σημείο αποδεικνύει το μέγεθος της επιχείρησης. Το θύμα πέφτει νεκρό επιτόπου. Οι δράστες διαφεύγουν με όχημα που λίγο αργότερα βρίσκεται καμένο στο Πάτημα Χαλανδρίου. Οι κάμερες ασφαλείας έχουν ήδη «σβήσει». Μια ακόμα εκτέλεση με την υπογραφή της Greek Mafia. Μια ακόμα απόδειξη ότι στην Ελλάδα του 2025, το οργανωμένο έγκλημα δεν είναι αόρατο. Είναι άθικτο. Και κυρίως, ανέγγιχτο.
Η Greek Mafia δεν είναι ένα ακόμα κεφάλαιο στην εγκληματικότητα της Μεταπολίτευσης. Είναι το παρακράτος που γεννήθηκε από το ίδιο το κράτος – από την απραξία του, την ανοχή του, τις θεσμικές του ρωγμές και τις σκιές της διαπλοκής. Πολλά έχουν ειπωθεί για τη δράση της, ελάχιστα όμως έχουν γραφτεί με τη σοβαρότητα που απαιτεί η αποδόμησή της. Και ακόμα λιγότερα έχουν οδηγήσει σε πραγματικές διώξεις. Όσες επιχειρήσεις εξάρθρωσης ανακοινώθηκαν με τυμπανοκρουσίες, κατέληξαν είτε σε φιάσκο είτε σε μερική αποδόμηση περιφερειακών πυρήνων. Η κορυφή της εγκληματικής ιεραρχίας παραμένει ανέπαφη. Η προστασία έχει δίκτυα. Το ξέπλυμα έχει όνομα. Οι διασυνδέσεις έχουν πρόσωπα.
Διαχείριση του υποκόσμου
Η δράση της Greek Mafia δεν περιορίζεται μόνο στην παραδοσιακή «νύχτα»: επεκτείνεται στην αγορά ναρκωτικών, στα κυκλώματα σωματεμπορίας, στην τοκογλυφία, στους εικονικούς πλειστηριασμούς, στη διακίνηση προστασίας ακόμη και σε θεσμικές δομές. Εκτελέσεις αντιπάλων. Συμβόλαια θανάτου. Εκβιασμοί. Ξεκάθαρη μαφιόζικη δομή, με ιεραρχία, κώδικα σιωπής και επαγγελματισμό επιχειρήσεων. Οι δολοφονίες που αποδίδονται στο δίκτυο ξεπερνούν τις 25 την τελευταία οκταετία. Οι περισσότερες πραγματοποιήθηκαν με ακραία ακρίβεια, στρατιωτική μεθοδολογία και χωρίς κανένα ίχνος, οδηγώντας σε μηδενικό αριθμό καταδικαστικών αποφάσεων.
Η πιο σοβαρή απόπειρα αποδόμησης της Greek Mafia ξεκίνησε το 2020 με την αποκάλυψη τηλεφωνικών υποκλοπών που κατέγραφαν συναλλαγές, εκβιασμούς, ακόμα και εντολές εκτελέσεων. Η έρευνα του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Σπύρου Παππά κατέληξε σε σαφή συμπεράσματα: η Greek Mafia λειτουργεί ως εγκληματική οργάνωση επί 15 χρόνια με διαρκή εγκληματική δραστηριότητα και πολυεπίπεδες διασυνδέσεις. Και όμως, τρία χρόνια αργότερα, καμία κεντρική μορφή της οργάνωσης δεν έχει οδηγηθεί στη φυλακή. Αντιθέτως, αρκετοί από τους υπόπτους κυκλοφορούν ελεύθεροι, παριστάνοντας τους επιχειρηματίες ή τους «συνταξιούχους της νύχτας».
Πολλά τα ερωτήματα
Γιατί δεν εξαρθρώνεται η Greek Mafia; Η απάντηση δεν είναι επιχειρησιακή. Είναι πολιτικοθεσμική. Πρώτον, επειδή υπάρχει οργανωμένη συγκάλυψη από επίορκους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ.. Δεύτερον, επειδή οι δικογραφίες σέρνονται επί έτη, με συνεχείς αναβολές, καταθέσεις που ανατρέπονται και μαρτυρίες που εξαφανίζονται. Τρίτον, επειδή η ίδια η Δικαιοσύνη δείχνει να αδυνατεί ή να μην επιθυμεί να συγκρουστεί με το παρακράτος. Τέταρτον, επειδή η πολιτική εξουσία, ανεξαρτήτως χρώματος, αποφεύγει να αναγνωρίσει την έκταση του φαινομένου. Καμία κυβέρνηση δεν θέλησε να δημιουργήσει μια πραγματικά αυτόνομη υπηρεσία δίωξης οργανωμένου εγκλήματος, ανεξάρτητη από την ΕΛ.ΑΣ., στελεχωμένη από μη διεφθαρμένους λειτουργούς, με πρόσβαση σε οικονομικά και επιχειρηματικά δεδομένα.
Ούτε καν τα μέσα ενημέρωσης δεν έχουν παραμείνει καθαρά. Οι περισσότερες εκτελέσεις παρουσιάζονται με δύο παραγράφους, με άθλια λεξιλόγια τύπου «ξεκαθάρισμα λογαριασμών», χωρίς περαιτέρω εμβάθυνση, χωρίς δημοσιογραφική έρευνα. Η κοινή γνώμη έχει συνηθίσει την εικόνα του καμένου αυτοκινήτου μετά από κάθε δολοφονία. Κανείς δεν αναρωτιέται πια γιατί ουδείς συλλαμβάνεται.
Ατρόμητος υπόκοσμος-Γονατισμένος υπουργός…
ΗΗ Greek Mafia δεν φοβάται τις Αρχές. Δεν χρειάζεται να τις φοβάται. Όταν μπορεί να εκτελέσει στόχο έξω από ιδιωτική κλινική μέρα μεσημέρι, όταν μπορεί να σβήσει κάθε ίχνος μέσα σε λεπτά, όταν μπορεί να εξαγοράζει σιωπές και να αποφεύγει την καταγραφή περιουσιακών στοιχείων, δεν είναι πια εγκληματική οργάνωση. Είναι παράλληλο σύστημα εξουσίας.
Κι όμως, την ίδια στιγμή, η πολιτική ηγεσία που ορκίζεται στην «τάξη και ασφάλεια», επιλέγει να εξαντλεί την αυστηρότητα και τη βία της στις πλάτες των πολιτών και όχι των εγκληματιών. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, άνθρωπος με πολιτική πείρα δεκαετιών και επιδέξιος ρήτορας, διακρίθηκε ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη περισσότερο για τη θεατρικότητα των ενεργειών του παρά για την ουσία. Τον είδαμε να εκκενώνει άδειες καταλήψεις, να στέλνει ΜΑΤ να ξυλοφορτώνουν οικογένειες στη Νέα Σμύρνη εν μέσω πανδημίας, να εισβάλει με πάνοπλους στην οικία του Ινδαρέ και να δίνει παραστάσεις δημόσιας τάξης στα Εξάρχεια για επικοινωνιακή κατανάλωση. Δεσμεύτηκε ότι θα «τελειώσει» την Greek Mafia, ότι θα διαλύσει τα κυκλώματα με ειδικές μονάδες, «φακέλους» και ονόματα.
Και έπειτα… σιωπή. Καμία μαζική επιχείρηση, καμία στρατηγική εξάρθρωσης, κανένα πραγματικό κόστος για τους πυρήνες του οργανωμένου εγκλήματος. Ο ίδιος υπουργός, τόσο πρόθυμος να συγκρουστεί με άοπλους φοιτητές και φτωχούς μετανάστες, γίνεται άφωνος όταν πρόκειται να αγγίξει τα μαφιόζικα δίκτυα που απλώνουν τις ρίζες τους σε καύσιμα, κατασκευές, δικηγορικά γραφεία και πολιτικά γραφεία. Δεν μιλά. Δεν συγκρούεται. Και το κράτος, αντί να τσακίσει την εγκληματική δομή, την αποφεύγει, την υπολογίζει, ίσως και τη φοβάται.
Το πιο επικίνδυνο δεν είναι ότι η Greek Mafia σκοτώνει. Είναι ότι το κάνει με σιγουριά πως δεν θα τιμωρηθεί. Και αυτή η σιγουριά δεν είναι αυταπάτη. Είναι αποτέλεσμα πολιτικής αδυναμίας, θεσμικής συνενοχής και μιας κοινωνίας που πλέον έχει μάθει να ζει με το τέρας, αρκεί να μην της χτυπήσει την πόρτα.
Η Ελλάδα το 2025 δεν έχει να φοβάται μόνο την εγκληματικότητα. Έχει να φοβάται τη συνήθεια. Τη συνήθεια να βλέπει νεκρούς και να μην εκπλήσσεται. Τη συνήθεια να διαβάζει για εκτελέσεις και να γυρίζει σελίδα. Τη συνήθεια να μην περιμένει τίποτα από την Αστυνομία ή τα δικαστήρια. Τη συνήθεια να αποδέχεται ότι κάποιες ζωές αξίζουν λιγότερο.
Η Greek Mafia δεν είναι αόρατη. Είναι το είδωλό στον καθρέφτη ενός συστήματος εξουσίας που παραδόθηκε χωρίς να ρίξει ούτε “τουφεκιά”.
Ζ. Χ.
Χρονολόγιο των σημαντικότερων εκτελέσεων (2017–2025)
2017
• Ιανουάριος: Δολοφονία του επιχειρηματία Νίκου Ζαφειρόπουλου έξω από το σπίτι του στο Μαρούσι.
• Μάιος: Εκτέλεση του Γιώργου Αντωνόπουλου, δικηγόρου, στο Παλαιό Φάληρο.
2018
• Αύγουστος: Δολοφονία του Βασίλη Στεφανάκου, γνωστού από υποθέσεις εκβιασμών, στο Χαϊδάρι.
• Σεπτέμβριος: Δολοφονία της Κατερίνας Αναγνωστοπούλου, γνωστής και ως “Bella Mafia”
2019
• Μάρτιος: Εκτέλεση του Σωτήρη Γεωργίου, φερόμενου ως μέλους κυκλώματος ναρκωτικών, στη Γλυφάδα.
• Οκτώβριος: Δολοφονία του Παναγιώτη Βλαστού, εμπλεκόμενου σε υποθέσεις απαγωγών, στην Καλλιθέα.
2020
• Ιούνιος: Εκτέλεση του Μιχάλη Καλογήρου, γνωστού ως “Μιχάλης ο Λιμενικός”, στον Πειραιά.
• Δεκέμβριος: Δολοφονία του Αντώνη Στεφανάκη, φερόμενου ως εκτελεστή συμβολαίων, στη Νέα Σμύρνη.
2021
• Απρίλιος: Δολοφονία του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ έξω από το σπίτι του στον Άλιμο.
• Μάιος: Εκτέλεση του πυγμάχου Τάσου Μπερδέση στη Βάρη.
• Ιούνιος: Δολοφονία του επιχειρηματία Νίκου Μανώλη στο Περιστέρι.
2022
• Απρίλιος: Εκτέλεση του Γιάννη Σκαφτούρου, γνωστού ως “νονός της νύχτας”, στο σπίτι του στα Σκούρτα Βοιωτίας.
2023
• Ιούνιος: Δολοφονία του Βασίλη Ρουμπέτη και του γαμπρού του Διονύση Μουζακίτη, σε ενέδρα στη Βούλα.
• Σεπτέμβριος: Εκτέλεση έξι Τούρκων υπηκόων σε ενέδρα στην Αρτέμιδα, ανατολικά της Αθήνας.
2024
• Ιανουάριος: Δολοφονία του Βαγγέλη Ζαμπούνη, φερόμενου ως εκτελεστή συμβολαίων, στο Νέο Κόσμο.
2025
• Απρίλιος: Εκτέλεση του Γιώργου Μοσχούρη, γνωστού ως “Θαμνάκιας”, στην οδό Παπανικολή στο Χαλάνδρι.
https://neostrategy.gr/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου