«Η υποκρισία είναι ο φόρος τιμής που η αλήθεια πληρώνει στο λάθος», σημείωνε κάποτε με οξυδέρκεια ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο. Η φράση αυτή φαίνεται να βρίσκει πλήρη εφαρμογή στην πρόσφατη πολιτική στάση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος, ενώ το 2022 εξαπέλυε σφοδρές επικρίσεις εναντίον της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατηγορώντας την για εκφάνσεις «τραμπισμού αλά γκρέκα», σήμερα επιχειρεί μια στροφή 180 μοιρών, αναζητώντας επαφή και πολιτική συνάφεια με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
Πριν από δύο μόλις χρόνια, ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου δήλωνε με σαφήνεια πως η κυβέρνηση αποδοκιμάζει την «κλιμακούμενη προσπάθεια της αντιπολίτευσης να πλήξει τη Δημοκρατία και τους Θεσμούς» μέσω ενός σχεδίου που, κατά τα λεγόμενά του, αντλούσε έμπνευση από την αμερικανική ακροδεξιά πολιτική σκηνή.
Σήμερα, ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, αλλά και κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης όπως ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, σπεύδουν να παραχωρήσουν συνεντεύξεις σε μέσα που συνδέονται στενά με τον Ντόναλντ Τραμπ, όπως το Breitbart, ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά φιλοτραμπικά μέσα των ΗΠΑ. Οι δημόσιες τοποθετήσεις τους –όπως αυτή του Πρωθυπουργού περί της Αμερικής ως «φυσικού ηγέτη της Δύσης» και της αναγκαιότητας ύπαρξης μιας «ισχυρής Αμερικής για την επιβίωση της Δύσης»– αποκαλύπτουν έναν σχεδόν άκριτο θαυμασμό για τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο.
Η αλλαγή στάσης, που χαρακτηρίζεται από πολιτικούς κύκλους ως «θεαματική κυβίστηση», έχει προκαλέσει ευρύτερη αίσθηση, καθώς υπονομεύει προηγούμενες θέσεις και αποκαλύπτει μια έντονη διάθεση προσέγγισης με το τραμπικό στρατόπεδο. Για πολλούς, η στάση αυτή αποτυπώνει μια στρατηγική επιλογή επικοινωνιακής και πολιτικής προσαρμογής, με στόχο τη διατήρηση διεθνών συμμαχιών και τη διεκδίκηση πολιτικής νομιμοποίησης στο πλαίσιο μιας πιθανής επιστροφής του Τραμπ στην εξουσία.
Ωστόσο, αυτή η στροφή εγείρει ερωτήματα περί συνέπειας και πολιτικής ηθικής. Ορισμένοι αναλυτές βλέπουν σε αυτή την προσέγγιση μια ξεκάθαρη πράξη πολιτικής υποκρισίας, καθώς η κυβέρνηση επιλέγει να αγκαλιάσει ακριβώς εκείνα τα στοιχεία που έως πρόσφατα κατηγορούσε με σφοδρότητα. Η «λιβανιστική τέχνη» –όπως αποκαλούν ειρωνικά σχολιαστές τις δηλώσεις έντονου θαυμασμού των κυβερνητικών στελεχών προς τις ΗΠΑ– προσλαμβάνει διαστάσεις φαρσοκωμωδίας, όπου το προσωπείο αλλάζει ανάλογα με το συμφέρον της στιγμής.
Η υποκρισία, πάντως, δεν είναι άγνωστη στο πολιτικό ρεπερτόριο της κυβέρνησης, όπως σημειώνεται συχνά από την αντιπολίτευση. Οι υποθέσεις των παρακολουθήσεων, η διαχείριση της τραγωδίας στα Τέμπη, αλλά και η λειτουργία θεσμικών εργαλείων όπως η «Ομάδα Αλήθειας» είχαν, κατά τους επικριτές της κυβέρνησης, έντονα χαρακτηριστικά παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Κάθε φορά που η κυβέρνηση βρισκόταν σε δύσκολη θέση, ένας μηχανισμός φαινόταν να ενεργοποιείται ώστε να μεταστρέψει το αρνητικό κλίμα, μεταμφιέζοντας πολιτικές αστοχίες ή και σκάνδαλα σε επιτυχίες ή σε παρεξηγήσεις.
Η πρόσφατη φιλική προσέγγιση με τον Τραμπ ενδέχεται να είναι ακόμα μία τέτοια περίπτωση. Ο προβληματισμός για τη στρατηγική αυτή εστιάζεται στο κατά πόσο πρόκειται για μια ακόμη πράξη οπορτουνιστικής πολιτικής ή για μια συνειδητή και μακροπρόθεσμη αλλαγή πλεύσης στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, με επιπτώσεις στο εσωτερικό της.
Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική σκηνή παραμένει ρευστή. Η ταχεία εναλλαγή ρόλων, η οποία –όπως σημειώνουν πολιτικοί σχολιαστές– παραπέμπει στο γνωστό «Πότε Βούδας, πότε Κούδας», φαίνεται να αναδεικνύει τις παθογένειες ενός πολιτικού συστήματος που λειτουργεί κατά περίσταση. Οι κυβιστήσεις και οι ασυμφωνίες μεταξύ λόγων και πράξεων έχουν αρχίσει να ενισχύουν την αίσθηση κυνισμού στους πολίτες, την ώρα που η εμπιστοσύνη προς το πολιτικό σύστημα κλονίζεται περαιτέρω.
Απομένει να φανεί πού θα οδηγήσει αυτή η στροφή. Το ερώτημα πλέον δεν είναι μόνο ποια είναι η θέση της Ελλάδας στο διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι, αλλά και αν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός –και κατ’ επέκταση η κυβέρνησή του– μπορεί να διατηρήσει την αξιοπιστία του όταν αλλάζει τόσο εύκολα πολιτικό «ένδυμα».
Και μέσα στον παφλασμό των πρόσφατων συνεντεύξεων που παραχώρησαν οι μεταμελημένοι πολιτικοί θέλοντας να δείξουν την πίστη τους στον Αμερικανό πρόεδρο, μια νέα συνέντευξη-βόμβα στο αμερικανικό δίκτυο Breitbart, από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ο οποίος στράφηκε ευθέως κατά των φιλελεύθερων πολιτικών του Κυριάκου Μητσοτάκη για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Άθελα του, λοιπόν, ο Αρχιεπίσκοπος (ουδόλως είχε τέτοια πρόθεση) έρχεται να αναδείξει τις μάσκες και τη ρηχή ευκολία της αλλαγής των ρόλων πού καταντούν αλλοπρόσαλλες ρότες. Τελικά οι υπερωρίες της φαρσοκωμωδίας δεν έχουν τέλος.
https://primenews.press/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
1 σχόλιο:
Να επιπλευσουν θελουν .. καθως πνίγονται.
Ρε πουσταποδω αχρείοι
Δημοσίευση σχολίου