Αφιερώνεται στη Ν.

Προσπάθησα ν’ αποδώσω στα Ελληνικά τον (αγγλόφωνο) όρο «σάνκτσιουαρυ», που σημαίνει ιερός τόπος, αλλά καί καταφύγιο ικετών. Εν πάσει περιπτώσει, αν καί η απόδοση ως «ιερόν» δεν είναι απόλυτα σωστή, θα καταλάβετε παρακάτω το νόημα.

. . . . . . . . . . .

Εισαγωγή στο νόημα

Λοιπόν, κινηματογραφικό σενάριο· καί δή πασίγνωστο – σχεδόν τετριμμένο:

Ξεκινάει με την ύπαρξη («πανάρχαιη» – γιά να γοητεύεται κι ο θεατής απ’ το μυστήριο!) μιάς ομάδας -ας πούμε- σοφών, άμα τε καί πολεμιστών (άμα λάχει, να ‘ούμ’), που ζούν καλογερίστικα σ’ ένα μοναστήρι κάπου σε απρόσιτα βουνά. Σε ειδυλλιακό τοπίο, με πολύ πράσινο, ποταμάκια, κτλ.

Τα πράγματα πάνε καλά, έως ότου ένας ή περισσότεροι απ’ την ομάδα επαναστατούν (στα κρυφά), σκοτώνουν καμπόσους απ’ τους πρώην συντρόφους τους (που φυλάνε σκοπιά εκείνο το βράδυ), καί σηκώνονται καί φεύγουν πρίν τους πάρουν χαμπάρι. Ά! Κι έχοντας κλέψει τα ιερά βιβλία, με τις υπεργνώσεις που έχουν μέσα στις σελίδες τους. Κι αφού έχουν βάλει κεριά γιά μπουρλότο με χρονοκαθυστέρηση σε ό,τι απέμεινε από κεντρικό ναό, βιβλιοθήκη, κτλ. (Γιά αντιπερισπασμό, μωρέ! Είδατε πόσο οργανωμένο το σχέδιο; 🙂 )

Το επόμενο πρωΐ (*), οι λοιποί (με το που ξυπνάνε) παίρνουν χαμπάρι τί έγινε, κι αποφασίζουν να πάρουν στο κυνήγι τους αποστάτες. Σύν να φέρουν τα ιερά βιβλία πίσω. (Αμέ! 🙂 )

[(*) Αν ήταν τόσο μάγκες (με ψυχικές δυνάμεις, εγρήγορση ακόμη κι αν κοιμούνται – καί τα ρέστα…), θα τους έπαιρναν χαμπάρι την ίδια στιγμή, που έκαναν τη σκέψη ν’ αποστατήσουν· αλλά πρόκειται γιά σενάριο, το οποίο πρέπει να γίνει κατανοητό στον μέσο Αμερικανό θεατή – νοημοσύνης ραδικιού. Αλλοιώς, ουδείς θα κόψει εισιτήριο να πάει να δεί την ταινία. Οπότε, καταλαβαίνετε ότι τέτοιες λεπτομέρειες λογικής το σενάριο θα τις κάνει γαργάρα. 🙂 ]

. . . . . . . . . . .

Αμέσως μετά, η κάμερα μεταφέρεται σε μιά μοντέρνα πόλη της Δύσης, Τζιού Γιάρκ ξέρω ‘γώ. Νύχτα.

Εκεί, οι έκπληκτοι σουρωμένοι περαστικοί (κι οι σκουπιδιαραίοι) βλέπουν κάτι μυστήριους τύπους με μεσαιωνικές πανοπλίες καί χατζάρες ίσα με το μπόϊ τους να κυνηγιούνται καί να ξιφομαχούν. Ο δέ σκηνοθέτης τους «καλούς» τους έχει με φωτεινά χρώματα στα ρούχα, καί τους «κακούς» με σκοτεινά. (Είπαμε, πρέπει η ταινία να γίνει κατανοητή καί σε χαζούς.)

Ακολουθούν κυνηγητά με αυτοκίνητα, ταξιτζήδες βρίζοντες (που με το στανιό παίρνουν κούρσα χατζαροφόρους – που δεν πληρώνουν κιόλας!), τσατισμένοι αστυνομικοί της βάρδιας (που τους ξυπνήσανε απ’ τον ύπνο στο γραφείο), περιπολικά, σειρήνες, «- Σταμάτα ύποπτε!», πιστολίδια,… καί απ’ το σημείο αυτό μέχρι να τελειώσει, η ταινία …γίνεται πλέον απολύτως κατανοητή απ’ τον κάθε καθυστερημένον! 🙂 Στο τέλος, βέβαια, νικάνε οι καλοί, οι κακοί γίνονται πτώματα που θάβονται με δαπάνες του δημαρχείου ως άγνωστοι καί άποροι, διότι δεν είναι καταχωρημένοι στα γκουμπιούτερζ (έμ;! αφού ζούσαν στο μοναστήρι σε τοποθεσία τρεχαγύρευε, ήταν δυνατόν να έχουν βγάλει ηπαπαραίϊκη ταυτότητα; ), καί ο (βλάξ) θεατής πάει σπίτι του απολύτως ικανοποιημένος, που επικράτησε το δίκαιον!

. . . . . . . . . . .

Γιατί, όμως, θ’ «αποστατήσει» κάποιος από ένα τέτοιο ειδυλλιακό περιβάλλον; …Όπου, συνήθως εξυπονοείται καί η αιώνια ζωή (αθανασία) με αιώνια νεότητα, διαρκή υγεία, κτλ, άσε που δεν υπάρχουν καταστάσεις να σε πρήζουν (εφορία, πωλητικοί, κτλ)!

Οι λόγοι -μπορεί να- είναι αρκετοί:

  • Βαρεμάρα. (Σου λέει, μπέϊκα περνάμε, αλλά νά ‘χουμε καί καμιά γκόμενα πότε-πότε. Δέ ‘ν’ κακό.)
  • Περιέργεια.
  • Σκέψεις ότι πιθανόν να υπάρχουν καί («απαγορευμένες») γνώσεις πιό πέρα, γιά τις οποίες το «μοναστήρι» κάνει την πάπια. (Βλέπε Παράδεισο με «πρωτόπλαστους» καί φίδια, κτλ.)
  • Εγωϊσμός. (Μέγιστη αιτία!!!)
  • Άγνοια κινδύνου γιά το παραπέρα. (Γκόμενες θές, καλόγερε; Γιά ρώτα κι όσους παντρευτήκαμε! LOL!!!) (**)
  • Απερισκεψία έως ηλιθιότητος. («- Καί γιατί να μην δεχόμαστε ξένους; Τί κακό έχουν, καί υπάρχει σχετική απαγόρευση;» Ρέ παπάρα, γιά να επιβληθεί η απαγόρευση, υπάρχει λόγος· κάτι κακό είδαν στην όλη ιστορία οι προηγούμενοι, που την επέβαλαν! Αν δεν ξέρεις, ρώτα πρώτα καί μάθε! Μην πας κατ’ ευθείαν στη δοκιμή να την άρεις, ώστε να δείς τί θα γίνει, απλά γιά να σου φύγει εσένα ο καημός!)
  • Καί δεν ξέρω τί άλλο.

[(**) Εδώ, θυμήθηκα καί τον μύθο, που μιλάει γιά τους τέσσερεις καλύτερους μαθητές του περίφημου Μουσάσι Μιγιαμότο. Σε κάποια φάση τους είπε, λέει, ότι υπάρχει ένα τελευταίο κόλπο, που δεν τους το έμαθε, αλλά θα τους το μάθει όταν έρθει η ώρα.

Περνούσαν τα χρόνια, «- Πού είναι το κόλπο δάσκαλε;», αλλά κόλπο γιόκ… έως ότου η τετράδα έκαναν σύσκεψη, καί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Μουσάσι τους λέει ψέμματα. Ότι δεν υπάρχει τέτοιο κόλπο. Κι αποφάσισαν να τον καλέσουν σε μονομαχία. Σου λέει, τέσσερεις εμείς, ένας αυτός, δεν θα τα βγάλει πέρα. Θα τον κάνουμε σκυλοτροφή.

Τον καλούν, λοιπόν, σε μονομαχία μέχρι θανάτου, ο Μουσάσι αποδέχεται …καί τους πήρε ολονών τα κεφάλια με μιά σπαθιά – λέει ο θρύλος.

Δεν ξέρω αν ισχύει, πάντως οι παροιμίες είναι σοφές: η περιέργεια σκότωσε τη γάτα!]

. . . . . . . . . . .

α. Αυτά, που δεν σας λένε

Δεν είναι ακριβώς ποιοτικός κινηματογράφος αυτός, που δείχνει τέτοια σενάρια· ωστόσο, έχουν βάση. Πιστέψτε με.

Διότι, πίσω από τέτοια αφελή σενάρια υπάρχουν καί πράγματα, που δεν σας τα λένε.

Δεν εννοώ ότι ντέ καί καλά υπάρχουν σε απάτητα μέρη μοναστήρια με υπερμυστικές αδελφότητες κτλ (ποιός ξέρει; μπορεί καί να υπάρχουν – δεν μας ενδιαφέρει, όμως, αυτό τώρα), αλλά το ότι η όλη κατάσταση με τις ομάδες… με οποιουδήποτε είδους ομάδα… είναι λίαν επικίνδυνη. Καί θέλει να είναι κανείς πολύ γάτα, γιά να ξεκινήσει συμμετοχή.

Πώς; Γιατί;

Διότι στις ομάδες σχηματίζεται αυ-το-μά-τως ένα πράγμα, που καλείται «ομαδικός νούς», κι ακόμη ένα, που αποκαλείται «ομαδική ψυχή».

[Αυτά, σχεδόν πάω στοίχημα πως δεν σας τα έχει πεί κανένας τόσο στα ίσα· παρεκτός αν τα γνωρίζετε, επειδή έχετε ρίξει πολύ ψάξιμο στη ζωή σας. Ωστόσο, ισχύουν απολύτως.]

Κι έτσι καί μολυνθούν ο ομαδικός νούς κι η ομαδική ψυχή, τότε πάντες τους εντός της ομάδας τους παίρνει καί τους σηκώνει. Η δέ μόλυνση αρκεί να προέρχεται καί μόνον από ένα άτομο. Την ίδια ζημιά θα κάνει, είτε ξεκινάει από έναν «αποστάτη», είτε από περισσότερους. Αν πχ στο φαγητό σου καθήσει σκατόμυιγα (απ’ αυτές τις μεγάλου μεγέθους, τις χρυσοπράσινες), τί θα κάνεις; θα πετάξεις το μέρος που κάθησε η μυίγα καί θα φάς το υπόλοιπο; ή θα πετάξεις όλο το φαγητό στα σκουπίδια;

Όλο, έ;

Βλέπετε; Ακριβώς το ίδιο είναι με τη μόλυνση ομαδικού νού / ομαδικής ψυχής.

Παραδείγματα, λοιπόν, όπου η ομαδικότητα λειτούργησε άψογα:

  • Πόλεμοι με τους Πέρσες, Σαλαμίνα, Πλαταιές.
  • Εθνεγερσία του 1821. (Όσο κράτησε – μέχρι ν’ αρχίσουν οι εμφύλιοι.)
  • «Μεγάλη Ιδέα», κατανοητή τόσο στον καθηγητή πανεπιστημίου, όσο καί στον αγράμματο τσοπάνο. (Όσο κράτησε κι αυτή, μέχρι να υπονομευθεί.)
  • Εποποιΐα 1940-41.

Αντιπαραδείγματα, όπου η μόλυνση διέλυσε τα πάντα:

  • Το πιό αρχαίο, γνωστό από θρύλους: η «πτώση» του Ακατονόμαστου. (Η οποία παρέσυρε όλο το «μοναστήρι», δεν περιορίστηκε σε μερικούς «αποστάτες».)
  • Πελοποννησιακός Πόλεμος.
  • (Γιά τη χώρα μας) Περίοδος 1943-1949.

Πάει, δέ, να κάνει ζημιά:

  • Στο Άγιο Όρος· όπου μερικές μονές λένε ότι δεν τρέχει τίποτε με λεφτά από «Ευρώπη», κολλητηλίκια με Ουκρανούς σχισματικούς κτλ, κι άλλες όχι.

Αυτά, επιτροχάδην. Καλές οι ιστορικές γνώσεις (απλά «καλές»; λίαν απαραίτητες!) – όμως, να προχωρήσουμε στο ψητό.

. . . . . . . . . . .

β. Καί τί μας νοιάζουν εμάς αυτά;

Έλα, ντέ!… Κινηματογράφος β’ διαλογής, ιστορικά παραδείγματα (καί αντιπαραδείγματα) ομαδικότητας… Τί να μας νοιάξουν, αλήθεια; Δεν έχουμε άλλα, σοβαρώτερα καθημερινά προβλήματα ν’ ασχοληθούμε;

Όμως, μας νοιάζουν καί μας καίνε, διότι δεν μιλάμε γιά κερκίδα της «Θύρας 5». (Ή της «χήρας / χείρας 5», που λένε ειρωνικώς οι αντίπαλοι – εννοούντες αυτό ακριβώς που καταλάβατε! 🙂 )

Μιλάμε γιά όσους κι όσες νοιαζόμαστε γιά το μέλλον αυτής της χώρας, ώστε καί να επιζήσει, αλλά καί να επανορθωθεί ως η (πολύ) πάλαι ποτέ ανόθευτη πραγματική Ελλάδα.

Κι εδώ, ας δούμε καθαρά τί συμβαίνει στον (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) «πατριωτικό χώρο» – κι ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας: αυτός βρωμάει καί ζέχνει.

Εγωϊσμοί, αρχηγηλίκια, ενδεχομένως καί συμφέροντα, (***) / ίσως καί δευτερότερες αιτίες (****), που πάντα καταλήγουν σε έριδες μεταξύ των (έστω καί ατύπως) μελών του «χώρου». Με αποτέλεσμα ν’ αλωνίζουν ανεμπόδιστοι οι ξεπουλητές της Πατρίδας πωλητικάντηδες, κι ο κάθε πράκτορας. Με αποτέλεσμα του αποτελέσματος η Πατρίδα να διαλύεται όλο καί χειρότερα. Καθημερινώς. Σταθερά προς τον γκρεμό.

[(***) Ποιανού «πατριώτη ηγέτη» ο αδερφός δουλεύει γιά την ΜπλάκΡόκ (απολύτως συμβολικό το όνομα· έχει σχέση με Κρόνο, με τον «μονόλιθο» του Κιούμπρικ στην «Οδύσσεια του Διαστήματος«, καί τα τοιαύτα), κι …απείλησε με μήνυση αυτόν που το αποκάλυψε; Έ; ]

[(****) Βάλε καί μερικά φρενοβλαβή, ή σε σύγχυση (δεν γίνεται να το παίζεις πατριώτης, πχ έχοντας ταυτοχρόνως δύο υπηκοότητες), ή κατειλημμένα από οντότητες άτομα (ξέρω πολύ καλά τί γράφω), που βρήκαν στον «χώρο» πεδίο ελεύθερο, ν’ αναδειχθούν ως …ηγετικές προσωπικότητες (νομίζουν), κι έδεσε το γλυκό. Φυσικά, δεν νοιάζονται γιά καμμία Πατρίδα, αλλά γιά την αρρωστημένη πάρτη τους.]

. . . . . . . . . . .

Όπως είναι αναμενόμενο, με τέτοια σήψη, μην περιμένετε όχι μόνο «πατριωτικά» κόμματα να σχηματιστούν / να προκόψουν, όχι τίποτε απλώς πατριωτικοί σύλλογοι (χωρίς πολιτικές φιλοδοξίες, αλλά) με πατριωτικό έργο, αλλά ούτε καί παρέες πατριωτών στέκονται εύκολα.

[Κι εννοείται, ποιό «φυλετικό συμβούλιο» της Ελλάδας, που οραματίζομαι καί λέω καί ξαναλέω, ο ηλίθιος; Εάν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο, είμαι σίγουρος πως διαλύθηκε γιά τους λόγους που ανέφερα παραπάνω – έναν, ή περισσότερους.

Τώρα, το αν επαναδημιουργηθεί κι αν διατηρηθεί στο διηνεκές (που είναι καί το επιθυμητόν), ουδόλως γνωρίζω.]

Ο ομαδικός νούς κι η ομαδική ψυχή των Ελλήνων κι Ελληνίδων πατριωτών έχουν μολυνθεί πολύ άσχημα. Θες ότι μας έχουν πλακώσει στη μαύρη μαγεία, μαζί με «μαύρη» τεχνολογία; (Βομβαρδισμός με βλαπτικές συχνότητες, αεροψεκασμοί με δηλητηριώδεις ουσίες αγνώστων επιπτώσεων στην υγεία, κτλ.) Θες πως υπάρχουν κι άλλα αίτια, σύν ο έμφυτος εγωϊσμός κάθε Έλληνα; Όποιο καί να είναι το αίτιο, το αποτέλεσμα είναι ένα: καταστροφή, καί αδυναμία ομόνοιας, έστω καί μικρών παρεών.

. . . . . . . . . . .

Στο σημείο αυτό, πιστεύω καταλαβαίνετε το γιατί κάθησα κι έγραψα όλο αυτό το κατεβατό: διότι είδα διαλυτικά φαινόμενα μεταξύ πολύ φίλων μου. Οι οποίοι μέχρι σήμερα δεν μου είχαν δώσει ενδείξεις φρενοβλάβειας, ώστε να πω πχ ότι τα χάλασαν όπως ο Νίτσε με τον Βάγκνερ, που τους έπιασε το γεροντικό πείσμα.

[Αυτοί οι δυό ξέχεζαν ομού τους ιουδαίους επί δεκαετίες καί γούσταραν τον παγανισμό, έως ότου ο Βάγκνερ έκανε τον Πάρσιφαλ χριστιανό ιππότη. Έ! Τί ήταν να το αποτολμήσει;! Ποιός είδε μετά τον Νίτσε, καί δεν φοβήθηκε! 🙂 Ξέχεσε αγρίως τον μέχρι τότε φίλο του, ο Βάγκνερ απ’ την άλλη τα στύλωσε με μουλαρίσιο πείσμα στη δική του άποψη, καί διαλύθηκε μιά φιλία 35 ετών!]

Καί διατί, περικαλώ, τά ‘σπασαν οι δικοί μου;

Γιά (γεωπολιτικής φύσεως) απόψεις (κι όχι απαραίτητα δικές τους), που ο ένας τους τις θεώρησε ίσως σωστές, κι ο άλλος καταντίπ λάθος.

Εντάξει, αλλά προσωπικώς δεν θα χαλούσα μιά φιλία γιά απόψεις – καί δή, γεωπολιτικές. Ούτε αλάνθαστος είμαι, ούτε παντογνώστης. Άλλως τε, δεν βλέπετε πως ακόμη καί οι αρχηγοί κρατών κάθε τρείς μέρες κάνουν κωλοτούμπες; (Κορυφαίο παράδειγμα, ο Ερντογάν.) Εκεί που έφτυναν προχθές, πάνε καί γλείφουν σήμερα, καί αντιστρόφως: εκεί που έγλειφαν χθές, σήμερα πάνε κι αποπατούν. (Κι από αύριο, πάλι γλείψιμο στα -χμ- δύσοσμα! 🙂 ) Άρα, τί να πείς καί τί να προβλέψεις από το παγκόσμιο γίγνεσθαι; κουβά θα πάς, ό,τι καί να πείς. Απλώς, κουβέντα κάνουμε, ως όντα κοινωνικά καί όντα πολιτικά.

Άλλως τε, εμάς (ως παρέα) κανείς δεν θα μας πάρει στα σοβαρά. Αν μας έδιναν σημασία, σήμερα θα κυβερνούσαμε την Ελλάδα. 😉

. . . . . . . . . . .

γ. Τότε, τί;

Γιά την αφεντιά μου, το θέμα είναι να μή χαλάνε γιά τίποτε οι φιλίες, ειδικά των πατριωτών. Καί τις απόψεις, ποιός αδειάζει να τις χέσει! (Γεω)Πολιτικές θεωρίες θές, φίλος; Ένα ευρώ οι δέκα! 🙂 Τί, δηλαδή; θ’ αρχίσουμε να κυνηγιόμαστε με σπαθιά μέσα στη Νέα Υόρκη, επειδή διαφωνούμε;

Αλλά αυτά δεν τα λέω σαν νηπιαγωγός… που λέει στα παιδάκια: «- Να μή μαλώνετε, να είστε αγαπημένα!» Δεν είμαι τόσο αφελής, οι δε φίλοι μου δεν έχουν ανάγκη κηδεμόνων. Υπάρχει κάτι ακόμη (πολύ σοβαρό), που δεν σας το έχω πεί… δίκην «τελευταίου κόλπου» του Μουσάσι.

Τί;

Λοιπόν, να ξέρετε τα εξής:

  • Ότι επανενσαρκωνόμαστε ομαδικώς, ώστε να συνεχίσουμε ένα έργο που σε κάποια άλλη ζωή αφήσαμε (ως δρώσες ομάδες) στη μέση. Άρα, δεν πρέπει να σπάει η ομαδικότητα. (Φυσικά, επειδή υπάρχει η εκ Θεού ελεύθερη βούληση, μπορούμε να πούμε καί ότι θέλουμε να τα παρατήσουμε. Σταματάμε, απ’ αυτή τη ζωή καί μετά δεν συμμετέχουμε πιά, μήν υπολογίζετε πλέον σ’ εμάς! Άλλη ιστορία, όμως, αυτή.)

[…Πιστεύετε, ή δεν πιστεύετε στη μετενσάρκωση, αυτή είναι η προσωπική μου αντίληψη – ότι ισχύει. Εάν έχετε διαφορετική άποψη, τα είπαμε· δεν τρέχει μία! Ούτε πρόκειται να σας την πω ως άσχετους, χαζούς, κτλ, ούτε θα τα χαλάσουμε.]

  • Ότι, μαζί με τους μεμονωμένους «καλούς κ’ αγαθούς», ή τις τις ομάδες τους, μετενσαρκώνονται καί οι μεμονωμένοι «μαύροι», ή οι ομάδες τους… οι πάλαι ποτέ εχθροί των πρώτων (των καλών κ’ αγαθών) σε άλλες ζωές (ξανά καί ξανά). Καί συνεχίζουν κι αυτοί όσα έκαναν τότε.
  • Ότι, γιά λόγους «άνωθεν» στρατηγικής, δεν ενσαρκωνόμαστε γνωρίζοντας πάντα τα απαραίτητα, αλλά κάθε φορά κάτι θα μας λείπει… κάτι, που το έχει έτερο μέλος της ομάδας, καί θα το καταλάβουμε (καί θα το ταιριάξουμε με τα δικά μας) όταν έρθει η κατάλληλη ώρα. Όχι πιό πρίν. (Δες καί Υγ 1.)
  • Ότι, επειδή ακριβώς οι γνωριμίες μας (καί) σ’ αυτή τη ζωή με άτομα με την ίδια πατριωτική νοοτροπία μ’ εμάς δεν έγιναν τυχαία (μεγάλος βοηθός το Διαδίκτυο!…), αλλά υπαγορεύτηκαν «άνωθεν», που σημαίνει ότι -πρίν κάν τις ξεκινήσουμε- είχαν εφοδιαστεί «άνωθεν» με τρομερή ισχύ, γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε τη συμπεριφορά μας, ώστε να μή δείχνουμε «Αχίλλειο πτέρνα» στους εχθρούς. (Με εγωϊσμούς, καί τα ρέστα.)
  • Ότι, εξ αιτίας ακριβώς του ανωτέρω, πρέπει να καταλάβουμε πως οι «μαύρες» διασπαστικές δυνάμεις προέρχονται κι αυτές «απ’ αλλού», καί είναι τρομερά ισχυρές. (Κάτι έχει καταλάβει επ’ αυτού πχ ο Μάρκο ντέ Σάντ, αλλά οι περισσότεροι θα το εκλάβουν ότι τού ‘στριψε, κι άρχισε να μιλάει ως γραφικός «γέρων» από μοναστήρι.) Δηλαδή, μόνοι μας δεν τα βγάζουμε πέρα με δαύτες.

Μ’ άλλα λόγια, ναί μέν λουζόμαστε μαύρη μαγεία (κι έχουμε στα μυαλά μας εγωϊσμούς κτλ), αλλά εμείς πράττουμε (τελείως ανοήτως) σαν τα γεροντάκια στα προποτζήδικα, που περιμένουν να κερδίσουν το Κίνο με μαντεψιές… επιμένοντας ν’ αγνοούν ότι το κομπιούτερ αντιμετωπίζεται μόνο με κομπιούτερ (καί ισχυρό πρόγραμμα υπολογισμού πιθανοτήτων), κι όχι με γεροντική άνοια καί σαχλαμάρα.

Γι’ αυτό ακριβώς καί θα την πατάμε συνεχώς, όσο επιμένουμε στην ξεροκεφαλιά μας.

Αν συνεχίσουμε το ίδιο βιολί, γιά ποιά Ελλάδα μιλάμε;

. . . . . . . . . . .

Δίκην δελφικού επιγράμματος

Αυτά, καί ειδικά οι πατριώτες να μη χαλάτε φιλίες! Δεν μείναμε καί πολλοί.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Έχω αρκετά παραδείγματα γιά το τί λείπει απ’ το καθένα απ’ τα φιλαράκια μου (που -παρά ταύτα- συνεχίζουν καί θα συνεχίσουν να είναι φιλαράκια μου), διότι η γκαμήλα, λέει, δεν βλέπει τη δικιά της την καμπούρα, αλλά των υπολοίπων! Ωστόσο, δεν θα τα παραθέσω εδώ, επειδή ούτε είμαι κουτσομπολίστικο σίχαμα, ούτε θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά.

Θ’ αναφέρω μόνο μία απ’ τις δικές μου «ελλείπουσες αντιλήψεις», που άργησα καί να την πάρω χαμπάρι.

. . . . . . . . . . .

Κάτι λέγαμε γιά «φυλετικό συμβούλιο» της Ελλάδας, έ; Ναί… κι αυτό που έχω στο μυαλό μου ως πρότυπο, είναι το αντίστοιχο ιερατείο της αρχαίας Αιγύπτου.

Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι η πραγματική εξουσία της αρχαίας Αιγύπτου ήταν το ιερατείο της, κι όχι ο Φαραώ. Αυτός μέν εθεωρείτο ότι μέσα του έχει κάτι, σαν «θεία ουσία» (άρα, ήταν πάνω από κοινός θνητός), καί γι’ αυτό αμέτρητες φορές οι φαραώ παντρευόντουσαν με γυναίκες συγγενείς τους, ώστε να μή χάνεται η «θεία ουσία» με γάμους με λαϊκάντζες… με αποτέλεσμα να εκφυλίζονται οι απόγονοί τους καί ν’ αλλάζει η δυναστεία – όταν ο χρονικώς τελευταίος απόγονος κάθε δυναστείας ήταν ντίπ γιά ίδρυμα. (Η Βιολογία δεν αστειεύεται.)

Ωστόσο, το ιερατείο εκεί, σταθερό! Γι’ αυτό καί η αρχαία Αίγυπτος κράτησε χιλιετίες. (Υπέκυψε τελικώς στους Πέρσες τον 6ο αιώνα πΧ, γι’ αυτό καί υποδέχθηκε τον Μ. Αλέξανδρο ως ελευθερωτή.) Δείγμα ότι η συγκεκριμένη συνταγή διακυβερνήσεως ήταν επιτυχημένη!

. . . . . . . . . . .

Λοιπόν, κατά τη γνωμάρα μου το ιερατείο υπαγόρευε στον φαραώ τη θέλησή του, κι αυτός απλά εκτελούσε:

  • «- Τώρα θα κάνεις πόλεμο με την Αιθιοπία!»
  • «- Τώρα θα κάνεις ειρήνη με την Αιθιοπία!»
  • «- Τώρα θ’ αλλάξεις τη νομοθεσία!»
  • «- Τώρα θα φτιάξεις τεχνητό παραπόταμο στον Νείλο!»
  • Κτλ, κτλ.

Ταυτόχρονα, επειδή οι ιερείς αυτοί ήταν ακτήμονες καί άτεκνοι (καί όλως άγαμοι – μαντέψτε τί καί ποιούς αντέγραψε ο χριστιανικός μοναχισμός, με τον κανόνα του Μ. Αθανασίου της Αλεξάνδρειας!), δεν μπορούσε κανείς να τους προσάψει συμφέρον. (Ότι, δηλαδή, δουλεύουν γιά την πάρτη τους, όπως οι σημερινοί πωλητικοί.) Κι ακόμη… όλοι τους προερχόντουσαν από κάθε κοινωνικό στρώμα, όχι μόνο από την αριστοκρατία· αρκεί να ήταν νοητικώς καί ψυχικώς προικισμένα άτομα.

Έβλεπε πχ ο φτωχός ψαράς του Νείλου, με τα δέκα παιδιά, ότι μιά μέρα ερχόντουσαν οι ιερείς καί του ζητούσαν το (προικισμένο) ένα να γίνει κι αυτό ιερέας, καί τό ‘δινε πρόθυμα. Αφ’ ενός, αποκτούσε πλέον «μπάρμπα στην Κορώνη», αφ’ ετέρου… ξέρετε να έγιναν πολλές κοινωνικές επαναστάσεις στην αρχαία Αίγυπτο;

[Όσα έκανε ο Ακχενάτεν εις βάρος των Αιγυπτίων, δεν ήταν λαϊκή επανάσταση κάποιων «αδικημένων», αλλά καταστροφή της Αιγύπτου από αλλόφυλον, που έτυχε να γίνει φαραώ. Σας θυμίζει, μήπως, κάποιον σημερινόν «αντινατιβιστή»; ]

. . . . . . . . . . .

Μ’ όλα τα παραπάνω, δεν εννοώ ότι το όποιο φυλετικό συμβούλιο της Ελλάδας (αν ποτέ δημιουργηθεί) θα έχει μέλη με ξυρισμένα κεφάλια, που θα φοράνε μονάχα ένα βρακάκι καί θα κρατάνε μιά μαγκούρα. (Αν καί μάλλον απαραίτητο εξάρτημα αυτή! 🙂 ) Εννοώ, ότι γιά χ, ψ λόγους (όχι ακόμη απολύτως ξεκάθαρους σ’ εμένα, πρός το παρόν), μάλλον θα έχει μέλη άτεκνα καί άγαμα. Έ, λοιπόν, κάποια στιγμή κατενόησα πως η αφεντιά μου, όσο κι αν θα το ήθελα, δεν χωράει σε κάτι τέτοιο!… Διότι η αφεντομουτσουνάρα μου καί περιουσία έχω (της πλάκας, οκ), καί με συντροφεύουν -κατά καιρούς- ωραίες γυναίκες, καί παιδιά έχω, καί γατιά. (Όχι τυχαία η αναφορά στις γάτες, διότι στην αρχαία Αίγυπτο εθεωρούντο ενσαρκώσεις της θεάς Μπαστέτ. Κι έτσι καί πήγαινες να τις χαϊδέψεις, εσύ, ο κοινός θνητός, σε πετάγανε οι αρχαιο-Αιγύπτιοι μπάτσοι στο ποτάμι καί σε τρώγανε οι κροκόδειλοι!)

Άρα, πού πά’ ρέ Καραμήτρο Εργοδότη, που ονειρεύεσαι φυλετικά συμβούλια; Έ; Γκόμενες έχεις, παιδιά έχεις, γάτες χαϊδεύεις… όλες μά όλες τις απαγορεύσεις τις παραβίασες! Έχεις φάει κόκκινη κάρτα καί πάς κατ’ ευθείαν στ’ αποδυτήρια! Ποιό «φυλετικό συμβούλιο» καί θρίχες κομμωτηρίου; Το πολύ-πολύ απέξω θα κάθεσαι, να το παίζεις πορτιέρης! 🙂

…Όμως, τις κατάλληλες προδιαγραφές τις έχουν κάμποσα από τα φιλαράκια μου!!!

Ιδού, επομένως, μερικοί καλοί υποψήφιοι!

Τί να κάνουμε; Η απαραίτητη επίγνωση δεν έρχεται πάντα, όποτε τη θέλουμε!

. . . . . . . . . . .

Υγ 2: Δεν θα μπορούσα να το παραλείψω: τα ίδια με το «ιερόν διαλυόμενον» καί τους «αποστάτες» κτλ συμβαίνουν καί σε άψυχα, όταν εισβάλλει ο εχθρός.

Τί εννοώ;

Σας έχω αναφέρει παλιότερα, ότι κάποτε -σε εποχές κατά κανόνα προϊστορικές- υπήρχαν (στην Ελλάδα) κατασκευές, όπως πχ σύνολο (*****) από πυραμιδάκια κτλ παρεμφερή, που σχημάτιζαν ένα γεωμετρικό / γεωγραφικό πλέγμα, το οποίο ρύθμιζε τον αιθέρα γιά καλά αποτελέσματα – από το βελτιωμένο μικροκλίμα γιά τις καλλιέργειες, μέχρι την ψυχική προστασία των κατοίκων.

[ (*****) Οι αρχαιολόγοι δεν κατανοούν ότι, όταν ανακαλύπτουν πχ μενίρ ή πυραμιδάκια, αυτά δεν είναι ποτέ μόνα τους / μεμονωμένα. Υπάρχουν κι άλλα. Κάποτε, μάλιστα, σας υπέδειξα τις πιθανές λοιπές θέσεις των υπολοίπων στο έδαφος του Άργους, επί του οποίου διασώθηκαν δύο ήδη γνωστές στην επίσημη Αρχαιολογία πυραμίδες, σχετικώς μικρού μεγέθους. (Αν καί η «επίσημη» εξήγηση της χρήσης τους είναι επιεικώς ηλίθια.)

Από μιά άποψη, όμως, καλύτερα· διότι αυτή τη στιγμή κουμάντο στ’ αρχαία μας κάνουν τα δύο βδελύγματα, που «έθαψαν» τα ευρήματα της Αμφίπολης· οπότε, δεν είναι φρόνιμο να τους ανοίξουμε τα μάτια, ώστε να «θάψουν» κι άλλα.

Πληρώνουν καλά οι «ξένοι συλλέκτες» (με το κιπά), ρέ μέγαιρες; ]

Κι έτσι, όποτε εισέλαυνε στην Ελλάδα εχθρός (έστω καί ειρηνικώς, όπως οι Γεφυραίοι), μία απ’ τις έγνοιες που είχε, ήταν να καταστρέψει το πλέγμα προστασίας. Αν θυμάμαι καλά, επί Πεισιτράτου (λίγο πρίν, ή λίγο μετά) καταστράφηκε μέχρι καί το ίδιο το κέντρο του προτατευτικού πλέγματος της Αθήνας, ο τότε ναός της θεάς Αθηνάς στην Ακρόπολη, από «αγανακτισμένους». (Όχλο Γεφυραίων τοκογλύφων, συνεπικουρούμενον ενδεχομένως από αδαείς φτωχοπεινάλες, στους οποίους οι Γεφυραίοι έταξαν ότι θα τους σβήσουν τα χρέη.) Εννοείται, βέβαια, ότι τα σημεία του πλέγματος από Βοιωτία μέχρι Αττική, είχαν καταστραφεί πιό πρίν απ’ το ίδιο αλλοδαπό αληταριό.

. . . . . . . . . . .

Αν νομίζετε ότι αυτά είναι απλά (δευτερεύουσες καί μάλλον ατεκμηρίωτες) ιστορίες του παρελθόντος, κατάλληλες μονάχα γιά σενάριο, τότε θα νομίζετε κι ότι είναι τυχαίοι οι εμπρησμοί σε ξωκκλήσια, που τους ξεκινάνε τα λαθρομεμέτια που εισβάλλουν στην Ελλάδα… επειδή, έτσι! Επειδή «προσβάλλεται» η λαθροθρησκεία τους!

Δεν σας πέρασε, όμως, ποτέ απ’ το μυαλό να τοποθετήσετε τα καμμένα / κατεστραμμένα ξωκκλήσια στον χάρτη!…

Έ; τί είπατε; Σχηματίζουν σχήματα; 🙂

Δεν αντιλέγω. Πράγμα, όμως, που μας πάει στο επόμενο ερώτημα (…αν μπορείτε να σκέφτεστε! 🙂 ) : ποιός, ή ποιοί είπανε στα λαθρομεμέτια ποιά συγκεκριμένα εκκλησάκια να πάνε να καταστρέψουν, τη στιγμή που οι δράστες / φυσικοί αυτουργοί βρίσκονται στο επίπεδο του πιθήκου;

. . . . . . . . . . .

Κι ακριβώς τα ίδια γίνονται με τους μπάχαλους σε αστικά ακίνητα καί αστικές κατασκευές. Ποιός ή ποιοί λένε στα κωλόπαιδα αυτά τί να πάνε να καταστρέψουνε; Έ; Διότι, μυαλά καμμένα από ναρκωτικά δεν είναι σε θέση να φτάσουν τόσο μακρυά.

Πώς είπατε; Αστικά ακίνητα (καί δή, νεοκλασικά) να σχηματίζουν «πλέγμα»;

Δεν είμαι σίγουρος, διότι δεν το έψαξα. Αλλά, θες επειδή:

  • οι πάλαι ποτέ (μεγαλοαστοί των αρχών του 20ου αιώνα) ιδιοκτήτες τους (που τα χτίσανε) ήσανε μασώνοι (κι επομένως, κάτι σκάμπαζαν από τέτοια πράγματα – μιά πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα θα ήταν ποιά άτομα από ποιά τέτοια αρχοντικά παντρεύτηκαν ποιά άλλα άτομα από ποιά άλλα τέτοια αρχοντικά, καί τοποθέτηση των σημείων επί χάρτου…),
  • ή επειδή, χωρίς να το ξέρουν, τους υπαγόρευσε το ίδιο το Ελληνικό Μάτριξ (μέγιστος παράγων ελληνοπρεπούς δημιουργίας! – όχι τώρα, όμως, η ανάπτυξη του θέματος αυτού) πού να πάνε να χτίσουνε καί τί να χτίσουνε,…

…τελικώς δημιουργήθηκε ένα αιθερικό πλέγμα με τα ακίνητα αυτά. Το οποίο στις μέρες μας φροντίζουν να κάνουν …θερινό οι μπάχαλοι.

Καί δεν είναι μόνον προσβολή στην αισθητική (καί την ψυχική μας ηρεμία), η καταστροφή / κατεδάφιση νεοκλασικών κτιρίων.

. . . . . . . . . . .

Τελευταία παρατήρηση, καί τελειώνω με τη φλυαρία:

Ποιός μας βεβαιώνει, τώρα, ότι οι «μαύροι» δεν πάνε να φτιάξουν ένα δικό τους «αιθερικό πλέγμα»; Κι επειδή εδώ η κρατούσα θρησκεία είναι συγκεκριμένη, καί δεν πολυσηκώνει να χτίζουν δικούς τους «ναούς» καθ’ άπασα την Ελλάδα (διότι θα γινόντουσαν αμέσως φανεροί οι σκοποί τους), τότε πιθανώτατα πάνε να το φτιάξουν με αγάλματα κτλ, που εκ πρώτης όψεως δεν πολυδίνουν στόχο. (Βλέπε πχ «ο φύλακας» του Π. Φαλήρου, κτλ.)

Τώρα, βέβαια, εσείς έξυπνα παιδιά είσαστε, μπορεί να σημειώσετε στον χάρτη καί τίποτε στοές, ξέρω ‘γώ. 🙂 Μόνο ξεκινήστε δουλειά, δεν τα προλαβαίνω όλα μόνος μου.

=========


**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.