Η ελληνική οικονομία, παρά τις θετικές εκτιμήσεις από διεθνείς οργανισμούς και τις κυβερνητικές δηλώσεις για ανάπτυξη, παραμένει εγκλωβισμένη σε μια σειρά αντιφάσεων. Αν και οι δημοσιονομικοί δείκτες δείχνουν βελτίωση, με την κυβέρνηση να επικαλείται τα αποθέματα και τις αξιολογήσεις των διεθνών οίκων, η πραγματικότητα για τον μέσο πολίτη παραμένει αμφίβολη. Η ανάπτυξη που προβάλλεται από την κυβέρνηση φαίνεται να επηρεάζει κυρίως τις ελίτ και τους μεγάλους επενδυτές, ενώ η καθημερινότητα για τους υπόλοιπους παραμένει δύσκολη και γεμάτη ανησυχία.
Αυτή η εικόνα αναδύεται κυρίως από τις οικονομικές στατιστικές που δείχνουν ότι, παρά τη σταθεροποίηση της αγοράς και την αποκατάσταση της «ψυχολογίας» της, η κοινωνία παραμένει αποκομμένη από τα πραγματικά οφέλη αυτής της ανάκαμψης. Το τραπεζικό σύστημα, παρά την εμφάνιση των υψηλών κερδών του, παραμένει ουσιαστικά ανεξέλεγκτο, ενώ οι μεγάλες ξένες επενδύσεις, ενισχυμένες από τη φιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, έχουν ευνοήσει τα διεθνή κεφάλαια και τις εγχώριες ελίτ. Οι ελληνικές επιχειρήσεις, αν και μεγάλες, παραμένουν περιορισμένες σε μονοπωλιακές πρακτικές και κρατικοδίαιτες στρατηγικές, με την οικονομία να εξαρτάται από τη διαχείριση της μεγάλης επιχειρηματικής εξουσίας.
Παράλληλα, η κυβέρνηση, παρά τη φαινομενική οικονομική ανάπτυξη, συνεχίζει να στηρίζεται σε επικοινωνιακά μέτρα που δεν κρύβουν τον προεκλογικό τους χαρακτήρα. Η συζήτηση γύρω από τις παροχές του Σεπτεμβρίου στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης δείχνει πως η πολιτική προσέγγιση της κυβέρνησης επικεντρώνεται περισσότερο στην αποδοχή της συγκυρίας παρά στην ουσιαστική αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων και των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας.
Στην ίδια στιγμή, ο τουρισμός συνεχίζει να αποτελεί το βασικό πυλώνα της ελληνικής οικονομίας, με τις μεγάλες εταιρείες και τα διεθνή κεφάλαια να κυριαρχούν στις αγορές ακινήτων και στην ανάπτυξη υποδομών. Ωστόσο, αυτή η εξάρτηση από τον τουρισμό, σε συνδυασμό με την έλλειψη άλλων παραγωγικών δραστηριοτήτων, έχει μεταμορφώσει ολόκληρη τη χώρα σε έναν τουριστικό προορισμό που αναπαράγει τον ίδιο τουριστικό μοντέλο σε κάθε γωνιά της. Οι πόλεις, τα νησιά και τα χωριά, από την Αθήνα μέχρι την ενδοχώρα, έχουν αλλοιωθεί, αναγκαζόμενα να θυσιάσουν την παραδοσιακή τους φυσιογνωμία για να εξυπηρετήσουν τις τουριστικές ανάγκες.
Η Αθήνα, ως πρωτεύουσα, αντιμετωπίζει μια ασφυκτική πίεση από τις τουριστικές ροές, με τα τουριστικά λεωφορεία να γεμίζουν το κέντρο της και τους πολίτες να αισθάνονται εγκλωβισμένοι μέσα στις ίδιες τους τις πόλεις. Η εκρηκτική άνοδος των βραχυχρόνιων μισθώσεων μέσω πλατφορμών όπως το Airbnb έχει προκαλέσει σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, εκτοπίζοντας τους ντόπιους από τα σπίτια τους και δημιουργώντας έντονες εντάσεις στην καθημερινότητα των κατοίκων.
Αυτή η κατάσταση εντείνεται με τις κυβερνητικές επιλογές να προωθούν σχέδια ανάπτυξης που βασίζονται σε έργα που εξυπηρετούν κυρίως τουριστικά συμφέροντα, όπως οι μαρίνες και τα τουριστικά συγκροτήματα. Η χώρα κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια χώρα για “λίγους μήνες το χρόνο”, με την κοινωνία να περιορίζεται σε εποχιακές δραστηριότητες και τη φυσική κληρονομιά να καταστρέφεται για χάρη της οικονομικής εκμετάλλευσης.
Επιπλέον, η επέκταση των μεγάλων εταιρειών σε περιοχές Natura και απομακρυσμένες τοποθεσίες, καθώς και η επαναλειτουργία λιγνιτικών μονάδων με νέα τεχνολογία, δείχνουν την αδιαφορία για την προστασία του περιβάλλοντος και την καταστροφή της μοναδικότητας της χώρας. Η εξάρτηση από τον τουρισμό και η πολιτική επιλογή να εκχωρηθούν περιοχές φυσικού κάλλους σε μεγάλα έργα, φέρνουν τη χώρα σε μια κατάσταση όπου η φυσική της κληρονομιά έχει γίνει εμπόρευμα για το οικονομικό συμφέρον των λίγων.
Οι ανησυχίες για το μέλλον της Ελλάδας είναι ολοένα και πιο έντονες, με την κοινωνία να αντιμετωπίζει την προοπτική να μετατραπεί σε μια απέραντη τουριστική αρένα χωρίς άλλες παραγωγικές δυνατότητες, όπου η πραγματική ανάπτυξη παραμένει απρόσιτη για τους πολλούς.
https://primenews.press/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου