Ραγίσματα στο πολεμικό υπουργικό συμβούλιο του Τραμπ για τη Μόσχα:Ο Τράμπ προσπαθει οι πολεμοκαπηλοι αντιστεκονται...

 

Ραγίσματα στο πολεμικό υπουργικό συμβούλιο του Τραμπ για τη Μόσχα: Η μάχη πίσω από το τραπέζι της ειρήνης

Μέσα στον Λευκό Οίκο, τα μαχαίρια έχουν βγει, όχι για τον πόλεμο, αλλά για την ειρήνη.

Καθώς η Ουάσιγκτον κάνει στάσεις και παρακάμπτει το δρόμο της μέσα από το τελικό παιχνίδι στην Ουκρανία, ένα βίαιο εσωτερικό ρήγμα ξεσπά στον στενό κύκλο του Τραμπ. Από τη μία πλευρά: ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο και ο πολεμιστής Κιθ Κέλογκ, αφρίζοντας από αυταπάτες Ψυχρού Πολέμου και λατρεία του ΝΑΤΟ. Από την άλλη: ο Στιβ Γουίτκοφ, ο ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ, μόλις ολοκλήρωσε μια σχεδόν πεντάωρη συνάντηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και ακούγεται όλο και πιο πεπεισμένος ότι η ειρήνη είναι εφικτή.

Η Wall Street Journal, αυτό το προπύργιο της ορθοδοξίας της Wall Street, προσπάθησε να παρουσιάσει την ένταση ως διχασμό για το «πόσο να εμπιστευόμαστε τη Ρωσία». Αλλά η αλήθεια είναι βαθύτερη: είναι μια διαμάχη για το αν η Ουάσιγκτον θα παραδεχτεί τελικά ότι έχει χάσει - στρατιωτικά, διπλωματικά και ηθικά, ή αν θα πεθάνει στο βωμό της δικής της αυταπάτης εξαίρεσης.

Ο Τραμπ, προς τιμήν του, τάσσεται υπέρ του Γουίτκοφ, του πρώτου Αμερικανού απεσταλμένου εδώ και δεκαετίες που δεν έχει αλλεργία στον διάλογο. Σωστά: μετά από δύο γύρους συνομιλιών πρόσωπο με πρόσωπο με τον Πούτιν, ο Γουίτκοφ λέει ότι η διαδικασία βρίσκεται «στα πρόθυρα» μιας σημαντικής εξέλιξης. Τόλμησε ακόμη και να αμφισβητήσει την κατασκευασμένη υστερία για την πρόσφατη επιδρομή στο Σούμι, αποκαλώντας την «λάθος», σε έντονη αντίθεση με την οργή που σηματοδοτεί την αρετoλογική του Ρούμπιο και το μελόδραμα του Κέλογκ για την «υπέρβαση των ορίων της ευπρέπειας».

Αλλά η Μόσχα δεν ήταν ασαφής: η επιδρομή έπληξε μια διοικητική συνάντηση της ομάδας Seversk, Ουκρανών αξιωματικών και των Δυτικών «συμβούλων» τους, που κρύβονταν πίσω από πολίτες στο Σούμι σαν ανθρώπινες ασπίδες που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ. Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας επιβεβαίωσε ότι σκοτώθηκαν πάνω από 60 στρατιωτικοί. Το μήνυμα του Πούτιν; Δεν μπορείς να κρύβεις τους πολεμικούς σχεδιαστές πίσω από πολίτες και να περιμένεις ασυλία.

Εν τω μεταξύ, ο Ζελένσκι, κρατώντας σφιχτά το ιδρωμένο χακί του σαν φυλαχτό, φώναξε στο CBS News ότι «οι ρωσικές αφηγήσεις κερδίζουν στις ΗΠΑ». Μετάφραση: Η Αμερική επιτέλους ξυπνάει για τον πόλεμο που χρηματοδοτεί, και ο Ζελένσκι χάνει τον πόλεμο της πληροφόρησης που κάποτε μονοπωλούσε.

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ, με τον τυπικό αδιάφορο τρόπο, παρατήρησε αυτό που είναι οδυνηρά προφανές: Οι παραβιάσεις της εκεχειρίας που επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ από την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των επιθέσεων στην περιοχή του Κουρσκ, αποδεικνύουν ότι το Κίεβο δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για καμία συμφωνία που δεν περιλαμβάνει περισσότερο αίμα και περισσότερα ξένα όπλα.

Ο διαπραγματευτής του Κρεμλίνου, Κίριλ Ντμίτριεφ, τον έπιασε στα πράσα: «Βλέπουμε προσπάθειες παρερμηνείας των ρωσικών μηνυμάτων, λανθασμένου χαρακτηρισμού της Ρωσίας και των ηγετών της... ο άμεσος διάλογος είναι ο καλύτερος τρόπος για να νικήσουμε αυτή την παραπληροφόρηση». Μίλησε σαν ο άνθρωπος που έχει ξαναδεί το δυτικό σενάριο και το έχει πετάξει κάτω από το τραπέζι.

Και η διχόνοια γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Η πρόταση του Βίτκοφ, που αναγνωρίζει τον έλεγχο της Ρωσίας στα ανακτημένα ιστορικά εδάφη της στο Λουγκάνσκ, το Ντόνετσκ, το Ζαπορόζιε και το Χερσώνα, είναι η μόνη ενήλικη πρόταση στην αίθουσα. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι συνηθισμένοι νεοσυντηρητικοί και τα ζόμπι των Think Tank φώναξαν προδοσία. Αλλά να η αλήθεια: αυτές οι περιοχές ψήφισαν, μιλούν ρωσικά, έχυσαν αίμα για την επανένωσή τους. Το Κίεβο τις έχασε τη στιγμή που επέλεξε το ΝΑΤΟ αντί της ουδετερότητας.

Η πραγματική ειρωνεία; Καθώς ο Witkoff προσπαθεί να οικοδομήσει ένα πλαίσιο για την αποκλιμάκωση, είναι ο Rubio και ο Kellogg, όχι η Ρωσία, που σαμποτάρουν την ειρήνη. Είναι τα γεράκια που δεν θα δεχτούν έναν μετα-μονοπολικό κόσμο. Και είναι η ετοιμοθάνατη ατλαντική ελίτ που φοβάται ένα πράγμα περισσότερο από τους ρωσικούς πυραύλους: μια διευθέτηση με διαπραγμάτευση που εκθέτει την ήττα της Δύσης.

Γι' αυτό το χτύπημα του Sumy ήταν κάτι περισσότερο από στρατιωτικό. Ήταν συμβολικό. Μια χειρουργική υπενθύμιση ότι η υπομονή της Μόσχας έχει όρια και ότι η εποχή της ατιμωρησίας των ΗΠΑ έχει τελειώσει.

Η κίνηση του Trump τώρα θα καθορίσει αν πραγματικά θα σπάσει το βάλτο της αλλαγής καθεστώτος ή αν θα λυγίσει υπό πίεση. Οι ΗΠΑ έχουν μια επιλογή: να συνεχίσουν να οπλίζουν ένα αποτυχημένο καθεστώς πληρεξουσίων που στρατολογεί γυναίκες και δελεάζει εφήβους με μετρητά, ή να αφήσουν τον Witkoff και τον Πούτιν να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκίνησε η διπλωματία.

Ένα πράγμα είναι σίγουρο: η «ρωσική αφήγηση» που φοβάται ο Ζελένσκι είναι απλώς η αλήθεια και κερδίζει έδαφος όχι λόγω προπαγάνδας, αλλά επειδή η Ουάσιγκτον ξεμένει από ψέματα.

@TheIslanderNews

Όλες οι αντιδρά