Για την σειρα <ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΑΣΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ>-ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

Φ*Συγκλόνισε το Πανελλήνιο και δικαίως!!!Σε μια απο καθε αποψη φρικτη τηλεόραση και μια παρακμιακη Ελλάδα,η σειρα ηταν ενα φως στο σκότος του υλισμου που μας εχει κατακλύσει....ενας αερας που ευωδίαζε πνευματικότητα και καταφερε να παρασύρει το κοινο που παρακολουθουσε με ριγη συγκίνησης !!!χιλιάδες μηνύματα περασαν στις ψυχές  απλά και λιτα βγαζοντάς μας-εστω και λίγο απο τον αθλιο ατομισμό μας!!!Ενα τεραστιο μπράβο στον πρωταγωνιστή και σε ολους τους συντελεστες!!ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!!!να εχουμε ολοι την ευλογία του Αγίου!!!

 [Ευχαριστω θερμα τον Κ-ΤΑΥΡΟ που με παρότρυνε να την δω]

 

Οδυσσέας Ελευθερόπουλος

 Εχω να δω τηλεόραση κάπου 10 χρόνια! Ούτε θέλω να την βλέπω, ούτε την έχω ανάγκη, ας είναι καλά το διαδίκτυο. Είναι διαφθορείο συνειδήσεων και πλυντήριο εγκεφάλου. Έμαθα για την σειρά από μικρά βίντεο εδώ στα κοινωνικά δίκτυα και αναζήτησα και τα πλήρη βίντεο της. Έμεινα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΟΣ!!! από την ποιότητα στο καλλιτεχνικό επίπεδο, αλλά ακόμη περισσότερο από το βάθος των πνευματικών μηνυμάτων της προς μια κοινωνία, που τα είχε τόσο ανάγκη, όπως ο ΔΙΨΑΣΜΕΝΟΣ της ερήμου την ΠΗΓΗ της όασης. Έβλεπα την σειρά, συχνά δακρυσμένος, και αναλογιζόμουν τι τεράστιο αξιακό, πνευματικό & πολιτιστικό απόθεμα κουβαλά αυτός ο λαός στις ιστορικές του αποσκευές, στις μνήμες του και στην ψυχή του. Αναλογιζόμουν το τι πνευματικές και ψυχικές δυνάμεις αναδύονται από την συμβίωση στην ψυχή μας της ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ με την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!!! δυνάμεις που αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε την αξία τους, την παγκόσμια εμβέλειά τους, και την ζωτική ανάγκη που έχει γι αυτές ο σημερινός κόσμος, που τις αναζητά σαν ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΑΣΗ από την έρημο του υλισμού, της κατανάλωσης, της χυδαιότητας και της παρακμής που ζει και τον αποκτηνώνουν. Ενώ ήμαστε οι ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ αλλά και οι ζωντανοί ΦΟΡΕΙΣ μιας ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ, ....κάποιοι επί χρόνια προσπαθούν να μας κάνουν ΛΟΒΟΤΟΜΗ, να ξεχάσουμε ποιοι πραγματικά ήμαστε και να θεωρούμε τους εαυτούς μας παρίες και ζήτουλες της δυτικής σατανικής Φραγκιάς. Η σειρά αυτή και στον παρόντα χρόνο ήταν βαθειά ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ!!! διότι αφύπνισε και προβλημάτισε χιλιάδες συνειδήσεις. Πιστεύω ότι τα παραπάνω θα έπρεπε σήμερα να είναι στο ΚΕΝΤΡΟ του δημόσιου διαλόγου για την αναζήτηση συλλογικών μας λύσεων, όχι μόνο προς μια Εθνική μας σωτηρία, ΑΛΛΑ και για έναν νέο, πνευματικό φωτοδότη ρόλο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στον κόσμο!!!. Αναρωτηθείτε γιατί αντ' αυτών, ΟΛΟΙ μας καλλιεργούν την φτήνεια, τον πολιτικαντισμό, την χυδαιότητα και την ανοησία. Μήπως είναι καιρός ΝΑ ΑΓΡΙΕΨΟΥΜΕ για να ανακτήσουμε τον ΑΥΤΟ-ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΑΣ;; Αν δεν το κάνουμε, τότε εμείς δεν ήμαστε πρώτοι, που ΩΣ ΙΟΥΔΕΣ, απαρνιόμαστε τους τόσους Άγιους Παίσιους της Ορθοδοξίας μας και τους Κολοκοτρώνηδες του Ελληνισμού μας;;;;

****

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Η βιογραφική σειρά «Άγιος Παΐσιος: Από τα Φάρασα στον Ουρανό» σάρωσε σε τηλεθέαση, προκάλεσε δέος στις ψυχές των πιστών και ανέδειξε την ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου για πνευματική ανύψωση. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μια σαρωτική τηλεοπτική επιτυχία. Ήταν ένα πολιτισμικό και πνευματικό γεγονός που καθήλωσε το κοινό, ενέπνευσε, συγκίνησε και αναγέννησε μέσα στις καρδιές πολλών τη λησμονημένη φλόγα της πίστης.

Η σειρά παρουσιάστηκε με απόλυτο σεβασμό στη ζωή και το έργο του Αγίου Παϊσίου. Μεταφέροντας στις οθόνες τη ζωή ενός ανθρώπου που πέτυχε τη Θέωση μέσα από την απόλυτη ταπείνωση και αγάπη, κατάφερε να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Οι εικόνες ήταν λιτές, τα σκηνικά αυθεντικά, η σκηνοθεσία χωρίς υπερβολές, και η μουσική απέριττη, λειτουργώντας υποβλητικά στο σύνολο της εμπειρίας.

Ο ηθοποιός Προκόπης Αγαθοκλέους ενσάρκωσε τον Άγιο Παΐσιο με καθηλωτικό τρόπο. Η υποκριτική του ερμηνεία δεν ήταν απλώς άρτια· ήταν εσωτερική, ταπεινή και βιωματική. Με βλέμμα γεμάτο καλοσύνη, με λόγο ήρεμο και γεμάτο παρηγοριά, κατάφερε να μεταφέρει την ουσία του Γέροντα μέσα από το σώμα και την ψυχή του. Δεν υποδύθηκε τον Άγιο. Τον μετέφερε. Και αυτή είναι μια τεράστια διαφορά που δεν πέρασε απαρατήρητη από το κοινό.

Η κοινωνία διψούσε για έναν τέτοιο λόγο. Και η σειρά αυτή ήρθε σαν δροσερό αεράκι πίστης και παρηγοριάς μέσα στο πνευματικό νέφος της εποχής. Όμως, ταυτόχρονα, ξύπνησε και πλήθος αντιδράσεων. Πολλοί αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί» και «φιλελεύθεροι» επιτέθηκαν ανοιχτά στη σειρά, θεωρώντας ότι η προβολή του βίου Αγίων δεν έχει θέση στη σύγχρονη τηλεόραση. Η προσέγγισή τους, ωστόσο, πρόδωσε μια έντονη πνευματική αμηχανία. Η επιτυχία της σειράς τούς αιφνιδίασε, διότι δεν περίμεναν ότι ένα τέτοιο θέμα θα μπορούσε να συγκινήσει τόσο πολύ κόσμο.

Παρά τις αντιδράσεις, η κοινωνική απήχηση της σειράς αποδεικνύει ότι οι Άγιοι εξακολουθούν να συγκινούν, να εμπνέουν και να λειτουργούν ως φάροι στον σύγχρονο πνευματικό ζόφο. Ο Άγιος Παΐσιος υπήρξε πομπός ελπίδας και φωτός και μέσα από αυτή τη σειρά συνέχισε το έργο του στις ψυχές μας.

Εύχομαι η παραγωγή αυτή, να σταθεί αφορμή για παρόμοια τηλεοπτικά έργα, αφιερωμένα σε άλλες φωτεινές μορφές της Ορθοδοξίας. Η ζωή του Αγίου Νεκταρίου, της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας ή του Γέροντα Πορφυρίου αξίζει να παρουσιαστεί με την ίδια ευλάβεια και ποιότητα. Ο κόσμος έχει ανάγκη από παραδείγματα, από πρόσωπα που έγιναν σκεύη Θεού και φως για τους άλλους. Καλή Λαμπρή!

https://conserva.gr/mega-tv-15-4-25/

Θεόδωρος Στάλω

Μας πήρε μισή ώρα μετά που τελείωσε, για να ανταλλάξουμε μια κουβέντα.

Το κλάμα που έγινε συνήθεια σε κάθε επεισόδιο τελείωσε κι αυτό.

Ρωτώ τα παιδιά (12,10 και 9 ετών) τι θα έλεγαν στον Άγιο αν τον συναντούσαν.

Ο μεγάλος θα τον ρωτούσε πότε θα πάρουμε πίσω την Πόλη, κι οι δύο οι μικροί θα του ζητούσαν να τους κάνει τη χάρη να μείνουν μαζί του. Έτσι μου είπαν.

Από του δύο κύκλους , κρατώ:

την Χατζηχριστίνα που έλεγε στα εγγόνια ότι θα ξαναγυρίσουνε στα σπίτια τους.

τους Φαρασιώτες που έφυγαν με τους Αγίους μπροστά και με τα κλειδιά των σπιτιών στα δισάκια.

Τον Χατζηεφεντή που δίδασκε απλότητα και σέβας.

Τον Πρόδρομο που ξεψύχαγε και ρωτούσε αν είχαν το κλειδί του σπιτιού.

Τον Άγιο που παιάνιζε τον Εθνικό Ύμνο με την φυσαρμόνικα,

Και την μεγάλη επιστροφή με τον Άγιο Αρσένιο και τον Άγιο Παΐσιο να ευλογούν.

Κρατάτε γερά. Τίποτα δεν χάθηκε ακόμη.