Συμπεριφερόμαστε σαν να έχουμε πάθει αμνησία. Σαν να μη θυμόμαστε ποιοι είμαστε και σαν να έχουμε χάσει τον δρόμο μας. Silver Alert κατάντησε η σύγχρονη Ελλάς. Αναζητείται
Το 2004, η Ελλάδα ήταν μια χώρα 10 εκατομμυρίων κατοίκων, με ένα Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) το οποίο ήταν σχεδόν ισοδύναμο με το ΑΕΠ της Τουρκίας, η οποία τότε είχε πληθυσμό 80 εκατομμυρίων. Η χώρα διακρινόταν για την αναπτυγμένη οικονομία της, την ισχυρή παρουσία στο εξωτερικό και τη γεωπολιτική της επιρροή στην περιοχή των Βαλκανίων και όχι μόνο. Το τραπεζικό της δίκτυο ήταν εκτεταμένο και λειτουργούσε στα Βαλκάνια, την Τουρκία και πολλές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η Ελλάδα κατάφερε να γίνει μια σημαντική δύναμη στην περιοχή, εξαγοράζοντας επιχειρήσεις σε χώρες του εξωτερικού, ενώ δεν ήταν δυνατόν να εξαγοραστεί η ίδια. Επιπλέον, διατηρούσε απόλυτο έλεγχο του Αιγαίου και ήταν σεβαστή και ισχυρή στη διεθνή σκηνή.
Η εξωτερική πολιτική της χώρας ήταν πολυδιάστατη. Αν και παραμένει πιστή στη Δύση και στις στρατηγικές συμμαχίες της, κυρίως μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η Ελλάδα κατάφερε να αναπτύξει στρατηγικές σχέσεις και με χώρες που εντάσσονται σε άλλους γεωπολιτικούς πόλους, όπως η Κίνα και η Ρωσία. Αυτή η πολυδιάστατη προσέγγιση ενίσχυε τη διεθνή επιρροή της χώρας και της επέτρεπε να επιτυγχάνει σημαντικές συμφωνίες και ευνοϊκές συνεργασίες, με στόχο να διασφαλίσει τα εθνικά συμφέροντα και την ενεργειακή ασφάλεια.
Το 2004, η Ελλάδα είχε επίσης την ικανότητα να ασκήσει βέτο στο ΝΑΤΟ για ζητήματα που αφορούσαν τα εθνικά της συμφέροντα. Η Ελλάδα, με τις επιδιώξεις της να καταστεί ενεργειακός κόμβος στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αντιλαμβανόταν τη στρατηγική της θέση ως αναγκαία για τη διαμόρφωση του διεθνούς ενεργειακού χάρτη. Η χώρα σχεδίαζε να ενισχύσει την ενεργειακή της σημασία, να αξιοποιήσει τις δυνατότητες από τις αναδυόμενες ενεργειακές πηγές και να μειώσει τη στρατηγική αξία των Δαρδανελίων, ενός από τα πιο σημαντικά γεωπολιτικά περάσματα στον κόσμο.
Εκτός από τη γεωπολιτική και οικονομική επιρροή, η Ελλάδα του 2004 βασιζόταν επίσης στην ισχυρή παρουσία του Πολιτισμού και της Ορθοδοξίας για την προώθηση της εξωτερικής πολιτικής της. Η Ελλάδα διοργάνωσε επιτυχώς τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, ενισχύοντας το διεθνές της προφίλ. Επιπλέον, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας και τα Πατριαρχεία της Μέσης Ανατολής, καθώς και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες στην Αμερική και την Αλβανία, διαδραμάτισαν ενεργό ρόλο στην πολιτική, με την Ελλάδα να υποστηρίζει τις εκκλησιαστικές κοινότητες και τα θρησκευτικά ιδρύματα στην εξωτερική της πολιτική.
Η Ελλάδα διατηρούσε επίσης σταθερές σχέσεις με τη Βόρεια Ήπειρο και είχε δημιουργήσει το παράρτημα του Αρσακείου Σχολείου στην περιοχή. Η παρουσία της στην περιοχή αυτή ήταν σημαντική για την ενίσχυση της πολιτισμικής και εθνικής επιρροής της χώρας. Το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας ήταν στενά συνδεδεμένο με τις ιστορικές και πολιτιστικές ρίζες της, και η στρατηγική της στο εξωτερικό αντανακλούσε αυτή την προσήλωση.
Ωστόσο, το 2025, η Ελλάδα φαίνεται να έχει απολέσει την ισχύ που είχε το 2004. Η οικονομική κρίση και τα Μνημόνια άλλαξαν δραματικά το τοπίο της χώρας. Το τραπεζικό δίκτυο που υπήρχε στα Βαλκάνια, την Τουρκία και την Ανατολική Ευρώπη, το οποίο προσέφερε στην Ελλάδα στρατηγικά πλεονεκτήματα, εξαφανίστηκε με την έλευση των οικονομικών μέτρων και την παρέμβαση ξένων συμφερόντων, κυρίως από τη Γερμανία και την Αυστρία, κατά την περίοδο της δημοσιονομικής κρίσης. Η Ελλάδα έχασε μεγάλο μέρος της διεθνούς της επιρροής και οικονομικής αυτονομίας, ενώ τα εθνικά συμφέροντα παραμερίστηκαν μπροστά στις πιέσεις των διεθνών δανειστών.
Επιπλέον, η Ελλάδα υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών το 2018, η οποία περιλάμβανε την αναγνώριση του όρου «Μακεδονική γλώσσα» και «Μακεδονικό Έθνος», ενώ αποδέχτηκε τη χρήση του όρου «Βόρεια Μακεδονία» από το γειτονικό κράτος. Παρά τις αντιδράσεις από μεγάλο μέρος του πληθυσμού, η κυβέρνηση προχώρησε σε αυτήν τη συμφωνία για να επιτύχει μια πολιτική λύση στο ζήτημα της ονομασίας. Αυτή η υποχώρηση, κατά πολλούς, έδειξε τη διάθεση της χώρας να συμβιβαστεί με εξωτερικές πιέσεις, σε βάρος των εθνικών συμφερόντων και της εθνικής ταυτότητας.
Στη συνέχεια, η Ελλάδα απέτυχε να υπερασπιστεί τα θαλάσσια σύνορά της και να προασπίσει τα ζωτικά της συμφέροντα στη Μεσόγειο, με την Τουρκία να προχωρά σε προκλητικές ενέργειες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και να αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η Ελλάδα, αν και έχει σημαντικές στρατηγικές θέσεις και δυνατότητες, φαίνεται να απεμπολεί το δικαίωμά της να υπερασπιστεί τα θαλάσσια σύνορά της και να επιβάλλει τους όρους της.
Ταυτόχρονα, η Εκκλησία της Ελλάδας, η οποία παραδοσιακά υπήρξε μια από τις σταθερές δυνάμεις του έθνους, δεν αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τη χώρα. Η στάση της είναι σιωπηλή και αμέτοχη στις κρίσιμες στιγμές, ενώ το Πατριαρχείο της Αντιοχείας και άλλες εκκλησιαστικές δομές αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις και εξωτερικές πιέσεις.
Η Ελλάδα έχει αποξενωθεί από τις βασικές της στρατηγικές συμμαχίες και διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει την πολιτική της επιρροή στην περιοχή και διεθνώς. Η συμμετοχή στον πόλεμο της Ουκρανίας και οι διαρκείς εντάσεις με φιλικές χώρες έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα απομόνωσης και αδυναμίας.
Η Τουρκία, αντίθετα, έχει καταφέρει να αποκαταστήσει την ανεξαρτησία της και να παίξει σημαντικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις. Από το 2004, όταν η Τουρκία βρισκόταν υπό την οικονομική και πολιτική εποπτεία του ΔΝΤ, έχει εξελιχθεί σε μια περιφερειακή και παγκόσμια δύναμη. Σήμερα, η Τουρκία είναι η πέμπτη γεωπολιτική δύναμη στον κόσμο, με ισχυρή επιρροή, την ώρα που η Ελλάδα φαίνεται να χάνει τα ερείσματα και τη θέση της στην περιοχή.
Σε όλους όσοι, λοιπόν, με ρωτούν τακτικά τι έχω και γιατί ασκώ σκληρή κριτική στο πολιτικό σύστημα, της Ν.Δ. περιλαμβανομένης, να τι έχω. Βλέπω τη χώρα μου να μικραίνει και σκάω. Σκάω όχι μόνο γιατί μικραίνει, αλλά γιατί είναι κατώτερη των περιστάσεων και εμείς δεν θέλουμε να παραδεχτούμε το κόντυμά της. Όσοι νομίζουν ότι είναι ο πρωθυπουργός το θέμα μου κάνουν μεγάλο λάθος. Η χώρα είναι.
Το 1969 ο Κύπριος εκδότης Κωστής Χατζηκωστής έβλεπε πού πάει το πράγμα και προειδοποιούσε για την εισβολή. Αλλά ελάχιστοι τον πίστευαν, οι περισσότεροι γελούσαν μαζί του. Κάπως έτσι αισθάνομαι τώρα, και μαζί μου, υποθέτω, χιλιάδες Έλληνες. Πως το έθνος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, σήμερα χάνουμε θάλασσα αλλά γελάμε, και σε λίγα χρόνια θα δακρύζουμε και πάλι. Μακάρι να κάνω λάθος. Μακάρι https://primenews.press/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου