Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι όλη η ανθρώπινη αναπαραγωγή θα τεθεί στα χέρια της τεχνολογίας – αυτό θα ήταν το τέλος του ανθρώπινου όντος.
ΟMiklos Lukacs de Pereny (Λίμα, 1975) είναι Περουβιανός ακαδημαϊκός που ειδικεύεται στη φιλοσοφία της τεχνολογίας. Είναι κάτοχος Ph.D. στη Διοίκηση και Masters στη Διαχείριση Καινοτομίας από το Πανεπιστήμιο του Manchester στο Ηνωμένο Βασίλειο, Masters στη Διεθνή Ανάπτυξη από το Πανεπιστήμιο του Wellington στη Νέα Ζηλανδία και πτυχίου Κτηνιατρικής από το Universidad Mayor de Chile. Είναι επίσης απόφοιτος του Προγράμματος Τεχνητής Νοημοσύνης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Σήμερα είναι ανώτερος καθηγητής επιστήμης και τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο του San Martin de Porres στο Περού και επισκέπτης καθηγητής ηθικής και τεχνολογίας στο Panamerican Business School στη Γουατεμάλα. Έχει διατελέσει λέκτορας στα Πανεπιστήμια του Essex και του Manchester στην Αγγλία και στο ESAN στο Περού, ανώτερος ερευνητής στο Mathias Corvinus Collegium στην Ουγγαρία και επισκέπτης ερευνητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Παρισιού. Έχει παρουσιάσει το ερευνητικό του έργο σε ακαδημαϊκά και δημόσια συνέδρια στην Αργεντινή, τη Βραζιλία, τη Χιλή, την Κίνα, την Κούβα, τον Ισημερινό, την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ουγγαρία, την Ινδία, την Ινδονησία, το Μεξικό, το Περού, τη Ρουμανία, τη Σκωτία, τη Σκωτία και τη Σουηδία. Σήμερα εδρεύει στην Αγγλία.
Ο Lukacs μόλις δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, Neo entes: Tecnología y cambio antropológico en el siglo XXI ("Neo entities: Technology and anthropological change in the 21st century"), στο οποίο προειδοποιεί για τους κινδύνους του μετανθρωπισμού.
Στο βιβλίο σας μιλάτε για τον προοδευτισμό ως θρησκεία. Πώς πουλάει αυτή η θρησκεία τον μετανθρωπισμό;
Πωλείται ως υλική βελτίωση, ως ιδέα προόδου στην οποία ο άνθρωπος βελτιώνεται, αντικαθιστά τον Θεό και γίνεται Θεός χάρη στην τεχνολογία. Το πρόβλημα με αυτή την προσέγγιση είναι ότι πρόκειται για μια ψευδή και κενή υπόσχεση. Η εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση αυτής της διαδικασίας είναι ότι ο άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος. Θα προοδεύσεις, αλλά το κόστος αυτής της προόδου είναι ότι παύεις να είσαι αυτό που είσαι. Έτσι, ο homo sapiens μπορεί να μεταβεί σε homo deus ή οποιοδήποτε είδος μορφής, αυτό που αποκαλώ νεο-οντότητα. Βασικά, η τεχνολογία θα σας επιτρέψει να είστε ό, τι θέλετε να είστε και αυτή είναι μια από τις υποσχέσεις της προόδου.
Αυτή η τεχνολογική πρόοδος συνοδεύεται από μια μεταμοντέρνα ηθική πρόοδο, στην οποία όλες οι κατηγορίες αξιών που καθιέρωσε ο Ιουδαιοχριστιανισμός τα προηγούμενα 2000 χρόνια καθίστανται άνευ σημασίας. Αυτή η προοδευτική ηθική είναι εντελώς αντιχριστιανική. Θα γίνουμε καλύτεροι διανοητικά, γνωστικά, σωματικά και ηθικά, αλλά αυτή η ηθική είναι ένας αμοραλισμός επειδή δεν έχει ορόσημα και σημαία. Είναι μια σχετικιστική ηθική.
Η ιδέα του homo deus μου θυμίζει τον σοβιετικό «νέο άνθρωπο» και άλλα παρόμοια πειράματα, που αποσπούν τον άνθρωπο από τις ρίζες του και τον πλάθουν σαν να ήταν πηλός.
Πράγματι, αυτή η ιδέα του νέου ανθρώπου δεν είναι καινούργια, πηγαίνει πολύ πίσω. Για παράδειγμα, αναφέρω τους στοχαστές του Διαφωτισμού του 18ου αιώνα, ιδιαίτερα τον μαρκήσιο de Condorcet και τον Denis Diderot, οι οποίοι ήδη έπαιζαν με αυτή την ιδέα της αέναης τελειότητας του ανθρώπινου όντος. Ο Ντιντερό είχε ήδη προβλέψει την άνοδο του «υπερανθρώπου» μέσω της αναδιαμόρφωσης και του επαναπροσδιορισμού του ανθρώπινου όντος. Αυτό δεν ήταν δυνατό τον 18ο αιώνα, αλλά είναι δυνατό σήμερα. Τεχνολογίες όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η επεξεργασία γονιδίων ή η ρομποτική έχουν αποδεδειγμένες δυνατότητες να αναδιαμορφώσουν τον άνθρωπο ως είδος.
Επιστρέφοντας στο παρελθόν, ο Δαρβινισμός, με την ιδέα του κοινού προγόνου, είναι μια τορπίλη στην ίσαλο γραμμή του Χριστιανισμού που τοποθέτησε τα ανθρώπινα όντα σε μια ειδική κατηγορία, ως το αγαπημένο πλάσμα του Θεού. Μετά ήρθε ο Herbert Spencer με τον κοινωνικό δαρβινισμό και την «επιβίωση του ισχυρότερου», από την οποία προήλθε ο επιστημονικός ρατσισμός και η ευγονική. Όλη αυτή η διαδικασία σπάει τη χριστιανική πεποίθηση ότι είμαστε όλοι ίσοι, ότι είμαστε όλοι παιδιά του Θεού και στον 20ο αιώνα βλέπουμε τις συνέπειες. Αυτές οι συνέπειες απεικονίζονται καλά από τον κομμουνισμό και τη φιλοδοξία του homo sovieticus, ενός ανίκητου ανθρώπου, αν και όχι στην ατομική πλευρά, αλλά στη συλλογική πλευρά, ως μέρος της Σοβιετικής Ένωσης.
Αλλά όλη αυτή η ιδέα της τεχνολογικής προόδου ως εγγυητή ενός καλύτερου κόσμου έχει ήδη αποδειχθεί λανθασμένη. Στις αρχές του 20ου αιώνα γινόταν λόγος για το τέλος του πολέμου λόγω της προόδου της προόδου, αποτέλεσμα της οποίας ήταν ο Πρώτος και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Ναι, έτσι αυτή η ιδέα της προόδου προϋποθέτει ότι τα ανθρώπινα όντα είναι ατελή, κατώτερα και ανεπιθύμητα, και ότι πρέπει να βελτιωθούν. Είναι μια βαθιά αντιανθρωπιστική και αντιχριστιανική ιδέα της προόδου. Είναι μια αντι-ανθρώπινη ιδέα. Ο κύριος κριτικός αυτής της ιδέας της προόδου είναι ο John Gray, ειδικά στο έργο του Straw Dogs, όπου δηλώνει ότι είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι η τεχνολογική πρόοδος συνεπάγεται ηθική πρόοδο. Ο Gray σωστά υποστηρίζει ότι τα ανθρώπινα όντα δεν έχουν αλλάξει, είμαστε ουσιαστικά οι ίδιοι όπως ήμασταν πριν από 2000 χρόνια.
Ωστόσο, αυτή η ιδέα διαπερνά όλα τα μεταμοντέρνα προοδευτικά κινήματα: η τεχνολογία είναι η κινητήρια δύναμη της αλλαγής. Επομένως, ανεξάρτητα από τις πολιτικές ή οικονομικές συζητήσεις, οι τρέχουσες διαδικασίες δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές χωρίς την ενσωμάτωση της επιστημονικής και τεχνολογικής μεταβλητής. Αν τις παραλείψουμε, θα οικοδομήσουμε μια σύγχρονη πολιτική δυναμική που δεν θα είναι ακριβής. Για παράδειγμα, αυτό που δημιούργησε την πρώτη βιομηχανική επανάσταση ήταν μια τεχνολογία, η ατμομηχανή. Τριάντα χρόνια αργότερα, εμφανίστηκαν οι κλωστοϋφαντουργικές βιομηχανίες, δηλαδή η τεχνολογία δημιούργησε μια νέα οικονομική διαδικασία: τον σύγχρονο καπιταλισμό. Οι νέες τεχνολογίες είναι τάξεις μεγέθους ανώτερες από την ατμομηχανή, επειδή δεν έχουν μόνο τη δυνατότητα να τροποποιήσουν το ανθρώπινο περιβάλλον, αλλά και να αναδιαμορφώσουν τον ίδιο τον άνθρωπο. Οι τεχνολογίες αυτές δημιουργούν ένα νέο οικονομικό μοντέλο, το οποίο είναι η μετάβαση από τη φυσική στην ψηφιακή οικονομία. Αυτό το νέο μοντέλο θα εγκαθιδρύσει νέες οικονομικές σχέσεις εξουσίας και νέες μορφές πολιτικής δυναμικής. Επομένως, η ανάγνωση της σημερινής πολιτικής μέσα από το πρίσμα του παρελθόντος, ως μια διαμάχη μεταξύ αριστερών και δεξιών παρατάξεων που γεννήθηκαν τον 18ο αιώνα, είναι αναχρονιστική. Ο πόλεμος του 21ου αιώνα δεν είναι μόνο ένας πολιτικός, οικονομικός, πολιτιστικός ή κοινωνικός πόλεμος. Ο μεγάλος πόλεμος του 21ου αιώνα είναι ο ανθρωπολογικός πόλεμος μεταξύ των προοδευτικών οραμάτων που αντιλαμβάνονται τον άνθρωπο ως μη βελτιώσιμο και εκείνων που πιστεύουν ότι ο άνθρωπος πρέπει να διατηρήσει την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά του. Τα ανθρώπινα όντα στην υπηρεσία της τεχνολογίας έναντι της τεχνολογίας στην υπηρεσία των ανθρώπων.
Βλέπουμε τους τρανς νόμους να αρχίζουν να εφαρμόζονται σε διάφορες χώρες. Αν δεχτούμε ότι ένα άτομο μπορεί να ορίσει το φύλο του κατά βούληση, δεν ανοίγουμε την πόρτα σε άλλα φαινόμενα όπως η τρανς ηλικία ή τα τρανς είδη;
Περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Αυτές οι παραλλαγές από τον άνθρωπο ή άλλα είδη είναι αυτό που αποκαλώ νεο-οντότητες, αν και ο ορισμός μου δεν περιορίζεται στον φυσικό κόσμο και περιλαμβάνει και ψηφιακές δημιουργίες. Βλέπουμε ήδη αυτή την αναδιαμόρφωση του ανθρώπου, επειδή είναι όλο και πιο αδύνατο ακόμη και να διακρίνουμε τον άνδρα από τη γυναίκα. Στο όνομα αυτής της τεχνολογικής προόδου, όλες οι κατηγορίες ανθρώπων αδειάζουν από το οντολογικό τους περιεχόμενο. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει μία σεξουαλική κατηγορία, αλλά εκατοντάδες φύλα, ή ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ενηλίκων και παιδιών, όχι μόνο οντολογικά αλλά και ηθικά όσον αφορά τις αποφάσεις που μπορούν να πάρουν, και όλα περιλαμβάνονται στον όρο «άτομα». Έτσι, ακούμε προοδευτικούς πολιτικούς να λένε ότι η σεξουαλική ποικιλομορφία απολαμβάνεται από «άτομα» εφόσον υπάρχει συναίνεση.
Το πρόθεμα «trans-» δεν είναι τυχαίο. Ο μετανθρωπισμός, δηλαδή η μετάβαση του ανθρώπου, προέρχεται από προ-μετανθρωπιστικές κατηγορίες: τρανσέξουαλ ή τρανσέξουαλ, διαφυλετικός, διαφυλετικός, διαφυλετικός, δια-ηλικιακή, τρανς-είδη, τρανς-ικανός, κλπ. Μπορείς να βάλεις οτιδήποτε στην τρανς κατηγορία και έτσι αδειάζει το οντολογικό περιεχόμενο του ανθρώπου. Μπορείτε να είστε οτιδήποτε, αυτός είναι ο επαναπροσδιορισμός και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την τεχνολογία για αλλαγή, για αναδιαμόρφωση. Το βλέπουμε με την παρουσία τρανς γυναικών σε διαγωνισμούς ομορφιάς ή σε γυναικεία αθλήματα. Είναι ο επαναπροσδιορισμός και η αναδιαμόρφωση του ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου