ΝΤΟΥΓΚΙΝ:Η υποχώρηση του Τραμπ, ο πόλεμος της Ευρώπης

Ο Αλεξάντερ Ντούγ δηλώνει ότι , γνωρίζοντας ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεκίνησε από τις ελίτ της παγκοσμιοποίησης εντός των Ηνωμένων Πολιτειών και ανίκανος να επιλύσει τη σύγκρουση με τους δικούς του όρους, αποσύρει σταδιακά την εμπλοκή των ΗΠΑ και παραδίδει τα ηνία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς η Ρωσία δεσμεύεται για πλήρη νίκη.

Οι αναφορές ότι ο Τραμπ φέρεται να ήταν θυμωμένος με τον Πούτιν εμφανίστηκαν ταυτόχρονα με εντελώς διαφορετικές δηλώσεις από τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Κυκλοφόρησε ένα βίντεο στο οποίο ο Τραμπ, σε έναν μάλλον επιθετικό τόνο, υπόσχεται προσωπικά να ασχοληθεί με τον Ζελένσκι - απειλώντας τον σε περίπτωση που αποχωρήσει από τη συμφωνία σχετικά με τα μέταλλα σπάνιων γαιών και άλλα πολύτιμα ορυκτά, τα οποία, σύμφωνα με τον Τραμπ, θα πρέπει να τεθούν υπό αμερικανικό έλεγχο. Όχι ως πληρωμή για μελλοντικές αποστολές στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ, αλλά για προηγούμενες.

Εν τω μεταξύ, ο ισχυρισμός ότι ο Τραμπ υποτίθεται ότι είπε ότι ήταν πολύ θυμωμένος με τον Πούτιν επειδή επέκρινε τον Ζελένσκι και ήταν έτοιμος να διπλασιάσει τις τιμωρητικές κυρώσεις στο ρωσικό εμπόριο πετρελαίου δεν έγινε από τον ίδιο τον Τραμπ. Μεταφέρθηκε από έναν παρουσιαστή του NBC - σχεδόν έναν τραμπιστή, αλλά έναν εκπρόσωπο των κυρίαρχων φιλελεύθερων μέσων ενημέρωσης. Ο παρουσιαστής ισχυρίστηκε ότι ο Τραμπ μόλις του τηλεφώνησε και είπε ότι ήταν πολύ θυμωμένος με τον Πούτιν για την κριτική του στον Ζελένσκι.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι υπάρχει κάποια ασυνέπεια εδώ. Με ποιον, λοιπόν, εξοργίζεται πραγματικά ο Τραμπ – ο Ζελένσκι ή ο Πούτιν; Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με τα άμεσα λόγια του, στη δεύτερη μόνο μια έμμεση επανάληψη μέσω ενός παρουσιαστή ειδήσεων. Κατά συνέπεια, δεδομένου ότι η κριτική στον Πούτιν δεν δόθηκε άμεσα, μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστηριχθεί ότι ο Τραμπ παρεξηγήθηκε - ή ότι δεν το είπε ποτέ.

Πολύ πιο σημαντικό είναι να αναρωτηθούμε: τι κρύβεται πραγματικά πίσω από τις ταλαντεύσεις του Τραμπ; Το γεγονός είναι ότι, τις τελευταίες ημέρες, έχει καταστεί οριστικά σαφές ότι το ειρηνευτικό σχέδιο του Trump έχει αποτύχει εντελώς. Είχε υποσχεθεί να φέρει τον Πούτιν και τον Ζελένσκι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να διευθετήσει γρήγορα τη σύγκρουση. Αλλά τόσο οι αρχικές προσπάθειες του Τραμπ όσο και η δεύτερη προσπάθειά του να «χειριστεί την κατάσταση» στην Ουκρανία αποδείχθηκαν εντελώς μη ρεαλιστικές. Στην πραγματικότητα, ο Trump απλά απέτυχε να συλλάβει την ουσία της σύγκρουσης και εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει πλήρως ποιος πολεμά, γιατί και για τι.

Την ίδια στιγμή, ο Trump σίγουρα γνωρίζει καλά ότι αυτός ο πόλεμος ξεκίνησε από τους δικούς του ιδεολογικούς αντιπάλους εντός των Ηνωμένων Πολιτειών. Καταλαβαίνει επίσης ότι ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει - δεν του είναι χρήσιμος και δεν ευθυγραμμίζεται με τους στόχους της ατζέντας του MAGA (Make America Great Again). Αλλά απλά δεν ξέρει τι να κάνει στη συνέχεια, και έτσι οι πρώτες του προσπάθειες για την επίλυση της σύγκρουσης ήταν εντελώς εκτός επαφής με την πραγματικότητα.

Αυτές οι απόπειρες θα μπορούσαν να πετύχουν μόνο με τίμημα την πολιτική αυτοκτονία και των δύο καθεστώτων – του δικού μας και της Ουκρανίας – ή τουλάχιστον ενός από αυτά. Μέχρι στιγμής, ο Trump δεν είναι έτοιμος να θυσιάσει την Ουκρανία ως τέτοια. Αλλά δεν θα δεχτούμε τίποτα λιγότερο. Φυσικά, αν ο Trump συμφωνήσει με την εκπλήρωση των στόχων μας στην Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση (SMO), θα είμαστε πολύ ευχαριστημένοι. Αλλά αυτή θα είναι η νίκη μας, όχι κάποια «γενναιόδωρη παραχώρηση από έναν μεγαλόψυχο αφέντη». Ως εκ τούτου, ο λόγος για τον θυμό και την απογοήτευση του Trump είναι προφανής: απλά δεν ξέρει πώς να επιλύσει αυτή τη σύγκρουση.

Εν τω μεταξύ, ο Ζελένσκι ήταν ήδη έτοιμος να υποχωρήσει και να αποδεχθεί οποιουσδήποτε αμερικανικούς όρους - αρκεί να συνεχιστεί η στρατιωτική βοήθεια. Αλλά για άλλη μια φορά, η Βρετανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι παγκοσμιοποιητές στην Αμερική παρενέβησαν, πείθοντας τον Ζελένσκι να διακόψει τους δεσμούς με τον Τραμπ και υποσχόμενος την υποστήριξη της ΕΕ στον πόλεμο.

Ακριβώς το ίδιο συνέβη κατά τη διάρκεια των πρώτων συνομιλιών της Κωνσταντινούπολης στην αρχή του SMO - αυτοί οι ίδιοι παράγοντες έπεισαν τον Zelensky να σκίσει όλες τις προηγούμενες συμφωνίες. Τώρα τον έπεισαν να διακόψει τις συμφωνίες με τον Τραμπ σχετικά με τα δικαιώματα στους ορυκτούς πόρους της Ουκρανίας, παρόλο που νωρίτερα ήταν έτοιμος να παραδώσει αυτά τα δικαιώματα στους Βρετανούς, οι οποίοι του είχαν υποσχεθεί την υποστήριξή τους.

Ο Πούτιν κατέστησε σαφές στο Μουρμάνσκ ότι δεν θα πιέσουμε απλώς τον εχθρό – θα τον αποτελειώσουμε. Αυτό σημαίνει ότι ο πόλεμος συνεχίζεται και τίποτα δεν αλλάζει. Και ακόμη και αν αρχίσουμε να οικοδομούμε βελτιωμένες σχέσεις με την Αμερική, αυτό δεν θα επηρεάσει άμεσα ή άμεσα την πορεία του SMO.

Ο πόλεμος συνεχίζεται. Αυτό είναι εμφανές από τον εκνευρισμό του Τραμπ, από την επιθετική πολιτική της ΕΕ και από τις τρομοκρατικές τακτικές του Ζελένσκι. Είναι επίσης σαφές από τα λόγια του προέδρου μας, ο οποίος καλεί τον λαό και την κοινωνία να μην χαλαρώσουν. Ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει γιατί μπορεί να τελειώσει μόνο με τη νίκη μας – και γι' αυτό, πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά.

Και εν κατακλείδι - το πιο σημαντικό συμπέρασμα: ο Trump και οι ΗΠΑ αποσύρονται σταδιακά από αυτή τη σύγκρουση. Αλλά δεδομένου ότι δεν είναι δικός του πόλεμος και απέτυχε να τον τερματίσει, ο Trump θα παραδώσει την πρωτοβουλία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα αφήσει τη διεξαγωγή αυτού του πολέμου στην Ευρώπη και στον ίδιο τον Ζελένσκι. Είναι μια χειρονομία του Πόντιου Πιλάτου: ο Τραμπ νίπτει τας χείρας του. Φυσικά, το κάνει σταδιακά, έτσι ώστε το μέτωπο να μην καταρρεύσει αμέσως μόλις αποσυρθεί η αμερικανική υποστήριξη.

Αυτό σηματοδοτεί ένα ορισμένο επίπεδο αποκλιμάκωσης. Δεδομένου όμως ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αναλαμβάνει τώρα την ευθύνη να διεξάγει πόλεμο εναντίον μας, μπορούμε να αναμένουμε ότι η φιλελεύθερη δικτατορία στην Ευρώπη θα ενταθεί δραστικά. Βλέπουμε ήδη αυτό: η ηγέτης του Εθνικού Συναγερμού της Γαλλίας, Marine Le Pen - η κύρια πολιτική αντίπαλος του Macron - καταδικάστηκε με εντελώς αβάσιμες κατηγορίες. Όπως αποδεικνύεται, ο Σόρος έχει εξαγοράσει όλους τους δικαστές σε δημοκρατικά καθεστώτα - ολόκληρο το δικαστικό σύστημα είναι τώρα ιδεολογικά ενεργοποιημένο και διεφθαρμένο από παγκοσμιοποιημένα δίκτυα.

Δεν έχει απομείνει σχεδόν καμία δικαιοσύνη – ούτε στην Αμερική ούτε στην Ευρώπη. Μπορεί να υπάρξει μόνο σε κυρίαρχα καθεστώτα. Όπου εγκαθιδρύεται η φιλελεύθερη δημοκρατία, ολόκληρο το δικαστικό σύστημα ανήκει εξ ολοκλήρου στους παγκοσμιοποιητές. Ως εκ τούτου, η ελπίδα για οποιοδήποτε είδος νομικής επίλυσης δεν είναι πλέον δυνατή. Ο καθένας είναι πλέον μόνος του.

Για να επαναλάβω: η ΕΕ, ως κέντρο και αρχηγείο της φιλελεύθερης δικτατορίας, εισέρχεται τώρα σε κατάσταση άμεσου πολέμου μαζί μας στην Ουκρανία, ενώ η Αμερική κάνει πίσω και αποσύρεται από τη σύγκρουση. Και αυτά είναι καλά νέα. Το πεδίο των επιχειρήσεων για την τρομοκρατική επαιτεία του Ζελένσκι στενεύει - αλλά γνωρίζουμε πόσο αποτελεσματικός ήταν αυτός ο αιματοβαμμένος κλόουν στη συμπίεση κεφαλαίων και στρατιωτικής υποστήριξης.

Ως εκ τούτου, ο πόλεμος συνεχίζεται - και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τον διεξάγουμε μέχρι την τελική νίκη. Σε αυτό το σημείο, δεν μπορώ πλέον καν να φανταστώ αν θα σταματήσουμε στα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας ή όχι. Ούτε οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν – γιατί οι ίδιοι κάνουν ό,τι μπορούν για να διασφαλίσουν ότι δεν θα σταματήσουμε στην Ουκρανία σε αυτόν τον πόλεμο.     https://www.arktosjournal.com/