Γιατί οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας έχουν μεγαλύτερη σημασία από ό, τι νομίζουμε;;;

Άλεξ Κρέινερ

Πολλοί επεσήμαναν ότι οι ΗΠΑ δεν είναι ικανές να συμφωνήσουν και ότι η Ρωσία θα ήταν λάθος να εμπιστευτεί ποτέ τις δεσμεύσεις οποιουδήποτε προέδρου των ΗΠΑ. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά το να έχεις σχέσεις είναι σίγουρα καλύτερο από το να μην έχεις σχέσεις, κάτι που είχαμε τα τελευταία τρία χρόνια της εγκληματικής κλίκας του Μπάιντεν. Η ύπαρξη καλών σχέσεων καθιστά πολλά πράγματα δυνατά και πιστεύω ότι ακόμη και αν ο δρόμος μπροστά είναι δύσκολος, η σχέση μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ είναι τόσο σημαντική, που αξίζει να της δώσουμε ένα καλύτερο επίπεδο και από τις δύο πλευρές.

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ δήλωσε σε συνέντευξή του στην Bild am Sontag το 2018 ότι «η εντελώς κατεστραμμένη σχέση μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ ήταν η μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη σε όλο τον κόσμο» και ότι αν οι δύο δυνάμεις δεν βρουν κοινό έδαφος, «τα παιδιά μας θα κληρονομήσουν έναν επικίνδυνο και πολύ αβέβαιο κόσμο όλο και περισσότερο οπλισμένο με πυρηνικά όπλα». Σήμερα γνωρίζουμε τι εννοούσε ο Γαβριήλ με τη δήλωσή του.

Είναι η τραπεζική κλίκα...

Άλλοι σχολιαστές είπαν ότι οι ΗΠΑ κυριαρχούνται από το τραπεζικό καρτέλ του άξονα του κακού Wall Street - City του Λονδίνου, ότι αυτοί οι τραπεζίτες μισούν τη Ρωσία και δεν θα επιτρέψουν να διατηρηθούν φιλικές σχέσεις μεταξύ των δύο δυνάμεων. Τώρα πλησιάζουμε στη "Mordor". Ο ρόλος του τραπεζικού καρτέλ υπήρξε κρίσιμος στον καθορισμό των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας, υπενθυμίζοντάς μας για άλλη μια φορά τη δήλωση του Λόρδου Acton ότι, «Το ζήτημα που σάρωσε τους αιώνες και το οποίο θα πρέπει να καταπολεμηθεί αργά ή γρήγορα είναι ο λαός εναντίον των τραπεζών».

Αυτός ακριβώς ο αγώνας θα μπορούσε να είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο μια νέα συμμαχία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας είναι τόσο σημαντική. Το έχω συζητήσει αυτό στο βιβλίο μου του 2017, "Grand Deception". Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα:

Δεδομένης της διάχυτης και βαθιά ριζωμένης εχθρότητας του αμερικανικού κατεστημένου προς τη Ρωσία και του ρόλου που έπαιξαν οι Αμερικανοί σύμβουλοι κατά τη διάρκεια της μετάβασης της Ρωσίας στη δεκαετία του 1990, μπορεί να φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν παρέμεινε σταθερά ανοιχτός για φιλικό διάλογο με τους Αμερικανούς ομολόγους του, αναφερόμενος πάντα σε αυτούς ως εταίρους μας και ακόμη και Αμερικανούς φίλους μας. Σε σημαντικές περιπτώσεις, ο Πούτιν υποστήριξε τη φιλική του διάθεση προς τις ΗΠΑ με πραγματική δράση. Όπως έγραψε ο σοβιετικός αποστάτης Λεβ Αλμπούρτ, «ο Πούτιν ήταν ο πρώτος που τηλεφώνησε στον Μπους στις 11 Σεπτεμβρίου και προσέφερε αυτό που χρειαζόταν η Αμερική: τη Βόρεια Συμμαχία για να βοηθήσει τις ΗΠΑ να νικήσουν τους Ταλιμπάν και να συλλάβουν τον Μπιν Λάντεν. διέλευση για τις δυνάμεις των ΗΠΑ και των συμμάχων των ΗΠΑ πάνω από το ρωσικό έδαφος. Ρωσικές βάσεις στην Κεντρική Ασία. Νοημοσύνη; Προμήθειες; Πράγματι, όλα όσα μπορεί να χρειαστεί η Αμερική για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Όλα αυτά και πολλά άλλα παρέδωσε ο Πούτιν, αγνοώντας την γκρίνια μεταξύ των αρχηγών του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών του.Έχοντας εμπιστοσύνη στα κοινά ρωσικά και αμερικανικά συμφέροντα, ο Πούτιν διατήρησε πράγματι αυτή τη στάση ακόμη και παρά την αποδοκιμασία πολλών Ρώσων. Ένας Ρώσος διπλωμάτης είπε στον Lev Alburt ότι, «Στην κυβέρνησή μας, υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος που εξακολουθεί να πιστεύει ότι η ρωσοαμερικανική εταιρική σχέση είναι δυνατή και αξίζει να στοχεύσει. Επειδή αυτός ο άνθρωπος είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, εμείς οι υπόλοιποι ακολουθούμε.
Ένας πιθανός λόγος για τον οποίο ο Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να πιστεύει στα κοινά συμφέροντα των ΗΠΑ και της Ρωσίας είναι επειδή κατάλαβε ότι ο εχθρός που έχει βάλει τη Ρωσία στο στόχαστρο του για πάνω από δύο αιώνες τώρα, είναι το ίδιο σύστημα ή δομή εξουσίας που έχει αιχμαλωτίσει τον αμερικανικό λαό και την κυβέρνησή του, σπαταλώντας τον πλούτο της Αμερικής και καταστρέφοντας την ευημερία της στην προσπάθειά τους να οικοδομήσουν μια παγκόσμια αυτοκρατορία. Αυτός ο εχθρός είναι η παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία που ήταν σε θέση να επιβάλει τον έλεγχο στα περισσότερα έθνη του κόσμου μέσω του συστήματος χρήματος και πίστωσης και του δικαιώματος των κεντρικών τραπεζών. Στους βιβλικούς χρόνους θα μπορούσαν να ονομαστούν αργυραμοιβοί. Μπορούμε επίσης να τους ονομάσουμε οικοδόμους αυτοκρατοριών. Επειδή το franchise τους είναι παγκόσμιο και διανέμεται σε πολλά έθνη και πρωτεύουσες, ακόμη και όταν οποιαδήποτε χώρα κατάφερε να περιορίσει τη δύναμή τους, οι αργυραμοιβοί κατάφερναν πάντα να ανοίξουν το δρόμο της επιστροφής, ανατρέποντας τις κυβερνήσεις τους και αντιστρέφοντας την ανεξαρτησία τους. ... Αυτή η ίδια οικονομική ολιγαρχία που πήρε τον έλεγχο της Τράπεζας της Αγγλίας και δημιούργησε το Federal Reserve System στις ΗΠΑ, έχει σήμερα δημιουργήσει ένα παγκόσμιο franchise κεντρικών τραπεζών που ελέγχει τις περισσότερες από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου. Οι τελικοί ιδιοκτήτες αυτού του συστήματος ανήκουν στην ίδια δυναστική ολιγαρχία που κατά τη διάρκεια των αιώνων υποστήριξε πολλαπλές επιθέσεις στη Ρωσία, από τους Ναπολεόντειους Πολέμους (1803-1815), τον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-1856), το μπολσεβίκικο πραξικόπημα (1917), την εισβολή του Χίτλερ το 1941, καθώς και την επιδρομή της δεκαετίας του 1990 που διεξήχθη υπό το πρόσχημα της μετάβασης στη Θεραπεία Σοκ.
Πιστεύω ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει καταλάβει – είναι σίγουρα αρκετά εξελιγμένος στοχαστής – ότι δεν θα μπορούσε να νικήσει αυτή την παγκόσμια ολιγαρχία αντιμετωπίζοντάς την κατά μέτωπο και πετώντας την έξω από τη Ρωσία. Αυτό θα τους οπισθοχωρούσε μόνο προσωρινά, καθώς θα χρησιμοποιούσαν το σύστημα χρήματος και πίστωσης για να επιστρέψουν στους θεσμούς της Ρωσίας και να υπονομεύσουν την ανεξαρτησία της για άλλη μια φορά. Ίσως έχει αποφασίσει σεΑντί να οικοδομήσουμε γέφυρες κατανόησης και συνεργασίας με τους Αμερικανούς φίλους της Ρωσίας και να συνεργαστούμε για να απαλλάξουμε και τα δύο έθνη, και ίσως ολόκληρη την ανθρωπότητα, από τους αργυραμοιβούς για πάντα. Εάν αυτό είναι πραγματικά το σχέδιο παιχνιδιού του κ. Πούτιν και αν βρει στις Ηνωμένες Πολιτείες πραγματικούς εταίρους και συμμάχους σε αυτόν τον αγώνα, μπορεί να είμαστε τόσο τυχεροί να γίνουμε μάρτυρες μιας νέας συμμαχίας ΗΠΑ-Ρωσίας που θα μπορούσε να στρέψει την παλίρροια της ιστορίας μακριά από τη δυστοπική κατάσταση στέρησης πολιτικών δικαιωμάτων, υποτέλειας χρέους και μόνιμου πολέμου, προς μια νέα εποχή ειρήνης. συνεργασία και ευημερία.

Το παραπάνω απόσπασμα συμπυκνώνει γιατί η σχέση μεταξύ των δύο δυνάμεων θα μπορούσε να έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από ό, τι είναι κοινώς κατανοητό. Εξηγεί επίσης γιατί η τραπεζική κλίκα αγωνίζεται τόσο σκληρά για να την καταστρέψει. Μπορεί να είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς ακριβώς αυτό το παράσιτο θα μπορούσε να απομακρυνθεί από την ανθρωπότητα, αλλά ακριβώς όπως έφτασε εκεί με κάποιο τρόπο, θα πρέπει να είναι δυνατό να το εξαφανίσει με κάποιο τρόπο. Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα, έτσι ούτε και ο εκφυλισμένος, παθογόνος κανόνας τους.

Στη Ρωσία έρχεται η ελπίδα του κόσμου

Η συνομιλία μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Βλαντιμίρ Πούτιν την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2025 θα μπορούσε να είναι η καλύτερη είδηση που είχαμε εδώ και χρόνια. Στο τελευταίο κεφάλαιο της «Μεγάλης Εξαπάτησης», έγραψα τα εξής:

Ίσως περισσότερο από κάθε άλλο σημείο της ιστορίας, το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στις καρδιές και τα μυαλά του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών και του λαού της Ρωσίας. Τολμούμε να φανταστούμε τον κόσμο που θα μπορούσαμε να χτίσουμε όλοι μαζί αν απορρίπταμε τον περιττό φόβο και εχθρότητα; Τι θα μπορούσαμε να επιτύχουμε αν στρέφαμε τα ταλέντα και τις ενέργειές μας προς τη βελτίωση του κόσμου μας αντί να παράγουμε όπλα καταστροφής; Τι θα γινόταν αν επιλέγαμε την ομορφιά και την αρμονία από την εξουσία και την κυριαρχία; Τολμούμε να πιστέψουμε ότι είναι προνόμιό μας να προχωρήσουμε την ανθρωπότητα προς έναν νέο, καλύτερο, πιο ευχάριστο τρόπο ζωής;

Η ζωή είναι ένα μαγικό δώρο και η παρούσα εμπειρία μας στον κόσμο της τεχνητής έλλειψης και των κατασκευασμένων εχθροπραξιών μπορεί να μην μας επιτρέψει ακόμη και να οραματιστούμε πλήρως πώς θα μπορούσε να είναι η ζωή σε όλο της το μεγαλείο. Όπως οι άνθρωποι σε μια ατελείωτη αμμοθύελλα, δεν μπορούμε να δούμε την ομορφιά που μας περιβάλλει, πόσο μάλλον να την απολαύσουμε. Ο καθένας από εμάς έχει αμυδρά επίγνωση ότι κάποιο σημαντικό μέρος του ανθρώπινου δυναμικού, ίσως κάτι θεϊκό μέσα μας, παραμένει ανεκπλήρωτο αλλά πρόθυμο για τη δική του πραγμάτωση. Το μέλλον είναι στα χέρια μας και οφείλουμε να προσπαθήσουμε να βρούμε και να εκπληρώσουμε αυτό το δυναμικό. Αυτός είναι ο αγώνας που αξίζει όλες τις ειλικρινείς προσπάθειές μας, ο οποίος πρέπει να ξεκινήσει με αμοιβαίο σεβασμό και φιλία μεταξύ των εθνών και των λαών, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αρχίσουμε να ανακαλύπτουμε ξανά την ανθρωπότητα για αυτό που δυνητικά είναι.

Όσο ουτοπικοί κι αν ακούγονται αυτοί οι συλλογισμοί, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πόλεμος σπαταλά κάτι περισσότερο από οικονομικούς πόρους. Σπαταλά επίσης ανθρώπινες ζωές, ανακόπτει και αποπροσανατολίζει τις δημιουργικές μας ενέργειες και καταστρέφει τα θεμέλια πάνω στα οποία θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε ένα πολύ καλύτερο μέλλον.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, πιστεύω, κατάλαβε αυτά τα πράγματα πολύ καλά και νομίζω ότι αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την ακλόνητη διάθεσή του να συμμετάσχει με τους αμερικανούς ομολόγους του σε έναν φιλικό και εποικοδομητικό διάλογο. Προκειμένου να αποφύγουμε ένα τεράστιο χάος, θα ήταν σημαντικό για την αμερικανική πλευρά να απορρίψει την υστερική δαιμονοποίηση που σπρώχνεται καθημερινά στο λαιμό της και να ανταποδώσει τη διάθεση του Πούτιν με φιλία. Ως άνθρωπος και ως πατέρας, αυτή είναι η πιο τρυφερή μου ελπίδα για το μέλλον. Αρχικά, αυτό θα ήταν το πρώτο βήμα προς την απόψυξη του νέου ψυχρού πολέμου και την πρόληψη της έκρηξης του θερμού. Επιπλέον, ελλείψει εχθρότητας, οι δύο δυνάμεις θα μπορούσαν να λάβουν μέτρα για να απαλλάξουν τον κόσμο από τα πυρηνικά όπλα και να τερματίσουν την παράλογη και δαπανηρή παγκόσμια κούρσα εξοπλισμών. Αυτό θα απελευθέρωνε τεράστιους πόρους που θα μπορούσαν να διατεθούν για την οικοδόμηση ενός μέλλοντος με πολύ περισσότερη ευημερία και ελευθερία από ποτέ.

Δεν ξέρω αν μπορούμε να επιτύχουμε την ουτοπία, αλλά ξέρω ότι δεν χρειάζεται να καταστρέψουμε τον κόσμο. Ίσως, όπως και τον 19ο αιώνα, το μέλλον βρίσκεται στα χέρια του ρωσικού και αμερικανικού λαού. Το 1944, ο Αμερικανός μυστικιστής και αιδεσιμότατος Edgar Cayce είπε ότι, «Στη Ρωσία έρχεται η ελπίδα του κόσμου, όχι όπως ονομάζεται μερικές φορές του κομμουνιστικού ή μπολσεβίκικου, όχι. Αλλά ελευθερία, ελευθερία! Ότι ο καθένας θα ζήσει για τον συνάνθρωπό του! Η αρχή έχει γεννηθεί. Θα χρειαστούν χρόνια για να αποκρυσταλλωθεί, αλλά από τη Ρωσία έρχεται και πάλι η ελπίδα του κόσμου.«Πιστεύω ότι αυτή η ελπίδα εξαρτάται από το τι θα κάνει ο κόσμος με αυτήν.

Ωστόσο, ο πιο σημαντικός αγώνας ίσως, είναι ο αγώνας για τη συμμετοχή του αμερικανικού λαού που πιστεύω ότι κρατά τα κλειδιά για το μέλλον της ανθρωπότητας. Όπως προφήτευσε ο Γκέοργκ Φρίντριχ Χέγκελ, «η Αμερική είναι επομένως η χώρα του μέλλοντος, όπου, στις εποχές που βρίσκονται μπροστά μας, το βάρος της παγκόσμιας ιστορίας θα αποκαλυφθεί."

Μπορεί -σίγουρα έτσι φαίνεται- να φτάσαμε σε αυτή τη διασταύρωση και ο κοιμισμένος γίγαντας να ξύπνησε τώρα. Απευθυνόμενος στον αμερικανικό λαό, ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα είπε: «Σε ζηλεύω. Εσείς οι Βορειοαμερικανοί είστε πολύ τυχεροί. Δίνεις τον πιο σημαντικό αγώνα απ' όλους – ζεις στην κοιλιά του θηρίου». Σε αυτό, είχε δίκιο.

Αναφερόμενος στα «δυνατά σημεία των αντίστοιχων εθνών μας και στο μεγάλο όφελος που θα έχουμε κάποια μέρα από τη συνεργασία», ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να είχε προαναγγείλει αυτό που είχε ανακοινώσει ο Κέισι. Θα ήθελα να υπογραμμίσω, ωστόσο, ότι τα κλειδιά βρίσκονται, όχι στους αλάνθαστους, θνητούς ηγέτες μας, αλλά στις καρδιές και τα μυαλά του ρωσικού και αμερικανικού λαού, και μαζί τους και μαζί τους και της υπόλοιπης ανθρωπότητας.

Σύμμαχοί μας είμαστε εμείς

Με τον ίδιο τρόπο που ο αμερικανικός λαός απέρριψε σθεναρά τις μοχθηρές δολοπλοκίες της εγκληματικής κλίκας Μπάιντεν / DNC, ώστε να μπορεί να επιμείνει αποφασιστικά για να προχωρήσει κατά μήκος του δρόμου προς ένα καλύτερο μέλλον. Πίσω στο 1971, ο Walt Kelly διέδωσε το αστείο ότι, «Έχουμε συναντήσει τον εχθρό και αυτός είμαστε εμείς». Σήμερα μπορούμε και πρέπει να το αντιστρέψουμε αυτό. Θα συναντήσουμε τους φίλους μας, τους αδελφούς και τις αδελφές μας, τους συμμάχους μας σε αυτή τη μεγαλειώδη περιπέτεια: αυτοί είμαστε εμείς. Σήμερα ζούμε σε καιρούς όπου τα βάρη της παγκόσμιας ιστορίας αποκαλύπτονται και η αρχή, ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να ζει για τον συνάνθρωπό του, έχει πράγματι γεννηθεί.

Σχετικά με το "Grand Deception"

Το βιβλίο μου, Grand Deception απαγορεύτηκε το 2017, μόλις πέντε εβδομάδες μετά την έκδοσή του. Στη συνέχεια, ακυρώθηκα εντελώς στο Amazon, το οποίο επίσης ιδιοποιήθηκε περίπου τρία χρόνια δικαιωμάτων, τα οποία «ξέχασαν» να πληρώσουν (καταλαβαίνετε, τα γιοτ και το διαστημικό πρόγραμμα του Bezos κοστίζουν πολλά χρήματα).

Είμαι ευγνώμων σε έναν αναγνώστη που μόλις με ειδοποίησε ότι το βιβλίο είναι διαθέσιμο στον παρακάτω σύνδεσμο όπου μπορείτε να έχετε πρόσβαση δωρεάν. Για όποιον προτιμά μια έντυπη έκδοση, φοβάμαι ότι το βιβλίο είναι διαθέσιμο μόνο από τις σελίδες του εκδότη του, του Red Pill Press:

Αμερική: https://www.redpillpress.com/shop/grand-deception-bill-browder-magnitsky-act-russian-sanctions/

Επειδή τα έξοδα αποστολής μπορεί να είναι αρκετά υψηλά, το Red Pill Press έχει διαφορετικό σύνδεσμο για

Ηνωμένο Βασίλειο και Ευρώπη: https://www.pilulerouge.com/product/grand-deception-truth-bill-browder-magnitsky-act-anti-russian-sanctions/

Μπορείτε να κατεβάσετε το αντίγραφο PDF εδώ: https://www.redpillpress.com/shop/grand-deception-pdf/

Substack του Alex Krainer