Οι οργανικοί διανοούμενοι δεν θα πάνε στις διαδηλώσεις. Δεν τους περίμενε κανείς αλλά η θέση τους είναι, εξ ορισμού, εκεί. Στις διαδηλώσεις

 

Pantelis Savvidis

Οι οργανικοί διανοούμενοι δεν θα πάνε στις διαδηλώσεις. Δεν τους περίμενε κανείς αλλά η θέση τους είναι, εξ ορισμού, εκεί. Στις διαδηλώσεις

Ο όρος «οργανικός διανοούμενος» είναι του Γκράμσι και εννοεί τους διανοούμενους του κόμματος που το υποστηρίζουν στην προσπάθειά του να ανακτήσει την εξουσία και να την διατηρήσει.

Με τον καιρό απέκτησε ευρύτερη διάσταση. Αφορά τους διανοούμενους που υποστηρίζουν ένα καθεστώς σε βάρος –πολλές φορές– της πλειοψηφίας της κοινωνίας. (Αποφεύγω τον όρο «λαϊκής πλειοψηφίας», διότι τους προκαλεί αποστροφή.)

Οι οργανικοί διανοούμενοι του καθεστώτος που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα (για συντομία του Μητσοτακισμού) άρχισαν από προχθές έναν ορυμαγδό πυροβολισμών στο διαδίκτυο για να μας πείσουν γιατί δεν θα πάνε στην διαδήλωση της 28ης Φεβρουαρίου. Λες και περίμενε κανείς να τους δει. Ή λες και πήγαν στην προηγούμενη.

Συνήθως η μήτρα από την οποία προέρχονται είναι το παλιό ΚΚΕ Εσωτερικού και ό,τι παρήχθη επί εποχής Σημιτισμού. Θα μου πείτε, εκεί παρήχθη και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, οι τάσεις του ΚΚΕ Εσωτερικού ήταν πολλές.

Η ιδεολογία τους σήμερα είναι αυτή που ως χάρτινος πύργος κατέρρευσε με μια απλή εκλογή ενός ιδιότροπου Αμερικανού προέδρου.

ΔΕΝ ΑΝΤΙΤΙΘΕΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ. ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΝ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ.

Όπως καθένας, έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν τις απόψεις τους και να τις υποστηρίζουν. Κανείς δεν μπορεί να τους το στερήσει.

Επειδή όμως ο λόγος τους είναι δημόσιος επιδέχεται και κριτικής όταν αφορά μάλιστα ένα θέμα ευαίσθητο, όπως η κάθαρση του δημόσιου βίου από τη συσσωρευμένη κόπρο του Αυγεία.

Σε ό,τι αφορά το κοινωνικό θέμα που κυριαρχεί στην επικαιρότητα, από τους οργανικούς διανοούμενους της κυβέρνησης Μητσοτάκη λείπει η ενσυναίσθηση. Αλλά η ενσυναίσθηση είναι μια αρετή που δεν μπορείς να την αξιώνεις από κανέναν. Ή την έχεις ή δεν την έχεις. Εξαρτάται από τις αρχές με τις οποίες διαμορφώθηκες. Έτσι είναι οι οργανικοί διανοούμενοί μας, έτσι θέλουν να είναι και αυτό τους εξυπηρετεί. Παραβλέπουν τις συναισθηματικές ανησυχίες. Έχουν την αίσθηση ότι καθοδηγούν την ανθρωπότητα και η καθοδήγηση δεν έχει συναισθηματικές ανησυχίες.

Ας αφήσουμε στην άκρη την ενσυναίσθηση στην οποία ως κοινωνία θα έπρεπε να δίνουμε σημασία. Και ας δούμε τι προβάλλουν ως επιχειρήματα. Διαπίστωσα τα εξής:

Το πρώτο είναι ότι υπερασπίζονται τη Δικαιοσύνη. Ευλόγως θα ρωτήσει κάποιος: Ποια Δικαιοσύνη; Ακόμη και οι ίδιοι οι δικαστές, οι δικηγόροι και κάθε άλλος λειτουργός της μιλούν με τα χειρότερα λόγια γι’ αυτή. Η κοινωνική αντίδραση που έχει πάρει μαζικές διαστάσεις δεν θέλει ούτε να καταργηθεί ούτε να ποδηγετηθεί η Δικαιοσύνη. Θέλει ο δικαστής να μπορεί να λειτουργεί ελεύθερος, χωρίς την κρατική και κομματική μέγγενη. Αν πιστεύουν στη δίκαιη απονομή της Δικαιοσύνης, αν θεωρούν την ανεξαρτησία του δικαστή ως προϋπόθεση για την απόδοσή της, τότε η θέση τους είναι στην άλλη πλευρά από αυτή που δέχθηκαν να υποστηρίξουν. Στις διαδηλώσεις. Ελευθερία των δικαστών να αποφασίζουν με τη συνείδησή τους ζητούν οι διαδηλωτές.

Το δεύτερο είναι η επίκληση της ησυχίας τους. Ταράσσεται η ησυχία τους και θεωρούν πως κανείς δεν έχει δικαίωμα να τους ενοχλεί. Η θέση αυτή είναι εκτός συνταγματικού τόξου. Θυμίζει αυταρχικές και ολοκληρωτικές νοοτροπίες. Το Σύνταγμα δίνει το δικαίωμα στους πολίτες να συναθροίζονται και να εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους. Αλίμονο αν δεν το έκανε. Την αθηναϊκή δημοκρατία δεν αναπολούν;

Το τρίτο είναι η σύστασή τους ότι υπάρχει ο δρόμος των εκλογών για να ανατραπεί μια κυβέρνηση, αν δεν είναι αρεστή. Και το ερώτημα που τίθεται είναι, αν η κοινωνία –όπως εκφράζεται από τεράστιες διαδηλώσεις– θεωρεί ότι η κυβέρνηση δεν τηρεί τα υπεσχημένα ή ότι έχει διαβρωθεί σε βαθμό επικίνδυνο για τη χώρα, οι πολίτες θα πρέπει να περιμένουν τη λήξη της θητείας της για να εκφράσουν την αντίθεσή τους; Και αν μέχρι τότε η χώρα καταστραφεί; Ή χειροτερέψει;

Το τέταρτο είναι ότι υπερασπίζονται τους θεσμούς. Ποιους θεσμούς υπερασπίζονται; Ο εκάστοτε πρωθυπουργός και πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος ελέγχει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του, η οποία πλειοψηφεί στη Βουλή, χωρίς να πλειοψηφεί στην κοινωνία. Προτείνει και άρα ελέγχει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται με τις ψήφους της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και μόνο οι βουλευτές υπακούν χωρίς εξαίρεση στον πρωθυπουργό. Διορίζει την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Για να βρει τις/τους επιθυμητούς προέδρους ανατρέπει την επετηρίδα. Μήπως βιώνουμε μια ιδιόμορφη δικτατορία; Διότι δικτατορία δεν είναι μόνο η απαγόρευση να μιλάς. Είναι η ενός ανδρός αρχή. Με όσα ανέφερα παραπάνω, δεν δίνεται από το σύστημα η δυνατότητα του ενός ανδρός αρχή; Μήπως για την υπεράσπιση των θεσμών οι οργανικοί διανοούμενοι θα έπρεπε να βρίσκονται στην άλλη πλευρά από αυτή που δηλώνουν ότι τοποθετούνται;

Πέμπτο, θεωρούν ότι οι διαμαρτυρίες ενοχοποιούν ανθρώπους που δεν έχουν ή μπορεί να μην έχουν ευθύνες. Δεν ενοχοποιείται κανείς. Ερωτήματα έχουν τεθεί για να τα διερευνήσει η Δικαιοσύνη, η οποία έσπευσε να τα βάλει στο ράφι. Γιατί αυτή η σπουδή; Δεν κάνει εντύπωση πως φάκελοι ξανανοίγουν κάτω από την κοινωνική πίεση; Και αν η κοινωνική πίεση θεωρείται απορριπτέα, ποιον τρόπο έχουν να υποδείξουν για να αποδοθεί δικαιοσύνη και να μην υπάρξει συγκάλυψη; Ή θεωρούν ότι η συγκάλυψη είναι εκτός πραγματικότητας στο ελληνικό νομικό σύστημα; Η βάση της ιδεολογίας όσων κατά παράξενο τρόπο συντονισμένα και μαζικά δηλώνουν ότι δεν θα πάνε στις διαδηλώσεις είναι ο φιλελευθερισμός. Θέλουν οι φιλελεύθεροι μια κοινωνία μουγκή;

ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ ΕΠΙΣΗΣ Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ, Η ΟΜΟΒΡΟΝΤΙΑ ΠΟΥ ΕΞΑΠΕΛΥΣΑΝ, ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ, Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΦΙΣΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΥΛΙΚΟ.

Όλα δείχνουν πως υπάρχει ιθύνων νους. Κέντρο καθοδήγησης. Κοινούν αίτιο.

Και αυτό είναι φανερό.

Διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς γίνονται και στη Σερβία και κάτω από την πίεσή τους ο πρόεδρος της χώρας Αλεξάνταρ Βούτσιτς άρχισε μια αποδοτική εκστρατεία κάθαρσης. Αν δεν γίνονταν οι διαδηλώσεις τίποτε δεν θα εκινείτο.

Η διαφθορά σαπίζει όλα τα Βαλκάνια. Και την Ελλάδα.

Το κινούν αίτιο των διαδηλωτών είναι η κάθαρση από τη διαφθορά. Όλα τα προβλήματα εξαιτίας αυτής παράγονται.

Πολλοί από τους οργανικούς διανοούμενους είναι άνθρωποι με ικανότητες. Αντί να τις σπαταλούν στη διατήρηση ενός καθεστώτος που τρώει τις σάρκες του έθνους και του κράτους από τη στιγμή της δημιουργίας του, τις σάρκες της κοινωνίας σήμερα (δεν πολυπιστεύουν στο έθνος), μήπως έπρεπε να βοηθήσουν στην κάθαρση;

Η κοινωνία από αυτούς αυτό περιμένει.

Πάντως, ας έχουν υπόψη τους πως με τη στάση τους το καθεστώς διαφθοράς προσπαθούν να σώσουν. Και θα το πετύχουν αν αποτύχουν οι διαδηλώσεις.

Ας ελπίσουμε οι πολίτες να μην τους ακούσουν. Και να δώσουν ελπίδα στη χώρα.

Βουλιάζουμε. Δεν το βλέπετε; https://www.anixneuseis.gr/