ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟΣ ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ..

 

Tilemachos Chormovitis

Oι στενές σχέσεις του Ντόναλντ Τραμπ με μερικούς από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο προκάλεσαν έντονες επικρίσεις και πολλοί "έγκριτοι" αναλυτές εξέφρασαν τη βεβαιότητα ότι αυτοί οι μεγαλοεπιχειρηματίες θα κάνουν κουμάντο στη νέα αμερικάνικη κυβέρνηση. Και πράγματι θα υπήρχε πρόβλημα αν η κυβέρνηση Τραμπ χρησιμοποιούσε την δύναμη του κράτους (μέσω επιδοτήσεων και ευνοϊκών νόμων) για να γίνουν ακόμη πιο πλούσιοι οι συγκεκριμένοι κροίσοι και για να εγκαθιδρύσει, με τη βοήθειά τους, ένα μονοπώλιο στον τομέα της ενημέρωσης. Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο μέχρι τώρα; Δεν θα το λεγα.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα : o ιδρυτής της Tesla, Ίλον Μασκ, είναι ο πιο στενός πολιτικός σύμμαχος και ο μεγαλύτερος χρηματοδότης της προεκλογικής εκστρατείας του νέου αμερικάνου προέδρου. Και όμως αρκετές από τις πρώτες κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ έπληξαν ευθέως τα οικονομικά του συμφέροντα : o Tραμπ κατάργησε τον στόχο της προηγούμενης κυβέρνησης να αποτελούν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα το 50% των νέων πωλήσεων αυτοκινήτων στις ΗΠΑ έως το 2030, έβαλε τέλος στις επιδοτήσεις για φορτιστές EV ( https://www.drive.gr/.../o-donald-trump-katirgise-shedio... ) ενώ στηρίζει και τα σχέδια του ρεπουμπλικάνικου Κογκρέσου για δραστικό περιορισμό των επιδοτήσεων στα αυτοκίνητα αυτά. Aξίζει να σημειωθεί πως ο Μασκ όχι μόνο δεν αντέδρασε αλλά τάχθηκε υπέρ της κατάργησης των επιδοτήσεων. ( https://unherd.com/.../musk-cedes-spotlight-to-trump-in.../ )

Στον τομέα της ενημέρωσης, πάλι, με την εξαγορά του twitter o Μασκ δεν φίμωσε τους προοδευτικούς αλλά απλά έδωσε φωνή στους συντηρητικούς που μέχρι τότε λογοκρίνονταν ανηλεώς. Και σε αυτά τα βήματα κινείται και ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ. Από εκεί και πέρα, οι προοδευτικοί κάθε άλλο παρά αποκλεισμένοι είναι από τα social media, αφού ακόμη κυριαρχούν σε αυτά και καθημερινά ανεβάζουν αναρτήσεις όπου βρίζουν και καταριούνται τον Τραμπ και τον Μασκ χωρίς να τους ενοχλεί κανένας (και έτσι πρέπει). Και στα συμβατικά ΜΜΕ, όμως, δεν έχει αλλάξει κάτι. Οι περισσότερες εφημερίδες και τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια των ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι αριστερόστροφα ενώ μέχρι και η "Washington Post" του Τζεφ Μπέζος -που ο ίδιος αλληθωρίζει εσχάτως προς τον Τραμπ- μπορεί προεκλογικά να μην στήριξε την Κάμαλα, αλλά δεν χωράει αμφιβολία ότι εξακολουθεί να είναι μια κεντροαριστερή εφημερίδα με θέσεις κάθε άλλο παρά φιλικές προς την κυβέρνηση Τραμπ. Έτσι όχι μόνο δεν ζούμε σε μια εποχή όπου ο Τραμπ απολαμβάνει κάποιο είδος μονοπωλίου στον τομέα της ενημέρωσης αλλά θα έλεγα ότι διανύουμε μια περίοδο ενημερωτικού πλουραλισμού που είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρα και αναζωογονητική ύστερα από τη στυγνή λογοκρισία που γνωρίσαμε στα τελευταία χρόνια του φιλελέφτ καθεστώτος.

Βέβαια, δεν αποκλείεται τα πράγματα να αλλάξουν και εδώ θα είμαστε για να το επικρίνουμε αν τυχόν συμβεί. Όμως το να διαμαρτύρονται για όλα αυτά οι λελέδες που είχαν κάνει τον κορπορατισμό και τις στενές σχέσεις κυβέρνησης-επιχειρηματιών επιστήμη και που είχαν εγκαθιδρύσει, με τη βοήθεια των επιχειρηματιών αυτών, ένα προπαγανδιστικό καθεστώς που η Δύση είχε να δει από τις εποχές του αειμνήστου Γκαίμπελς, θέλει πολύ, μα πάρα πολύ θράσος.