Ώχ αμάν!…

Έχουμε τις δουλειές μας· αλλά, είναι καί κάτι αναρτήσεις ενθάδε, που μας βάζουν φωτιά στα μπατζάκια μας! 🙂 …Καί ξαναπιάνουμε το πληκτρολόγιο, εκεί που είπαμε ν’ αποτοξινωθούμε κάπως από δαύτο!

. . . . . . . . . . .

Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος σε τούτο εδώ. (Θα προσπαθήσω, είπα. Δεν εγγυώμαι.)

Λοιπόν.

Όσον αφορά την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, εμείς οι σημερινοί Έλληνες έχουμε δύο θεωρήσεις:

(α) Ότι έβλαψε την Ελλάδα καί τον Ελληνισμό ανεπανόρθωτα, γιά όλους τους λόγους που ανέφερε ο Παλαιός. (Καί γι’ άλλους, όπως ότι ο -πιθανώτατα κρυπτοϊουδαίος- «μέγας» Θεοδόσιος μας κουβάλησε εδώ τους Γότθους, που δεν άφησαν τίποτε όρθιο, κτλ κτλ.) Άρα, δεν μπορούμε (*) να θεωρούμε εαυτούς απογόνους ενός πολυεθνικού συνονθυλεύματος. Άρα, νοερώς κάνουμε ένα (μή λογικό, όμως…) άλμα 1123 ετών (σύν τεσσάρων αιώνων -καί κάτι ψιλά- Ρωμαιοκρατίας), καί από κάπου το 148 πΧ βρεθήκαμε στο 1453… στο 1821… μέχρι σήμερα.

[ (*) Καί δεν πρέπει, μιά που το εργαστήριο απεφάνθη: διαθέτουμε 98.5% ίδιο DNA με το των αρχαίων ημών· κι όποιος πάει με παρόλες ν’ αντιπαρατεθεί σε εργαστηριακά πορίσματα, είναι απλά μαλάκας.

Βέβαια, το υπόλοιπο 1.5% είναι φυλετικές προσμείξεις. Αλλά, παραφράζοντας μιά Αγγλική παροιμία, «κανένας λαός δεν είναι νησί». (Απομονωμένος, δηλαδή.)

Να μην τα ξαναλέω, όμως: το DNA δίνει μέν ένα καλούτσικο προβάδισμα κάπου 40-50% στο ομότροπον / ομόγλωσσον / ομόθρησκον καί στο ανήκειν, αλλά δεν αρκεί. Το υπόλοιπο το αναλαμβάνει (να το συμπληρώσει) η ελεύθερη βούληση του καθενός, καί η συνείδησή του. Εάν, ας πούμε, ένας Έλληνας σήμερα βρίσκει ως σημεία αναφοράς του όχι τον Παρθενώνα καί την Αγία Σοφία, αλλά πχ τη Γερμανία καί τους Γερμανούς, καί θέλει να γίνει κι αυτός Γερμανός (να χοροπηδάει στη γιορτή της μπύρας, κτλ), φυσικά θ’ αποκοπεί από τον εθνικό μας κορμό – καί δή, από μόνος του.]

(β) Ότι, αντιθέτως, ωφέλησε τα μέγιστα την Ελλάδα καί τον Ελληνισμό, διότι ουσιαστικά κατευθύναμε τις τύχες της αυτοκρατορίας· θες με τη γλώσσα μας, θες με τον πολιτισμό μας, θες με την (στρατηγική) προσαρμογή μας σε καταστάσεις (άλλως, καί κυνικώς πως, αν θέλετε: δουλικό σκύψιμο, μέχρι να βρούμε ευκαιρία να πάρουμε το αίμα μας πίσω) ; Πάντως, τα καταφέραμε, καί ο μεσαιωνικός Ελληνισμός είναι όντως η φυλετική μας γέφυρα μετά τους αιώνες της «μεταβατικής» περιόδου (από τον αρχαίο κόσμο στον μεσαιωνικό), δηλαδή μετά τους οκτώ αιώνες από το 148 πΧ (μάχη της Πύδνας) έως το 642 μΧ (άλωση Αλεξάνδρειας από τις ορδές του Μωάμεθ), μέχρι το 1453.

Παρομοίως, καί στη θεώρηση της θρησκείας των Ελλήνων υπάρχουν δύο «σχολές»:

(α) Ο χριστιανισμός, δηλαδή η Ορθοδοξία, επεβλήθη με καταστροφές, κι ήταν ο ίδιος μιά καταστροφή. Άσε που μας φόρεσε καπέλλο όλη την εβραΐλα καί στο δογματικό μέρος (η καταγωγή του Χριστού εξ ιουδαίων, «αβρααμική» θρησκεία, κτλ κτλ), καί στο τελετουργικό («νυμφεύεται ο δούλος του Θεού», κτλ).

(β) Όλως αντιθέτως με τα προηγούμενα, ο χριστιανισμός (έστω, ως αλλαγή κατάστασης) ήταν μία σωτηρία γιά τους Έλληνες, διότι η αρχαία θρησκεία «δεν τράβαγε» πλέον· κυρίως μετά από τον ευτελισμό της από τους -απωλέσαντες τις παραδοσιακές τους εθνικές αξίες καί εκπέσαντες σε κοσμοπολίτες- αυθεντικούς Ρωμαίους (τους …ορίτζιναλ, τους με πιστοποιητικό γνησιότητας, που έγραφε «Ρώμη» στην ούγια! 🙂 ), με την εισαγωγή σ’ αυτήν μείγματος ανατολικών κακοδοξασιών. Συνεπώς, στον θρησκευτικό τομέα έπρεπε να βρεθεί κάτι καινούργιο, που να μας εκφράζει… καί έπρεπε ν’ αλλάξουμε κι εμείς.

Είναι γνωστό στους τακτικούς αναγνώστες του ιστολογίου, ότι ο Παλαιός είναι των απόψεων (α) καί (α)· καί μάλιστα, στα της θρησκείας είναι απόλυτος: η θέση του είναι πως όλες ανεξαιρέτως οι θρησκείες πρέπει να καταργηθούν.

[Παρενθετικώς: η μόνη σημερινή θρησκεία, που μοιάζει κάπως με την αντίληψη αυτή, διότι δεν δέχεται «διαμεσολαβητή» (δηλαδή, ιερέα) μεταξύ ανθρώπου καί Θεού, είναι οι Σίκχ. (Δες προχείρως εδώ κι εδώ.)

Εάν, μάλιστα, διαβάσετε τα -σύντομα- αυτά άρθρα, τότε θα σας μπούνε κάποιες ωραίες ιδέες!… Βορειοδυτική Ινδία, δηλαδή εκεί ακριβώς, όπου ο Μεγαλέξανδρος συνάντησε τους Ελληνογενείς της Ινδίας!… Καί θρησκεία (μονοθεϊστική, παρακαλώ!) που ξεκίνησε τον 16ο αιώνα. Βρέ, μπας καί πήγαν καί προς ανατολικά τίποτε δικοί μας μετά το 1453;…]

Αντιθέτως, είναι γνωστό στους τακτικούς αναγνώστες του δικού του ιστολογίου, πως ο Πύρινος Λόγιος είναι περισσότερο των απόψεων (β) καί (β).

. . . . . . . . . . .

Επί του θέματος, έχω να πω ότι είναι μέγιστος ο πειρασμός να πάρει ένας Έλληνας (φανατική) θέση υπέρ ή κατά, σαν τους οπαδούς αντιπάλων ομάδων. Επίσης, ότι είναι μέγιστο λάθος να κρίνουμε με όρους άσπρου-μαύρου· λες καί δεν υπάρχουν ενδιάμεσα, ή χρώματα.

Βέβαια, όπως καλώς γνωρίζετε, αυτό είναι ένα από τα ελαττώματα της φυλής μας: σπεύδουμε κάθε φορά να υποστηρίξουμε είτε το μαύρο, είτε το άσπρο· καί δή, με φανατισμό! Καί μάλιστα, ακόμη καί σε υποθέσεις, που δεν μας αφορούν. (…Πράγμα, βεβαίως-βεβαίως, που πάντα εκμεταλλεύονται οι ισχυροί ξένοι εχθροί μας στο έπακρον.)

Πχ προσφάτως έγιναν τρείς …χαμοί! (Μή αφορώντες ημάς.) Αν ρίξετε μιά ματιά στο τέως Τουΐττερ, θα διαπιστώσετε πως:

  • Η μισή Ελλάδα ήταν κι είναι με τους Ρώσσους, κι η άλλη μισή με τους Ουκρανούς.
  • Η μισή Ελλάδα ήταν κι είναι με τους Παλαιστίνιους, κι άλλη μισή με τους Ισραηλινούς.
  • Η μισή Ελλάδα ήταν κι είναι με τους Ρηπάμπλικανζ καί με τον Τράμπα, κι η άλλη μισή με τους Ντέμο(ν)κρατζ καί με την Καμάλα.

Καί το όφελος, ποιό, γιά τους …φιλάθλους αυτούς; Κανένα απολύτως!

. . . . . . . . . . .

Αυτή η νηπιακού επιπέδου πολιτική σκέψη, πολλές φορές με κάνει να θέλω να ουρλιάξω. Ωστόσο, πάντα πρεσβεύουν νηφαλιώτερες σκέψεις, κοιτάζω τη δουλειά μου, κι αφήνω τους …φιλάθλους στην ησυχία τους.

Βλέπεις, αναγνώστη μου, οι σημερινοί απόγονοι της λαμπρής φυλής μας έχουμε ένα ακόμη τρομερό ελάττωμα: τη νοητική αδράνεια. Που οδηγεί σε δύο συνεπαγόμενα ελαττώματα:

Πρώτα-πρώτα, σιχαινόμαστε το διάβασμα! Ποιός διαβάζει σήμερα, καί τί διαβάζει; Καί πόσα διαβάζει; Τί αριθμό «τιράζ» κάνουν οι εκδόσεις στην Ελλάδα; Άντε, να ρωτήσω γιά τον παλιό καλό καιρό, που περίσσευαν καί κάποια λεφτά στον Έλληνα – καί πρό Διαδικτύου. Οι απαντήσεις είναι τραγικές.

Κι όχι μόνο σήμερα, αλλά καί πρίν μισόν αιώνα, που άρχισε αυτή η μόδα της απέχθειας προς το διάβασμα, θεωρούμενου πλέον ως ενασχόληση μονάχα ιδορρύθμων ατόμων. (Ενώι οι «ξύπνιοι», σιγά μη χάσουν τον χρόνο τους διαβάζοντας!) Τα άτομα, που κάποτε ως μαθητές έκαιγαν τα σχολικά τους βιβλία κάθε 24 Ιουνίου καί χοροπηδούσαν πάνω απ’ τις φωτιές σαν καλλικάντζαροι, όταν απείλησε ο μπαμπάς με διακοπή χαρτζηλικιού, …σοβάρεψαν (ναί, πώς;!), κι άρχισαν να διαβάζουν μανιωδώς γιά τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο! Αλλοιώς, δεν θα ξανάπιαναν βιβλίο στα χέρια τους. (Περιττό να σου πω τί γνώμη έχω γι’ αυτά τα δίποδα, που ακόμη διατηρώ τα παιδικά μου βιβλία σε καλή κατάσταση!)

Αλλά, φυσικά, από βιβλία διάβαζαν μόνο τα απαραίτητα. Τίποτε παραπέρα. Όμως, γνώμη είχαν κι έχουν επί παντός επιστητού! (Περιττό, πάλι, να πώ πού αισθάνομαι φαγούρα, όταν ακούω τέτοιες γνώμες.)

Το επόμενο συνεπαγόμενο ελάττωμα είναι η αδυναμία συγκροτήσεως λογικών σκέψεων. Πώς να το κάνουμε;! όταν κάνεις καθιστική ζωή καί τρώς σαβουροτροφή απ’ τα ντελίβερυ, θα γίνεις σαν περίπτερο απ’ το πάχος. Το ίδιο είναι καί με το έρμο το μυαλό: όταν δεν το ασκείς, μην περιμένεις καί πολλά από δαύτο.

Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, μπορώ να πω (καί με επιχειρήματα βασισμένα σε τεκμήρια) ότι πχ στο θέμα της θρησκείας κάνουν τρομερό λάθος τόσο οι «κομποσχοινάκηδες», όσο καί οι «αρχαιόθρησκοι». Δεν θα αναλύσω, όμως, τα πώς καί τα γιατί, διότι πρώτον θεωρώ την θρησκεία υποκειμενική υπόθεση, καί δεύτερον θα ξεμακρύνουμε πολύ. Καλά θα κάνουν, πάντως, κάποιοι ημιμαθείς φανατικοί αμφοτέρων των πλευρών να μάθουν -έτσι, γι’ αρχή- τί ήταν η θρησκεία του Sol Invictus.

. . . . . . . . . . .

Στα του Βυζαντίου, τώρα, ή -ορθώτερον- της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: η δική μου θέση είναι ουδέτερη. Δεν με πιάνει ο ενθουσιασμός γι’ αυτήν, αλλά ούτε καί η πικρία.

Γιατί;

  • Διότι μόνον οι πεθαμένοι δεν κάνουν σφάλματα.
  • Καί διότι οι Βυζαντινοί ήσαν άνθρωποι, με όλα τα προτερήματα, αλλά καί όλες τις αδυναμίες των ανθρώπων – κι όλα τα ανθρώπινα ελαττώματα.
  • Εκ τρίτου, καί διότι όλ’ αυτά είναι από μακρού χρόνου παρελθόν. Σήμερα έχουμε άλλα προβλήματα καί τραβάμε άλλα ζόρια· δεν μας ενδιαφέρει αν θα γίνει αυτοκράτωρ ο Μαυρίκιος ξέρω ‘γώ, αλλά πώς θα πληρώσουμε το ρεύμα.

Κι έτσι, έχουμε ένα πλούσιο ιστορικό «τοπίο»:

Στα της θρησκείας: πχ από την κορυφή του Μεγάλου Βασιλείου, φτάνουμε στον πάτο της δολοφονίας αυτοκράτορα μέσα στην εκκλησία, καί μάλιστα την ημέρα των Χριστουγέννων!!!

[Ο συγκεκριμένος είχε τη μούρλα να ντύνεται καλόγερος καί ν’ ανεβαίνει στο ψαλτήρι να ψέλνει. Εκεί τον βρήκαν οι συνομώτες καί τον ξαπόστειλαν.

Ψάξε, αναγνώστη μου, στις εγκυκλοπαίδειες, να βρείς εκεί που λέει «αυτοκράτωρ Λέων», καί θα το διαπιστώσεις. Δεν σου λέω με ποιόν αύξοντα αριθμό …Λέοντος θα τον βρείς! Πάρ’ τους όλους τους Λέοντες με τη σειρά, καί θα τον πετύχεις! Θα σε ωφελήσει η ενδιάμεση απόκτηση γνώσεων. Πάντα ωφελεί.

Ο λεγάμενος, πάντως, είναι το στάνταρ αντεπιχείρημά μου, όταν ακούω σε συζητήσεις ανοησίες κομποσχοινάκηδων περί «ευσέβειας» στο Βυζάντιο… γιά να μην πω γιά το ανεπανάληπτο προσκύνημα του Βασιλείου Β’ στον Παρθενώνα. Αλλά, είπαμε: δεν θέλω να επεκταθώ στα της θρησκείας. Αν το ξεκινήσω το θέμα, χτυπάω διδακτορικό! 🙂 (…Το οποίο δεν θα μου το δώσουν επειδή θα βρούν σωστά όσα λέω, αλλά επειδή θα τους παρουσιάσω των προφεσσόρων έναν τόμο καμιά χιλιάδα σελίδες, καί θα ζαλιστούν. Απλά, θα με κάνουν διδάκτορα, γιά ν’ απαλλαγούν από την παρουσία μου! 🙂 )

Το διδακτορικό θα το πάρω μέν, αλλά θα βαρεθήτε εσείς! 🙂 Όπερ, άτοπον!

Έχω, βέβαια, κι άλλο αντεπιχείρημα: τον κανόνα καποιανής Οικουμενικής Συνόδου, που απαγορεύει να «συλλούονται εις τα βαλανεία» (στα δημόσια λουτρά, παναπεί) άντρες καί γυναίκες! Φυσικά, εννοείται πως δεν «συνελούοντο» μονάχα! 🙂

Κι όσο γιά τα μούτρα, που κρατάνε οι «αρχαιόθρησκοι», επειδή από την αρχαία θρησκεία πήγαμε στον χριστιανισμό (διά μέσου Sol Invictus), τους πληροφορώ ότι από την εποχή του Ιάσονα αλλάξαμε -έστω, εισαγάγαμε παραλλήλως με την «επίσημη»- πεντέξη θρησκείες… μερικές, μάλιστα, με αιματηρό τρόπο. Δεν είναι καθόλου σωστό να βλέπουμε το παρελθόν με ρομαντική ματιά εξιδανικεύσεως.]

Στα δέ της πολιτείας, από την κορυφή της -άγνωστης στην λοιπή τότε Ευρώπη- κοινωνικής πρόνοιας (κατά καιρούς, με αυτοκράτορες που νοιαζόντουσαν γιά τον λαό τους), στον πάτο της προδοσίας. (Αν δοκιμάσετε να διαβάσετε πχ το τί προηγήθηκε καί φτάσαμε στο 1204, πάρτε δραμαμίνες. Η όλη τραγική αυτή ιστορία είναι σκέτο ξερατό.)

. . . . . . . . . . .

Κι όσο γιά τον λαό… κι όσο γιά την σταδιακή «ελληνοποίηση» της Αυτοκρατορίας προς το 100% στα τελειώματά της… Μία είναι η έκφραση, που περιγράφει απολύτως το τί συνέβαινε:

Υπόγεια ρεύματα!

Θα το θέσω, αναγνώστη μου, όπως το έθεσε κάποτε ο μακαρίτης ο Γιώργος Μπαλάνος: όταν έχουμε ένα ποτάμι στη ζούγκλα, δεν πάνε μόνο τα λιοντάρια να πιούν νερό, ούτε μονάχα οι κροκόδειλοι συχνάζουν εκεί. Άρα, καί γιά την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είναι τρομερό λάθος το τσουβάλιασμα των πάντων σε μία κατηγορία (πχ «ανθέλληνες», ή «Έλληνες του Μεσαίωνα»), ισχύει, δέ, απολύτως ό,τι ίσχυσε καί ισχύει (καί προφανώς θα ισχύσει) γιά κάθε ανθρώπινη κοινωνία:

  • κάτω, χαμηλά, ο λαός να προσπαθεί να επιβιώσει, ακόμη καί ανεχόμενος παράλληλη συμβίωση με αλλοδαπούς, ή/καί εισβολείς (βλέπε σημερινή Αθήνα με λάθρο – καί τότε, Έλληνες με Γότθους πχ),
  • στα ψηλά πατώματα της κοινωνίας, δέ, να γίνεται σκοτωμός ποιός θα γίνει άρχοντας· όπου η εθνική προέλευση των αρχόντων πολλές φορές περνάει σε δεύτερο επίπεδο σημασίας. (Βλέπε πχ βασιλείς της Ελλάδας στο διάστημα 1831-1974.)

Μένοντας στο τελευταίο, σάμπως ο Μεγαλέξανδρος, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ή καί πλέον της μισής ντουζίνας Βυζαντινών αυτοκρατόρων δεν παντρεύτηκαν αλλοδαπές; Ή, μήπως, στην ορίτζιναλ Ρώμη ήσαν όλοι οι αυτοκράτορες Ρωμαίοι αναντάμ-παπαντάμ απ’ τον καιρό των γυιών της Λύκαινας; (Τα ίδια, βεβαίως-βεβαίως, ίσχυσαν καί στη Νέα Ρώμη.)

. . . . . . . . . . .

Άρα, τί έγινε επί ενάμιση αιώνα μετά το 1300, όταν τα εδάφη της τέως αυτοκρατορίας τα ξεκοκκάλιζαν τα μέν οι Φράγκοι, τα δέ οι προελαύνοντες Τούρκοι; γιά ποιόν «εξελληνισμό» τραγουδάω;

Προσωπική μου άποψη (όχι αβάσιμη, όμως), είναι πως κάποιοι φρόντισαν καί γύρισαν το τιμόνι προς τον καθαρό εθνικό μας εαυτό. Ειδικά αφ’ ότου άρχισαν να ξεσκαρτάρουν τα υπολείμματα της αυτοκρατορίας από τους ισλαμόφρονες… παναπεί, τους καταγομένους από πάλαι ποτέ Κρονίους Πελασγούς. Άτομα, δηλαδή, που με την πρώτη ευκαιρία πέταξαν προθύμως στα σκουπίδια Ορθοδοξίες κι Αγιασοφιές, κι έσπευσαν να εξισλαμιστούν – ενώι δεν υπήρχε απολύτως κανένας (φανερός) λόγος προς τούτο.

Γιά σκεφθήτε!… Τί ανάγκη είχε ένας Βυζαντινός άρχοντας ν’ αλλάξει θρησκεία, γινόμενος πιστός μιάς πρωτόγονης θρησκείας νομάδων (τους αυθεντικούς φορείς της οποίας, τους Άραβες, τους είχε καταπολεμήσει επιτυχώς η αυτοκρατορία επί αιώνες) – καί δή, χωρίς να τον απειλήσει κανείς; Τα αίτια, λοιπόν, ήταν πολύ βαθύτερα, καί σας τα έχω ήδη αναλύσει διά μακρών.

Κάποιοι δικοί μας, λοιπόν, είτε ήξεραν, είτε πήραν χαμπάρι πως εδώ (με τους οικειοθελείς εξισλαμισμούς, δηλαδή – κι άσε λίγο αργότερα με την αλλαγή δόγματος αρκετών προς τον καθολικισμό) χτυπάει συναγερμός κινδύνου, κι έσπευσαν ν’ αλλάξουν την επικίνδυνη πορεία. Όχι, βέβαια, σε επίπεδο ηγεσίας (διότι πολύ πιθανόν να τους έπαιρναν το κεφάλι – μπερδεγουέη, το ξέρετε ότι Βυζαντινός αυτοκράτορας της ύστερης περιόδου σφαγίασε μοναχούς στο Άγιο Όρος, επειδή δεν δεχόντουσαν τον καθολικισμό; Ακόμη μία απόδειξη εναντίον της δήθεν «Βυζαντινής ευσέβειας», που παπαγαλίζουν οι αστοιχείωτοι κομποσχοινάκηδες!…), αλλά σε επίπεδο λαϊκής κουλτούρας καί πολιτισμικής έκφρασης.

Περισσότερο έκδηλος στην πορεία αυτή του εξελληνισμού ήταν ο Πλήθων, αν κι έμεινε σε θεωρητικό επίπεδο, θα έλεγα· χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις (όπως το βλέπω), παρά μόνον, ίσως, μιά αναφανδόν επιστροφή σε μιά εξιδανικευμένη αρχαιότητα.

Ωστόσο, εγώ μιλάω γιά αφανείς ομαδικώς δρώντες.

Καί ποιοί μπορεί να ήταν αυτοί;

Ειλικρινά, αγνοώ.

. . . . . . . . . . .

Ένα από τα σοβαρώτατα σχετικά με την Ελλάδα ερωτήματα, που με απασχολεί, είναι το αν είχαμε ποτέ φυλετικό συμβούλιο· κι αν ναί, τί απέγινε αυτό. Διότι είναι φανερό ότι επί τόσους αιώνες (148 πΧ – 1453 μΧ), η Ελλάδα, συγκρινόμενη με το πάλαι ποτέ λαμπρό παρελθόν της του 5ου αιώνα πΧ, δεν χάθηκε μέν, αλλά καί δεν παρήγαγε πρωτογενές, εθνικώς καθαρό πολιτισμικό προϊόν, σε στύλ αρχαίας Ελλάδας. (Η Ορθοδοξία ανέκαθεν ήταν πολυεθνική.) Πορευόταν κάπως σαν μεθυσμένη καί παρατημένη στη γωνιά της, δηλαδή.

Έχω, λοιπόν, καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το φυλετικό μας συμβούλιο υπήρχε μέν κάποτε, ενδεχομένως καί πρό βυθίσεως Ατλαντίδος, αλλά στη διαδρομή (καί γιά λόγους, που αγνοώ) ατόνησε – καί δεν το άκουγε κανένας. (Αλλοιώς, δεν θα ξεκινούσε ποτέ ο καταραμένος Πελοποννησιακός Πόλεμος – τηί υποκινήσει, μάλιστα, των Δελφών.) Επίσης, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα τελευταία ίχνη του φυλετικού μας συμβουλίου σε απαρτία καί λειτουργία, μπορούν, ίσως να εντοπιστούν λίγο πρό του τραγικού 1453. Αλλά, δυστυχώς, η σχετική βιβλιογραφία είναι ανύπαρκτη.

[Τί να το κάνω, αν υπάρχουν γραπτές πηγές / βιβλία αναφοράς σε τίποτε μυστικές βιβλιοθήκες! Αν δεν έχω πρόσβαση – κι εγώ, κι ο καθένας-, είναι σά να μην υπάρχουν.]

Δεν μιλάω γιά μετά το 1453, όπου βαθμηδόν σχηματίζονται διάφορες ευδιάκριτες αδελφότητες, κυρίως καλογερικές (πχ των αγιογράφων, των ψαλτάδων, κτλ – με ονόματα, όπως, αν δεν σφάλλω, «Οκταγωνίτες», κτλ). Μιλάω γιά το (έστω, υποτιθέμενο) πανάρχαιο φυλετικό συμβούλιο της Ελλάδας, καί τίποτε λιγώτερο. Αυτό αποτελεί ένα από τα πάγια ερευνητικά μου θέματα.

Τώρα, βέβαια, αν ποτέ βρώ άκρη, κάτι θα σας πω κι εσάς!

. . . . . . . . . . .

Επίμετρον

Όχι πολλά λόγια· απλά, να θυμάστε:

  • Διαφορετικές τάσεις, τόσο στην κορυφή, όσο καί στην βάση της κοινωνικής πυραμίδας της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
  • Καί διαφορετικές τάσεις με την πάροδο του χρόνου. Το Βυζάντιο του πχ Ηράκλειου δεν ήταν το ίδιο με πχ του Αλεξίου Κομνηνού.
  • Όχι τσουβάλιασμα· είναι λάθος! Το Βυζάντιο δεν ήταν μέν 100% Ελληνικό, αλλά δεν ήταν καί «μονοχρωματικό».

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Η συζήτηση επί του θέματος σταματάει εδώ. Όπως έγραψα παραπάνω, έχουμε πολύ σοβαρά καί επείγοντα προβλήματα σημερινά ν’ ασχοληθούμε. Παρά ταύτα, Ιστορία εννοείται πως πρέπει να γνωρίζουμε (καί μάλιστα καλά), διότι είναι ισχυρό βοήθημα γιά να δούμε καί στο μέλλον τί πρόκειται να συμβεί.

Υγ 2: Επαναλαμβάνω, μην σας παρασύρει ο ενθουσιασμός γιά το «Φρή Κωνσταντινόπ’λ!». Καί πάλι η γνώση της Ιστορίας θα σας γλυτώσει από κακοτοπιές!

Πώς;

Κοιτάξτε… Το 1910 όντως οι Δυτικοί (πρωτοστατούντων των Άγγλων) ήθελαν να διαλύσουν την Τουρκία. Καί διότι ήταν κολλητή με την (ανταγωνιστική των Αγγλογάλλων) Γερμανία (βλέπε πχ «σιδηροδρόμους της Βαγδάτης«), καί διότι δυνητικώς έφραζε την ελεύθερη διέλευση των πλοίων των Άγγλων προς την ανατολική Μεσόγειο καί τον Εύξεινο Πόντο. Έτσι, ανέθεσαν (με κάθε μέσον * ) σ’ εμάς τη διάλυση της Τουρκίας, διότι το είχαμε καημό καί ήμασταν 1000% πρόθυμοι προς τούτο. (Κι ήμασταν καί κολλητοί των Άγγλων, τότε…)

[ * Ακόμη καί με «προφητείες» (κατασκευής των «Ελληνιστών» καθηγητάδων της Οξφόρδης) γιά τον «ξανθό εξαδάκτυλο βασιλιά» (του Μπάκινγκχαμ), να μπεί αυτός αρχηγός μας να πάρουμε τημΜπόλιν…. Ασχολίαστη η αφέλεια των τότε προγόνων μας.]

Όταν, όμως, άλλαξαν (συντόμως) οι καιροί καί οι άνεμοι, οι Δυτικοί κατάλαβαν ότι τους συνέφερε ν’ αφήσουν απείραχτη την Τουρκία, ως ανάχωμα τόσο προς την νεοσύστατη ΕΣΣΔ, όσο καί προς τους Άραβες. Τους οποίους Άραβες είχαν μέν ξεσηκώσει νωρίτερα οι Δυτικοί (διά του Λώρενς της Αραβίας), αλλά φοβόντουσαν μην αυτονομηθούν αυτοί υπέρ το δέον· άρα, έσπευσαν να τους φορέσουν «χαλινάρι». (Διαίρει -σε εμιράτα- καί βασίλευε, χρηματισμοί σεΐχηδων, ώστε να πουλάνε μπίρ παρά το πετρέλαιο στους Δυτικούς, κτλ κτλ. Κι από πάνω, η υπερεξοπλισμένη καί χαϊδεμένη τους Τουρκία, ως ντερβέναγας καί νταβατζής των Αράβων.) Καλή ώρα, σαν εμάς το 1828.

Κι έτσι, οι Δυτικοί «σύμμαχοι», με του που άλλαξαν τα συμφέροντά τους, μας άδειασαν κανονικά το 1922. Ο «ξανθός εξαδάκτυλος ρήγας» προφανώς αποτραβήχτηκε πάλι στη μυστική του κρύπτη, σά βρυκόλακας πρό της ανατολής του Ηλίου…

…Με σκοπό να ξαναβγεί, όταν πάλι σκοτεινιάσει στην Ελλάδα.

Αλήθεια, δεν σας κάνει εντύπωση η πρόσφατη υπερπροβολή των σημερινών μελών της τέως βασιλικής οικογένειας; Δεν είναι λιγάκι σά να μας λέει η προπαγάνδα: «- Ιδού ο αρχηγός σας γιά την εκστρατεία στημΜπόλιν! Ετοιμαστήτε!»;

Υγ 3: Επίσης… Δεν σας κάνει εντύπωση ότι άπαντες (δικοί μας καί ξένοι) μιλάνε γιά το να ξαναπάρουμε τημΜπόλιν (καί την Αγιασοφιάν), αλλά γιά τα υπόλοιπα εδάφη της τέως αυτοκρατορίας τηρούν σιγή νεκροταφείου;

Έ; Δεν σας κάνει εντύπωση;

Σας κάνει-δεν σας κάνει, πάντως, να ξέρετε το εξής – ως συνέχεια των ανωτέρω αναγραφέντων στο Υγ 1: όλη αυτή η ιστορία με το «Φρή Κωνσταντινόπ’λ!» καί μόνον με «φρή!» τημΜπόλιν, αλλά όχι «φρή!» τα υπόλοιπα εδάφη του Βυζαντίου, έχει μία ισχυρώτατη αιτιολόγηση:

Ότι την παγίδα αυτή την έστησαν ομού ηπαπαραίοι καί ιουδαίοι.

Γιατί;

Καί γιατί δεν μιλάνε καί γιά «φρή!» τα υπόλοιπα εδάφη;

Διότι:

  • Δεν θέλουν να μας ανοίξει η όρεξη, καί κάποια μέρα να ξανακατέβουμε μέχρι πχ Αντιόχεια, διότι θα έρθουμε σε ευθεία σύγκρουση με τα σχέδια γιά το «Μεγάλο Γισραϊέλ». (Καί τα σύνορά του.)
  • Καί δεν θέλουν να μας ανοίξει η όρεξη να φτάσουμε μέχρι πχ Κιλικία προς Ανατολάς, διότι αυτά τα εδάφη οι προαναφερθέντες λεβέντες τα χρησιμοποιούν ως «καρώτο» γιά τους Κούρδους, ώστε να παίζονται τα γεωπολιτικά παιχνίδια ηπαπαραίων καί Γισραϊέλ.
  • Καί διότι δεν θέλουν να μας ανοίξει η όρεξη, ώστε να θέσουμε θέμα έστω των πλησίον σκλαβωμένων εδαφών μας, όπως η Βόρειος Ήπειρος, τα Σκόπια, μέρος της Βουλγαρίας, καί η Κύπρος.

Εάν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σ’ αυτή την κλίμακα, τότε θα ξυπνήσουν μέσα μας τάσεις γιγαντισμού… καί κάποια μέρα θα είμαστε εμείς ο φραγμός των Δυτικών (αλλά καί των Ρώσσων) από / προς ανατολική Μεσόγειο / Εύξεινο Πόντο, κι όχι οι Τουρκαλάδες.

Νά, λοιπόν, γιατί η δυτική προβοκάτσια περιορίζεται στην «Κωνσταντινόπ’λ»!

Χάρισμά τους, λέω, η «Κωνσταντινόπ’λ»! Κι άμα τη θέλουν τόσο πολύ, να πάνε να σκοτωθούν αυτοί γιά να την αποκτήσουν. Σιγά μη γίνουμε εμείς οι πολεμικοί τους «αντιπρόσωποι», ώστε να «πιεστεί» η Τουρκία – καί μετά, όταν τελείωσει η ανάγκη «πίεσης», μην τον είδατε τον Δυτικό!

Υγ 4: Επαναλαμβάνω: η επανάκτηση όχι μόνον της Πόλης, αλλά όλων των εδαφών μας του ιστορικού μας πυρήνα, θα γίνει όταν πρέπει – καί με τους δικούς μας όρους. Όχι πρόωρα, επειδή το θέλει ο κάθε αλλοεθνής.

Η Δύση να κοιτάξει την τύφλα της, καί ν’ αφήσει ήσυχα τα εθνικά μας όνειρα.