Όσοι εξακολουθούν ακόμα να σκέπτονται ελεύθερα και δεν τους έπεισε η αιτιολογία αφαίρεσης πολιτικών δικαιωμάτων της Λεπέν μαζί με την καταδίκη της για “υπεξαίρεση”, πιθανώς βλέπουν όχι μόνο την “ψηφίδα” που ονομάζεται Γαλλία, αλλά ολόκληρο το μωσαϊκό που ονομάζεται Ευρώπη.
του Σταμέλου Παπαβασιλείου
Και δεν είναι τόσο το γελοίο του πράγματος για τον ισχυρισμό της υπεξαίρεσης, (πήρε ευρωπαϊκά κονδύλια για το ευρωπαϊκό κόμμα της και τα διέθεσε στο γαλλικό τμήμα του κόμματος, κάτι που το κάνουν όλοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο), όσο ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο μοτίβο που δείχνει την συστηματική και διαδοχική πολιτική δολοφονία όλων των πολιτικών και κομμάτων που εκφράζουν έναν πιο συντηρητικό, εθνικό χώρο που έρχεται σε αντίθεση με την προοδευτική λαίλαπα που κυβερνά επί 20 και παραπάνω έτη την Γηραιά Ήπειρο.
Μπορώ εν τάχει να αναφέρω συνοπτικά δεκάδες περιπτώσεις που μπορεί κατά περίπτωση να δείχνουν “μοναδικές” αλλά αν τις δει κανείς ως γενική εικόνα, τότε το τοπίο ξεθολώνει…
Ματέο Σαλβίνι (Ιταλία): Ως Υπουργός Εσωτερικών (2019), απαγόρευσε στο πλοίο της ΜΚΟ Open Arms να ελλιμενιστεί με 147 μετανάστες και έτσι κατηγορήθηκε και διώχθηκε για απαγωγή και παράβαση καθήκοντος.
Η δίκη ξεκίνησε το 2021 και αθωώθηκε το Δεκέμβριο 2024 όμως έχασε την διακυβέρνηση.
Ο ίδιος και η Λέγκα θεώρησαν τη δίωξη πολιτική επίθεση από αριστερούς για τη σκληρή του στάση στη μετανάστευση.
Vox (Ισπανία): Το ακροδεξιό κόμμα ερευνάται από το 2025 για παράνομη χρηματοδότηση (έβαζαν κουτιά εράνου στον δρόμο για το κόμμα και συνήψαν δάνειο 7 εκατ. ευρώ από την Ουγγαρία) και ρητορική μίσους, με κατηγορίες κατά στελεχών όπως ο Χοσέ Ραμίρεθ.
Το Vox καταγγέλλει το PSOE για πολιτική στόχευση, ενώ η έρευνα συνεχίζεται χωρίς οριστική απόφαση.
Προσέξτε την “ρητορική μίσους” και τις οικονομικές διώξεις πως λειτουργούν ως μοτίβο…
AfD (Γερμανία): Το Alternative für Deutschland παρακολουθείται από την BfV ως “ύποπτο για εξτρεμισμό”.
Το 2025, στελέχη κατηγορήθηκαν για υποκίνηση μίσους λόγω “αντιμεταναστευτικών δηλώσεων”.
Το κόμμα αν και είναι δεύτερο σε δημοσκοπήσεις, λέει ότι η κυβέρνηση το διώκει πολιτικά για να φρενάρει την άνοδό του και η (διαρκής) έρευνα εις βάρος του είναι σε εξέλιξη.
Fidesz (Ουγγαρία): Υπό τον Βίκτορ Όρμπαν, το Fidesz αντιμετωπίζει πιέσεις από την ΕΕ για παραβιάσεις Κράτους Δικαίου και ρητορική μίσους (βλ. τα σχόλια του Ορμπαν για τον Σόρος), με απειλές για περικοπή κονδυλίων (στόχος η οικονομική αποδυνάμωση).
Ο Όρμπαν κατηγορεί τις Βρυξέλλες για “πολιτική εκδίκηση” λόγω της εθνικιστικής του πολιτικής και της αντίθεσής του στις νεομαρξιστικές κοινωνικές πρακτικές της ΕΕ.
Καλίν Γκεοργκέσκου (Ρουμανία): Ο υποψήφιος πρόεδρος με το AUR, συνελήφθη το Φεβρουάριο 2025 για ψευδείς δηλώσεις χρηματοδότησης της καμπάνιας του το 2024.
Το κόμμα καταγγέλλει πολιτική δίωξη από το φιλοευρωπαϊκό συστημικό κατεστημένο, ενώ η υπόθεση συνδέεται με ακύρωση εκλογών λόγω φερόμενης ρωσικής παρέμβασης, και παραμένει ανοιχτή.
Σπαρτιάτες (Ελλάδα): Το κόμμα που ενώ έλαβε κανονική άδεια από τα Δικαστήρια για συμμετοχή στις εκλογές, διώκεται, με 11 βουλευτές κατηγορούμενους για “εξαπάτηση εκλογέων”, θεωρούμενοι “βιτρίνα” του Ηλία Κασιδιάρη.
Η στοχοποίηση φαίνεται πως είναι πολιτική καθώς αυτό έχει αναφερθεί ξεκάθαρα με δηλώσεις και φωτογραφικούς νόμους της τελευταίας στιγμής που δεν αφορούν τα όποια ποινικά αδικήματα (που ακόμα δεν έχουν εκδικαστεί τελεσιδίκως), αλλά την ιδεολογική δίωξη τελικά τον αποκλεισμό από την εκλογική διαδικασία και την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
PiS (Πολωνία): Το “Νόμος και Δικαιοσύνη” ερευνάται για κατάχρηση εξουσίας (2015-2023) από τη νέα φιλελεύθερη κυβέρνηση.
Το PiS, πρώην κυβερνών κόμμα, λέει ότι οι διώξεις είναι πολιτική εκδίκηση για τη συντηρητική του πολιτική, με τις υποθέσεις ακόμα υπό δικαστική διερεύνηση.
Ρόμπερτ Φίτσο (Σλοβακία): Πρώην πρωθυπουργός που κατηγορήθηκε το 2024 για κατάχρηση εξουσίας μετά την ήττα του το 2023.
Το SMER υποστηρίζει ότι η φιλελεύθερη κυβέρνηση τον διώκει πολιτικά για την εθνικιστική του στάση, με τη δίκη να μην έχει ακόμα ολοκληρωθεί.
Γκέερτ Βίλντερς (Ολλανδία): Ο ηγέτης του PVV καταδικάστηκε το 2016 για “διακρίσεις”, ενώ το 2025 ερευνάται ξανά για “ρητορική μίσους” κατά μεταναστών.
Το κόμμα λέει ότι η κυβέρνηση τον στοχοποιεί πολιτικά για να φιμώσει την αντιπολίτευση, με την υπόθεση να παραμένει ανοιχτή.
Vlaams Belang (Βέλγιο): Το φλαμανδικό εθνικιστικό κόμμα κατηγορήθηκε το 2024 για ρατσιστική προπαγάνδα ενόψει εκλογών.
Υποστηρίζει ότι η κεντροαριστερά το διώκει πολιτικά για να μειώσει την επιρροή του στη Φλάνδρα, με την έρευνα να συνεχίζεται χωρίς τελική απόφαση.
Τόμι Ρόμπινσον (ΗΒ): Φυλακίστηκε το 2024 (18 μήνες) για περιφρόνηση δικαστηρίου, παραβιάζοντας εντολή να διακόψει τους ισχυρισμούς του κατά Σύρου μετανάστη υπόπτου για υποθεσεις σεξουαλικης κακοποίησης κοριτσιών.
Υφίσταται πολιτική δίωξη για την αντιμεταναστευτική του δράση, ενώ υποστηρικτές του (π.χ. Μασκ) ζητούν απελευθέρωση αν και παραμένει σε απομόνωση στη φυλακή.
Sweden Democrats (Σουηδία): Δημοτικός σύμβουλος διώχθηκε το 2025 για ρατσιστικά σχόλια, με το SD (τρίτο σε δημοτικότητα) να λέει ότι η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση το στοχοποιεί πολιτικά.
Η δίκη συνεχίζεται, εν μέσω ανόδου του κόμματος στις δημοσκοπήσεις.
Progress Party (Νορβηγία): Πρώην μέλος, Κρίστιαν Έγκεμπεργκ, ερευνήθηκε το 2024 για αντι-ισλαμικά σχόλια, αθωώθηκε το 2025.
Το FrP κατήγγειλε πολιτική δίωξη από την κεντροαριστερά για τη σκληρή του στάση στη μετανάστευση, αν και η υπόθεση έκλεισε.
Danish People’s Party (Δανία): Ερευνήθηκε το 2023 για παράνομες δωρεές στην καμπάνια του, υπόθεση έκλεισε το 2025 χωρίς κατηγορίες.
Το DF λέει ότι η κεντροαριστερή κυβέρνηση το διώκει πολιτικά για να πλήξει την αντιμεταναστευτική του ατζέντα.
Finns Party (Φινλανδία): Η Ρίικα Πούρρα κατηγορήθηκε το 2025 για παλιά ρατσιστικά σχόλια (2008) παρ’ όλο που ζήτησε συγνώμη.
Το κόμμα της το PS που αποτελεί σημαντικό πολιτικό φορέα στη συντηρητική πολιτική της χώρας, λέει ότι η κεντροαριστερά την διώκει πολιτικά για να αποδυναμώσει το κόμμα ενόψει εκλογών ενώ η υπόθεση δεν έχει εκδικαστεί.
Αντιλαμβάνεται κανείς πως παρά την θολή εικόνα που προσπαθεί το ευρωπαϊκό κατεστημένο να παρουσιάσει ως κρυστάλλινη και δημοκρατική, πλέον είναι εξοφθάλμως στρεβλή και αποκλίνουσα από τις δημοκρατικές αρχές που η Ευρώπη διατείνεται πως υπερασπίζεται.
Όταν ένας αντίπαλος του συστήματος ξεφεύγει από τον έλεγχο, τότε υπάρχουν δύο πρακτικές που εφαρμόζονται συστηματικά:
Η δίωξη με ιδεολογικά αίτια (δικολαβικό κυνήγι ρητορικής) και η δίωξη σε οικονομικό επίπεδο (είτε διακοπή χρηματοδότησης, είτε εξονυχιστικό έλεγχο και τερατοποίηση ευρημάτων).
Στην περίπτωση της Λεπέν εφαρμόστηκαν και τα δύο, συν “μπόνους” την προ καιρού απόπειρα να την βγάλουν και τρελή για όσους θυμούνται.
Βαδίζουμε σε σκοτεινούς καιρους
https://newsfire.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου