20 Σεπτεμβρίου, 2022
Άρθρο του Thomas Harrington, που δημοσιεύτηκε στις 25/7/2022 από το Brownstone Institute. Χρόνος ανάγνωσης 6'. Απόδοση στα ελληνικά, Νίκος Μαρής.
Η τρέχουσα εμμονή με τις υποτιθέμενες «ανθρώπινες» ιδιότητες του σκύλου, έχει να κάνει πολύ με την παραίτηση από τις δυσκολίες της εύρεσης οικειότητας που να διαρκεί και ανθρώπινης σοφίας —και του βασικού κλειδιού και για τα δύο, του διαλόγου— με τους ανθρώπους γύρω μας. Κι αυτή η εκτεταμένη παραίτηση είχε τεράστια σχέση με την ενεργοποίηση των επιθέσεων στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία που διαπράχθηκαν στο όνομα του περιορισμού του κορωνοϊού
Τα ζώα που ήταν κάποτε μια ευχάριστη και ανακουφιστική προσθήκη στη δυναμική της οικογένειας, φαίνεται ότι έχουν πλέον τοποθετηθεί στο κέντρο της συναισθηματικής ζωής πολλών ανθρώπων.
Πριν από λίγες εβδομάδες, για να αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα, οι Boston Red Sox τήρησαν ένα λεπτό σιωπής πριν από έναν αγώνα για να τιμήσουν τον θάνατο του σκύλου του επί μακρόν φύλακα της ομάδας.
Και, στις λίγες περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια που έδωσα στους μαθητές μου ελεύθερο θέμα για προσωπικά κείμενα στο μάθημα της έκθεσης, έλαβα έναν απροσδόκητα μεγάλο αριθμό από παιάνες για τους σκύλους που είχαν στο σπίτι, προσωπικές αναμνήσεις που μισή γενιά νωρίτερα θα είχαν ως αντικείμενο τους κάποιον αγαπημένο γονέα, παππού ή γιαγιά, ή ιδιαίτερα σημαντικό μέντορα.
Λατρεύω τα σκυλιά και, επομένως, θα ήθελα πολύ να δω αυτό το νέο κύμα αγάπης για τα κατοικίδια μέσα από ένα καθαρά θετικό πρίσμα, ως αποτέλεσμα μιας συνειδητής και αξιέπαινης προσπάθειας εκ μέρους των κορυφαίων θεσμών μας να ανακόψουν το μακροχρόνιο πρόβλημα της κακομεταχείρισης των ζώων. Ή να το δούμε ως ένα απλό αποτέλεσμα μιας γενιάς, που μεγάλωσε με τα κατορθώματα κυνικών ηρώων ταινιών όπως ο Balto, ο Skip και ο Marley.
Κοιτάζοντας την ευρύτερη έκταση των αναδυόμενων πολιτισμικών συμπεριφορών, ωστόσο, το βρίσκω πολύ δύσκολο να το κάνω, καθώς η ανάδυση του εξαιρετικά εξανθρωπισμένου σκύλου φαίνεται να συμπίπτει πολύ στενά με την ανάδυση μιας τελετουργικής, ανθρώπινης σκληρότητας στα media μας και στον ευρύτερο εθνικό μας πολιτισμό.
Μόλις τελείωναν τα, στην προεφηβική ηλικία τότε, παιδιά μου με τις ιστορίες της Disney για την ατελείωτη σκυλίσια εφευρετικότητα, άρχιζαν να παρακολουθούν - παρά τις επίμονες, αν και τεχνηέντως εκφρασμένες αντιρρήσεις μου - τα φεστιβάλ ενορχηστρωμένης ταπείνωσης σε προγράμματα όπως το Chopped, το America's Next Top Model και φυσικά, American Idol, καθένα από τα οποία εκμεταλλευόταν την επιδίωξη της αριστείας™ σαν πρόσχημα για τις μοχθηρές και δημόσιες επιθέσεις κατά της αξιοπρέπειας των, πνευματικά φτωχών, διαγωνιζομένων.
Καθώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εμφανίστηκαν ως η κυρίαρχη οδός για την ανθρώπινη επικοινωνία στις αρχές της δεκαετίας του 2010, οι νέοι που μεγάλωσαν με αυτά τα ριάλιτι πήραν μαζί τους στη νέα, ασώματη δημόσια «πλατεία» το μάθημα ότι η ζωή είναι πάντα μια αδυσώπητη επιλογή μεταξύ ολοκληρωτικής νίκης και μιας άθλιας ταπείνωσης. Το φιλμ Hunger Games (Αγώνες Πείνας) που κυκλοφόρησε το 2012, ανύψωσε αυτή την άποψη περί ανθρώπινων σχέσεων στο καθεστώς μιας αδιαμφισβήτητης κοινωνικής αλήθειας.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι συναντήσεις με φοιτητές και συμβούλους κατά τις ώρες του γραφείου μου, οι οποίες κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες της πανεπιστημιακής μου διδασκαλίας περιστρέφονταν σε μεγάλο βαθμό γύρω από θέματα σπουδών, στράφηκαν όλο και περισσότερο προς τις ιστορίες ταπεινώσεων που υπέστησαν αυτοί και άλλοι φοιτητές ενώ «κάνανε πάρτι» από Πέμπτη έως Σάββατο βράδυ.
Ήταν φρικτό να ακούς τι ήταν πρόθυμοι να κάνουν οι προνομιούχοι 20χρονοι στους «φίλους» τους στην προσπάθειά τους να παχύνουν τους λογαριασμούς τους στα σόσιαλ μίντια για το κοινωνικό κύρος. Αλλά ακόμα χειρότερο ήταν ότι τα περισσότερα από τα θύματα αυτής της σκληρότητας πίστευαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να σταματήσουν αυτές τις επιθέσεις στο άτομό τους, παρά να κλαυτούν στον Κοσμήτορα των Φοιτητών, μια «λύση» που δικαίως ήξεραν ότι θα περιέπλεκε περισσότερο και θα δηλητηρίαζε την ζωή τους.
Όταν ρωτούσα με έμμεσο τρόπο γιατί, στην περίπτωση των νεαρών γυναικών, ένιωθαν την «ανάγκη» να παραταχθούν και να περιμένουν να επιλεγούν για την είσοδο σε ένα πάρτι με βάση την εμφάνισή τους ή το πόσο «cool» μπορεί να ήταν, ανασήκωναν τους ώμους τους και έλεγαν, ουσιαστικά, έτσι είναι τα πράγματα. «Αν θέλεις να έχεις κοινωνική ζωή, πρέπει να παίζεις με τους κανόνες».
Και όταν ανέφερα πολύ, πολύ πλαγίως σε μερικούς από τους άντρες παραπονούμενους, ότι παλιά υπήρχαν κάποιοι μάλλον συνηθισμένοι λεκτικοί κι ακόμη και «σωματικοί» τρόποι για να απομακρύνουν τους ακραίους ανταγωνιστές από τη ζωή τους, με κοιτούσαν σαν να είχα έρθει από το διάστημα.
Με τον καιρό, ο φόβος να με «εγκαλέσουν»—για μια ανόητη ερώτηση ή για την διατύπωση ιδεολογικών θέσεων που έρχονται σε αντίθεση με τις κυρίαρχες και ως επί το πλείστον πολιτικώς ορθές θέσεις σκέψεις— έγινε μια αρκετά απτή, αν και αόρατη, παρουσία στις τάξεις μου, νεκρώνοντας σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα των συζητήσεων.
Όλα αυτά, είτε το πιστεύετε είτε όχι, με φέρνουν πίσω στο θέμα των σκύλων.
Όπως προείπα, αγαπώ τα σκυλιά. Αλλά ποτέ δεν μπέρδεψα τις αλληλεπιδράσεις που έχω μαζί τους, με αυτές που διατηρώ με τους ανθρώπους, με την θαυμάσια ικανότητά τους (μας) για ειρωνεία, πνευματική διαύγεια, και έκφραση ενός πλήρους φάσματος τρυφερότητας και διαρκούς ανησυχίας και φροντίδας.
Τι θα γινόταν όμως, αν είχα νιώσει και εισπράξει αυτά τα πράγματα σε σταθερή βάση από άλλους ανθρώπους σπάνια, ή και ποτέ; Τι θα γινόταν αν μου έλεγαν ξανά και ξανά, με ανεπαίσθητους και έντονους τρόπους, ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ως επί το πλείστον ένας ανταγωνισμός μηδενικού αθροίσματος με έπαθλο τα όλο και πιο σπάνια υλικά αγαθά και την όλο και πιο σπάνια καλή φήμη;
Σε αυτό το πλαίσιο, η άνευ όρων και πάντα δεκτική αφοσίωση ενός σκύλου μπορεί να μοιάζει εξαιρετικά καλή.
Γιατί να ασχολείσαι με ανθρώπους που ξέρεις ότι θα σε βλάψουν, και με τους οποίους είναι σίγουρο ότι θα έχεις κάθε είδους παρεξηγήσεις, όταν μπορείς να διοχετεύσεις την ενέργειά σου προς την πολύ πιο ανέφελη αφοσίωση ενός σκύλου;
Αυτό που, φυσικά, χάνεται σε αυτή τη μέθοδο αντιμετώπισης είναι η ανάπτυξη των διαπροσωπικών δεξιοτήτων που απαιτούνται για την ανάπτυξη της πλήρους συναισθηματικής ωριμότητας και για τη λειτουργία μας ως αληθινοί πολίτες σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Η νεοφυής βιομηχανία παραπληροφόρησης θέλει να μας πει ότι η αλήθεια είναι ένα προϊόν που μπορεί, και πρέπει, να φτάνει στη ζωή μας πλήρως διαμορφωμένο, σαν ένα ώριμο μήλο σε ένα δέντρο του Οκτωβρίου στο Κονέκτικατ. Το κλειδί, θα ήθελαν να πιστέψουμε, είναι απλώς να φροντίσουμε να βρούμε το δρόμο μας μόνο προς το «καλύτερο» περιβόλι, το οποίο φυσικά είναι αυτό στο οποίο οι «καλύτεροι» άνθρωποι έχουν δώσει τις «καλύτερες» αξιολογήσεις στο διαδίκτυο.
Αλλά, φυσικά, οι αρχαίοι Έλληνες, και οι περισσότεροι που ακολούθησαν μετά το πέρασμά τους στη δυτική μας παράδοση, γνώριζαν ότι αυτή η άποψη για την απόκτηση γνώσης ήταν μια ανοησία. Γνώριζαν ότι οι αλήθειες που σχετίζονται με πολύπλοκα, πολυπαραγοντικά φαινόμενα σπάνια καταφτάνουν σε προσεγμένες, μικρές συσκευασίες, και ότι το καλύτερο που μπορούμε συνήθως να κάνουμε είναι να αναπτύξουμε προσεγγίσεις της ουσίας τους, μέσα από έντονους και ειλικρινείς διαπροσωπικούς διαλόγους.
Πείτε με απλοϊκό, αλλά πιστεύω ότι η τρέχουσα εμμονή της κουλτούρας μας με τις υποτιθέμενες «ανθρώπινες» ιδιότητες του σκύλου, έχει να κάνει πολύ με τη γενικευμένη μας υποχώρηση από τις δυσκολίες της εύρεσης οικειότητας που να διαρκεί και σοφίας —και του θεμελιώδους κλειδιού και για τα δύο, του διαλόγου— με τους πάντοτε πολύπλοκους ανθρώπους γύρω μας. Και πιστεύω, επίσης, ότι αυτή η εκτεταμένη υποχώρηση από αυτό που η Sara Schulman αποκαλεί «κανονιστική σύγκρουση» είχε τρομερή σχέση με την ενεργοποίηση των επιθέσεων στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία που διαπράχθηκαν στο όνομα του περιορισμού του κορωνοϊού.
Επειδή—και θα το επαναλάβω ξανά για να μην παρεξηγηθώ—αγαπώ τα σκυλιά, νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω μερικά από αυτά που πιθανότατα σήμαινε για εκείνον ο σκύλος-σύντροφος του φύλακα του Fenway Park κατά τη διάρκεια των επίπονων ωρών που περνούσε στο στάδιο. Και καταλαβαίνω την απήχηση που μπορεί να έχει για μεγάλο μέρος του πλήθους η τιμή σε έναν σκύλο.
Αλλά αν ήμουν ο τελετάρχης των Red Sox, μάλλον θα έτεινα περισσότερο σε μια στιγμή σιωπής, για παράδειγμα, για εκείνους που πέθαναν από παρενέργειες των εμβολίων, που έχασαν τη δουλειά τους λόγω των μέτρων, ή που αναγκάστηκαν να περάσουν τις τελευταίες τους στιγμές σε αυτό τον κόσμο μόνοι, αποχωρισμένοι με το ζόρι από εκείνους που, μέσα από την δημιουργία και τη διατήρηση αγαπητικών, και ναι, πιθανότατα όχι και τόσο αγαπητικών διαλόγων, έφεραν αληθινό νόημα στη ζωή τους.
https://liberty-express.blogspot.com
126 σχόλια:
Μακάριοι οι Λύκοι που ζουν και πεθαίνουν αξιοπρεπώς εντός του φυσικού τους περιβάλλοντος εν αντιθέσει με τσου γενετικά τροποποιημένους συγγενείς τους που σέρνονται με την αλυσίδα περασμένη στο λαιμό.
Φαίνεται πως η γνωστή σκηνή όπου ο ιταλοαργεντινος haruspex φυλάει τις πατούσες ενός αραπακλα πυροδότησε ανάλογα αντανακλαστικά και στα καθ'ημας παληκαρακια του Τζερωνυμο.Αυτοι ησαστε από την αρχή της καταγεγραμμένης ιστορίας σας υποκριτές xtians λέτε συνεχώς υπηρετώ,υπηρετείς,υπηρετούμε,ε όχι δα στρουμφάκια,εκεί που σας παίρνει μόνο,για όσο διάστημα σας παίρνει.
Τον Ύπατο τρεις Σοφιστές ήλθαν να χαιρετησουν.Ο Ύπατος τους έβαλε κοντά του να καθίσουν.Ευγενικα τσου μίλησε.Και έπειτα,να φροντίσουν,τους είπε,χωρατευοντας:"Η φήμη φθονερους κάμνει.Συγγραφουν οι αντιζηλοι.Εχετε εχθρούς"
Απάντησε ο ένας από τους τρεις με λόγους σοβαρούς:"Οι τωρινοί μας εχθροί δεν θα μας βλάψουμε ποτέ.Κατοπιν θα έλθουν οι εχθροί μας,οι καινούριοι Σοφιστες.Οταν εμείς υπέργηροι θα κείμενα ελεεινά και μερικοί θα έχουμε μπει στον Άδη.
Τα σημερινά τα λόγια και τα έργα μας αλλόκοτα και κωμικά ίσως θα φαίνονται,γιατί θα αλλάξουν τα σοφιστικα,το ύφος και τις τάσεις οι εχθροί.Ομοια σαν και εμένα και σαν και αυτούς,που τόσο μεταπλασαμε τα περασμένα.Οσα εμείς παραστησαμε ωραία και σωστά θα τα αποδείξουν οι εχθροί ανόητα και περιττά,τα ίδια ξαναλεγοντας ΑΛΛΟΙΩΣ(χωρίς μεγάλο κόπο).Καθώς και εμείς τα λόγια τα παλιά είπαμε με άλλον τρόπο".
Είναι υποχρέωση κάθε ανθρώπου να δώσει πίσω στον κόσμο τουλάχιστον το ισοδύναμο αυτού που έχει πάρει από αυτόν.
Μια σοβαρή λογοτεχνική κίνηση αποτελείται από πέντε-εξι άτομα που είναι συμπολίτες και μισούν ο ένας τον άλλο εγκάρδια.
Δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψηλωμα σε ξένα αναστηλωματα δεμένο.Ας είμαι ένα καλάμι,ένα χαμοδεντρο.Μα όσο ανεβαίνω,μόνος να ανεβαίνω.Δεν θέλω του γυαλιού το λαμπροφεγγισμα,που δείχνει άστρο με του ήλιου τη χάρη.Θελω να δίνω φως από τη φλόγα μου,και ας είμαι και ένα ταπεινό λυχνάρι.
Τα κράτη δεν είναι αισθητικές,ούτε ηθικές,αλλά βίαιες δυνάμεις,και σωστά έχουν στα οικόσημα τους ΚΑΠΟΙΟ ΑΡΠΑΚΤΙΚΟ ΖΩΟ.Ολοκληρη η σοφία της παγκόσμιας ιστορίας μπορεί να συνεχισθεί πραγματικά στην εξής πρόταση:Κάθε κράτος αρπάζει,όσο μπορεί.Τα διαλειμματα της χώνεψης και της αδυναμίας λέγονται Ειρήνη.
Ο φιλαράκος σου,ο αντι-αντι-αντι-αντιφα,αντιφεμεν κλπ που "εργάζεστε" για τα ίδια ''αφεντικα",αυτός που του έδινες link,και που όμως...σε απέφευγε ευγενικά,έχει επιδοθεί σε ένα αντιρωσικο κρεσεντο που θα ζήλευαν και οι ναζί.Εσυ που είσαι ομοσταυλος του μας έχεις ζαλίσει τα ζέα με τον τσάρο πασών των Σκυθών,ρε ΝΟΥΜΕΡΑ,σας πήρανε χαμπάρι και οι πέτρες,και καλά ο αιγιωτης είναι παραδοσιακά δεξιός,εσύ βρε ΔΗΛΩΣΙΑ τι παριστάνεις σε ξένα αχαρτογραφητα νερα;
Το σχόλιο σου για το Βουνό και τσι Λίρες αποθηκεύτηκε και θα προωθηθεί ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ.Σοβαρο σφάλμα από μέρους σου "μπρατε μανκιντονσκι",δίγλωσση ΟΧΙΑ.
Δεν είναι προφητείες για το μέλλον του ελληνισμού είναι θεωρίες του Βούλγαρου προτεσταντη- θεοσοφιστη Πέταρ ντενωφ και των Ρώσων μυστικιστων ροεριχ και οσσεντοφσκι.Ξερουμε από που έχεις αντλήσει υλικό ευρασιανιστη τση γαρδουμπας.
Το παίζεις πιστός χριστιανός τρομάρα σου ενώ είσαι Αιρετικός μέχρι αηδιας όπως το πατριωτακι σου το ζουμπουρλουδικο που τυπώνει τα βιβλία του στα Σκόπια.
Μεσοβασιλειες,πένητες Γιάννηδες αυτοκράτορες προδιαγραφών χιλιετιας,ξανθά γενη,εμπριμε φλοκάτες και μογγολικά αντίσκηνα.
ΒΡΕ ΟΥΣΤ
Μιας και ανέφερες αποξω αποξω φάση μπουντουσουμου,καλό είναι να θυμηθείς ποτέ και υπό ποιες συνθήκες μετέτρεψες ένα Ψαλμό του Δαβίδ σε ..ύμνο...τσυπριας Αφροδίτης.Γελανε και οι πέτρες ΦΕΤΙΧΙΣΤΗ,κρυπτοφεμινιστη, που η πλατουλα σου έχει γίνει σαν γεωγραφικός χάρτης του Πακιστάν από τσι βουρδουλιες των αφεντρων του ηστερν μπλοκ
ΑΓΚΑΖΕ ο κοντοπιθαρος Ξανθός Ταταρομογγολος με το Ταγιπι στη Σαμαρκάνδη που ίδρυσε ο Ταμερλάνος.Αν δεν ταιριάζανε δεν θα συμπεθεριαζανε και συ ΚΑΡΜΑ τους θεωρείς ότι κάτι είναι,τα Ίδια σκατα είναι όλοι,εταιρίες διαχειρίζονται και μακελευουν εικοσάχρονος στα πεδία των μαζών.Να στείλει τα εξώγαμα του να πολεμήσουμε ο Ξανθός Ταταρομογγολος όχι τους φτωχούς φουκαραδες ορίτζιναλ Ρώσσους.
Έχεις πρότυπο τον ανθυποχιτλερισκο το Ταγιπι ρε κερασφόρε Μασκαρα.
Βάλε πάλι το άβαταρ με τη μουσκαροκεφαλη τέκνο της Μυρταλης γιατί με τα cookies και τα άλευρα ολικής άλεσης έγινες πιο φλώρος και από τον Ψευτοθοδωρο με την άσπρη καπετα.
Μη μιλάς για Αμερικανούς βρε Σκλαβηνε.Αμερικανικες τράπεζες σώσανε τη πρώιμη σοβιετια του Λένιν, και σοβαρή στρατιωτική βοήθεια,δανεικά και αγύριστα,έλαβε πάλι από τους αμερικανους ο Στάλιν.Ουσιαστικα οι Αμερικανοι περιούσιοι έσωσαν δύο φορές το ξανθο γένος από τον αφανισμό.
Σιγά μη πάνε τα Ρωσοπουλα να πολεμήσουνε για τον Καγκεμπιτη τση γκαζπρομ.Τα χασανακια του καντιροφ,οι αλλαχουσνακμπαρ θα τρέξουνε στη πρώτη γραμμή.Ποιος θα πάει ο Νικολάι Πεσκοφ η τα εξώγαμα του ξανθομογγολου κουτσαβάκα?
Από τα λίγα που ξέρω για την αρχαία ελληνική γραμματεία έχω σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με το κατά πόσον οι κυρίες που αναφέρεις έχουν οποιαδήποτε σχέση με την Αρτέμιδα η οποιαδήποτε ανάλογη φιγούρα τση λαογραφίας και των μύθων.Ειχες μπλέξει με άτομα που προωθούσαν ξεκάθαρα μια ατζέντα ενώ οφειλές να γνωρίζεις ως παιδί της πόλης ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά μήτε οι στολές τους στρατιώτες.Ανικανος να διακρίνεις πίσω από το περιτύλιγμα θεωρησες γλυκιά σοκολάτα τις κακαρετζες του παρακρατικού βόθρου,και όχι μόνο δεν λακισες νωρίς βάζοντας φτερά στα ποδαρια αλλά έμεινες για να κρατάς το φανάρι στα πηδήματα και στις επικυψεις των μυστών.
Και στο ακόμα πιο μακρινό μέλλον θα σου ενσωματώσουν μια εσπρεσσιερα και ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο ώστε κάθε φορά που ξυπνάς να έρχεσαι κατευθείαν στα ίσα σου πανέτοιμος να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις της ημέρας και φυσικά εμένα,ναι,θα είμαι και εγώ εκεί,βασικός μέτοχος της unspeakable offspring co.
Αν ήμουν ο Κώστας άγνωστε "φιλε" θα είχα περιγράψει με το νι και με το σίγμα γαργαλιστικες λεπτομέρειες από τα καμώματα σου και θα είχες κλείσει τα ακαουντ σου προ πολλού.Εσυ είπαμε τι ρόλο βαράς που την πέφτεις σαν Απαχης κατά εντολη του Τζερωνυμο σε πολιτικαλ ινκορεκτ περιβάλλοντα.
Πάντως οφείλω να ευχαριστήσω τα παιδιά που έδωσαν το πολύτιμο αρχειακό τηλεοπτικό υλικό ώστε να μπορούμε,εμείς από τα παρασκήνια,να παρατηρούμε όλα εκείνα που ο μέσος τηλεθεατής δεν μπορεί να διακρίνει πίσω από αυτό το απαθες και απλανες βλέμμα σου.
Όλος ο νόμος της ανθρώπινης υπάρξεως συνισταται αποκλειστικά στη διαρκή δυνατότητα του ανθρώπου να υποκλίνεται στο απροσμετρητα μεγάλο.Αν οι άνθρωποι στερηθούν το απροσμετρητα μεγάλο,θα σταματήσουν να ζουν και θα πεθάνουν από απελπισία.Το απροσμετρητο και το άπειρο είναι τόσο απαραίτητα για τον άνθρωπο όσο και ο μικρός πλανήτης που κατοικεί.
Γιατί δεν μπορούν τα καρματα να αντέξουν την ιδέα ότι υπάρχουν άνθρωποι που ευτυχουν.Τα καρματα,είναι η κατεξοχήν φθονερη κατηγορία ανθρώπων,ίδιοι με τους μπολσεβίκους της αρχαιότητας που τώρα στην σημερινή εποχη έχουν άλλο όνομα.Ανικανοι να συμβιβαστούν με τη μετριότητα τους τα καρματα φορτώνουν τις αποτυχίες τους σε διαολους.
Όπως το βρετανικό βασιλικό κοπρόσκυλο που κρέμασε στο πέτο του ένα σωρό παράσημα,λες και είναι στρατηγός βετεράνος παγκόσμιου πολέμου ο μπουνταλας,έτσι και κάποιο γνωστό ελληνόφωνο κάρμα που διαμένει στο βορρά κομπάζει και φουσκώνει σα διανος για τις υποτιθέμενες ικανότητες του.Ακου πρακτορακο και άκου το καλά τι θα σου πω.Δεν την παλεύεις γιατί είσαι
Κόπρος και σου φάγανε την περιουσία οι Σκοπιανοί καζινιερηδες και οι πορνες οι ανατολικές.Ασφαλιτες μου τα έχουν πει ρε Μουσκαρι,η μήπως φανταστικές ότι θα την πέφτεις σε άγνωστα άτομα επί προσωπικού επειδή έχεις το ακαταδιωκτο;
Ξέρω τα πάντα για σένα,που όταν βλέπεις αλλοδαπό στο δρόμο,αλλάζεις κατεύθυνση και πεζοδρόμιο...γενναίε του βορρά.
Βγάζεις αφρούς από το στόμα γιατί δεν τολμάς και δεν διανοείσαι να καταλάβεις ποιοι μου έδωσαν σε εσένα και σε μια ντουζίνα άλλους το υλικό με τα τηλεοπτικά καραγκιοζιλικια σου που τα έχεις βαφτίσει..εθνικό αγώνα ρε Λοβοτομημενο μουσκαροκεφαλη.
Σε περιμένω στο Μωριά,αν δεν έχεις να πληρώσεις τα διόδια ζητά από αυτούς που σε απασχολούν ένα μισθό μπροστατζα,τα 450ευρω,τόσα παίρνει και το αλτερ εγκο σου ο ΚαραΑμαζονης.
Από το smalltown boy στο i love to hate you,ένα ατμισμα δρόμος.Εισαι τραγικός ακόμα και για καπλοσυκια το έχεις τερματίσει.
Δημοσίευση σχολίου