Η σκιά των «Νονών»: Παγκόσμια εξουσία χωρίς όπλα, αλλά με συμβάσεις και σιωπή

 

Στον σύγχρονο κόσμο, η εικόνα της εξουσίας δεν θυμίζει πλέον το στερεότυπο του μαφιόζου με καπέλο και σιγαστήρα. Όμως, κάτω από την επιφάνεια της δημοκρατίας και των θεσμών, ισχυρές οικογένειες και κλειστά συστήματα εξουσίας συνεχίζουν να κινούν τα νήματα με μηχανισμούς που, αν και εξελιγμένοι, θυμίζουν έντονα τις παλιές μαφιόζικες δομές, όπως τις γνώρισε το κοινό μέσα από την κινηματογραφική οικογένεια των Κορλεόνε. Η εξουσία σήμερα δεν κατακτάται με βία και αίμα στους δρόμους, αλλά με πολιτικές συμφωνίες, οικονομικές δοσοληψίες και χειραγώγηση της πληροφορίας.

Το πεδίο έχει αλλάξει, όχι όμως και οι τακτικές. Οι νέες ελίτ λειτουργούν σιωπηλά, κυριαρχώντας στο παρασκήνιο, ελέγχοντας κρατικά αξιώματα, ρυθμίζοντας εμπορικές συμφωνίες και διαμορφώνοντας το πολιτικό μέλλον πίσω από κλειστές πόρτες. Οι πολιτικοί ρόλοι συχνά μετατρέπονται σε προεκτάσεις ισχυρών οικογενειών και οικονομικών συμφερόντων, οι οποίοι ασκούν πίεση για αποφάσεις που εξυπηρετούν ιδιωτικά οφέλη και όχι το γενικό συμφέρον.

Αυτές οι δυνάμεις δεν επιδιώκουν τη δημοκρατία. Αντιθέτως, ενισχύονται μέσα από τη σταδιακή αποδυνάμωση των θεσμών και τη συρρίκνωση του κράτους δικαίου. Χτίζουν ένα παράλληλο σύστημα εξουσίας, όπου οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι είναι διακοσμητικοί και η πραγματική δύναμη ασκείται από παρασκηνιακούς μηχανισμούς. Το δημόσιο συμφέρον εκτοπίζεται από την ακατάπαυστη επιδίωξη κέρδους και κυριαρχίας.

Η διαφθορά είναι ο κανόνας, όχι η εξαίρεση. Τα εσωτερικά τους παιχνίδια περιλαμβάνουν προδοσίες, εκβιασμούς και εξαναγκασμούς, όλα υπηρετώντας τη συνέχιση της εξουσίας και την προστασία της οικογενειακής ισχύος. Το κοινό, παραπληροφορημένο και συχνά ανήμπορο, αδυνατεί να διακρίνει τα αληθινά κέντρα αποφάσεων. Η φυσική βία έχει αντικατασταθεί από πολιτική, οικονομική και θεσμική βία. Ο έλεγχος των εταιρειών, των μέσων ενημέρωσης, των τεχνολογικών πλατφορμών και των δημόσιων δομών δίνει στους ισχυρούς τη δυνατότητα να διαμορφώνουν την πραγματικότητα.

Η πληροφόρηση γίνεται εργαλείο εξουσίας. Τα ΜΜΕ, πολλές φορές χρηματοδοτούμενα ή ελεγχόμενα από ισχυρά συμφέροντα, μετατρέπονται σε μέσα προπαγάνδας και συγκάλυψης. Οι ειδήσεις διαμορφώνονται ώστε να εξωραΐζουν τα σκάνδαλα και να αποσιωπούν τις παρανομίες. Οι πρωταγωνιστές του παρασκηνίου εμφανίζονται ως «θεσμικοί εγγυητές» ή ως «κοινωνικοί ευεργέτες», όταν στην πραγματικότητα οι ενέργειές τους συντηρούν ένα καθεστώς ατιμωρησίας.

Η ομοιότητα με τη μαφιόζικη στρατηγική των Κορλεόνε είναι ανατριχιαστική. Η πειθαρχία, η κάλυψη, η σιωπή και η προσχεδιασμένη επικοινωνία είναι εργαλεία καθημερινής λειτουργίας. Οι απλοί πολίτες είναι τα θύματα αυτής της διαχείρισης, βιώνοντας κοινωνική αδικία και θεσμική αδράνεια. Οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην τους, ενώ η συμμετοχή τους περιορίζεται σε ρόλο παρατηρητή, σε ένα στημένο σκηνικό δημοκρατίας.

Κάθε φωνή που προσπαθεί να αποκαλύψει την αλήθεια αντιμετωπίζεται με σκληρότητα: λοιδορείται, φιμώνεται ή απομακρύνεται. Η λειτουργία του συστήματος βασίζεται στην προστασία της κυρίαρχης ομάδας, της «οικογένειας», από κάθε εξωτερική απειλή. Το σύστημα επιστρατεύει «ομάδες αλήθειας», επιδοτήσεις προς φιλικά ΜΜΕ, πολιτικές οργανώσεις, ακόμα και λέσχες ή αδελφότητες, ώστε να διατηρεί τον απόλυτο έλεγχο.

Στο πολιτικό προσκήνιο κυριαρχούν τα ίδια πρόσωπα και οι ίδιες οικογένειες, οι οποίες ανακυκλώνονται σε θέσεις εξουσίας, χρησιμοποιώντας το κράτος ως μέσο επέκτασης της επιρροής τους. Η δημοκρατία περιορίζεται σε ρητορική επίφαση, μετατρεπόμενη σε μηχανισμό κατοχύρωσης οικογενειακών συμφερόντων.

Αν αναλογιστεί κανείς τη δυναμική του σύγχρονου πολιτικοοικονομικού τοπίου, εύκολα θα διακρίνει τις αναλογίες με τον κινηματογραφικό «Νονό». Οι μαφίες του χθες φορούσαν καπαρντίνες· οι μαφίες του σήμερα φορούν μεταξωτά κοστούμια και διαχειρίζονται χαρτοφυλάκια εξουσίας μέσω θεσμών και παρασκηνιακών συμφωνιών.

Η εικόνα του σύγχρονου κόσμου μοιάζει με αίθουσα συνεδριάσεων όπου δεν συζητά ο λαός, αλλά οι «νονοί» του πλούτου και της εξουσίας. Πολίτες-παρατηρητές βλέπουν να αποφασίζεται το μέλλον τους χωρίς να έχουν φωνή, κι όταν τολμούν να διαμαρτυρηθούν, συντρίβονται με μέτρα, αποφάσεις και αδιαφορία. Οι εκτελέσεις δεν γίνονται με όπλα, αλλά με διοικητικές αποφάσεις, δημοσιονομικά εργαλεία και θεσμικές σφαίρες.

Οι ισχυροί του σήμερα δεν έχουν ανάγκη τα υπόγεια και τις σφαίρες. Έχουν νομικούς συμβούλους, λομπίστες, επιδοτούμενες ΜΚΟ και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Δεν δολοφονούν με φυσικό τρόπο, αλλά με αφηγήσεις, με τίτλους, με λογοκριμένες ειδήσεις και με νομοθεσίες που σερβίρονται ως «αναγκαίες».

Η δημοκρατία δεν κατέρρευσε με πραξικόπημα· σβήστηκε ήσυχα μέσα από χαμόγελα, δηλώσεις, χειραψίες και επικοινωνιακές δεξιώσεις. Ένα πραξικόπημα με λευκά γάντια και επίσημες υπογραφές. Όσο ο κόσμος αποχαυνώνεται μπροστά στην οθόνη του, πίνοντας τον καφέ του και καταναλώνοντας απονευρωμένες ειδήσεις, οι «οικογένειες» συνεχίζουν απερίσπαστες το έργο τους.

Γιατί όταν μπορείς να πείσεις τους πάντες ότι δεν υπάρχει καπνός, δεν χρειάζεται να σβήσεις τη φωτιά. Ο Νονός δεν πέθανε. Ζει μέσα από ένα παγκόσμιο σύστημα συμφερόντων, χωρίς σιγαστήρες αλλά με μετοχές, συμβάσεις και δικτύωση που κάνει το παραδοσιακό οργανωμένο έγκλημα να μοιάζει με παιδικό παιχνίδι.

Ο πολίτης, ανήμπορος και ανώνυμος, αναμένει τη Δικαιοσύνη. Μα εκείνη, πλάι στους σύγχρονους Νονούς, κοιμάται. Σε δωμάτια με πολυτελή σεντόνια, πλάι σε κουρτίνες που κρατούν το φως έξω, ώστε το σκοτάδι να κυριαρχεί παντού.

https://primenews.press/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων