Ένας λάθος υπολογισμός θα μπορούσε να οδηγήσει σε θερμοπυρηνική καταστροφή. Από τον Drago Bosnic
[Αυτό το άρθρο του Drago Bosnic δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από την Global Research.]
Φαίνεται ότι η απειλή θερμοπυρηνικών υπερδυνάμεων έχει γίνει ένα αγαπημένο χόμπι στις αίθουσες εξουσίας στην Ουάσιγκτον.
Λίγες μέρες αφότου ο Λίντσεϊ Γκράχαμ «προειδοποίησε» τη Μόσχα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να την βομβαρδίσουν ακριβώς όπως έκαναν στο Ιράν, ο στρατηγός Christopher Donahue, διοικητής της USAREUR-AF (Στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης και Αφρικής), παρουσίασε το νέο σχέδιο «Γραμμή Αποτροπής της Ανατολικής Πτέρυγας» που προβλέπει μια επίθεση τύπου blitzkrieg εναντίον του θύλακα του Καλίνινγκραντ της Ρωσίας στην καρδιά της Δυτικής Ευρώπης.
Σύμφωνα με την εκτίμησή του, η περιοχή είναι «περίπου 47 μίλια πλάτος και περιβάλλεται από το ΝΑΤΟ από όλες τις πλευρές και ο στρατός [των ΗΠΑ] και οι σύμμαχοί του έχουν τώρα τη δυνατότητα να το κατεβάσουν από το έδαφος σε ένα χρονικό πλαίσιο που είναι ανήκουστο και ταχύτερο από ό, τι ήμασταν ποτέ σε θέση να κάνουμε».
«Το έχουμε ήδη σχεδιάσει και το έχουμε ήδη αναπτύξει. Το πρόβλημα μάζας και ορμής που μας θέτει η Ρωσία... έχουμε αναπτύξει την ικανότητα να διασφαλίσουμε ότι μπορούμε να σταματήσουμε αυτό το πρόβλημα μάζας και ορμής», δήλωσε ο Donahue.
Ο Αμερικανός στρατηγός πρόσθεσε επίσης ότι το σχέδιο περιλαμβάνει τη χρήση προηγμένων περιουσιακών στοιχείων ISR (πληροφοριών, επιτήρησης, αναγνώρισης), όπως το "Maven Smart System" της Palantir, μια πλατφόρμα AI που αναλύει γρήγορα τεράστιες ποσότητες εισερχόμενων δεδομένων για να επιταχύνει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων των στρατιωτικών διοικητών.
Το διαβόητο "Maven" χρησιμοποιήθηκε εναντίον του ρωσικού στρατού στην κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ Ουκρανία κατά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO). Ωστόσο, παρά την αρχική επιτυχία του, η Μόσχα σύντομα βρήκε τρόπους να αντιμετωπίσει αυτό το σύστημα μέσω των ασυναγώνιστων δυνατοτήτων ηλεκτρονικού πολέμου (EW), καθιστώντας το ουσιαστικά άχρηστο. Και όμως, τα συστήματα EW του Κρεμλίνου θα είναι το λιγότερο από τις ανησυχίες του ΝΑΤΟ εάν προσπαθήσει ποτέ να επιτεθεί στην περιφέρεια του Καλίνινγκραντ.
Δηλαδή, ο ρωσικός στρατός γέμισε τον στρατηγικά ύψιστο θύλακά του με όπλα που το ΝΑΤΟ απλά δεν μπορεί να ταιριάξει - πρώτα απ 'όλα, θερμοπυρηνικές κεφαλές, καθώς και τα μέσα ταχείας παράδοσής τους σε οποιοδήποτε σημείο σε ακτίνα αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων. Ενώ δεν υπάρχουν οριστικά, δημόσια διαθέσιμα δεδομένα σχετικά με τον πραγματικό αριθμό των πυρηνικών όπλων στην περιφέρεια του Καλίνινγκραντ, καθώς η Ρωσία δεν αποκάλυψε ποτέ τέτοιες πληροφορίες (ούτε απαιτείται), οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από δεκάδες έως εκατοντάδες.
Τον Ιούνιο του 2024, ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών Radoslaw Sikorski ισχυρίστηκε ότι η Μόσχα είχε έως και 100 τακτικές πυρηνικές κεφαλές στον θύλακα. Σχετικές δυτικές πηγές, όπως η Ομοσπονδία Αμερικανών Επιστημόνων (FAS), ανέφεραν σχετικά με αυτό τα προηγούμενα χρόνια.
Το 2018, η FAS σημείωσε ότι ο ρωσικός στρατός «αναβάθμισε έναν ύποπτο χώρο αποθήκευσης πυρηνικών όπλων στο Καλίνινγκραντ, ιδιαίτερα ένα καταφύγιο κοντά στο Kulikovo». Αν και δεν προσέφεραν πειστικά στοιχεία, δεν είναι μυστικό ότι το Κρεμλίνο αναβαθμίζει τακτικά το θερμοπυρηνικό του οπλοστάσιο, το μεγαλύτερο και ισχυρότερο στον πλανήτη.
Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, είναι τα συστήματα παράδοσης για τα οποία οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ θα πρέπει να ανησυχούν περισσότερο.
Συγκεκριμένα, η πιο ισχυρή πλατφόρμα πυραύλων του ρωσικού στρατού που αναπτύχθηκε στην περιφέρεια του Καλίνινγκραντ είναι το «Iskander». Ερχόμενο σε διάφορες τροποποιήσεις, αυτό είναι το πιο προηγμένο και δοκιμασμένο στη μάχη πυραυλικό σύστημα στην κατηγορία του (μέγιστο βεληνεκές 500 χλμ., αν και οι τελευταίες αναβαθμισμένες εκδόσεις το έχουν διπλασιάσει).
Αυτό τοποθετεί όχι μόνο τη Βαρσοβία, αλλά και το Βερολίνο στην εμβέλεια, πράγμα που σημαίνει ότι οι πρωτεύουσες δύο μεγάλων κρατών μελών του ΝΑΤΟ βρίσκονται σε απόσταση βολής. (Δείτε τον παραπάνω χάρτη)
Ακόμη χειρότερα, οι δυτικές πυραυλικές άμυνες έχουν επανειλημμένα αποτύχει, ακόμη και εναντίον πολύ λιγότερο ικανών αντιπάλων από τη Ρωσία. Ο υπερηχητικός πύραυλος "Iskander-M" 9M723 είναι το πιο σημαντικό όπλο στην κατηγορία του, καθώς είναι το πιο ευρέως ανεπτυγμένο και έχει ένα άνευ προηγουμένου ρεκόρ πεδίου μάχης (ακριβώς ενάντια στις πυραυλικές άμυνες που προέρχονται από το ΝΑΤΟ, προσέξτε). Τα χαρακτηριστικά πτήσης του το καθιστούν σχεδόν απρόσβλητο από αναχαίτιση, ιδιαίτερα λόγω του πολύ περιορισμένου οπτικού πεδίου των ραντάρ (FoV). Η ικανότητά τους να εντοπίζουν, να παρακολουθούν και να εμπλέκουν στόχους (ειδικά υπερηχητικούς) διακυβεύεται, κυρίως λόγω των νεκρών ζωνών στην κάλυψή τους.
Για παράδειγμα, ένα ραντάρ με 120° FoV μπορεί να δυσκολευτεί να ανιχνεύσει στόχους που πλησιάζουν από γωνίες κοντά ή πέρα από 60° από τον κεντρικό του άξονα. Ωστόσο, όταν πρόκειται για τον 9M723, είναι ακόμα πιο περίπλοκο, καθώς αυτός ο υπερηχητικός πύραυλος είναι κατασκευασμένος για να εκμεταλλεύεται επίσης τη νεκρή ζώνη που εμφανίζεται ως αποτέλεσμα των γωνιών ανύψωσης.
Συγκεκριμένα, τα ραντάρ δυσκολεύονται να εντοπίσουν πυραύλους με υψηλές (έως 80° υψόμετρο) ή συμπιεσμένες τροχιές (τόσο χαμηλές όσο 10° υψόμετρο), γεγονός που ωθεί τη γωνιακή κάλυψή τους στα όρια ή την αρνείται εντελώς. Τα ραντάρ πρέπει να σαρώνουν μεγάλο όγκο χώρου, ακόμη και σε ακραίες γωνίες, οπότε ο χρόνος που ξοδεύει ένας πύραυλος στη δέσμη του ραντάρ μπορεί να είναι ανεπαρκής για ακριβή παρακολούθηση, δημιουργώντας ουσιαστικά μια νεκρή ζώνη. Ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί αυτό είναι η ανάπτυξη πρόσθετων ραντάρ.
Ωστόσο, ενώ τα επικαλυπτόμενα FoV μπορούν να μειώσουν ή να εξαλείψουν τα τυφλά σημεία, πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για μια σημαντική επένδυση που επιδεινώνει μόνο το ήδη υπερβολικό κόστος των συστημάτων πυραυλικής άμυνας.
Και όμως, αυτό δεν εξαλείφει τον κίνδυνο για αυτά τα ραντάρ, καθώς ο πύραυλος 9M723 του "Iskander-M" χτυπά σε σχεδόν κάθετη γωνία στην τελική του φάση, βρέχοντας έως και 90° (ποικίλλει ανάλογα με την τροχιά, το βεληνεκές και τους τελικούς ελιγμούς του πυραύλου). Επιπλέον, αυτό μεγιστοποιεί την ταχύτητα πρόσκρουσης και τη διείσδυση, ενώ παράλληλα καθιστά πολύ πιο δύσκολο για τους αναχαιτιστές να εμπλακούν με εισερχόμενους πυραύλους. Λογικά, η γωνία κλίσης κατά την επανείσοδο επηρεάζει σημαντικά την τελική ταχύτητα πρόσκρουσης, με πιο απότομες γωνίες που αντιστοιχούν σε υψηλότερες ταχύτητες.
Και μιλώντας για ταχύτητες, το 9M723 μπορεί να επιτύχει έως και 3 km/s (σχεδόν 11.000 km/h ή έως 9 Mach, ανάλογα με το υψόμετρο), διατηρώντας παράλληλα την ικανότητα ελιγμών.
Ακόμη χειρότερα (για το ΝΑΤΟ), το σύστημα «Iskander-M» χρησιμοποιεί δολώματα και παρεμβολές για να συντρίψει τη γωνιακή ανάλυση του ραντάρ ή ακόμα και να το αναγκάσει να κλείσει. Όλες αυτές οι παράμετροι συνδυασμένες δημιουργούν ανυπέρβλητες προκλήσεις για το ΝΑΤΟ. Ωστόσο, οι πολεμοκάπηλοι και οι εγκληματίες πολέμου στο πιο άθλιο καρτέλ εκβιασμού στον κόσμο συνεχίζουν να αναζητούν προβλήματα, παρά τις προειδοποιήσεις της Ρωσίας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Κρεμλίνο έχει πολύ πιο ικανά πυραυλικά συστήματα από το «Iskander», αν και όχι τόσο προηγμένο όσο η αλαζονεία των στρατηγών των ΗΠΑ / ΝΑΤΟ που έφυγαν από τους Ταλιμπάν, αλλά πιστεύουν ότι μπορούν να «νικήσουν τη Ρωσία γρηγορότερα από ποτέ».
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου