Κάθε φορά που σκέφτομαι τη συμπεριφορά του Δημοκρατικού Κόμματος και της πολιτικής αριστεράς γενικότερα, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ τη φιλοσοφία του Τζόκερ, της νέμεσης του Μπάτμαν. Και ναι, λέω ότι για να καταλάβεις τους αριστερούς, απλά πρέπει να διαβάσεις κόμικς.
Ο Batman, φυσικά, αντιπροσωπεύει τον ακλόνητο νόμο, την τάξη και τη δικαιοσύνη. Είναι αυτόκλητος τιμωρός, αλλά νομοταγής εκδικητής από τους περισσότερους μπάτσους και πολιτικούς στο φανταστικό του σύμπαν, την Γκόθαμ Σίτι. Ο Τζόκερ, από την άλλη πλευρά, αντιπροσωπεύει το καθαρό χάος και την τρελή, ανόθευτη επιθυμία για εξουσία. Όχι η παραδοσιακή εξουσία (τα μέσα ελέγχου), αλλά η αρχαϊκή δύναμη να διαφθείρει και να καταστρέφει.
Ο Τζόκερ είναι ένας καθαρός ψυχοπαθής που πιστεύει ότι το κακό του είναι μια παγκόσμια αλήθεια, ότι οι κανονικοί άνθρωποι κρύβονται πίσω από «κοινωνικές κατασκευές» για να αποφύγουν να παραδεχτούν ότι θέλουν να κάψουν τον κόσμο ακριβώς όπως αυτός. Απολαμβάνει την απελπισία που προκαλούν οι συμφορές και η πτώση της ηθικής.
Αυτό μου θυμίζει ιδιαίτερα το "Batman Begins" του Christopher Nolan, στο οποίο ο Επίτροπος Gordon προειδοποιεί τον Batman ενάντια στην "κλιμάκωση" και αποκαλύπτει την τηλεφωνική κάρτα του Joker:
Και η κλιμάκωση; … Αρχίζουμε να κουβαλάμε ημιαυτόματα όπλα, αγοράζουν αυτόματα όπλα. Αρχίζουμε να φοράμε Kevlar, αγοράζουν σφαίρες διάτρησης πανοπλίας... Και εσύ, φοράς μάσκα. Πηδάς από τις ταράτσες...
Στις προηγούμενες αναλύσεις μου για την πολιτική αριστερά και τις συνήθειές της, έχω παρατηρήσει συχνά ότι φαίνεται τυχαία και ασταθής, αλλά παρόλα αυτά ακολουθεί ορισμένους περιορισμένους κανόνες.
- Κανόνας Νο 1: Οι αριστεροί ποτέ δεν παραδέχονται ότι κάνουν λάθος.
- Κανόνας Νο 2: Οι αριστεροί ΠΑΝΤΑ διπλασιάζουν τις προσπάθειές τους.
Με άλλα λόγια, όταν νομίζουν ότι χάνουν την ικανότητά τους να διαταράσσουν τη δημόσια τάξη και να διαταράσσουν τους κοινωνικούς κανόνες, ανεβάζουν ταχύτητα. Η διπλωματία δεν είναι στη φύση τους.
Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, συντηρητικοί, μετριοπαθείς, ακόμη και ορισμένοι φιλελεύθεροι έχουν στραφεί στον Ντόναλντ Τραμπ λόγω της σκληροπυρηνικής στάσης του απέναντι στο χάος που αγκάλιασαν οι Δημοκρατικοί. Αυτή η τρέλα μας οδήγησε στο σκοτεινό μονοπάτι της ιατρικής τυραννίας. Μας οδήγησε στην αφύπνιση της κατήχησης στα δημόσια σχολεία, στις φυλετικές ταραχές στους δρόμους της Αμερικής, στους τρανσέξουαλ στο στρατό, σε μια στασιμοπληθωριστική κρίση και σε έναν πρόεδρο με λαχανόμυαλο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Τραμπ δεν έχει τα ελαττώματά του, όλοι γνωρίζουμε ότι έχει. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να κάνουν τα στραβά μάτια σε αυτές τις ελλείψεις όσο η κυβέρνησή του συνεχίζει να εξαλείφει τον αριστερό καρκίνο από τους εύθραυστους θεσμούς μας.
Όταν τους τίθενται δύσκολες ερωτήσεις σχετικά με το γιατί οι προοδευτικοί ακτιβιστές ενεργούν κατά παράβαση του δικού τους κώδικα δεοντολογίας, απαντούν πάντα ότι η λογική δεν έχει σημασία. Στόχος τους είναι να «τα κάψουν όλα». Αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει ηθική. Δεν υπάρχει άλλος λόγος (αυτή είναι η φιλοσοφία του ενσαρκωμένου Τζόκερ).
Ο Τραμπ έχει αποκτήσει τεράστια δημοτικότητα επειδή έχει υποσχεθεί να πατάξει ανελέητα αυτούς τους εμπρηστές.
Στην αρχή, η πολιτική αριστερά δεν ήξερε τι της συνέβαινε. Η ομοσπονδιακή χρηματοδότηση έχει περικοπεί και οι ΜΚΟ έχουν στραγγαλιστεί. Οι ιστορικές πηγές οικονομικής στήριξής τους εξαφανίζονται. Οι εταιρείες που τους στήριξαν πριν από ένα χρόνο τώρα υπαναχωρούν. Προηγουμένως ήταν σε θέση να λειτουργούν με ατιμωρησία σε εθνικό επίπεδο, αλλά τώρα υποβιβάζονται σε μικρής κλίμακας δράσεις σε βαθιά δημοκρατικές πόλεις όπως το Λος Άντζελες, η Νέα Υόρκη ή το Σιάτλ, όπου μπορούν ακόμα να βρουν την υποστήριξη των εκλεγμένων αξιωματούχων των Δημοκρατικών.
Τούτου λεχθέντος, υποψιάζομαι ότι αυτό που βλέπουμε τον τελευταίο μήνα στη Νέα Υόρκη, με την αυξανόμενη επιτυχία του υποψηφίου δημάρχου Zohran Mamdani, δεν είναι μια απελπισμένη πράξη, αλλά μια κλιμάκωση.
Το Δημοκρατικό Κόμμα σπάνια ήταν μετριοπαθές, αλλά ήταν πάντα προσεκτικό να κρύβει τις πραγματικές του προθέσεις όταν πρόκειται για πολιτικούς στόχους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο σοσιαλισμός θεωρείται μια βρώμικη λέξη και οι περισσότεροι Δημοκρατικοί προσπαθούν εδώ και καιρό να υποβαθμίσουν τη σύνδεσή τους με τον όρο. Κάθε φορά που οι συντηρητικοί κατηγορούν τους Δημοκρατικούς ότι επιδιώκουν μια σοσιαλιστική ή κομμουνιστική ατζέντα, σπεύδουν να μας αποκαλέσουν «συνωμοσιολόγους».
Αλλά αυτή η τακτική δεν λειτουργεί πλέον, και αντί να επιδιώκουν να εξυγιάνουν την εικόνα τους, οι Δημοκρατικοί διπλασιάζουν τις προσπάθειές τους και αγκαλιάζουν ανοιχτά το σοσιαλιστικό / κομμουνιστικό πρόγραμμα. Δεν συμβιβάζονται πλέον προσπαθώντας να κρύψουν τις πραγματικές τους προθέσεις. Επιδεικνύουν ξεδιάντροπα το σφυροδρέπανο τους.
Με άλλα λόγια, η τρέλα της αριστεράς ωθεί τους μετριοπαθείς πιο δεξιά και όσο περισσότεροι άνθρωποι πηγαίνουν προς τα δεξιά, τόσο πιο ακραίοι αριστεροί γίνονται. Πιστεύετε ότι δεν μπορούν να κάνουν χειρότερα από ό, τι σήμερα; Ξανασκεφτείτε το...
Οι ηγέτες των Δημοκρατικών αρχικά επέκριναν την εκστρατεία του Mamdani ως υπερβολικά ριζοσπαστική, αλλά η απήχησή του στον προοδευτικό πληθυσμό της Νέας Υόρκης είναι αναμφισβήτητη. Ισχυρίζονται ότι είναι επειδή υπερασπίζεται τις ιδέες του με σαφήνεια, αλλά θα προτιμούσα να πω ότι οι πολιτικές του είναι στην πραγματικότητα ένα μείγμα σοσιαλιστικών και μαρξιστικών μηχανισμών που έχουν αποτύχει ξανά και ξανά σε όλη την ιστορία.
Ο Mamdani θα διώξει τις περισσότερες από τις μεγάλες εταιρείες και τους πλούσιους φορολογούμενους (οι οποίοι ήδη παρέχουν περίπου το 50% των φορολογικών εσόδων της Νέας Υόρκης). Οι θέσεις εργασίας θα εξαφανιστούν. Η κυβερνητική παρέμβαση στην αγορά ακινήτων, συμπεριλαμβανομένου του παγώματος των ενοικίων, θα αναγκάσει τους ιδιοκτήτες να πουλήσουν αντί να νοικιάσουν. Οι προσπάθειες για την κατασκευή κοινωνικών κατοικιών θα διαρκέσουν μια δεκαετία ή περισσότερο και το κόστος για τους φορολογούμενους θα είναι τεράστιο. Η προσφορά στέγασης θα καταρρεύσει και οι εργαζόμενοι χαμηλού εισοδήματος δεν θα μπορούν πλέον να βρουν στέγη, οπότε όλοι θα φύγουν.
Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση εάν αυτός ο άνθρωπος γίνει δήμαρχος. Παρόλα αυτά, τα προοδευτικά μέσα ενημέρωσης άρχισαν να φλερτάρουν τον Mamdani και να προωθούν την εκστρατεία του. Οι Δημοκρατικοί λένε ότι αυτός ο υποψήφιος αντιπροσωπεύει μια νέα πορεία για το κόμμα τους. Θυμηθείτε, οι θεωρίες του Mamdani για την κοινωνία βασίζονται στις ίδιες ανοησίες woke που οδήγησαν στην πλήρη εξόντωση των Δημοκρατικών το 2024. Γιατί λοιπόν διπλασιάζουν τις προσπάθειές τους;
Για άλλη μια φορά, ο σοσιαλισμός, ο μαρξισμός και ο κομμουνισμός είναι τα αρχετυπικά αντίστιξη σε αυτό που οι αριστεροί μισούν περισσότερο: τους συντηρητικούς, τον καπιταλισμό (την ελεύθερη αγορά), τη χριστιανική ηθική, τον νόμο και την τάξη, τη δυτική κουλτούρα και τον εθνικισμό εις βάρος της παγκοσμιοποίησης. Μπορεί να μην το συνειδητοποιούν ακόμα, αλλά ψάχνουν έναν Τζόκερ για να αντιμετωπίσουν τον Μπάτμαν μας και νομίζουν ότι τον έχουν βρει με το πρόσχημα του καθαρού σοσιαλισμού.
Μπορεί να παραδεχτούν ότι κάνουν λάθος, ότι τα ιδανικά τους δεν απευθύνονται στο κοινό και ότι οι προσπάθειές τους να «αποδομήσουν» τις αμερικανικές κοινωνικές νόρμες υποκινούνται από κακία και όχι από καλές προθέσεις. Θα μπορούσαν να δεχτούν ότι δεν αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία του πληθυσμού, σε αντίθεση με ό, τι πίστευαν αρχικά. Θα μπορούσαν να ζητήσουν συγγνώμη και να υποσχεθούν ότι θα σταματήσουν να επιβάλλουν τις εκφυλισμένες απόψεις τους στις μάζες.
Αλλά αυτό θα τους ανάγκαζε να παραβιάσουν τον κανόνα αριθ. 1.
Έτσι, καθώς ο «λαϊκισμός» συνεχίζει να κερδίζει δημοτικότητα και οι Αμερικανοί επικεντρώνονται περισσότερο στη χώρα τους και λιγότερο στην παγκοσμιοποίηση, οι Δημοκρατικοί και οι φιλελεύθεροι θα απομακρυνθούν όλο και περισσότερο από την ακτή για να βρεθούν παγιδευμένοι στη φρενίτιδα της σοσιαλιστικής καταιγίδας. Μπορεί ακόμη και να έχουν μια αρχική επιτυχία εκεί.
Το είδαμε στον Καναδά, όπου οι φιλελεύθεροι ψηφοφόροι επέλεξαν να αντικαταστήσουν τον Τζάστιν Τριντό (έναν ανυπόφορο αριστερό που σχεδόν κατέστρεψε την οικονομία τους) με έναν ακόμη πιο μαχητικό αριστερό/παγκοσμιοποιητή, τον Μαρκ Κάρνεϊ.
Οι Αμερικανοί αριστεροί θα συσπειρωθούν πίσω από σκληροπυρηνικούς σοσιαλιστές όπως ο Mamdani, επειδή έχουν κουραστεί να προσποιούνται ότι ενδιαφέρονται για τη «δημοκρατία», την ελεύθερη αγορά, τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, τους ηθικούς κώδικες ή την ελευθερία γενικά. Χρειάζονται ένα παγκόσμιο όραμα, ακόμα κι αν είναι τερατώδες και δυστοπικό. Και θέλουν ηγέτες που είναι διαφανείς και απροκάλυπτα υπεύθυνοι για τις ψυχοπαθητικές τους προθέσεις. Δεν θέλουν πλέον να παίζουν τον ανθρωπιστή: θέλουν να βγάλουν τις μάσκες τους και να γευτούν αίμα και δύναμη.
Θέλουν να απελευθερώσουν τον εσωτερικό τους Τζόκερ.
Για τους υπόλοιπους από εμάς, αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξει πολύ περισσότερη αντιπαράθεση, συλλογική δράση, βία και πολύ λίγη ειρήνη στο άμεσο μέλλον. Θυμηθείτε, ο στόχος είναι να «τα κάψετε όλα», έτσι ώστε η αριστερά (και οι παγκοσμιοποιητές) να μπορέσουν να ανοικοδομήσουν το έθνος με τη δική τους ατζέντα. Οι Δημοκρατικοί θα καλωσορίσουν τους πιο ακραίους ηγέτες, γιατί αν δεν το κάνουν, ξέρουν ότι θα αναγκαστούν να κάνουν το χειρότερο πράγμα που μπορεί να φανταστεί κανείς: να αναλογιστούν τον εαυτό τους και να αλλάξουν τους τρόπους τους.
Μπράντον Σμιθ Alt-Market
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου