Του Σωτήρη Σιδέρη
Η απόφαση της ΕΕ για την συμμετοχή της Τουρκίας στα εξοπλιστικά της προγράμματα , προκάλεσε πανηγυρισμούς στην Άγκυρα που είδε μια ακόμη διπλωματική νίκη, καθώς είχε μαζί της σχεδόν το σύνολο των ευρωπαικών χωρών. Επί μέρους ενστάσεις ισοπεδώθηκαν κυριολεκτικά, μεταξύ αυτών και κάποιοι ελληνικοί ψίθυροι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε στη διάθεσή του αρκετούς μήνες για να ετοιμαστεί , ωστόσο η διαρκής τάση κατευνασμού , η καθήλωση του ΥΠΕΞ και η αποτυχημένη προσωπική διπλωματία του πρωθυπουργού που αποφεύγει και να ονοματίσει την Τουρκία, άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο στις ευρωτουρκικές σχέσεις που θα έχει και συνέχεια.
Η Ελλάδα , όχι μόνο δεν κινείται αποφασιστικά για να θέσει την Άγκυρα και την ΕΕ προ των ευθυνών τους υπεραμυνόμενη των όρων και των κανόνων που η ίδια η Ευρώπη έχει θέσει, αντίθετα βρίσκεται ενώπιον μιας εντελώς μιας πραγματικότητας, πολύ πιο δυσμενής απ ότι στο παρελθόν.
Αντί να μπλόκο, παράδοση και αποχαλίνωση της Άγκυρας
Και όμως όλο το θεσμικό και κυρίως το νομικό οικοδόμημα της ΕΕ εμπεριέχει πλήθος όρων, προυποθέσεων και κανόνων που καταπατήθηκαν για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα, κυρίως γερμανικά. Το γεγονός ότι η απόφαση ελήφθη με ενισχυμένη πλειοψηφία και όχι ομόφωνα, δεν αναιρεί την υποχρέωση όλων, ιδιαίτερα των Ευρωπαίων, να σεβαστούν όσα οι ίδιοι έχουν θεσμοθετήσει . Οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί ότι ο παραμερισμός της ομοφωνίας ήταν το πρόβλημα , είναι φθηνή υπεκφυγή. Δεν είχαμε ακούσει ποτέ ότι η κυβέρνηση θα έθετε βέτο και αυτό δεν κατέστη εφικτό. Γιατί τα ίδια ψεύδη λέει και για την Αλβανία , αλλά ουδέποτε κινήθηκε σε τέτοιο πλαίσιο.
Ωστόσο, αυτό που αποκαλύπτεται στην συνέχεια αυτών των αποφάσεων, είναι η σφοδρή επίθεση της Άγκυρας κατά της Ελλάδας, ιδιαίτερα αλαζονική μάλιστα, που όχι μόνο αδιαφορεί για τους όρους της ΕΕ, αντίθετα επιτίθεται στην Ελλάδα, βλέποντας την πρωτοφανή αδυναμία της Αθήνας να επιβάλλει την εφαρμογή τους. Το μέλλον προδιαγράφεται πολύ σκοτεινό και στο Αιγαίο και στις ευρωτουρκικές σχέσεις.
Ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Άμυνας Ζέκι Ακτούρκ, έχοντας υπόψη του προφανώς τις ευρωπαικές αποφάσεις προέβη σε δηλώσεις που ουσιαστικά διαγράφουν το παλιό πλαίσιο των ευρωτουρκικών σχέσεων, των όρων και των προυποθέσεων δηλαδή και πανηγυρίζει γιατί ουσιαστικά επιβάλλει τις απόψεις της. Για παράδειγμα, ο Ακτούρκ είπε ότι “ θα συνεχίσουμε να εξηγούμε τη δύναμη της Τουρκίας σε όσους δεν την καταλαβαίνουν»,, αναφερόμενος προφανώς στις ενστάσεις της Αθήνας . Πρόσθεσε ότι, «η μεταφορά διμερών διαφορών σε πολυμερείς πλατφόρμες και η προσπάθεια αποκλεισμού της Τουρκίας από τα ευρωπαϊκά αμυντικά προγράμματα, δεν είναι ούτε καλοπροαίρετη, ούτε συνετή».
Πρόκειται για παραπλανητική, απαράδεκτη και αλαζονική τοποθέτηση, γιατί , παρά την σιωπή της η Αθήνα, θα μπορούσε να θέσει μείζονα ζητήματα , όπως την απειλή πολέμου, την υποχρέωση να έχει σχέσεις καλής γειτονίας όπως προβλέπουν τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, την εναρμόνιση της Άγκυρας με την εξωτερική πολιτική της ΕΕ που δεν υφίσταται καν , την αμφισβήτηση κυριαρχίας νησιών και να μπλοκάρει κάθε βήμα της Τουρκίας. Γιατί όλα αυτά είναι όροι της ίδιας της ΕΕ για να προχωρήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις και κατά συνέπεια δεν είναι διμερές ζήτημα.
Παρατηρώντας όμως την πλήρη αδυναμία της κυβέρνησης Μητσοτάκη να επιβάλλει την εφαρμογή των ευρωπαικών κανόνων, η Τουρκία ανέπτυξε την δική της πολιτική, “πάτησε’ πάνω στην ελληνική απουσία, ανάγκασε τις ευρωπαικές κυβερνήσεις να την θεωρούν σημαντική χώρα, προέβαλλε την γεωπολιτική της θέση καλύτερα από ότι η Αθήνα την δική της , εργάστηκε για την σύμπηξη συμμαχιών και τα κατάφερε.
Η τακτική αυτή επιβεβαιώνεται και από τον ίδιο Τούρκο αξιωματούχο, ο οποίος σημείωσε ότι «οι προσπάθειες να αγνοηθεί ο κρίσιμος ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή και η σημασία της για την ασφάλεια της Ευρώπης είναι καταδικασμένες σε αποτυχία» και πρόσθεσε:
«Ως μέλος του ΝΑΤΟ και του ΟΑΣΕ και υποψήφια προς ένταξη χώρα στην ΕΕ, η Τουρκία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας με την αναπτυσσόμενη αμυντική της βιομηχανία, τους σημαντικούς ρόλους που έχει αναλάβει στην επίλυση περιφερειακών κρίσεων και τον ισχυρό στρατό της. Θα συνεχίσουμε να εξηγούμε τη δύναμη της Τουρκίας σε όσους δεν την καταλαβαίνουν»
Ούτε όροι, ούτε κανόνες, ούτε καλή γειτονία. Και η αναθεωρητική ατζέντα της Τουρκίας, όχι μόνο παραμένει ανέπαφη, αλλά ενισχύεται , καθώς τόσο η ΕΕ, όσο και οι ΗΠΑ αδιαφορούν πλέον για το θεσμικό πλαίσιο, το διεθνές δίκαιο και κινούνται ή ανέχονται αναθεωρητικές πολιτικές εις βάρος κράτους -μέλους της ΕΕ, της Ελλάδας δηλαδή.
Αλλά είναι ευθύνη της κυβέρνησης αυτή η κατολίσθηση της θέσης και του κύρους της Ελλάδας. Και είναι πλέον σαφές ότι η αποχαλίνωση της Άγκυρας θα αυξηθεί και οι απειλές κατά της χώρας μας θα πάρουν όλο και πιο επιθετικό χαρακτήρα.
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου