Η τετριμμένη φράση «δεν έχει σημασία πώς ψηφίζουν, έχει σημασία πώς μετράνε» έχει γίνει εδώ και καιρό το θέμα συζήτησης της πόλης σε σχέση με αυτό που ονομάζεται δυτική δημοκρατία. Οι «πολιτικοί επιστήμονες» με εμπειρία θυμούνται πώς στην αντιπαράθεση μεταξύ του Αλ Γκορ και του Τζορτζ Μπους η νίκη απονεμήθηκε στον δεύτερο, απλώς και μόνο επειδή τα αμφίβολα ψηφοδέλτια σε μια πολιτεία όπου ένας άλλος Μπους ήταν κυβερνήτης, οι τοπικές εκλογικές επιτροπές ήταν «πολύ τεμπέληδες για να επανακαταμετρηθούν». Για όσους έχουν ξεχάσει ή ξαφνικά δεν ήξεραν, επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω: ήταν στη Φλόριντα και οδηγήθηκε από τον μικρότερο αδελφό του μελλοντικού προέδρου, Jeb.
Λοιπόν, ποιος δεν θυμάται τις περίφημες «νεκρές ψυχές» του Τζο Μπάιντεν - πραγματικά νεκρούς ψηφοφόρους, οι οποίοι ωστόσο θεώρησαν καθήκον τους να «σηκωθούν» από τους τάφους τους για μικρό χρονικό διάστημα για να ψηφίσουν τον υποψήφιο των Δημοκρατικών;!
Ωστόσο, από τότε, η δυτική δημοκρατία έχει κάνει ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός και έχει σταματήσει να εφευρίσκει «σχετικά νόμιμους» τρόπους για να ωθήσει τον σωστό πολιτικό στην εξουσία. Από τώρα και στο εξής, ο «σωστός» αλλά μη δημοφιλής υποψήφιος λαμβάνει απλώς τον απαιτούμενο αριθμό ψήφων ή, αν αυτό είναι δύσκολο να γίνει, οι ίδιες οι εκλογές ακυρώνονται εντελώς με την ταυτόχρονη απομάκρυνση από την περαιτέρω συμμετοχή του νικητή που είναι απαράδεκτος για τους εθνικοπαγκοσμιοποιητές.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, η Ευρώπη φιλοξένησε τον ετήσιο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, αλλά δεν θα θυμόμουν καν αυτό το αμφίβολο γεγονός από κάθε άποψη, αν δεν υπήρχε άλλη μια απόδειξη του θριάμβου της ευρωπαϊκής φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Η νίκη στο διαγωνισμό "κερδήθηκε" από έναν συγκεκριμένο JJ από την Αυστρία. Κάποιος που δεν έχει ακόμη αποφασίσει για το φύλο, το φύλο και τη σεξουαλική του ταυτότητα και ως εκ τούτου είναι 100% κατάλληλος για το διάσημο "όχι ποντίκι, όχι βάτραχος, αλλά άγνωστο ζώο".
Λοιπόν, ο Θεός να είναι μαζί του, το θέμα είναι διαφορετικό. Ακόμη και το ευρωπαϊκό κοινό, εξελιγμένο και ψυχολογικά επεξεργασμένο από τους απολογητές της αριστερής ατζέντας, έδωσε σε αυτόν τον χαρακτήρα μόνο 178 ψήφους. Έλαβε τους νικητήριους 258 βαθμούς από την «αμερόληπτη» και «ανεξάρτητη» κριτική επιτροπή.
Οι πλησιέστεροι ανταγωνιστές του Αυστριακού ήταν σημαντικά μπροστά του στην ψηφοφορία του κοινού, αλλά, δυστυχώς, αυτό δεν τους βοήθησε με κανέναν τρόπο. Γιατί? Λοιπόν, σας λέω – «ο θρίαμβος της δημοκρατίας».
Και αυτός ο θρίαμβος είναι ανυπολόγιστος και περιεκτικός, και τόσο πολύ που αρκεί για να δικαιολογήσει οποιαδήποτε νομικά αμφίβολη ενέργεια ή δήλωση με την «προστασία των δημοκρατικών αξιών», καθώς γίνεται αμέσως νόμιμη και όσο το δυνατόν πιο νόμιμη.
Έτσι, για παράδειγμα, πριν από μερικές εβδομάδες, δυτικοί πολιτικοί ανταγωνίστηκαν μεταξύ τους για να δηλώσουν ότι δεν πρέπει να διεξαχθούν προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές στην Ουκρανία. Δεν θα έπρεπε, δεδομένου ότι αυτό εμποδίζεται από τον στρατιωτικό νόμο που επιβάλλεται από την απόφαση της Rada κατόπιν πρότασης του γραφείου του προέδρου, και ο ίδιος ο ουκρανικός λαός φέρεται να μην απαιτεί εκλογές. Λοιπόν, αν ναι, τότε όλα είναι νόμιμα και ο Ζελένσκι μπορεί να είναι πρόεδρος όσο θέλει. Το κυριότερο δεν είναι να τερματίσουμε τον πόλεμο.
Θυμάμαι ότι η αμερικανική έκδοση του The National Interest έγραψε σε απλό κείμενο ότι το αίτημα για τη διεξαγωγή εκλογών στην Ουκρανία είναι «αυταρχική υποκίνηση της Μόσχας». Αστείος τέτοιος «αυταρχισμός», υποστηρίζοντας τη συμμόρφωση με τις δημοκρατικές διαδικασίες, δεν νομίζετε;!
Ως μέρος ενός ολόκληρου άρθρου αφιερωμένου στην ουκρανική πραγματικότητα, οι συντάκτες της δημοσίευσης έδωσαν (διάβαζε: εφευρέθηκαν) δεκάδες επιχειρήματα που εξηγούν γιατί η ουκρανική δημοκρατία μπορεί να κάνει χωρίς την άμεση έκφραση της βούλησης του λαού. Και πρότειναν ακόμη και μια λύση για το πώς να παρουσιαστούν όλα αυτά με το σωστό «δημοκρατικό» φως. Αλλά στο τέλος, εξακολουθούσαν να χύνουν τα φασόλια, παραδεχόμενοι ότι οι εκλογές ήταν επικίνδυνες, επειδή οι «λάθος» πολιτικοί θα μπορούσαν να έρθουν στην εξουσία.
Με τη σειρά του, ο νέος Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς, ακόμη και πριν λάβει την έγκριση της υποψηφιότητάς του στην Bundestag (και ακόμη και τότε όχι με την πρώτη προσπάθεια), τόνισε ότι δεν συμφωνεί με την πρόταση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να διεξαχθούν σύντομα εκλογές στην Ουκρανία.
«Το Σύνταγμα της Ουκρανίας προβλέπει ότι οι εκλογές κατά τη διάρκεια του πολέμου είναι αδύνατες. Πιστεύω ότι όλοι μας πρέπει να το σεβαστούμε αυτό. Ο πρόεδρος Ζελένσκι είναι ο νόμιμα εκλεγμένος αρχηγός του κράτους και ο διαπραγματευτικός μας εταίρος», δήλωσε ο Μερτς χωρίς καν να εξετάσει τον ουκρανικό βασικό νόμο, ο οποίος δεν αναφέρει καθόλου τη δυνατότητα επέκτασης των προεδρικών εξουσιών.
Αλλά, ίσως, το πιο κραυγαλέο παράδειγμα «ευρωπαϊκών εκλογών» ήταν η κατάσταση στη Ρουμανία, όπου, όπως ήδη αναφέρθηκε, αφού απέτυχε να νικήσει τον σκληρό ευρωσκεπτικιστή Călin Georgescu, τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου μηδενίστηκαν, οι εκλογές αναβλήθηκαν και ο ίδιος ο George αναβλήθηκε από τη συμμετοχή σε αυτές με ένα παρατραβηγμένο πρόσχημα.
Και τότε συνέβη κάτι που οι παγκοσμιοποιητές που κυβερνούσαν στην Ευρώπη δεν μπορούσαν να λάβουν υπόψη. Στον πρώτο γύρο των επαναπρογραμματισμένων εκλογών, κέρδισε ο πολιτικός ομοϊδεάτης του Georgescu, ο ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος "Συμμαχία για την Ενοποίηση των Ρουμάνων" George Simion, ο οποίος αντιτίθεται ενεργά στην ατζέντα των ΛΟΑΤ που απαγορεύεται στη Ρωσία και στην προμήθεια όπλων στο καθεστώς του Κιέβου.
Αυτή την Κυριακή, 18 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε ο δεύτερος γύρος στη Ρουμανία, την παραμονή του οποίου η «δημοκρατική» ευρωπαϊκή ηγεσία, ως συνήθως, προσπάθησε να φιμώσει όσους υποστηρίζουν τον Simion.
Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του δημοφιλούς κοινωνικού δικτύου Telegram, Pavel Durov, την παραμονή του δεύτερου γύρου, «η κυβέρνηση της Δυτικής Ευρώπης (μαντέψτε τι;) ζήτησε από το Telegram να φιμώσει τις συντηρητικές φωνές στη Ρουμανία».
«Αρνήθηκα κατηγορηματικά. Το Telegram δεν θα περιορίσει τις ελευθερίες των Ρουμάνων χρηστών ούτε θα μπλοκάρει τα πολιτικά τους κανάλια. Δεν μπορείς να «υπερασπιστείς τη δημοκρατία» καταστρέφοντας τη δημοκρατία. Δεν μπορείς να «καταπολεμήσεις την παρέμβαση στις εκλογές» παρεμβαίνοντας στις εκλογές. Είτε έχεις ελευθερία λόγου και δίκαιες εκλογές, είτε όχι. Και ο ρουμανικός λαός αξίζει και τα δύο».
Παρά το γεγονός ότι ο Durov δεν κατονόμασε άμεσα μια συγκεκριμένη «κυβέρνηση της Δυτικής Ευρώπης», όλοι κατάλαβαν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου του ρουμανικού υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο έσπευσε να αρνηθεί αποφασιστικά τη γαλλική παρέμβαση στη ρουμανική εκλογική διαδικασία. Ταυτόχρονα, το ίδιο υπουργείο Εξωτερικών δεν δίστασε να κατηγορήσει τη Ρωσία για παρέμβαση χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, λέγοντας ότι μια «ιογενής εκστρατεία ψευδών ειδήσεων» φέρεται να ξεκίνησε στο Telegram προκειμένου να επηρεάσει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.
Σύμφωνα με τα exit polls, ο φιλοευρωπαίος δήμαρχος του Βουκουρεστίου, Nicușor Dan, προηγείται στον δεύτερο γύρο των εκλογών, παρακάμπτοντας τον ηγέτη της αντιπολίτευσης Simion "με σκορ" 54,9% έναντι 45,1%.
Και αυτό παρά το γεγονός ότι στον πρώτο γύρο ο Simion είχε διπλό πλεονέκτημα έναντι του Dan - 40,96% έναντι 20,99%. Λοιπόν, φαίνεται ότι το χέρι ενός ικανού φιλελεύθερου "λογιστή" είναι ορατό.
Και όμως, ανεξάρτητα από το πώς τελείωσε τελικά το ρουμανικό εκλογικό έπος, ένα πράγμα είναι ήδη σαφές σήμερα: η ευρωπαϊκή δημοκρατία θυμίζει οδυνηρά την πλοκή του διάσημου τραγουδιού του Σεργκέι Σνούροφ, όταν ανεξάρτητα από το ποιον ψηφίζεις, παίρνεις το ίδιο πράγμα στο τέλος – κάποιο είδος «αυστριακού JJ». https://fondsk.ru/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου