Πηγή: Francesco Petrone
Οι μυθικοί Αμαληκίτες αναφέρονται στις γραφές και στην Τορά, γραπτά που δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από τα πρώτα πέντε βιβλία της εβραϊκής Βίβλου, αυτό που ομαδοποιεί τα κείμενα σχετικά με τον Μωυσή. Οι Αμαληκίτες θα ήταν απόγονοι του Αμαλήκ, όπως και οι Χαμίτες, οι απόγονοι του Χαμ, ή οι Χαναναίοι, οι απόγονοι της Χαναάν, είναι μόνο ένας από τους αμέτρητους λαούς που αναφέρονται στα ιερά κείμενα που αποτελούν επίσης την Παλαιά Διαθήκη. Γνωρίζουμε ότι αυτοί οι λαοί, όπως πολλοί λαοί της ερήμου, ήταν νομάδες και περιπλανιόντουσαν στα εδάφη που αντιστοιχούσαν στη νότια Παλαιστίνη, κοντά στο Σινά και όχι μακριά από τη Γάζα. Τα κείμενα διηγούνται ότι οι οπαδοί του Μωυσή, κατά τη στιγμή της φυγής τους από την Αίγυπτο, είχαν συγκρούσεις με κάποιες φυλές στην πορεία, λαούς που κάποιος αργότερα προσδιόρισε, στην πραγματικότητα, ως εκείνους τους ανθρώπους που δεν θα ήταν άλλοι από τους απογόνους του μυθικού Αμαλήκ. Το γεγονός θα είχε λάβει χώρα πριν από περίπου 3300 χρόνια. Γνωρίζουμε ότι τα βιβλικά κείμενα έχουν χωρία με πολύ χονδροειδείς περιγραφές, ίσως επειδή αντικατοπτρίζουν τη νοοτροπία των ημι-νομαδικών λαών που έζησαν πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια στη Μέση Ανατολή. Στην πραγματικότητα, όταν μιλάμε για την αντίδραση του Μωυσή σε αυτές τις συγκρούσεις, ακούμε λόγια που μας αφήνουν μπερδεμένους. Διαβάζουμε, σχετικά με τη συμπεριφορά ενός θυμωμένου Μωυσή που περιγράφεται στις γραφές: «Κατέφυγε στην εξόντωση γυναικών και παιδιών και σκέφτηκε ότι δεν θα ενεργούσε σε αυτό το ζήτημα με βάρβαρο και απάνθρωπο τρόπο: πρώτον, επειδή οι Αμαληκίτες ήταν εχθροί που τον είχαν απειλήσει και, δεύτερον, επειδή είχε λάβει εντολή από τον Θεό που ήταν επικίνδυνο να αγνοήσει». Βρίσκουμε γραμμένο ότι ο Μωυσής είπε ακόμη και στον Ισραήλ: «Θυμήσου τι σου έκανε ο Αμαλήκ όταν βγήκες από την Αίγυπτο». Η εντολή του Θεού θα ήταν, σύμφωνα με όσα θα είχαν γράψει μερικοί ιερείς, ότι το όνομα του Αμαλήκ έπρεπε να «σβηστεί», δηλαδή η εντολή θα ήταν πλήρης εξόντωση. Τι σχέση έχουν αυτά τα κείμενα με την επικαιρότητα; Θα πρέπει να έχουν πολύ μικρή σχέση με αυτό, επίσης επειδή σύμφωνα με τους Ισραηλινούς αρχαιολόγους, οι οποίοι έχουν κάνει προσεκτική έρευνα τις τελευταίες δεκαετίες με εντολή της κυβέρνησής τους, σχετικά με το μυθικό βασίλειο για το οποίο μιλούν τα κείμενα, δεν υπάρχει ίχνος σημαντικών οικισμών εκτός από τα bivouacs των βοσκών. Φαίνεται, στην πραγματικότητα, ότι οι γραφές έχουν γλυκάνει αρκετά τα γεγονότα περιγράφοντας ακόμη και φανταστικές πραγματικότητες, όπως τα μυθικά μεγάλα βασίλεια του Ισραήλ. Ωστόσο, δυστυχώς μεταξύ των σύγχρονων σιωνιστών υπάρχει κάποιος που, παρά την εκκοσμίκευση της ιδεολογίας των ιδρυτών, όπως, για παράδειγμα, εξαιρετικά κοσμικός, ήταν επίσης ο Max Nordau Herzl ο οποίος το 1897 ίδρυσε τον σιωνισμό στο συνέδριο της Βασιλείας και διορίστηκε πρόεδρος. Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, πολλοί Ισραηλινοί και φιλοσιωνιστές σήμερα συνεχίζουν να παίρνουν τις αρχαίες γραφές κυριολεκτικά σαν οι Έλληνες να έπαιρναν ακόμα κυριολεκτικά τα κίνητρα για την οργή του Αχιλλέα που περιγράφεται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα. Ωστόσο, το ελληνικό ποίημα θεωρήθηκε επίσης ιερό και αληθινό κείμενο στην αρχαιότητα. Έχουμε φτάσει στο σημείο ένας χαρακτήρας που κάποτε ήταν μέρος της σχολής των νέων Γάλλων φιλοσόφων, ο Bernard-Henry Levy, να παίρνει συνέντευξη από τον δημοσιογράφο Maurizio Molinari, υπό την ιδιότητά του ως διευθυντή της La Repubblica, απίστευτα, μιλώντας για το νέο του βιβλίο και ένα κεφάλαιο αυτού, αφιερωμένο στον Amalek, με σοβαρό και ακλόνητο τρόπο, Δηλώνει ότι ο σημερινός κίνδυνος είναι η επανεμφάνιση του Αμαλέκ. Levy στη συνέντευξη εξηγεί γΈχει επιστρέψει στον πιο επικίνδυνο και ριζοσπαστικό εχθρό του εβραϊκού λαού. Συνεχίζει λέγοντας ότι ο Αμαλήκ δεν θέλει (σημειώστε τον ενεστώτα) μόνο την ήττα των Ιουδαίων ή τη διαίρεση των εδαφών, αλλά θέλει να εξαλείψει τους Ισραηλίτες από το πρόσωπο της γης. Ο τίτλος του βιβλίου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "La Nave di Teseo", είναι εμβληματικός "Μοναξιά του Ισραήλ". Ο φιλόσοφος συνεχίζει λέγοντας ότι «Μεταξύ του ποταμού και της θάλασσας υπάρχουν οκτώ εκατομμύρια Εβραίοι που σήμερα πρόκειται να εξαλειφθούν, να εκδιωχθούν». Καταλήγει λέγοντας: «Τι είναι αυτό, αν όχι η επιστροφή του Αμαλήκ;» Στη συνέχεια καταλήγει λέγοντας ότι το Ισραήλ και η Ουκρανία διεξάγουν τον ίδιο πόλεμο. Σημαίνει έναν σχεδόν μεταφυσικό πόλεμο που λέει ότι η ήττα του θα ήταν ήττα για τη Δύση. Αλλά αν αυτές είναι πολύ προσωπικές ιδέες ενός χαρακτήρα, ακόμη και αν είναι εμβληματικές όπως ο Γάλλος φιλόσοφος, τις βλέπουμε να αντικατοπτρίζονται στην κυβέρνηση του Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, ο Νετανιάχου είναι επίσης πεπεισμένος ότι διεξάγει έναν οριστικό πόλεμο εναντίον του μυθικού λαού του Αμαλέκ που ταυτίζεται με τους Παλαιστίνιους. Στην πραγματικότητα, ο Νετανιάχου δείχνει τους Παλαιστίνιους στον λαό του σαν να ήταν απόγονοι του Αμαλέκ και υποστηρίζει το «θεϊκό δικαίωμα». Ο Νετανιάχου χρησιμοποιεί έξυπνη ρητορική όταν συγκρίνει τους Παλαιστίνιους με τους Αμαληκίτες. Για να κατανοήσουμε την ανορθολογική ατμόσφαιρα στο Ισραήλ, η οποία φαίνεται να έχει επιστρέψει σε μια αρχαϊκή εποχή, ας δώσουμε προσοχή σε αυτό που λέγεται στην Κνεσέτ, το κοινοβούλιο του κράτους του Ισραήλ, από τον υπουργό Οικονομικών Bezalel Smotrich του Θρησκευτικού Σιωνιστικού Κόμματος. Είπε από τη θέση του: «Ένα παλαιστινιακό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει επειδή δεν υπάρχει παλαιστινιακός λαός». Το πράγμα είναι πιο σοβαρό από ό, τι φαίνεται, επειδή η σύγκριση του Νετανιάχου μεταξύ των Παλαιστινίων και του λαού του Αμαλήκ είναι ήδη ένα πρόγραμμα γενοκτονίας, δεδομένου ότι οι Αμαληκίτες είναι ο λαός που ο Σαούλ, ως βασιλιάς του Ισραήλ, λαμβάνει την εντολή να εξοντωθεί από τον προφήτη Σαμουήλ. Αλλά τι λέει ο ισραηλινός Τύπος; Ας πάρουμε ένα παράδειγμα με μια κυβερνητική εφημερίδα. «Σε αυτούς τους ανθρώπους αξίζει να πεθάνουν, τους αξίζει ένας οδυνηρός θάνατος, ένας βασανιστικός θάνατος και αντ' αυτού εκεί διασκεδάζουν στην παραλία». Είναι η πεζογραφία του Schlesinger, του ανταποκριτή της Hayon, μιας μεγάλης κυκλοφορίας ισραηλινής εφημερίδας. Το κείμενο τελειώνει με μια επίκληση: «Χρειαζόμαστε πολύ περισσότερη εκδίκηση, ένα ποτάμι αίματος από τους κατοίκους της Γάζας». Αυτό δεν είναι δυσαρέσκεια για την 7η Οκτωβρίου, είναι μια μεγαλύτερη, πολύ παλαιότερη, σχεδόν αταβιστική δυσαρέσκεια. Ο Εβραίος Σίγκμουντ Φρόιντ μελέτησε το φαινόμενο του αντισημιτισμού, ένα ευρέως διαδεδομένο αίσθημα αποστροφής προς τους Εβραίους και υπέθεσε ότι θα μπορούσε να προέρχεται από το αίσθημα ανωτερότητας της εβραϊκής θρησκείας. «Το αίσθημα της εκλογής μπορεί να έχει προκαλέσει στους μη Εβραίους μια αίσθηση απειλής ή ακόμα και φθόνου, οδηγώντας σε μορφές αντισημιτισμού και διακρίσεων». Μια μεγάλη τραγωδία λαμβάνει χώρα στο φως της ημέρας, σχεδόν στο σπίτι εκείνου του δυτικού κόσμου που υπερηφανεύεται για την παράδοση του Διαφωτισμού και τον υποτιθέμενο ορθολογισμό του που θα οδηγούσε στη δημοκρατία, την απογοήτευση και τις θετικές ιδέες. Αντ 'αυτού, βλέπουμε την ίδια Δύση που φαίνεται υπνωτισμένη από ιδέες που είχαν ήδη χλευαστεί από τον Φρόιντ και τον Αϊνστάιν στην εποχή τους. https://www.ariannaeditrice.it/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου