Του Σωτήρη Σιδέρη
Για πολλούς διπλωμάτες και πολιτικούς , το ΝΑΤΟ έχει εισέλθει σε πορεία διάλυσης. Μια δήλωση αποχώρησης των ΗΠΑ , φαίνεται πλέον όλο και πιο πιθανή. Αναδύεται ήδη , ως υποκατάστατο, μια ομάδα “προθύμων” υπό την Αγγλία όπως φάνηκε στη διάσκεψη του Λονδίνου, για να πουλάει όπλα και να συνεχίσει τον πόλεμο το Κίεβο, μέχρι τελικής πτώσης της Ουκρανίας. Άλλο αυτό και άλλο στρατηγική ασφάλειας..Οι ΗΠΑ που τους γυρίζουν την πλάτη, καταργούν στην πράξη τις στρατηγικού τύπου εγγυήσεις ασφάλειας του ΝΑΤΟ, όπως προβλέπεται στο Καταστατικό της Συμμαχίας. Αλλά πρώτιστο και μείζον ζήτημα είναι ποια θα είναι η στρατηγική σχέση ΗΠΑ -Ευρώπης στο εξής. Αυτό κάποιοι πρέπει να το απαντήσουν, αφού το ουκρανικό θα κλείσει, όπως κλείσει , μάλλον σύντομα...
Σε τροχιά παρακμής και υπαρξιακής κρίσης είναι και ο ΟΗΕ, με τον Μασκ επίσης να δηλώνει σύμφωνος με την αποχώρηση των ΗΠΑ. Η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον αποφάσεων. Ο πρωθυπουργός, είναι στο περιθώριο των διεργασιών και απλά μιλάει μονίμως για εξοπλισμούς. Αντίθετα, Άγκυρα , έχει στρατηγικό σχέδιο και ήδη δρομολογεί την εμπλοκή της στην ευρωπαική πολιτική άμυνας και ασφάλειας. Αντίθετα , ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολιτικά κενός.
Η ρητορική και η ωμή αλήθεια
Οι αλλαγές που συντελούνται εντός του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στις σχέσεις με τις ΗΠΑ και οι ανατροπές στο διεθνές σύστημα ασφάλειας, αναγκάζουν τις κυβερνήσεις να εντείνουν τις μεταξύ τους συζητήσεις για το μέλλον. Η διάσκεψη του Λονδίνου ήταν ένα ακόμη βατερλό για την Ελλάδα και τον Μητσοτάκη προσωπικά. Αν και σε όλα πρόθυμος δεν τον κάλεσε ο Στάρμερ. Παράδοξη η σιωπή της Αθήνας φυσικά.
Η Αγγλία επιδιώκει σαφώς να ηγηθεί, αλλά ουσιαστικά κοιτάζει προς την Ουάσιγκτον. Η έντονη ρητορική για μια ευρωπαική στρατηγική ασφάλειας έχει πολλές όψεις, αλλά προς το παρόν όλα είναι υπό εξέταση. Πάντως , κατά κοινή ομολογία και σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων, η Τουρκία είναι ένας από τους πυλώνες αυτών των συζητήσεων, ενώ δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στον δυνητικό ρόλο της Ελλάδας σε μια νέα αρχιτεκτονική.
Η ανάπτυξη της Ευρωπαικής Άμυνας είναι η μόνιμη αναφορά σε όλες τις δηλώσεις και συναντήσεις των Ευρωπαίων ηγετών. Όμως, όλοι γνωρίζουν ότι ένα ευρωπαικό ΝΑΤΟ απαιτεί τεράστια κονδύλια , νέες δομές σε διοίκηση και Ένοπλες Δυνάμεις και φυσικά στρατηγικό σχέδιο συμμαχίας και με τις ΗΠΑ. Ένα νέο καταστατικό δηλαδή, που θα ενώνει όλα τα κράτη, αλλά απαιτείται και ένας ιδεολογικός προσανατολισμός. Ο Τραμπ όμως ζητάει να πληρώνουν οι Ευρωπαίοι για την ασφάλειά τους. Οπότε αυτό δεν είναι συμμαχία, είναι εμπόριο ασφάλειας. Δηλαδή οι σχέσεις Ευρώπης -Ρωσίας θα συνεχίσουν να είναι ανταγωνιστικές ή σχέσεις συνεργασίας, όταν οι ΗΠΑ θα συνεργάζονται με τη Μόσχα; ή απλά θα περιμένουν την πτώση του Τραμπ; αλλά και όταν φύγει ο Τραμπ ή χάσει τις εκλογές για το Κογκρέσο το 2027, οι Δημοκρατικοί τι θα αλλάξουν;
Εύκολες απαντήσεις δεν υπάρχουν. Η Γαλλία έχει τεράστια εσωτερικά προβλήματα. Η Γερμανία προσανατολίζει τη συζήτηση στις εξοπλιστικές δαπάνες με τέτοιο τρόπο, ώστε η γερμανική πολεμική βιομηχανία να πουλά όπλα και η Αγγλία αναζητά ηγετικό ρόλο ώστε να ηγηθεί ενός νέου αντιρωσικού κλαμπ και να πάρουν τη θέση των ΗΠΑ. Πολύ φιλόδοξος στόχος για μια χώρα σε διαρκή κρίση. Το δάνειο 2,6 δις λιρών στην Ουκρανία για να αγοράσει πυραύλους από την Αγγλία και το υπέγραψαν ο Στάρμερ και ο Ζελένσκι, είναι πανομοιότυπο με τις απαιτήσεις Τραμπ που θέλει τον ορυκτό πλούτο της Ουκρανίας. Απλά τα μεγέθη διαφέρουν. Αν ο Ζελένσκι πιστεύει ότι θα πολεμήσουν στο πλευρό του οι Ευρωπαίοι , πράγματι έχει πρόβλημα...
Η θέση της Ελλάδας και η Τουρκία
Η μηδενική σχεδόν επιρροή της Ελλάδας από τα βαλκάνια, μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και τις ευρωπαικές πολιτικές, προκαλεί απογοήτευση, αλλά και ανησυχία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, έχοντας εκχωρήσει την εξωτερική πολιτική της χώρας στις ΗΠΑ, έχει μείνει πλέον μετέωρος , σχεδόν γραφικός. Είναι επείγουσα ανάγκη, η Ελλάδα να αλλάξει σημαντικές παραμέτρους της εξωτερικής της πολιτικής και να κινηθεί άμεσα και προς την Ευρώπη και προς την Κίνα και την Ρωσία, διεκδικώντας έναν σημαντικό ρόλο στη νέα πολιτική άμυνας και ασφάλειας. Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι σταδιακά, οι Τραμπ και Πούτιν θα συζητήσουν και για τα βαλκάνια με την Τουρκία να κατέχει σημαντική θέση στο τραπέζι.
Πέραν αυτών, μην ξεχνάμε ότι ο πρώην ηγέτης της Βόρειας Μακεδονίας Γκρούεφσκι ζει στην Ουγγαρία, η οποία στηρίζει απόλυτα και την σημερινή κυβέρνηση του Μίτσκοσκι . Ουγγαρία και Μίτσκοσκι έχουν σχέσεις κα με την Ουάσιγκτον και με τη Μόσχα και αν ο Πούτιν θελήσει να τιμωρήσει την Αθήνα για την στάση της στον πόλεμο της Ουκρανίας, πιθανόν να αφήσει τα Σκόπια να σκληρύνει έναντι της Συμφωνίας των Πρεσπών. Κατά συνέπεια, μια πρώτη , άμεση κίνηση της Αθήνας είναι να πιέσει για την πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας, κάνοντας και η ίδια τις κινήσεις που της αναλογούν. Δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική στη Συμφωνία των Πρεσπών. Ή για την ακρίβεια, η εναλλακτική, είναι μια νέα εθνική κρίση.
Ιδιαίτερα προωθημένη όμως φαίνεται ότι είναι η πολιτική πολλών ευρωπαικών χωρών στην Συρία , που έχουν ως στρατηγικό συνομιλητή την Τουρκία. Όλες οι χώρες της Ευρώπης, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία και άλλες συζητούν με την Άγκυρα τι θέλουν στην Συρία και η Τουρκία εναρμονίζει στην συνέχεια την στάση της με τα δικά της συμφέροντα. Ήδη το ΡΚΚ ανακοίνωσε ότι θα καταθέσει τα όπλα, ενώ ανάλογη θα είναι η πίεση και για τους Κούρδους της Συρίας. Γι αυτό άλλωστε συζητούν και με τις ΗΠΑ σε συνεχείς επικοινωνίες μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας. Σίγουρα όμως σημαντική επιρροή έχει και το Ισραήλ. Από ελληνικής πλευράς ο ΥΠΕΞ Γ. Γεραπετρίτης πήγε στη Δαμασκό, χωρίς να παρουσιάσει τίποτα το σημαντικό και έφυγε μάλλον με άδεια χέρια, όπως δηλαδή πήγε.
Κατά συνέπεια η ευρωπαική αρχιτεκτονική ασφάλειας, ακόμη και η πολεμική βιομηχανία της Ευρώπης, θέλει εντός την Τουρκία. Από διπλωματική άποψη δεν είναι αρνητικό να υπάρχει μια στενή συνεργασία με την Άγκυρα, αλλά με όρους και κανόνες που να διασφαλίζουν και την ασφάλεια της Ελλάδας. Η Ελλάδα πρέπει να συμμετέχει με σχέδιο και όχι με την σημερινή αεριτζίδικη ρητορική του πρωθυπουργού.
Απαιτείται δηλαδή , η ευρωπαική αρχιτεκτονική ασφάλειας να έχει ρήτρα αλληλεγγύης, σαφή, ονομαστική και εφαρμόσιμη. Οι συζητήσεις για την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ- Τουρκίας και η στρατηγική ασφάλειας είναι τα διπλωματικά κλειδιά και ίσως η τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα, αλλά και την Κυπριακή Δημοκρατία.
Διαφορετικά η Ελλάδα θα βρεθεί στους τέσσερις ανέμους, χωρίς συμμαχίες, χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες. Που θα ξοδεύει αμέτρητα δις ευρώ σε εξοπλισμούς , κάνοντας απλά πιο πλούσια τα λόμπι των εξοπλισμών. Η συμμετοχή της Ελλάδας σε όλα τα σχέδια και υπό έλεγχο συνεργασία της Τουρκίας, καθώς δεν είναι μέλος της ΕΕ,
Το λόμπι των όπλων, η κοινωνία και η νέα εξαθλίωση
Η εξοπλιστική φρενίτιδα χωρίς σαφές δόγμα και εφαρμόσιμο στρατηγικό σχέδιο θα καταστρέψει την Ελλάδα, αντί να την ενισχύσει. Μια νέα χρεοκοπία δεν είναι εκτός συζήτησης, κάθε άλλο. Οι κάθε είδους εθνοκάπηλοι, πολεμοκάπηλοι και εντεταλμένοι του λόμπι των όπλων πρέπει να απομονωθούν.
Υπό αυτή την οπτική, η αντιπολίτευση , αντί να θέτει τα καίρια ζητήματα του μέλλοντος της χώρας , της ασφάλειας και της ανάπτυξής της, τρέχει για μια πρόταση μομφής που δεν έχει τίποτα απολύτως να προσφέρει. Η πρόταση μομφής κατατέθηκε από τον λαό στις 28 Φεβρουαρίου, άρα ήρθε η ώρα για ενότητα, δράση, πολιτικούς αγώνες και κινητικότητα πόρτα -πόρτα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά, να γυρίσουν όλη την Ελλάδα και να ενημερώσουν το λαό για το τι επέρχεται. Η Ελλάδα ήταν μέρος όλων των συμμαχιών του δυτικού κόσμου και είναι η μοναδική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που απειλείται και ταυτόχρονα επικρατεί απόλυτη σιωπή.
.
Είναι τραγικά απογοητευτικό επίσης, να περνά ήδη η γραμμή, μέσω ορισμένων ΜΜΕ η ακραία πολεμοκάπηλη αντίληψη ότι αν θέλουμε άμυνα , θα αγοράσουμε όπλα και αφού θα αγοράσουμε όπλα , όπως και όλοι στην Ευρώπη, θα περικοπούν κοινωνικές δαπάνες.
Πρόκειται για μια άθλια καμπάνια που θα οδηγήσει ρήξη της κοινωνικής συνοχής σε πολλές χώρες, σε εξεγέρσεις ίσως , αλλά και κραυγαλέες νέες, ανισότητες που θα στείλουν στην εξαθλίωση εκατομμύρια ανθρώπους, φυσικά και στην Ελλάδα.
Αυτές οι φωνές πρέπει να απομονωθούν και να καταπολεμηθεί δυναμικά η στρατιωτικοποίηση της ελληνικής οικονομίας. Διαφορετικά και οι εθνικές και οι κοινωνικές συνέπειες, θα είναι καταστροφικές. https://www.omegapress.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου