του Τιερί Μεϊσάν
Είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε, αλλά οι Αγγλοσάξονες δεν το κρύβουν. Για να παραφράσω ένα διάσημο τσιτάτου του πρώτου Γενικού Γραμματέα της Συμμαχίας, το ΝΑΤΟ σχεδιάστηκε για να «κρατηθούν η Ρωσία έξω, οι Αμερικανοί μέσα και η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό κηδεμονία».
Δεν υπάρχει άλλη δυνατή ερμηνεία των άχρηστων «κυρώσεων» κατά της Μόσχας και των μάταιων φονικών μαχών στην Ουκρανία.
Αλλά γιατί ο Ζοζέπ Μπορέλ, ο Σαρλ Μισέλ και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί για διαφθορά και είχαν αποδείξει την ανικανότητά τους, έγιναν ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Για να υπακούουν και εφαρμόζουν ό,τι τους υπαγορεύει ο Γενς Στόλτενμπεργκ.
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος που ο ρωσικός στρατός εισήλθε στην Ουκρανία για να εφαρμόσει το ψήφισμα 2202 του Συμβούλιου Ασφαλείας. Αντιθέτως το ΝΑΤΟ, ισχυρίζεται ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία για να την προσαρτήσει. Σε τέσσερις περιφέρειες (όμπλαστ), τα δημοψηφίσματα προσχώρησης στη Ρωσική Ομοσπονδία φαίνονται να επιβεβαιώνουν την ερμηνεία του ΝΑΤΟ, μόνο που η Ιστορία της Νοβορωσίας επιβεβαιώνει την εξήγηση της Ρωσίας. Οι δύο αφηγήσεις συνεχίζονται παράλληλα, χωρίς ποτέ να τέμνονται.
Φέρνω στο μυαλό μου τον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου. Έχοντας εκδώσει ένα καθημερινό ενημερωτικό δελτίο [1], το ΝΑΤΟ-ικό αφήγημα εκείνη την εποχή αμφισβητούταν από όλα τα βαλκανικά πρακτορεία ειδήσεων, χωρίς να είχα το μέσο να ξέρω ποιος είχε δίκιο. Δύο ημέρες μετά το τέλος της σύγκρουσης, δημοσιογράφοι από τα κράτη μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας μπόρεσαν να πάνε επιτόπου και να παρατηρήσουν ότι είχαν ξεγελαστεί. Τα τοπικά πρακτορεία ειδήσεων είχαν δίκιο. Το ΝΑΤΟ δεν είχε σταματήσει να ψεύδεται. Στη συνέχεια, όταν ήμουν μέλος της λιβυκής κυβέρνησης, το ΝΑΤΟ, το οποίο είχε πάρει μια εντολή από το Συμβούλιο Ασφαλείας να προστατεύσει τον πληθυσμό, την διαστρέβλωσε για να ανατρέψει τη Λιβυκή Αραβική Τζαμαχιρία, σκοτώνοντας 120.000 άτομα που έπρεπε να προστατεύσει. Αυτές οι εμπειρίες μας δείχνουν ότι η Δύση ψεύδεται διαρκώς για να καλύψει τις πράξεις της.
Σήμερα το ΝΑΤΟ μας διαβεβαιώνει ότι δεν βρίσκεται σε πόλεμο αφού δεν έχει αναπτύξει στρατεύματα στην Ουκρανία. Ωστόσο, γινόμαστε μάρτυρες από τη μία πλευρά, γιγαντιαίων αποστολών όπλων στην Ουκρανία έτσι ώστε οι ακραίοι Ουκρανοί εθνικιστές [2], οι οποίοι εκπαιδευτήκαν από το ΝΑΤΟ, να αντισταθούν στη Μόσχα και, από την άλλη πλευρά, ενός οικονομικού πολέμου, επίσης χωρίς προηγούμενο, με στόχο την καταστροφή της ρωσικής οικονομίας. Επομένως , οι πράξεις έρχονται σε αντίθεση με το αφήγημα του ΝΑΤΟ.
Ο πόλεμος συνεχίζεται. Όχι επειδή οι δύο πλευρές είναι σε ισοπαλία, αλλά επειδή το ΝΑΤΟ δεν θέλει να αντιμετωπίσει τη Ρωσία. Το είδαμε πριν από τρεις μήνες, στη σύνοδο κορυφής της G20 στο Μπαλί. Με τη σύμφωνη γνώμη της Ρωσίας, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι παρενέβη στις συζητήσεις μέσω βίντεο, από το Κίεβο. Ζήτησε τον αποκλεισμό της Ρωσίας από τη G20, όπως έγινε στη G8 μετά την προσχώρηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία. Προς μεγάλη έκπληξή του και προς έκπληξη των παρόντων μελών του ΝΑΤΟ σε αυτή τη σύνοδο κορυφής, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν τον υποστήριξαν [3]. Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο συμφώνησαν ότι υπήρχε μια γραμμή που δεν πρέπει να ξεπεραστεί. Και για καλό λόγο: τα σύγχρονα ρωσικά όπλα είναι πολύ ανώτερα από εκείνα του ΝΑΤΟ, του οποίου η τεχνολογία χρονολογείται από τη δεκαετία του ‘90. Σε περίπτωση αντιπαράθεσης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βέβαια η Ρωσία θα υπέφερε, αλλά θα συνέτριβε τους Δυτικούς εντός ολίγων ημερών.
Υπό το φως αυτού του γεγονότος, πρέπει να ξαναδιαβάσουμε το τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας.
Η ροή των όπλων προς την Ουκρανία δεν είναι παρά ένα ψευδο-δόλωμα: το μεγαλύτερο μέρος του υλικού που αποστέλλεται δεν φτάνει στο πεδίο της μάχης. Είχαμε ανακοινώσει ότι θα στέλλονταν για να ενεργοποιήσουν έναν άλλο πόλεμο στο Σαχέλ [4], γεγονός το οποίο ο πρόεδρος της Νιγηρίας, Μουχάμαντου Μπουχάρι, επιβεβαίωσε δημόσια βεβαιώνοντας ότι πολλά όπλα που προορίζονταν για την Ουκρανία βρίσκονταν ήδη στα χέρια Αφρικανών τζιχαντιστών [5]. Περαιτέρω, το να δημιουργήσεις ένα οπλοστάσιο από ετερογενή υλικά, προσθέτοντας όπλα διαφορετικών ηλικιών και διαμετρημάτων, δεν βοηθά σε τίποτα. Κανείς δεν έχει την επαρκή υλικοτεχνική υποστήριξη για να προμηθεύσει τους μαχητές σε πολλαπλά πυρομαχικά. Επομένως, πρέπει να συναχθεί το συμπέρασμα ότι τα όπλα αυτά δεν δίνονται στην Ουκρανία για να κερδίσει.
Οι Νιου Γιορκ Τάιμς χτύπησαν συναγερμό εξηγώντας ότι οι δυτικοί βιομήχανοι αμυντικού εξοπλισμού δεν ήταν σε θέση να παράγουν όπλα και πυρομαχικά σε επαρκείς ποσότητες. Τα αποθέματα έχουν ήδη εξαντληθεί και οι δυτικοί στρατοί αναγκάζονται να δώσουν τον απαραίτητο εξοπλισμό για την ίδια την άμυνά τους. Αυτό επιβεβαιώθηκε από τον υπουργό του Ναυτικού των ΗΠΑ, Κάρλος Ντελ Τόρο, ο οποίος προειδοποίησε για το τρέχοντα γδύσιμο των αμερικανικών στρατών [6]. Διευκρίνισε ότι αν το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ δεν καταφέρει να παράγει περισσότερα όπλα από τη Ρωσία μέσα σε έξι μήνες, οι αμερικανικοί στρατοί δεν θα μπορέσουν πλέον να εκπληρώσουν την αποστολή τους.
Πρώτη παρατήρηση: εάν οι πολιτικοί των ΗΠΑ θέλουν να ενεργοποιήσουν τον Αρμαγεδδώνα, δεν έχουν τα μέσα να το κάνουν τους επόμενους έξι μήνες και πιθανότατα δεν θα τα έχουν ούτε στη συνέχεια.
Ας μελετήσουμε τώρα τον οικονομικό πόλεμο. Ας αφήσουμε στην άκρη το καμουφλάζ του κάτω από ένα παιδαριώδες λεξιλόγιο: οι «κυρώσεις». Σας έχω ήδη απασχολήσει με αυτό το θέμα και επεσήμανα ότι δεν πρόκειται για δικαστική απόφαση και ότι είναι παράνομες σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Ας παρατηρήσουμε τα νομίσματα. Το δολάριο συνέτριψε το ρούβλι για δύο μήνες, στη συνέχεια μειώθηκε ξανά στην αξία που είχε από το 2015 έως το 2020, χωρίς η Ρωσία να δανειστεί μαζικά. Με άλλα λόγια, οι λεγόμενες «κυρώσεις» είχαν αμελητέα μόνο επίδραση στη Ρωσία. Διατάραξαν σοβαρά τις συναλλαγές της κατά τους δύο πρώτους μήνες, αλλά δεν την ενοχλούν πλέον σήμερα. Κατά τα άλλα, δεν κόστισαν τίποτα στις ΗΠΑ και δεν τις επηρέασαν καθόλου.
Γνωρίζουμε ότι, ενώ απαγορεύουν στους συμμάχους τους την εισαγωγή ρωσικών υδρογονανθράκων, οι Ηνωμένες Πολιτείες τους εισάγουν μέσω της Ινδίας και αναπληρώνουν έτσι τα αποθέματα τα οποία είχαν αντλήσει κατά τους πρώτους μήνες της σύγκρουσης [7].
Αντίθετα, παρατηρούμε μεγάλη αναταραχή της ευρωπαϊκής οικονομίας, η οποία αναγκάζεται να δανειστεί μαζικά για να υποστηρίξει το καθεστώς του Κιέβου. Δεν διαθέτουμε στατιστικά στοιχεία σχετικά με την έκταση των εν λόγω δανείων, ούτε την ταυτότητα των πιστωτών. Είναι ωστόσο σαφές ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις απευθύνονται στη Ουάσιγκτον σύμφωνα με τον νόμο των ΗΠΑ για τη δανειοδότηση-μίσθωση (Ukraine Democracy Defense Lend-Lease Act of 2022). Όσα δίνουν οι Ευρωπαίοι στην Ουκρανία έχουν κόστος, αλλά δεν θα υπολογιστεί παρά μόνο μετά τον πόλεμο. Μόνο τότε θα εκδοθεί το τιμολόγιο. Και θα είναι υπέρογκο. Μέχρι τότε, όλα είναι καλά.
Η δολιοφθορά των Αγωγών Nord Stream 1 και Nord Stream 2, στις 26 Σεπτεμβρίου 2022, δεν διεκδικήθηκε από κανένα μετά το χτύπημα, αλλά πριν, από τον ίδιον τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, στις 7 Φεβρουάριος 2022, στον Λευκό Οίκο, παρουσία του Γερμανού Καγκελάριου Όλαφ Σολτς. Βέβαια, δεν δεσμεύτηκε παρά μόνο να καταστρέψει τον Nord Stream 2 σε περίπτωση ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, αλλά ήταν μόνο επειδή ο δημοσιογράφος με τον οποίον μιλούσε είχε πλαισιώσει το θέμα χωρίς να τολμήσει να φανταστεί ότι θα μπορούσε να το κάνει επίσης και για τον αγωγό Nord Stream 1. Με αυτή τη δήλωση και ακόμη περισσότερο με το ίδιο το σαμποτάζ, η Ουάσιγκτον έδειξε την περιφρόνηση στον Γερμανό σύμμαχό της. Τίποτα δεν άλλαξε από τότε που ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Λόρδος Ισμέι, δήλωσε ότι ο πραγματικός σκοπός της Συμμαχίας ήταν να «κρατήσει τη Σοβιετική Ένωση έξω, τους Αμερικανούς μέσα και τους Γερμανούς κάτω» (« keep the Soviet Union out, the Americans in, and the Germans down ») [8]. Η Σοβιετική Ένωση εξαφανίστηκε και η Γερμανία έγινε επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν ήταν ακόμα ζωντανός, ο Λόρδος Ισμέι θα έλεγε πιθανώς ότι ο στόχος του ΝΑΤΟ είναι να κρατήσει τη Ρωσία έξω, τους Αμερικανούς μέσα και την Ευρωπαϊκή Ένωση υπό κηδεμονία.
Η Γερμανία, για την οποία το σαμποτάζ αυτών των αγωγών είναι το χειρότερο πλήγμα από το τέλος του Β ’Παγκοσμίου Πολέμου, το δέχτηκε χωρίς διαμαρτυρία. Ταυτόχρονα, κατάπιε το σχέδιο Μπάιντεν. για να σώσει την οικονομία των ΗΠΑ εις βάρος της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Σε όλα αυτά, ανταποκρίθηκε πλησιάζοντας την Κίνα και αποφεύγοντας να θυμώσει με την Πολωνία, το νέο ατού των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη. Προτείνει σήμερα την ανοικοδόμηση της βιομηχανίας της με την ανάπτυξη εργοστάσιων πυρομαχικών για τη Συμμαχία!
Συνεπώς, η αμερικανική επικυριαρχία έγινε αποδεκτή από την Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία ελέγχει το Βερολίνο [9].
Δεύτερη παρατήρηση: οι Γερμανοί και τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό τους σημείωσαν τη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Είναι, μαζί με τους Ουκρανούς, τα μόνα θύματα του σημερινού πολέμου και το δέχονται.
Το 1992, όταν η Ρωσική Ομοσπονδία μόλις είχε γεννηθεί επάνω στα ερείπια της Σοβιετικής Ένωσης, ο Ντικ Τσένι, τότε Υπουργός Άμυνας, παράγγειλε στον [10] Πολ Γούλφοβιτς μια έκθεση που μας έφτασε λογοκριμένη σε μεγάλο βαθμό. Τα αποσπάσματα από το πρωτότυπο που δημοσιεύτηκαν στους New York Times και στην Washington Post δείχνουν ότι η Ουάσιγκτον δεν θεωρούσε πλέον τη Ρωσία ως απειλή, αλλά την Ευρωπαϊκή Ένωση ως δυνητικό αντίπαλο [11]. Μπορούσαμε να διαβάσουμε: «Αν και η oι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν το σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, πρέπει να προσέξουμε και να αποτρέψουμε την εμφάνιση ενός αμιγώς ευρωπαϊκού συστήματος ασφαλείας που θα υπονόμευε το ΝΑΤΟ, και ιδιαίτερα τη ολοκληρωμένη στρατιωτική δομή διοίκησής του». Με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον εγκρίνει μια ευρωπαϊκή άμυνα υποταγμένη στο ΝΑΤΟ, αλλά είναι έτοιμη να καταστρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση στη περίπτωση που η τελευταία φαντάζεται να γίνει μια πολιτική δύναμη ικανή να σταθεί απέναντί της.
Η τρέχουσα στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία δεν αποδυναμώνει τη Ρωσία, αλλά την Ευρωπαϊκή Ένωση με το πρόσχημα του πολέμου κατά της Ρωσίας, είναι η δεύτερη συγκεκριμένη εφαρμογή του Δόγματος Γούλφοβιτς. Η πρώτη της εφαρμογή, το 2003, ήταν να τιμωρήσει τη Γαλλία του Ζακ Σιράκ και τη Γερμανία του Γκέρχαρντ Σρέντερ, που είχαν αντιταχθεί στην καταστροφή του Ιράκ [12].
Αυτό ακριβώς δήλωσε ο πρόεδρος του Μεικτού Επιτελείου των ΗΠΑ, στρατηγός Μαρκ Μίλεϊ, στην συνέντευξη Τύπου μετά τη συμμαχική συνάντηση της 20ής Ιανουαρίου στο Ράμσταϊν. Ενώ είχε απαιτήσει από κάθε συμμετέχοντα τη δωρεά όπλων στο Κίεβο, παραδέχθηκε ότι «Φέτος θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να διώξουμε τις ρωσικές δυνάμεις από κάθε ίντσα της κατεχόμενης Ουκρανίας από τη Ρωσία» («This year, it would be very, very difficult to militarily eject the Russian forces from every inch of Russian-occupied Ukraine »). Με άλλα λόγια, οι Σύμμαχοι πρέπει να αιμορραγήσουν, αλλά δεν υπάρχει καμία ελπίδα να κερδηθεί οτιδήποτε το 2023 επί της Ρωσίας.
Τρίτη παρατήρηση: Αυτός ο πόλεμος δεν διεξάγεται εναντίον της Μόσχας, αλλά για να αποδυναμωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κριστιάν Άκκυριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου