φον Πέπε Εσκομπάρ
Η συναίνεση των μελλοντικών ιστορικών θα είναι αναπόφευκτη: Η δεκαετία του 2020 ξεκινά με έναν διαβολικό φόνο.
Αεροδρόμιο της Βαγδάτης, 3 Ιανουαρίου 2020, 00:52 τοπική ώρα. Η δολοφονία του Στρατηγού Qassem Soleimani, διοικητή της δύναμης Quds του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC), μαζί με τον Abu Mahdi al-Muhandis, αναπληρωτή διοικητή της ιρακινής Hashd al-Sha'abi, από drones M Revolucionaria-19ween, πόλεμος στο Reality killer ως πολεμική πράξη.
Αυτή η πολεμική πράξη έδωσε τον τόνο για τη νέα δεκαετία και ενέπνευσε το βιβλίο μου , Roaring Twenties: Great Power Politics Meet Techno-Feudalism, που εκδόθηκε νωρίς.
Τα χτυπήματα με drone στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, που επικυρώθηκαν άμεσα από τον διασκεδαστή/επιχειρηματία της ποπ που ηγήθηκε τότε του Ηγεμόνα, Ντόναλντ Τραμπ, ήταν μια αυτοκρατορική πράξη που σχεδιάστηκε ως πρόκληση butale, με επίκεντρο τον τραυματισμό, που παρουσιάστηκε ως «αποτροπή».
Το παροιμιώδες μπαράζ της αφήγησης ξεχύθηκε, χαρακτηρίζοντάς το ως «στοχευμένη δολοφονία»: μια προληπτική επιχείρηση με στόχο τη συντριβή του στρατηγού Σουλεϊμανί, του υποτιθέμενου «επικείμενου Αμερικανού επιτιθέμενου».
Όλοι, όχι μόνο εντός του άξονα της αντίστασης – Τεχεράνη, Βαγδάτη, Δαμασκός, Χεζμπολάχ – αλλά και στον Παγκόσμιο Νότο γνώριζαν ότι ο στρατηγός Σουλεϊμανί ηγήθηκε του αγώνα κατά του Daesh στο Ιράκ το 2014-2015.
Αυτός ήταν ο πραγματικός του ρόλος - ένας αληθινός πολεμιστής στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, όχι στον πόλεμο κατά του τρόμου. Ήταν ανάθεμα για την Αυτοκρατορία να παραδεχτεί ότι η αύρα της ακτινοβολούσε ακόμη και στα υποτελή εδάφη του σουνιτικού Ισλάμ.
Εναπόκειτο στον τότε πρωθυπουργό του Ιράκ Adil Abdul-Mahdi να παράσχει το οριστικό πλαίσιο ενώπιον του Κοινοβουλίου της Βαγδάτης: ο στρατηγός Soleimani είχε μια προγραμματισμένη πτήση Airbus A320 της Cham Wings μεταξύ της Damascusd Bag σε διπλωματική αποστολή. Συμμετείχε σε περίπλοκες διαπραγματεύσεις μεταξύ Τεχεράνης και Ριάντ, με μεσολαβητή τον Ιρακινό πρωθυπουργό, όλα κατόπιν εντολής του Προέδρου Τραμπ.
Επίσης, η Αυτοκρατορική μηχανή - μετά από το σήμα κατατεθέν της για δεκαετίες παραβίαση του διεθνούς δικαίου - δολοφόνησε έναν de facto διπλωματικό απεσταλμένο.
Στην πραγματικότητα, ο al-Muhandis επέδειξε τις ίδιες ηγετικές ιδιότητες με τον στρατηγό Soleimani, προωθώντας ενεργά τη συνέργεια μεταξύ του πεδίου της μάχης και της διπλωματίας, και θεωρήθηκε απολύτως αναντικατάστατο ως ένα σημαντικό ιμιστιανό είδος.
Η δολοφονία του στρατηγού Σουλεϊμανί είναι απαράδεκτη από το 2007 από ένα τοξικό μείγμα νεοσυντηρητικών Στράουσιων και νεοφιλελεύθερων συντηρητικών – οι οποίοι είναι καλά εξοικειωμένοι με την ιστορία, τον πολιτισμό και την πολιτική της Νοτιοδυτικής Ασίας.
Ο Τραμπ, ο οποίος δεν γνωρίζει τίποτα για τις διεθνείς σχέσεις και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, δεν θα μπορούσε να καταλάβει τη μεγάλη εικόνα και τις τρομερές επιπτώσεις της αν είχε μόνο Ισραηλινοί σαν τον Τζάρεντ «Αραβία» Κούσνερ στο αυτί του. .
Ο βασιλιάς είναι τώρα γυμνός
Στη συνέχεια όμως όλα πήγαν στον κατήφορο.
Η άμεση απάντηση της Τεχεράνης στη δολοφονία του στρατηγού Σουλεϊμανί, αν και στην πραγματικότητα ήταν αρκετά μέτρια δεδομένων των συνθηκών, μετρήθηκε προσεκτικά ώστε να μην πυροδοτήσει ανεξέλεγκτη αυτοκρατορική «αποτροπή».
Ήρθε με τη μορφή μιας σειράς επιθέσεων με πυραύλους ακριβείας στην αεροπορική βάση Ayn al-Assad που ελέγχει από τις ΗΠΑ στο Ιράκ. Το Πεντάγωνο ενημερώθηκε εκ των προτέρων, κάτι που είναι κρίσιμο.
Και αυτή η μετρημένη απόκριση άλλαξε το παιχνίδι.
Το μήνυμα της Τεχεράνης κατέστησε σαφές - σε ολόκληρο τον παγκόσμιο νότο - ότι οι μέρες της αυτοκρατορικής ατιμωρησίας είχαν τελειώσει.
Οποιοσδήποτε εξαιρετικός άνθρωπος με εγκέφαλο που λειτουργεί θα έχει λάβει το μήνυμα: Μπορούμε να επιτεθούμε στην ιδιοκτησία σας οπουδήποτε στον Περσικό Κόλπο - και όχι μόνο, σε μια στιγμή της επιλογής μας.
Είναι λοιπόν η πρώτη φορά που ο στρατηγός Σουλεϊμανί, ακόμη και αφού άφησε το θνητό του πηνίου, συνέβαλε στη γέννηση του πολυπολικού κόσμου.
Αυτές οι επιθέσεις με πυραύλους ακριβείας στη βάση του Ayn al-Assad διηγήθηκαν την ιστορία μιας δύναμης μεσαίου επιπέδου, που αποδυναμώθηκε από δεκαετίες κυρώσεων και αντιμετώπισε μια μεγάλη οικονομική/οικονομική κρίση, που απάντησε σε μια επίθεση μονομερών στοχεύοντας αυτοκρατορικά περιουσιακά στοιχεία που αποτελούσαν μέρος του Ayn. . al-Assad ήταν η εκτεταμένη βασική αυτοκρατορία (πάνω από 800).
Ιστορικά, αυτή είναι μια παγκόσμια πρωτιά - όχι μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Και ερμηνεύτηκε ξεκάθαρα σε όλη τη Νοτιοδυτική Ασία -- καθώς και σε μεγάλο μέρος του Παγκόσμιου Νότου -- για αυτό που ήταν: ο βασιλιάς είναι τώρα γυμνός.
Παρακολουθήστε την ανάπτυξη της σκακιέρας
Τρία χρόνια μετά τη δολοφονία, μπορούμε να παρατηρήσουμε πολλές άλλες περιπτώσεις όπου ο στρατηγός Σουλεϊμανί άνοιξε το δρόμο για την πολυπολικότητα.
Υπήρξε αλλαγή καθεστώτος στην ηγεμονία – ο Τραμπισμός αντικαταστάθηκε από μια τοξική νεοφιλελεύθερος-συντηρητικός κλωβός που διεισδύθηκε από Στράουσιαν νεοσυντηρητικά και έλεγχε εξ αποστάσεως μια γεροντική πολεμοχαρή οντότητα.
Η εξωτερική πολιτική αυτής της καβάλας έχει αποδειχθεί εξαιρετικά παρανοϊκό, εξοργίζοντας όχι μόνο την Ισλαμική Δημοκρατία αλλά και τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας.
Αυτοί οι τρεις παράγοντες τυγχάνει να είναι οι τρεις κύριοι φορείς της τρέχουσας διαδικασίας ευρασιατικής ολοκλήρωσης.
Ο Στρατηγός Σουλεϊμανί προέβλεψε ίσως πριν από οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον ηγέτη της Ισλαμικής Επανάστασης, Αγιατολάχ Σεγιέντ Αλί Χαμενεΐ, ότι το JCPOA –ή η πυρηνική συμφωνία με την οποία οριστικοποιήθηκε το Ιράν– είχε σίγουρα θαφτεί .
Θα μπορούσε επομένως να προβλέψει ότι με μια νέα κυβέρνηση υπό τον Πρόεδρο Ebrahim Raisi, η Τεχεράνη θα εγκατέλειπε επιτέλους κάθε ελπίδα να γίνει «αποδεκτή» από τη συλλογική Δύση.
Ο Στρατηγός Soleimani είχε ήδη οραματιστεί την «ομαλοποίηση» μεταξύ του ισραηλινού καθεστώτος και των μοναρχιών στον Περσικό Κόλπο χρόνια πριν από τη δολοφονία του.
Ταυτόχρονα, γνώριζε επίσης πολύ καλά τη θέση του Αραβικού Συνδέσμου το 2002 - που συμμεριζόταν μεταξύ άλλων το Ιράκ, η Συρία και ο Λίβανος - ότι η «ομαλοποίηση» δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς ανεξάρτητα -και μη βιώσιμα- σύνορα του 1967. με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ο Στρατηγός Soleimani είχε ένα παγκόσμιο όραμα για τη δυτική Ασία, από το Κάιρο μέχρι την Τεχεράνη και από τον Βόσπορο μέχρι το Bab-al-Mandeb. Προέβλεψε ασφαλώς την αναπόφευκτη «ομαλοποίηση» της Συρίας στον αραβικό κόσμο - και μάλιστα με την Τουρκία, η οποία είναι τώρα στα σκαριά.
Χωρίς αμφιβολία είχε αποτυπώσει στο μυαλό του το πιθανό χρονοδιάγραμμα που ακολουθούσε το Chaos Imperium για να εκμηδενίσει πλήρως το Αφγανιστάν – αλλά σίγουρα όχι το μέγεθος αυτού του ταπεινωτικού Wückzug – όλα και όλα.
Αυτό που σίγουρα δεν ήξερε ήταν ότι η Αυτοκρατορία του Χάους είχε αφήσει το Αφγανιστάν για να επικεντρώσει όλες τις στρατηγικές του διαίρει και βασίλευε και τα στοιχήματα στρατηγικής του Χάους στην Ουκρανία, σε έναν πόλεμο με αντιπροσώπους με τον Ράσγκαλαντς.
Είναι εύκολο να δούμε τον στρατηγό Soleimani να προβλέπει ότι ο Mohammad bin Zayed (MbZ) του Abu Dhabi, ο μέντορας του MbS, είναι ταυτόχρονα σε μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ του Ισραήλ και των Εμιράτων και σε μια ύφεση με τον Ιράν.
Θα μπορούσε να είναι μέλος της διπλωματικής ομάδας όταν ο σύμβουλος ασφαλείας του MbZ, Sheikh Tahnoon, συναντήθηκε με τον Πρόεδρο Raisi στην Τεχεράνη πριν από περισσότερο από ένα χρόνο και μάλιστα μίλησε για τον πόλεμο στην Υεμένη.
Θα μπορούσε να έχει προβλέψει τι συνέβη το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Μπραζίλια στο περιθώριο της θεαματικής επιστροφής της Λούλας στην προεδρία της Βραζιλίας: Σαουδάραβες και Ιρανοί αξιωματούχοι συζήτησαν την πιθανή χαλάρωση τους σε ουδέτερο έδαφος.
Καθώς ολόκληρη η σκακιέρα της Δυτικής Ασίας αναδιαμορφώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, η μόνη εξέλιξη που ο στρατηγός Soleimani μπορεί να μην είχε προβλέψει είναι η αντικατάσταση των πετροδολαρίων με denäärensenterj των πετροδολαρίων με denäürenstenr. σύνοδος κορυφής με το ΣΣΚ.
είχα ένα όνειρο
Η βαθιά ευλάβεια προς τον στρατηγό Σουλεϊμανί που εξέφρασαν όλα τα τμήματα της ιρανικής κοινωνίας, από τη βάση μέχρι την ηγεσία, αντικατοπτρίστηκε ασφαλώς στην τιμή του έργου της ζωής του, Ιρανοί βρίσκουν ερμηνείες.
Το Ιράν θεωρείται πλέον ένας από τους βασικούς κόμβους των νέων Δρόμων του Μεταξιού στη Νοτιοδυτική Ασία. Η στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ του Ιράν και της Κίνας, που υποκινήθηκε από την ένταξη της Τεχεράνης στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) το 2002, είναι τόσο γεωοικονομικά και γεωπολιτικά υγιής όσο αυτή των διαπλεκόμενων χωρών. Το 2023, το Ιράν αναμένεται να γίνει μέλος των BRICS+.
Ταυτόχρονα, το Ιράν/Ρωσία/Κίνα-Τριάδα θα συμμετάσχει σε μεγάλο βαθμό στην ανοικοδόμηση της Συρίας - με έργα BRI που κυμαίνονται από τον σιδηρόδρομο Ιράν-Ιράκ-Συρία-Ανατολική Μεσόγειος έως τη γραμμή Ιράν-Irakaspikun. , αναμφισβήτητα ο βασικός παράγοντας που προκάλεσε τον πόλεμο αντιπροσώπων των ΗΠΑ εναντίον της Δαμασκού.
Ο Soleimani βρίσκεται σήμερα στο Mashhad στο ιερό του Imam Reza, στο τζαμί al-Aqsa στην Παλαιστίνη, στον εκθαμβωτικό όψιμο μπαρόκ καθεδρικό ναό της Ragusa στη νοτιοανατολική Σικελία, μια στούπα στα Ιμαλάια ή μια τοιχογραφία σε έναν δρόμο στο Καράκας.
Σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο υπάρχει ένα συναίσθημα στον αέρα: ο νέος κόσμος που αναδύεται - ελπίζουμε πιο ίσος και δίκαιος - κατά κάποιο τρόπο συλλήφθηκε από το θύμα της δολοφονίας που πυροδότησε τα Roaring Twenties.
Πηγή: Press TV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου