του Pepe Escobar, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο The Cradle ,
Το αποτυχημένο πραξικόπημα στη Βραζιλία είναι το τελευταίο κόλπο της CIA, τη στιγμή που η χώρα σφυρηλατεί ισχυρότερους δεσμούς με την Ανατολή.
Πρώην αξιωματούχος των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ επιβεβαίωσε ότι το σαμπολικό ρεμίξ του Μαϊντάν που διοργανώθηκε στη Μπραζίλια στις 8 Ιανουαρίου ήταν μια επιχείρηση της CIA και το συνέδεσε με τις πρόσφατες απόπειρες έγχρωμης επανάστασης στο Ιράν.
Την Κυριακή, φερόμενοι υποστηρικτές του πρώην δεξιού προέδρου Ζαΐρ Μπολσονάρο εισέβαλαν στο Κογκρέσο, το Ανώτατο Δικαστήριο και το προεδρικό παλάτι της Βραζιλίας, παρακάμπτοντας αδύνατα οδοφράγματα ασφαλείας, σκαρφαλώνοντας σε στέγες, σπάζοντας παράθυρα, καταστρέφοντας δημόσια περιουσία, συμπεριλαμβανομένων πολύτιμων ζωγραφιών, ενώ ζητούσαν στρατιωτικό πραξικόπημα. μέρος ενός σχεδίου αλλαγής καθεστώτος που στοχεύει στον εκλεγμένο Πρόεδρο Λουίς Ινάσιο «Λούλα» ντα Σίλβα.
Σύμφωνα με την αμερικανική πηγή, ο λόγος για τη διοργάνωση της επιχείρησης –η οποία φέρει ορατά σημάδια βιαστικού σχεδιασμού– τώρα, είναι ότι η Βραζιλία πρόκειται να επιβληθεί εκ νέου στην παγκόσμια γεωπολιτική μαζί με τα άλλα κράτη BRICS, Ρωσία, Ινδία και Κίνα.
Αυτό υποδηλώνει ότι οι σχεδιαστές της CIA είναι μανιώδεις αναγνώστες του στρατηγού της Credit Suisse Zoltan Pozsar, πρώην Fed της Νέας Υόρκης. Στην πρωτοποριακή του έκθεση της 27ης Δεκεμβρίου με τίτλο War and Commodity Ecumbrance , ο Pozsar δηλώνει ότι «η πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων οικοδομείται όχι από τους αρχηγούς κρατών της G7 αλλά από τους «G7 της Ανατολής» (τους αρχηγούς κρατών BRICS), που είναι ένα G5 πραγματικά, αλλά λόγω του 'BRICSpansion', πήρα το θάρρος να στρογγυλέψω."
Αναφέρεται εδώ σε αναφορές ότι η Αλγερία, η Αργεντινή, το Ιράν έχουν ήδη υποβάλει αίτηση για να ενταχθούν στους BRICS -ή μάλλον η διευρυμένη έκδοσή τους "BRICS+" - με περαιτέρω ενδιαφέρον να εκδηλώνεται από τη Σαουδική Αραβία, την Τουρκία, την Αίγυπτο, το Αφγανιστάν και την Ινδονησία.
Η αμερικανική πηγή έκανε έναν παραλληλισμό μεταξύ του Μαϊντάν της CIA στη Βραζιλία και μιας σειράς πρόσφατων διαδηλώσεων στο Ιράν που οργανώθηκαν από την υπηρεσία ως μέρος μιας νέας έγχρωμης επανάστασης: «Αυτές οι επιχειρήσεις της CIA στη Βραζιλία και το Ιράν είναι παράλληλες με την επιχείρηση στη Βενεζουέλα το 2002. είχε μεγάλη επιτυχία στην αρχή καθώς οι ταραχοποιοί κατάφεραν να καταλάβουν τον Ούγκο Τσάβες».
Μπείτε στο "G7 της Ανατολής"
Οι Straussian νεοσυντηρητικοί που τοποθετούνται στην κορυφή της CIA, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, εκφράζουν θυμό που η «G7 της Ανατολής» –όπως και στη διαμόρφωση BRICS+ του εγγύς μέλλοντος– απομακρύνεται γρήγορα από την τροχιά του δολαρίου ΗΠΑ.
Ο Στράους Τζον Μπόλτον –ο οποίος μόλις δημοσιοποίησε το ενδιαφέρον του να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία των ΗΠΑ– απαιτεί τώρα την απομάκρυνση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ καθώς ο Παγκόσμιος Νότος επανευθυγραμμίζεται γρήγορα στους νέους πολυπολικούς θεσμούς.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και ο νέος Κινέζος ομόλογός του Τσιν Γκανγκ μόλις ανακοίνωσαν τη συγχώνευση της Πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI) με γνώμονα την Κίνα και της Οικονομικής Ένωσης Ευρασίας (EAEU) που καθοδηγείται από τη Ρωσία. Αυτό σημαίνει ότι το μεγαλύτερο έργο εμπορίου/συνδεσιμότητας/ανάπτυξης του 21ου αιώνα –οι Κινεζικοί Νέοι Δρόμοι του Μεταξιού– είναι πλέον ακόμη πιο περίπλοκο και συνεχίζει να επεκτείνεται.
Αυτό θέτει τις βάσεις για την εισαγωγή, που ήδη σχεδιάζεται σε διάφορα επίπεδα, ενός νέου διεθνούς νομίσματος συναλλαγών με στόχο να υποκαταστήσει στη συνέχεια το δολάριο ΗΠΑ. Εκτός από μια εσωτερική συζήτηση μεταξύ των BRICS, ένας από τους βασικούς φορείς είναι η ομάδα συζήτησης που έχει συσταθεί μεταξύ της EAEU και της Κίνας. Όταν ολοκληρωθούν, αυτές οι συζητήσεις θα παρουσιαστούν σε χώρες εταίρους BRI-EAEU και φυσικά στο διευρυμένο BRICS+.
Ο Λούλα στο τιμόνι της Βραζιλίας, στην τρίτη μη διαδοχική προεδρική του θητεία, θα προσφέρει τεράστια ώθηση στους BRICS+. Στη δεκαετία του 2000, δίπλα-δίπλα με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν και τον πρώην Κινέζο Πρόεδρο Χου Τζιντάο, ο Λούλα ήταν βασικός ερμηνευτής βαθύτερο ρόλο των BRICS, συμπεριλαμβανομένου του εμπορίου στα δικά τους νομίσματα.
Οι BRICS ως «το νέο G7 της Ανατολής», όπως ορίζεται από τον Πόζσαρ, είναι πέρα από κάθε αναθεώρηση – τόσο για τους Στράους νεοσυντηρητές όσο και για τους νεοφιλελεύθερους.
Οι ΗΠΑ εκδιώκονται αργά αλλά σταθερά από την ευρύτερη Ευρασία με συντονισμένες ενέργειες της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας-Κίνας.
Η Ουκρανία είναι μια μαύρη τρύπα – όπου το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει μια ταπείνωση που θα κάνει το Αφγανιστάν να μοιάζει με την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Μια αδύναμη ΕΕ που αναγκάζεται από την Ουάσιγκτον να αποβιομηχανοποιήσει και να αγοράσει υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) των ΗΠΑ με παράλογα υψηλό κόστος δεν έχει ουσιαστικούς πόρους για την αυτοκρατορία να λεηλατήσει.
Γεωοικονομικά, αυτό αφήνει το «Δυτικό Ημισφαίριο» που ονομάζεται στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα την τεράστια πλούσια σε ενέργεια Βενεζουέλα ως βασικό στόχο. Και γεωπολιτικά, ο βασικός περιφερειακός παράγοντας είναι η Βραζιλία.
Το Straussian neo-con play είναι να σταματήσει κάθε στάση για να αποτρέψει την κινεζική και ρωσική εμπορική επέκταση και την πολιτική επιρροή στη Λατινική Αμερική, την οποία η Ουάσιγκτον – ανεξάρτητα από το διεθνές δίκαιο και την έννοια της κυριαρχίας, συνεχίζει να αποκαλεί «το κατώφλι μας». Σε εποχές όπου ο νεοφιλελευθερισμός είναι τόσο «περιεκτικός» που οι Σιωνιστές φορούν αγκυλωτούς σταυρούς, το Δόγμα Monroe επιστρέφει, με στεροειδή.
Όλα για τη «στρατηγική της έντασης»
Ενδείξεις για το Μαϊντάν στη Βραζιλία μπορούν να βρεθούν, για παράδειγμα, στη Διοίκηση Κυβερνοχώρου Στρατού των ΗΠΑ στο Φορτ Γκόρντον, όπου δεν είναι μυστικό ότι η CIA ανέπτυξε εκατοντάδες περιουσιακά στοιχεία σε ολόκληρη τη Βραζιλία πριν από τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές – πιστή στη «στρατηγική της έντασης» .
Η συνομιλία της CIA αναχαιτίστηκε στο Fort Gordon από τα μέσα του 2022. Το κύριο θέμα τότε ήταν η επιβολή της ευρέως διαδεδομένης αφήγησης ότι «η Λούλα μπορούσε να κερδίσει μόνο με εξαπάτηση».
Βασικός στόχος της επιχείρησης της CIA ήταν να δυσφημήσει με κάθε τρόπο την εκλογική διαδικασία της Βραζιλίας, ανοίγοντας το δρόμο για μια προσυσκευασμένη αφήγηση που τώρα ξετυλίγεται: ένας ηττημένος Μπολσονάρο φεύγει από τη Βραζιλία και αναζητά καταφύγιο στην έπαυλη Mar-a-Lago του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. . Ο Μπολσονάρο, που συμβουλεύτηκε ο Στιβ Μπάνον, έφυγε από τη Βραζιλία, παρακάμπτοντας την ορκωμοσία του Λούλα, αλλά επειδή είναι τρομοκρατημένος μπορεί να αντιμετωπίσει την κατακραυγή νωρίτερα παρά αργότερα. Και παρεμπιπτόντως, είναι στο Ορλάντο, όχι στο Μαρ-α-Λάγκο.
Το κερασάκι στην μπαγιάτικη τούρτα του Μαϊντάν ήταν αυτό που συνέβη την περασμένη Κυριακή: η κατασκευή μιας 8ης Ιανουαρίου στη Μπραζίλια που αντικατοπτρίζει τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου 2021 στην Ουάσιγκτον και φυσικά αποτυπώνοντας τη σύνδεση Μπολσονάρο-Τραμπ στο μυαλό των ανθρώπων.
Η ερασιτεχνική φύση της 8ης Ιανουαρίου στη Μπραζίλια υποδηλώνει ότι οι σχεδιαστές της CIA χάθηκαν στη δική τους πλοκή. Όλη η φάρσα έπρεπε να προβλεφθεί λόγω της αναφοράς του Pozsar, την οποία όλοι όσοι έχουν σημασία έχουν διαβάσει στον άξονα Νέας Υόρκης-Beltway.
Αυτό που είναι σαφές, είναι ότι για ορισμένες φατρίες του ισχυρού κατεστημένου των ΗΠΑ, η απαλλαγή από τον Τραμπ πάση θυσία είναι ακόμη πιο κρίσιμη από το να ακρωτηριαστεί ο ρόλος της Βραζιλίας στο BRICS+.
Όταν πρόκειται για τους εσωτερικούς παράγοντες του Μαϊντάν στη Βραζιλία, δανειζόμενος από τον μυθιστοριογράφο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, όλα περπατούν και μιλούν σαν το Χρονικό ενός Προειπωμένου πραξικοπήματος. Είναι αδύνατο οι μηχανισμοί ασφαλείας γύρω από τον Λούλα να μην μπορούσαν να προβλέψουν αυτά τα γεγονότα, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη το τσουνάμι των πινακίδων στα κοινωνικά δίκτυα.
Πρέπει λοιπόν να υπήρξε μια συντονισμένη προσπάθεια να ενεργήσουμε ήπια –χωρίς προληπτικά μεγάλα ραβδιά– ενώ απλώς εκπέμπουμε τη συνηθισμένη νεοφιλελεύθερη φλυαρία.
Άλλωστε, το υπουργικό συμβούλιο του Λούλα είναι ένα χάος, με υπουργούς να συγκρούονται συνεχώς και ορισμένα μέλη να υποστηρίζουν τον Μπολσονάρο ακόμη και πριν από λίγους μήνες. Ο Λούλα την αποκαλεί «κυβέρνηση εθνικής ενότητας», αλλά μοιάζει περισσότερο με μια κουραστική δουλειά.
Ο Βραζιλιάνος αναλυτής Quantum Bird, ένας παγκοσμίως γνωστός μελετητής της φυσικής που έχει επιστρέψει στην πατρίδα του μετά από μακρά θητεία στα εδάφη του ΝΑΤΟ, σημειώνει πώς υπάρχουν «πάρα πολλοί ηθοποιοί στο παιχνίδι και πάρα πολλά ανταγωνιστικά συμφέροντα. Μεταξύ των υπουργών του Λούλα, βρίσκουμε Μπολσοναριστές, νεοφιλελεύθερους-ενοικιαζόμενους, μετακλητούς του κλιματικού παρεμβατισμού, επαγγελματίες της πολιτικής ταυτότητας και μια τεράστια πανίδα πολιτικών νεοφώτιστων και κοινωνικών ορειβατών, όλοι καλά ευθυγραμμισμένοι με τα αυτοκρατορικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον».
«Μαχητές» που τροφοδοτούνται από τη CIA εν κινήσει
Ένα εύλογο σενάριο είναι ότι ισχυροί τομείς του βραζιλιάνικου στρατού – στην υπηρεσία των συνηθισμένων Straussian neo-con think tanks, συν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο – δεν θα μπορούσαν πραγματικά να κάνουν ένα πραγματικό πραξικόπημα, λαμβάνοντας υπόψη τη μαζική λαϊκή απόρριψη, και έπρεπε να εγκατασταθούν στην καλύτερη περίπτωση για μια «μαλακή» φάρσα. Αυτό δείχνει πόσο πολύ είναι απομονωμένη από τη βραζιλιάνικη κοινωνία αυτή η στρατιωτική φατρία που αυτοεπιδοκιμάζει και είναι εξαιρετικά διεφθαρμένη.
Αυτό που είναι βαθιά ανησυχητικό, όπως σημειώνει ο Quantum Bird, είναι ότι η ομοφωνία στην καταδίκη της 8ης Ιανουαρίου από κάθε πλευρά, ενώ κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη, «δείχνει πώς ο Λούλα πλέει ουσιαστικά μόνος σε μια ρηχή θάλασσα που έχει μολυνθεί από ακονισμένα κοράλλια και πεινασμένους καρχαρίες».
Η θέση του Λούλα, προσθέτει, «το να διατάξει μια ομοσπονδιακή παρέμβαση μόνος του, χωρίς ισχυρά πρόσωπα της δικής του κυβέρνησης ή των αρμόδιων αρχών, δείχνει μια αυτοσχέδια, ανοργάνωτη και ερασιτεχνική αντίδραση».
Και όλα αυτά, για άλλη μια φορά, αφού οι «μαχητές» που τροφοδοτούνται από τη CIA είχαν οργανώσει τις «διαδηλώσεις» ανοιχτά στα social media εδώ και μέρες.
Ωστόσο, το ίδιο παλιό βιβλίο της CIA εξακολουθεί να λειτουργεί. Εξακολουθεί να μπερδεύει το μυαλό πόσο εύκολο είναι να ανατρέψεις τη Βραζιλία, έναν από τους φυσικούς ηγέτες του Παγκόσμιου Νότου. Θα συνεχίσουν να παίζονται απόπειρα πραξικοπηματιών παλιού σχολείου με σενάρια αλλαγής καθεστώτος/χρωματικής επανάστασης – θυμηθείτε το Καζακστάν στις αρχές του 2021 και το Ιράν μόλις πριν από λίγους μήνες.
Όσο κι αν πιστεύει η αυτο-εγκεκριμένη φατρία του βραζιλιάνικου στρατού ότι ελέγχει το έθνος, αν οι σημαντικές μάζες του Λούλα βγουν στους δρόμους με πλήρη ισχύ ενάντια στη φάρσα της 8ης Ιανουαρίου, η ανικανότητα του στρατού θα αποτυπωθεί γραφικά. Και επειδή πρόκειται για επιχείρηση της CIA, οι χειριστές θα διατάξουν τους τροπικούς στρατιωτικούς υποτελείς τους να συμπεριφέρονται σαν στρουθοκάμηλοι.
Το μέλλον, δυστυχώς, είναι δυσοίωνο. Το κατεστημένο των ΗΠΑ δεν θα επιτρέψει στη Βραζιλία, την οικονομία των BRICS με τις καλύτερες δυνατότητες μετά την Κίνα, να επιστρέψει στη δουλειά με πλήρη ισχύ και σε συγχρονισμό με τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας.
Στράουσιοι νεο-συντηρητικοί και νεοφιλελεύθεροι, πιστοποιημένα γεωπολιτικά τσακάλια και ύαινες, θα γίνουν ακόμα πιο άγριοι καθώς η «G7 της Ανατολής», συμπεριλαμβανομένης της Βραζιλίας, κινείται για να τερματίσει την κυριαρχία του δολαρίου ΗΠΑ καθώς ο αυτοκρατορικός έλεγχος του κόσμου εξαφανίζεται.
thesaker-is.
31 σχόλια:
Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι) δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά (για κάθε εποχή) ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.
Μα ποιοι, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξε τοσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα, και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μια θέση πάνω από το πλήθος.
Κανένας απο τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς.
Όλα τα δηλητήρια του φθονου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.
Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι ΟΙ ΗΝΙΟΧΟΙ ΚΑΘΕ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ και σχεδον πάντα τόσο τα άρματα άσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα.
Friedrich Nietzsche, Η γέννηση της τραγωδίας, 1872, κεφ. 15.
Δημοσίευση σχολίου