Δεν θέλω ν’ αφήσω τον Παλαιό άνεργο, πάντως κάποια πράγματα / κάποιες καταστάσεις τραβάνε σχολιασμό, όπως το αλεξικέραυνο τραβάει κεραυνούς. (Κι όπως ο πισινός μερικών τραβάει λάθρο. 🙂 )

. . . . . . . . . . .

Το ζήτημα, λοιπόν…

[…ζήτημα, γιά μερικούς ρομαντικούς ονειροπόλους, σαν καί τους γραφιάδες του παρόντος ιστολογίου – με άλλη διατύπωση: κουφιοκεφαλάκηδες, που χάνουν τον χρόνο τους πληκτρολογώντας…],

…είναι ν’ αρχίσει ο κόσμος (α) να καταλαβαίνει πού πατάει καί πού βρίσκεται, (β) ν’ αρχίσει ν’ αντιστέκεται στη βρώμικη αυτή κατάσταση, ώστε (γ) να βελτιωθεί η ζωή του τουλάχιστον σε επίπεδο, που ούτως ή άλλως είναι εφικτό. (Πχ να εξορύξουμε τα αέρια / πετρέλαια που έχουμε, ώστε από τα έσοδα των πωλήσεων αυτών των προϊόντων να ενισχύσουμε μισθούς καί συντάξεις. Κτλ κτλ.)

Εννοείται, βέβαια, ότι καμμία βελτίωση της ζωής μας δεν είναι εφικτή, αν δεν αρχίσουμε από την αντίσταση στα τρέχοντα άσχημα.

. . . . . . . . . . .

Όσον αφορά, τώρα, το πρώτο αίτημα, δηλαδή να εδραιωθεί η αντίληψη ότι ζούμε μέσα σ’ έναν βόθρο, κάτι πάει κι έρχεται. Εδώ, είναι αρκετοί αυτοί που το κατάλαβαν, κι άρχισαν τις διαμαρτυρίες καί τα βρισίδια (κυρίως ανά τα ιντερνέτια). Όμως, η όποια αντίδραση / αντίστασή τους περιορίζεται ακριβώς εκεί! Παραπέρα, τίποτε.

Μά, ακριβώς το παραπέρα είναι που έχει σημασία!!!… Διότι, όπως είπε καί ο τρελλο-Ζουράρις κάποτε, το υβρεολόγιο ουδέποτε εσήμαινε μετατόπιση ισχύος. (Συνειδητοποιήστε το, αυτό.)

Εδώ, λοιπόν, αρκετοί από τους αντιδρώντες …ξαναντιδρούν! Ρωτάνε: «- Καί τί να κάνουμε εμείς, που δεν έχουμε λεφτά, που είμαστε ανοργάνωτοι, που δεν έχουμε …ηγέτη τον Μεγαλέξανδρο, που έτσι, που αλλοιώς;… (κτλ κτλ) Τί μπορούμε να κάνουμε;»

Κι όμως! Αν οι ερωτώντες (υποψήφιοι στρατιώτες του Μεγαλέξανδρου) σκεφτόντουσαν λιγάκι, θα έβλεπαν ότι μπορούν να κάνουν αρκετά πράγματα, γι’ αρχή.

Γι’ αρχή.

Αλλά, αν δεν ξεκινήσεις από τα θεμέλια, σπίτι δεν χτίζεις.

. . . . . . . . . . .

Ο Μπίλλης ο Γκέητς (ναί, ο γνωστός παπάρας) λέγεται ότι έγραψε κάποτε έναν δεκάλογο με …έντεκα συμβουλές. ΔΕΝ είναι δικές του (δές εδώ – ούτ’ αυτό δεν κατάφερε, ο βλάξ, να συντάξει ένα απλό κείμενο!), αλλά είναι απόλυτα σωστές καί οι έντεκα! Μεταξύ αυτών, σημασία γιά το παρόν αρθράκι έχει αυτή, που λέει ότι:

Πρίν ορμήσεις να σώσεις τα δάση του Αμαζονίου, κοίτα πρώτα να τακτοποιήσεις τη ντουλάπα σου!

[Οι συμβουλές αυτές απευθύνονται σε πιτσιρίκια, αλλ’ αυτά να τ’ ακούν καί οι φοιτητές μας. Ειδικά όσοι ονειρεύονται παγκόσμιες «αλλαγές» καί παγκόσμιους «σοσιαλισμούς»…. αφού παγκοσμίως φονευθεί το τέρας του καπιταλισμού… με μπροστάρηδες τις αφεντιές τους! (Ρέ, τους Δονκιχώτες!…) Παρεκτός αν με τη λέξη «σοσιαλισμός» εννοούν να γίνουν μιά μέρα κομματόσκυλα, ώστε να χώνουν τα βρωμόχερά τους καί σε ξένα πορτοφόλια.

Ισχύει κι αυτό που είπα εγώ (πολύ πρό του Παλαιού!… όταν, ως φοιτητής, έβλεπα τα διάφορα αγράμματα να ρητορεύουν στ’ αμφιθέατρα!), ότι γιά να έχεις δημόσιο λόγο, πρέπει ήδη να είσαι κάποιος! Πρέπει ήδη να έχεις δώσει «δείγματα γραφής» στην κοινωνία, γιά το ποιός είσαι. Κι ο φοιτητής δεν είναι ακόμη …κάποιος. Μετά τα 35 αυτή η δουλειά! Ξέραν πολύ καλά οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, μετά από ποιά ηλικία αφήναν κόσμο να μιλάει στην Απέλλα! (…Αν καί σήμερα υπάρχουν καί 50ρηδες++ ανώριμοι…)

Βεβαια, ο Παλαιός το λέει λίγο πιό διαφορετικά: ότι δημόσιο λόγο απαγορεύεται να έχουν τα Ζά. Το νόημα, πάντως, είναι το ίδιο.]

Λοιπόν, πάντα αρχίζουμε από τα μικρά, γιά να πάμε στα μεγάλα.

. . . . . . . . . . .

Ποιά «μικρά»;

Μην βιαστήτε ν’ απαντήσετε «- Την πολιτική!», διότι η σωστή εκτίμηση της πολιτικής πραγματικότητας αποδεικνύεται …διδακτορική διατριβή στα καθ’ ημάς – καί λίαν δυστυχώς, γιά έναν λαό πολιτικοποιημένον από την αρχαιότητα, που στα καφενεία …έχει λύσεις γιά όλα.

[«- Κάνε με εμένα, πρωθυπουργό, καί θα δής!», λέει ο κάθε μπάρμπας – αναμεταξύ των αποχρέμψεων (χρρρρ!… χφθούπ!!!) στο χαρτομάντηλο. Βέβαια, άμα δείς πώς ψηφίζει το εγχώριον εκλογικόν σώμα, δεν θες περισσότερα, γιά να καταλάβεις τί δείκτες νοημοσύνης ονειρεύονται την πρωθυπουργία!…

Όπως αντιλαμβάνεσαι άριστα καί το γιατί τα κόμματα εκλέγουν αναλόγου …βεληνεκούς …βλήματα γι’ αρχηγούς καί πρώθυ. Δεν χρειάζεται κάποιος έξυπνος, γιά να διευθύνει το κράτος. Γιατί να μπεί στον κόπο; Αφού αρκεί καί ο μαλάκας.

Σάμπως οι εταιρείες κατασκευής αυτοκινήτων φτιάχνουν εξαρτήματα που αντέχουν εκατό χρόνια; Αφού στα 20 το πολύ αλλάζεις αυτοκίνητο.]

. . . . . . . . . . .

Ξεκινάμε από το όντως πιό εύκολο αντικείμενο γι’ αντίσταση, μιά που όλοι εκφέρουν γνώμη στα ιντερνέτια, κι ενστικτωδώς το γνωρίζουν ήδη: τον ψυχολογικό πόλεμο.

Αν καθήσει κανείς καί ψάξει στο Διαδίκτυο, θα τα βρεί (σε συστηματική παρουσίαση) όοολα τα ρητορικά κόλπα, που υπάρχουν γιά να σε τουμπάρουν. Ή να σε κάνουν να τρέμεις απ’ τον φόβο σου, ή να σου μπλοκάρουν το μυαλό, ή να σε θυμώσουν χωρίς λόγο (άρα: να σε πετάξουν εκτός ισορροπίας κι εκτός σχεδίων σου), ή… ή…

Επειδή, όμως, γνωρίζω πως γενικά είμαστε λαός τεμπελαράδων, δεν περιμένω ούτε κάν αυτό· το να ψάξει, δηλαδή, κάποιος να βρεί την άκρη,

  • ξεκινώντας από τους αρχαίους σοφιστές,
  • καί, περνώντας από Ιησουΐτες καί διαφημιστές,
  • να φτάσει στις σημερινές «υπερεσίες», ή στους πωλητικούς, ή στα σενάρια του Χόλλυγουντ,
  • ή στα έμμισθα τρόλλια (καί τσόλια) του Διαδικτύου,

[«Φάκτ τσέκερζ», σου λέει ο άλλος. Ρέ, άντε γαμηθήτε, αγράμματα ζωντόβολα, που νομίζετε πως πιάσατε την Αλήθεια γκόμενα!]

Ή ακόμη καί στην Τεχνητή Νοημοσύνη των «απαντήσεων» καί των «σχολίων», όπου υπάρχει διαδικτυακή δυνατότητα εκφοράς γνώμης.

[Βλέπεις, τεμπελαράδες είναι καί τα πρακτόρια! Αντί να κάθονται να διαβάζουν εγχειρίδια ψυχολογικού πολέμου της «υπερεσίας», βάλανε την ΤΝ ν’ απαντάει αυτή… διότι η ΤΝ δεν απαιτεί να πίνει καφέ με την ησυχία της! lol!!!]

Όμως, μπορούμε άπαντες να υλοποιήσουμε μερικές απλές πράξεις αντιστάσεως στον ψυχολογικό πόλεμο.

Πώς;

Είτε καθαρά αμυνόμενοι (αποφεύγοντας καί τις παγίδες), είτε γυρνώντας τα όπλα τους εναντίον τους, είτε επιτιθέμενοι.

Γίνεται μιά χαρά.

. . . . . . . . . . .

Υπάρχουν πολλά λεκτικά ψυχολογικά «χτυπήματα», όπως πχ ότι ο ομιλών εξ αρχής ανεβαίνει στο βάθρο του κατόχου της απόλυτης αλήθειας, κι εσένα σε παίζει λες κι είσαι μαθητούδι. Αγαπημένο κόλπο των πωλητικών, αυτό! Μόνο που είναι παγίδα το (να είσαι όντως, γνώστης του αντικειμένου, αλλά) να κάθεσαι ν’ απαντάς με λογική στα παράλογα «επιχειρήματα» κάποιου αληταρά πωλητικού, νομίζοντας πως θα τον βάλεις στη θέση του. Η λογική στον διάλογο ισχύει μόνον γιά λογικά καί καλοπροαίρετα άτομα· αλλά, ο πωλητικός ΔΕΝ πρόκειται ποτέ του να «μπεί στη θέση του».

[Διότι δεν είναι ούτε λογικός, ούτε καλοπροαίρετος. Η δέ -πραγματική, ή φαινομενική- έλλειψη λογικής του είναι κι αυτή κόλπο του ψυχολογικού πολέμου, γιά να σε μπλοκάρει.]

Όθεν εδώ δεν έχουν θέση πολιτισμένοι διάλογοι με επιχειρήματα, αλλά ένα: «- Άντε γαμήσου, αγράμματο ζωντόβολο!», είναι υπεραρκετό γιά την περίσταση.

[Αν διαφωνείτε, εντάξει… καθήστε καί πιάστε κουβέντα με τον κουκλοχαιρετάκια, γιά να του αποδείξετε με επιστημονικά επιχειρήματα ότι το ηλεκτρικό ρεύμα έπρεπε να είναι πάμφθηνο στην Ελλάδα.

Μάταιη η προσπάθεια;

Έ, αυτό ακριβώς λέμε!!!

Με τον κοροϊδοϊό, τί έγινε, δεν θυμάστε; Εισακούστηκαν ποτέ σοβαροί γιατροί καί βιολόγοι, που είχαν αντίθετη γνώμη από τις ανοησίες του γκουβέρνου; Ή θα κάτσεις ν’ ανοίξεις κουβέντα με τον φρενοβλαβή τον Βασιλοτέτοιον; ]

Συνεπώς, γι’ αρχή ξεκινάμε με το φοβερό όπλο της απαξίωσης.

. . . . . . . . . . .

Ειλικρινά, απορώ γιατί δεν το χρησιμοποιούν όσες ιστοσελίδες ισχυρίζονται πως είναι σοβαρές· κι ακόμη χειρότερα, όσες λένε πως έχουν πατριωτικό χαρακτήρα. (Εκτός αν τα πιάνουν οι γραφιάδες τους, οπότε πάω πάσο. Αλλά, αν είναι έτσι, μπαίνουν στη μαύρη λίστα μου.)

Παράδειγμα: μιλάει (ουσιαστικώς: κλάνει απ’ το στόμα) η Χαράρω, κι αρχίζουν όλοι οι (μ)πατριώτες γραφιάδες εν χορώι: «- Άαα!!!… Ούουουου!!!… Ώχ, αμάααααννν!!!… Απειλεί την ανθρωπότηταααα!!!…», κτλ κτλ κτλ. Καί κάθε μέρα, νέον έργον.

[…Ώστε να τρομοκρατείται το ευσεβές κοινόν, καί να περιμένει τον από μηχανής θεό των …προφητειών. Τρόμο πουλάτε, ρέ «πατριωτικά» πληκτρολόγια; Έ; Αυτή είναι η δουλειά σας; ]

Αντί να ξεκινήσουν το ξεφτίλισμα του αθλίου αυτού υποκειμένου!

Είπαμε, μέν, ότι το υβρεολόγιο ουδέποτε εσήμαινε μετατόπιση ισχύος· αλλά η δουλειά μπορεί να γίνει κι αλλοιώς, καί πιό όμορφα. Σε στύλ:

«- Ακούστηκε κάτι σαν πρρρρρ!!!, ανάμεικτο με κάτι γιά τσιπάρισμα των ανθρώπων. Έκλασε κανείς;»

Ή: «- Κάποιο άτομο Χαράμι ή κάπως έτσι, ξέρω ‘γώ, κάτι είπε, αλλά δεν σκοπεύουμε ν’ απασχολήσουμε τους αναγνώστες μας με μαλακίες.»

Ή: «- Κάτι μάθαμε πως είπε κάποια Σβάμπαινα, καί τα ηλίθια τα Δυτικά ΜΜΕ το κάνανε πρωτοσέλιδο. Ποιά είν’ αυτή η δεσπονίς; Δεν μας θυμίζει κάτι!»

Ή: «- Αγαπητοί αναγνώστες, κάποιος Γκέητς, δηλαδή ένας παπάρας χωρίς κάν ένα πτυχίο της πλάκας, κάτι είπε γιά την Ιατρική του μέλλοντος! Λέμε, όμως, να μή σας πρήξουμε με μαλακίες πρωΐ-πρωΐ, παρεκτός αν πάτε γυρεύοντας καί μας τσιγκλίσετε!»

Αντ’ αυτών, όμως, γεμίιιιιζουν τα διαδικτυακά κείμενα με αναλύυυυσεις επί αναλύυυυσεων γιά το τί, τάχαμου, μπορεί να σημαίνει ο χρησμός της κάθε σύγχρονης τραβεστο-Πυθίας!

Άντ’ από ‘δώ πέρα, ρέ! Εσείς τους δίνετε δύναμη, με όσα κάθεστε καί γράφετε… με τη σημασία που δίνετε στις πορδές τους! Κόφτε το αυτό το χούϊ, καί θα δήτε γιά πότε το βουλώνουν τα διάφορα μέλη των διαφόρων «λεσχών»!

Γιά μένα, η γνώμη της κάθε Σβάμπως καί Χαράρως δεν έχει περισσότερη βαρύτητα, από τη γνώμη αυτουνού εδώ:

Ή αυτουνού εδώ:

. . . . . . . . . . .

Κι όμως, το δικό μου το κείμενο δεν χρειαζόταν να γραφτεί· αλλά, έχουμε να κάνουμε με …μετεξεταστέους μαθητές! Με ανθρώπους, που δεν διαβάζουν κάν παραμύθια!

…Η Μοργκάνα λέ Φέϋ ήταν μιά κακιά μάγισσα του Αρθουριανού κύκλου μύθων, που μάζευε τους χωριάτες στην πλατεία κι εκτόξευε κατάρες. (Καί τρόμο να δείς, οι χωριάτες!…) Όμως, μιά μέρα φαίνεται πως τη βαρέθηκαν, ή τους κούρασε πιά, κι όταν πάλι τους μάζεψε στην πλατεία να ξαναρχίσει τις κατάρες, ένας της είπε: «- Άει παράτα μας, μωρή Μοργκάνα! Εμείς πάμε στο πανηγύρι!»

Καί της γύρισαν την πλάτη, κι έφυγαν.

Από τότε, τέλος οι μαγείες καί οι κατάρες. Η Μοργκάνα δεν είχε καμμία δύναμη πιά!

. . . . . . . . . . .

Εσείς ταΐζετε το θηρίο!

Όταν, λοιπόν, το καταλάβετε αυτό, όχι μόνον κλείστε οριστικά την τηλεόραση (όπως προτρέπανε παλιά οι αναρχικοί), αλλά στείλτε στον αγύριστο κι όσες ιστοσελίδες σας πρήζουν κάθε μέρα με έμμεση εξύμνηση των «μαύρων».

Κι ίσως κάποια μέρα (ελπίζω σύντομα) να προχωρήσει η αντίστασή σας καί σε πιό ουσιαστικά επίπεδα!

ΤΕΛΟΣ