"ΚΑΠΟΔΙΧΑΣΜΟΣ"
Ο Καποδίστριας, ο διχασμός και το ανεπούλωτο συλλογικό μας τραύμα.
Η πρόσφατη δημόσια αντιπαράθεση γύρω από την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή για τον Ιωάννη Καποδίστρια δεν αφορά, στην πραγματικότητα, ούτε την ίδια την ταινία ούτε καν την ιστορική ακρίβεια της κινηματογραφικής αφήγησης. Αφορά κάτι πολύ βαθύτερο. Τον τρόπο με τον οποίο η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να στέκεται απέναντι στην ίδια της την Ιστορία. Και κυρίως, τον τρόπο με τον οποίο αδυνατεί να τη δει χωρίς τα φίλτρα ενός εμφυλιακού διχασμού που, παρά τις διακηρύξεις, δεν έληξε ποτέ.
Ο Καποδίστριας λειτουργεί ως ιστορικός καθρέφτης. Και αυτό που αντανακλάται μέσα του δεν είναι απλώς μια διαφωνία ερμηνειών, αλλά ένα ανοικτό, μη επεξεργασμένο ιστορικό συλλογικό τραύμα. Γι’ αυτό και η δημόσια συζήτηση δεν κινείται στη σφαίρα της σύνθεσης, αλλά εγκλωβίζεται σε δύο αντίθετα και εξίσου προβληματικά άκρα: από τη μία, η πλήρης απαξίωση του «δυνάστη» και του «αυταρχικού κυβερνήτη»· από την άλλη, η αγιοποίηση και η μετατροπή του σε άχραντο εθνικό σύμβολο. Και οι δύο στάσεις λένε περισσότερα για το παρόν μας παρά για τον ίδιο τον Καποδίστρια και το ιστορικό παρελθόν μας.
Οι κοινωνίες που έχουν επεξεργαστεί τα τραύματά τους μπορούν να δουν το παρελθόν τους με ψυχραιμία, αναγνωρίζοντας αντιφάσεις, όρια και ιστορικές συνθήκες. Αντίθετα, οι κοινωνίες που παραμένουν τραυματισμένες αντιμετωπίζουν την Ιστορία ως πεδίο μάχης. Εκεί, το παρελθόν δεν μελετάται, στρατολογείται. Δεν φωτίζει το παρόν, χρησιμοποιείται για να νομιμοποιήσει σύγχρονες ιδεολογικές ταυτότητες ή αυταπάτες.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας είναι μια τέτοια τραυματική φιγούρα. Όχι επειδή υπήρξε αλάνθαστος ή «τέλειος», αλλά ακριβώς επειδή ενσάρκωσε μια ανολοκλήρωτη δυνατότητα του νεοελληνικού κράτους. Ένα κράτος που γεννήθηκε μέσα από την Επανάσταση, αλλά δεν πρόλαβε ποτέ να συγκροτηθεί ως ενιαία και αυτόνομη πολιτική οντότητα. Η δολοφονία του πρώτου Κυβερνήτη από ελληνικά χέρια δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός, είναι μια συμβολική πράξη αυτοακύρωσης. Ένα τραύμα στη γέννηση του κράτους, το οποίο δεν επουλώθηκε ποτέ. Αν είναι ένα σύμβολο ο Καποδίστριας είναι το σύμβολο του Ανολοκλήρωτου, του ημιτελούς, του λειψού.
Από τότε, ο ελληνικός εμφύλιος δεν έληξε, απλώς άλλαξε μορφές. Μετακινήθηκε από τα πεδία των μαχών στη γλώσσα, στην Ιστορία, στην πολιτική κουλτούρα. Αναπαράγεται κάθε φορά που αδυνατούμε να συμφωνήσουμε έστω στα στοιχειώδη του συλλογικού μας παρελθόντος. Κάθε φορά που ακόμη και τα ήδη τετελεσμένα ιστορικά γεγονότα καλούνται να υπηρετήσουν τις ανάγκες της εκάστοτε παροντικής αφήγησης. Το τραυματικό παρελθόν βρίσκεται στην υπηρεσία της διαιώνισης του στο παρόν. Είναι ο "παγωμένος" χρόνος του Τραύματος.
Η ειρωνεία -και η τραγωδία μαζί- είναι ότι αυτή η ανακύκλωση του διχασμού συμβαίνει την ίδια στιγμή που τα λαϊκά στρώματα της χώρας, το ίδιο το "μεδούλι" του Τόπου, λεηλατούνται για ακόμη μία φορά από μια εξαρτημένη, κλειστή και διεφθαρμένη ολιγαρχία. Ενώ η κοινωνία αποδιαρθρώνεται, ενώ η εργασία απαξιώνεται, ενώ η χώρα χάνει την -όποια απέμεινε- παραγωγική της βάση, πληθυσμό και αυτονομία, εμείς εμφανιζόμαστε έτοιμοι να «πλακωθούμε» για το πώς πρέπει να ερμηνευτεί ο πρώτος Κυβερνήτης του ελληνικού κράτους.
Αυτό δεν είναι τυχαίο. Ο πολιτισμικός εμφύλιος λειτουργεί διαχρονικά ως μηχανισμός αποσπασμού της προσοχής και διάλυσης κάθε ενοποιητικού «εμείς». Όσο το συλλογικό σώμα παραμένει διαιρεμένο γύρω από σύμβολα, τόσο δυσκολεύεται να συγκροτηθεί ως πολιτικό υποκείμενο στο παρόν. Ο Καποδίστριας, έτσι, δεν απειλεί την εξουσία που λυμαίνεται το Λαό μας. Αντίθετα, η διαμάχη γύρω από αυτόν τη διευκολύνει.
Μια ώριμη, μετατραυματική στάση δεν χρειάζεται ούτε αγιογραφίες ούτε κατεδαφίσεις. Χρειάζεται σύνθεση. Ο Καποδίστριας δεν ήταν άγιος, ούτε όμως και δυνάστης με τη σύγχρονη έννοια. Ήταν μια τραγική μορφή ενός κράτους που δεν είχε ακόμη κοινωνική βάση, θεσμική εμπέδωση και κοινή πολιτική συνείδηση. Η αναγνώριση αυτή δεν υπονομεύει τη δημοκρατία. Αντίθετα, τη θεμελιώνει σε ιστορική αυτογνωσία.
Όσο δεν μπορούμε να μιλήσουμε για τον Καποδίστρια χωρίς να χωριζόμαστε σε στρατόπεδα, τόσο αποδεικνύουμε ότι το συλλογικό μας τραύμα παραμένει ενεργό και χρήσιμο για τους συστημικούς μηχανισμούς συλλογικού ελέγχου, πειθάρχησης και υποταγής.
Και όσο αυτό το τραύμα παραμένει ανοιχτό, η Ελλάδα θα δυσκολεύεται να συγκροτήσει ένα ενοποιητικό αφήγημα για το παρόν και το μέλλον της.
Η εθνική συμφιλίωση δεν είναι ζήτημα λήθης. Είναι ζήτημα αλήθειας, ωριμότητας και κοινής ευθύνης. Χωρίς αυτά, καμία κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί όρθια.
Αντώνης Ανδρουλιδάκης
========
Τις τελευταίες ημέρες κι εβδομάδες έχουν γραφτεί πολλά, μ. α. από ελληνόψυχους και από ελληνομάχους, για το έργο και τη θυσία του Ιωάννη Καποδίστρια, όπως και για αυτό καθ΄ αυτό το κινηματογραφικό επίτευγμα του κου Σμαραγδή.
Υπάρχουν όντως πάρα πολλοί λόγοι για να γεμίσουμε με εορταστική διάθεση τις κινηματογραφικές αίθουσες, ακόμη και σαν ένα μικρό χρέος προς τον μοναδικό Έλληνα Κυβερνήτη και σαν ένδειξη τιμής στο μεγαλείο του ανδρός!
Θ΄ αρκούσαν πάντως και μόνο αν ξαναθυμηθούμε τα πικρά λόγια του μετανοημένου Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη που το 1840, εννέα χρόνια μετά τη δολοφονία, ομολογούσε : «Ανάθεμα στους Αγγλογάλλους που ήσαν η αιτία κι εγώ έχασα τους δικούς μου, και το Έθνος έναν άνθρωπο που δε θα τόνε μεταβρεί και το αίμα του με παιδεύει ως τώρα …». Ή ακόμη την ενοχική ομολογία του ιστορικού και πολιτικού αντιπάλου του Καποδίστρια, του Σπυρίδωνα Μεταξά : «.... ουδενός η καρδιά ήτο ελληνικοτέρα υπέρ της Ελλάδος …» από αυτήν του Καποδίστρια.
Μετά την 27η Σεπτεμβρίου 1831 η μοίρα του «αχυρένιου» ελληνικού κράτους έμοιαζε προδιαγεγραμμένη ……
Στόχος της ταινίας «Καποδίστριας» επετεύχθη (τηλεγραφικώς):
• Κοσμοπλημμύρα στις αίθουσες και διάχυτη συγκίνηση.
• Τα ιστορικά δεδομένα παρέμειναν άθικτα, παρά την όποια μυθοπλασία του σκηνοθέτη και το ειδικό βάρος που δόθηκε στην ερωτική σχέση Καποδίστρια- Ρωξάνδρα Στούρτσα.
• Αποδείχτηκε γιατί ορισμένοι καρεκλοκένταυροι σε ελληνικά υπουργεία και κρατικούς φορείς προσπάθησαν, σαν νέοι «Μέττερνιχ», να μη γυριστεί ποτέ ο Καποδίστριας.
• Με αυτόν τον προϋπολογισμό, τον «ανθελληνικό πόλεμο» που δέχτηκε η ταινία και τα 8 χρόνια κυοφορίας, πολύ καλό και το «αισθητικό» αποτέλεσμα για μια τέτοια πολυσύνθετη προσωπικότητα όπως ο Καποδίστριας.
• Αποκάλυψη ο πρωταγωνιστής του έργου Αντώνης Μυριαγκός.
• Εντυπωσιακό: «Δώσε μου την πατρίδα που ποθώ» σαν τα τελευταία λόγια του δολοφονηθέντος Κυβερνήτη.
• Καθόλου ευχαριστημένες δεν θα είναι 2-3 ευρωπαϊκές πρεσβείες, με πρώτη την βρετανική.
• Ο Κυβερνήτης έγινε «αναγκαστικά» μέτρο σύγκρισης με σημερινούς πολιτικούς των χαμηλών αποδόσεων και της χαμηλής ηθικής στάθμης.
• Επιβεβαιώθηκε ο προβληματισμός για τον προαιώνιο διχασμό των Ελλήνων, που ξεκινά από την έριδα Αγαμέμνονα – Αχιλλέα, συχνά ακόμη και «για ένα πουκάμισο αδειανό».
ΥΓ. Αναμένουμε πως θ΄ αντιδράσουν οι «Ελληνομάχοι» με τις επιπέδου κριτικές τους ….. για το «καλλιτεχνικό» μέρος, ως είθισται, των έργων του Σμαραγδή που παραδοσιακά τον έχουν στο στόχαστρο. Μα κι αυτός ο Σμαραγδής να επιμένει να γυρίζει έργα «ελληνοκεντρικά» για τον Καβάφη, τον Ελ Γκρέκο, τον Ιωάννη Βαρβάκη, τον Νίκο Καζαντζάκη και τώρα, το πιο ακραίο, για τον Ιωάννη Καποδίστρια και να «θάβει» τον αγαπητό τους Μαυροκορδάτο; Γι αυτά τον έχουν εκλέξει τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών ;
-194 χρόνια μετά τη στυγερή δολοφονία του από ντόπιους και ξένους κατάφερε, με μια ταινία γι αυτόν, να «ταράξει λιμνάζοντα νερά» και ν΄ αναστατώσει μέχρι ψύχωσης έναν εσμό εθνομηδενιστών, αριστερών και δεξιών ….. και γενικώς πολλά άλλα «λουλούδια της εποχής», που ασφαλώς και αυτά πρέπει ν΄ ανθίζουν, όπως έλεγε ο Μάο.
=============
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΑΡΧΟΝΤΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ μικρό ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ
.
Πήγα στην πρεμιέρα της ταινίας "Καποδίστριας" του Γιάννη Σμαραγδή που προβλήθηκε στην πόλη μου. Η ταινία είναι συγκλονιστική.
Παρά τα τεράστια προβλήματα χρηματοδότησης που αντιμετώπισε ο κ. Σμαραγδής για την ολοκλήρωσή της, την άρνηση χρηματοδότησής του από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου του Υπουργείου Πολιτισμού, τις τρικλοποδιές που του έβαλε το καθεστώς, μέχρι και τις απειλές για την ζωή του, η ταινία όχι μόνο έγινε αλλά και:
Είναι ένα μάθημα Εθνικής αυτογνωσίας Καταφέρνει να αποδώσει άριστα τα ιστορικά γεγονότα Αποκαλύπτει ιστορικές αλήθειες, που το "ευήκοον στους ξένους" καθεστώς επί 200 χρόνια κάνει το παν να αποκρύψει, όπως ότι ο ιθύνων νους και πραγματικός αρχηγός της μυστικής οργάνωσης των Ελλήνων για την Επανάσταση του 1821 ήταν ο ίδιος ο Ιωάννης Καποδίστριας με συνεργάτη του τον Υψηλάντη! Δείχνει το σοκαριστικό γεγονός ότι αυτά που γίνονταν τότε σε βάρος του Κυβερνήτη μας, και σε βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων
από ξένες δυνάμεις, Άγγλους, Γερμανούς, Γάλους, προκειμένου να γίνουν οι νέοι δυνάστες μας στην θέση των Τούρκων, αλλά και από δυνάμεις μέσα στην χώρα, τους άπληστους κοτζαμπάσηδες για τα ιδιοτελή τους συμφέροντα, και τους Μαυροκορδάτους σπιούνους να σπέρνουν διχόνοια υπέρ των Αγγλων, πόσο μάλλον με τις δύο παραπάνω δυνάμεις, ξένους και "Ελληνες", να διατηρούν ...υπόγειες ...σκοτεινές επικοινωνίες και διασυνδέσεις,αυτά είναι ακριβώς ΤΑ ΙΔΙΑ με αυτά που γίνονται ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ και μάλιστα από τις ίδιες δυνάμεις, οι οποίες ως αλυσίδες στα πόδια μας, κάθε μέρα όλο και περισσότερες και πιο παραλυτικές και θανατηφόρες, δεν αφήνουν τον Έλληνα να ανασάνει, να δημιουργήσει, να αισιοδοξήσει, να αναστηθεί και να πετάξει ψηλά… ανεβάζοντας όλοι μαζί ψηλά και την Ελλάδα.
Ναι, για ΕΣΕΝΑ τον Έλληνα γράφω, αυτόν τον δαιμόνιο διαχρονικό ΑΡΧΟΝΤΑ, που μόλις το 1922 παρήγαγε και κατείχε το 75% του πλούτου όλης της Ανατολικής Μεσογείου!!
Γι αυτόν που το 1940 έκανε Αγγλους, Σοβιετικούς και Γερμανούς να μένουν έκπληκτοι μπροστά στο ψυχικό του σθένος, το πείσμα του να πολεμήσει για την υπερηφάνεια του, για την αρχοντιά του, για να γυρίσει στο χωριό του με ψηλά το κεφάλι!!
Δεν ήταν κάποιοι Αρχαίοι Έλληνες. Οι παππούδες και πατεράδες μας ήταν!
.
Η ταινία ΔΕΝ αναδεικνύει ένα νοητό επιθυμητό πρότυπο, αλλά ένα ΥΠΑΡΚΤΟ ιστορικό πρόσωπο, γέννημα θρέμμα του Γένους, ως πρότυπο του πραγματικού ευρηματικού Έλληνα, αυτού που αγωνίζεται με ΑΝΙΔΙΟΤΈΛΕΙΑ και ΕΝΤΙΜΌΤΗΤΑ, με όλες του τις δυνάμεις, σε όλη του την ζωή, και δίνει τα πάντα για την Πατρίδα, δίνει όλη την οικογενειακή του περιουσία, θυσιάζει την προσωπική του ζωή, τον έρωτά του,και τελικά ανεβαίνει συνειδητά έναν ΓΟΛΓΟΘΑ ξέροντας ότι στην κορυφή τον περιμένει η ΣΤΑΥΡΩΣΗ και ο ΘΑΝΑΤΟΣ, δεχόμενος στωικά να υποστεί και αυτή την υπέρτατη θυσία, παρά να προδώσει ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ, που τον εμπιστεύτηκε.
Συγκρίνετε αυτόν τον δικό ΜΑΣ άνθρωπο με όλο αυτό το σημερινό διακομματικό πολιτικό σκουπιδαριό, που ΜΙΣΕΙ οτιδήποτε Ελληνικό, που σκόπιμα καταστρέφει καθημερινά τις ζωές μας, μας εξοντώνει οικονομικά και δημογραφικά, μας δολοφονεί.
Πως η Ελληνική μας ΑΡΧΟΝΤΙΆ ανέχεται αυτή την προσβολή από αυτόν τον ανθελληνικό ΥΠΌΚΟΣΜΟ;;;
Εύχομαι να δουν την ταινία ΟΛΟΙ οι απλοί αγνοί Έλληνες, που είναι και η συντριπτικότατη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Να την δουν και να αφήσουν τον εαυτό τους να συλλογιστεί
ΤΙ Ελληνική πολιτική ποιότητα είδαν και ΤΙ ανθελληνικές πολιτικές ανέχονται να ζουν.Βλέποντας την ταινία νιώθεις σαν να βγαίνεις έξω στο ΦΩΣ, από το σπήλαιο του Πλάτωνα, όπου ζούμε καθημερινά, και όπου μας έχουν επιβάλει να θεωρούμε
➥ τις κινούμενες σκιές στους βράχους ως ζωή,
➥ την καταχνιά του σπηλαίου ως φως,
➥ τους αλυσοδεμένους εαυτούς μας ως ελεύθερους ανθρώπους,
➥ την μούχλα και σήψη ως δημοκρατία, και
➥ τα ...σκουλήκια του σπηλαίου ως ...πολιτικούς.
Γι αυτό έκαναν το παν για να ΜΗΝ ολοκληρωθεί η ταινία. Για να μην ανοίξει στο σπήλαιο τρύπα προς το ΦΩΣ, προς την ζωή, προς τον πραγματικό Έλληνα, προς τον ευφυή ΆΡΧΟΝΤΑ,
➔ προς τον Ελληνα, τον γεμάτο αυτοπεποίθηση απέναντι στους ξένους,
➔ προς τον έχοντα πλήρη επίγνωση της πολιτιστικής του ανωτερότητας!!,
➔ προς το τι ήταν οι παππούδες μας,
➔ προς τον …μικρό Καποδίστρια, που κρύβουμε μέσα μας...
Γι αυτό πιστεύω ότι η ταινία, παρά το ότι έχει κορύφωση και τέλος αρχαίας τραγωδίας, είναι για τους Έλληνες ΣΗΜΕΡΑ
ένα μήνυμα αφύπνισης και αισιοδοξίας,
Εθνικής μας και ατομικής αυτοπεποίθησης,
ότι μπορούμε διότι ΗΜΑΣΤΕ!
ότι ΑΝ ΜΟΝΙΑΣΟΥΜΕ μπορούμε να αλλάξουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε αυτή την χώρα και στις ζωές μας,
για πρώτη φορά να γίνουμε πραγματικά ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ πολίτες μιας ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ πατρίδας,
ΦΩΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, όπως ο Καποδίστριας την οραματίζονταν
Γι αυτόν, που θυσίασε τα πάντα για εμάς, που ανέβηκε συνειδητά τον Γολγοθά του προς την "ΣΤΑΥΡΩΣΗ" ΤΟΥ με μια μαχαιριά και μία σφαίρα, η αληθινή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Ελλάδας από τα ξένα δεσμά 200 ετών, θα ήταν και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ του.
.
ΟδΕλ
.
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1.
Η φωτογραφία είναι από την ταινία, μέσα στο ταπεινό γραφείο του Κυβερνήτη και είναι πλήρης συμβολισμών. Από την μια πλευρά είναι ο Καποδίστριας, με τον ιερομόναχο βοηθό του, τον κ. Σμαραγδή και τον ….Εσταυρωμένο!!
και απέναντί τους
οι πρέσβεις των ...ξένων δυνάμεων, με τον Άγγλο πρέσβη να εκβιάζει και να απειλεί τον κυβερνήτη μας, που αγωνιζόταν να κάνει τα ερείπια κράτος.
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2.
Είδα "κριτική" της ταινίας σε εφημερίδα, όπου το ΜΙΣΟΣ για την ταινία και οι ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ σε βάρος του κ. Σμαραγδή ξεπερνούν κάθε όριο. Η εφημερίδα ανήκει σε γνωστό ολιγάρχη, λαθρέμπορο καυσίμων, σύγχρονο κοτζαμπάση της χώρας, και η εφημερίδα είναι ….αριστερή!! και προωθεί …Τσίπρα!!!
Χρειάζεστε καλύτερη απόδειξη ότι η ταινία είναι ΑΡΙΣΤΗ στην στόχευσή της και ότι χτύπησε, έμμεσα μεν, αλλά καίρια το σύγχρονο ΤΕΡΑΣ της χώρας;;
.....
Δίνω εδώ τον πίνακα με τις ...κριτικές των κινηματογραφικών κριτικών!! για την ταινία "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ" του Γιάννη Σμαραγδή. Θαυμάστε και βγάλτε φίλοι μου τα συμπεράσματά σας..... ΠΡΟΣΕΞΤΕ ==> ότι από την κεντροδεξιά Καθημερινή του Αλαφούζου και του ...Αλέξη Παπαχελά της Μπίλντεμπεργκ, μέχρι την αριστερή "Εφημερίδα των Συντακτών" (ΕφΣυν) του Μελισσανίδη!!! και μέχρι την ....ΑΥΓΗ των αριστερών!!! κομμουνιστών!! η γνώμη τους είναι Η ΙΔΙΑ !!! ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ !!!!! ΟΛΟΙ βαθμολογούν την ταινία με 1 έως 1,5 αστέρια με άριστα το 5 !!! Δηλαδή την ΑΠΑΞΙΩΝΟΥΝ για να αποτρέψουν τους Ελληνες να πάνε να την δουν! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, που μας παρουσιάζεται με 2 δήθεν διαφορετικές κουκούλες, την δεξιά και την αριστερή για να μας διχάζουν και να μας ελέγχουν 200 χρόνια με το "ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ". Βλέπετε εδώ το σύστημα σε ΠΛΗΡΗ ΣΥΜΠΝΟΙΑ και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ για την καταστολή του κινδύνου, οι Ελληνες να μάθουν από την ταινία για τον Καποδίστρια ως ΠΡΟΤΥΠΟ πολιτικού!!! και αυτό να απαξιώνει καθημερινά στην συνείδηση των πολιτών τον παρόντα διακομματικό πολιτικό ΥΠΟΚΟΣΜΟ που μας κυβερνά.
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου