Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΩΣ ΜΚΟ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΙΑΣ ΙΔΕΑΣ......

  

Post2Post

Η Αριστερά ως ΜΚΟ ή ως φορέας της Κοινωνικής Οικονομίας για την Αποασυλοποίηση της κοινωνίας-και ένας αναθεωρημένος στίχος του Τζιμη Πανουση

Η πατέντα ΜΚΟ (εκ του Μη Κυβερνητική Οργάνωση) οδηγεί μέσω της δημιουργίας μη κερδοσκοπικών οργανισμών και στον πλουτισμό των ΔΣ τους με υπέρογκες αμοιβές (στατιστικά στην Ελλάδα στο 9πλασιο του μεσου όρου των αμοιβών των εργαζομένων τους) Αλλά πολλές φορές και σε αδιαφάνεια με συναλλαγές διαπλοκής με τις εκάστοτε εξουσίες του κράτους, της οικονομίας και της παραοικονομίας. Το πιο συχνό τους φαινόμενο είναι η με κάποια ανταλλάγματα οικονομική τους επιβίωση από κάποιο κυβερνητικό κονδύλι του προϋπολογισμού, κάποια επιδότηση από το ΕΣΠΑ ή κάποια απ ευθείας ανάθεση.

Αν το σκεφτείς λίγο, αυτό το μοντέλο οργάνωσης είναι αυτό που κυριάρχησε και στην πολιτική σκηνή στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα. Καθόλου τυχαία δεν είναι και η ευρεία χρήση και των ΜΚΟ για την ανάδειξη και στήριξη πολιτικών προσώπων, που βρωμάνε από μακριά διαπλοκή και καμαρίλα (περίπτωση Λινού, ΕΛΙΑΝΕΠ, Διανέοσις κλπ).

Το φαινόμενο συντηρείται και από τις κάθε λογής ασυλίες λογοδοσίας στην δικαιοσύνη παντού (βουλευτές, υπουργοί, τραπεζίτες, παρατρεχάμενοι που ξεπλένονται από στημένες εξεταστικές επιτροπές απονομής συγχωροχαρτιών για τα μαύρα που κέρδισαν κλπ), σε τέτοιο βαθμό που κάνουν πάλι επίκαιρο τον Τζιμη Πανούση με τον στίχο του

'Άσυλα, Άσυλα, Άσυλα παντού,

Με τα μυαλά στα κάγκελα του κάθε αραχτού

Γαύροι και βούλγαροι,

χανούμισσες, βαζέλες

τώρα το έθνος κυβερνούν

σώβρακα και φανέλες

Στον αντίποδα αυτού του μοντέλου, λειτουργούν οι οργανώνεις του Κοινωνικού Τομέα της Οικονομίας, που σημερα παράγουν στην ΕΕ το 6% του ΑΕΠ της. Οι φαινομενικά κερδοσκοπικοί αυτοί οργανισμοί χαρακτηρίζονται από τις πιο κάτω καταστατικές τους αρχές, που κάνουν την οποία προσπάθειά διάβρωσης τους πολύ δύσκολη υπόθεση:

Αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στην λήψη αποφάσεων από γενικές συνελεύσεις των συνεταιριστών και των εργαζομένων τους.

Η σχέση αμοιβών των μελών της διοίκησης τους προς τον χαμηλότερα αμειβόμενα εργαζόμενο δεν μπορεί να υπερβαίνει το 3:1.

Οι οριζόντιες διασυνδεσειες για συνέργειες με άλλες ομοειδείς οργανώσεις

Τα κέρδη τους διανέμονται με το 5% στο αποθεματικό, το 35% στους εργαζόμενους και το 60% να επιστρέφεται με κάποιον τρόπο στην κοινωνία.

Παρά το γεγονός ότι και σε αυτό το μοντέλο υπάρχουν περιπτώσεις καταστατικών αποκλίσεων, αυτός ο Τρίτος Τομέας της Οικονομίας ανάμεσα στον Κρατικό και τον Ιδιωτικό που δημιουργούν τα δίκτυα τέτοιων οικονομικών φορέων, μπορεί να είναι πανίσχυρος και πολύ ανθεκτικός σε καθε οικονομική κριση.

Τρανό παράδειγμά η Mondragon στην Χώρα των Βάσκων, που από το 1947 έχει κυριαρχίσει στην τοπική οικονομία με ένα πλέγμα τέτοιον οργανώσεων Κοινωνικής οικονομίας (βιοτεχνίες, βιομηχανίες, Τράπεζες, Πανεπιστήμιο κλπ). Με πάνω από 150.000 ενεργούς συνεταιριστές να λαμβάνουν αποφάσεις για οικονομικές πράξεις, πετυχαίνουν αποτελέσματα που αποτυπώνονται στο 5% του ΑΕΠ αυτής της Ισπανικής επαρχίας.

Άλλο καλό παράδειγμα είναι οι γεωργικοί συνεταιρισμοί της Ολλανδίας, που σήμερα παράγουν και εξάγουν ως τυποποιημένα αγροτοδιατροφικά προϊόντα το τριπλάσιο της αξίας της αγροτικής παραγωγής της Ολλανδίας. Έντεχνα εδώ αποσιωπάται η σημασία του έντονου συνεταιριστικού χαρακτήρα των φορέων επί των οποίων στηρίζεται το οικονομικό αυτό θαύμα της Ολλανδίας.

Καλό ελληνικό παράδειγμα είναι και ο συνεταιρισμός εργαζομένων και πρώην ασυλοποιημένων τροφίμων -ψυχικά ασθενών του πρώην Ψυχιατρικού Νοσοκομείου της Κέρκυρας. Η συμμετοχή των τελευταίων στις ψηφοφορίες των γενικών συνελεύσεων του παραγωγικού αυτού συνεταιρισμού, που λειτουργεί χωρίς επιδοτήσεις από το 2005, έχει βοηθήσει αποφασιστικά και στην κοινωνική επανένταξη 180 ασθενών και στην πλήρη αποασυλοποίηση τους.

Ισχυρίζομαι ότι το μοντέλο λειτουργίας αυτών των οργανώσεων, που σκιαγραφειται από τα πιο πάνω

, είναι πολύ πιο κοντά στο ζητούμενο και για τους πολιτικούς σχηματισμούς του 21ου αιώνα. Και για τον τρόπο οργάνωσης των οικονομικών τους προφανώς, αλλά και ως εργαλείων αποασυλοποίησης της κοινωνίας από τις λογικές των αναθέσεων της λήψης αποφάσεων σε κάποιο Μεσία και μια χοϋφτα διαπλεκόμενων illuminati μέσω και των ΜΚΟ τους. Δια της διαρκούς εμπλοκής τους, με πλήρη ευθύνη, στην επίλυση των προβλημάτων της.

Μέχρις ανταπόδειξης αυτού του ισχυρισμού, η Αριστερά στην Ελλάδα μπορεί να συνεχίζει να ταλανίζεται από προσωποπαγείς μάχες γύρω από κάποιες καρέκλες απουσία πολιτικών επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων της Κοινωνίας και της Οικονομίας, ελλείψει και της οριζόντιας διασύνδεσης-συνεργασίας με όμορους πολιτικούς φορείς αλλά και λόγω του τρόπου που συνεχιζει να λαμβάνει τις αποφάσεις της.

Συμβαίνει αυτό συχνά και στις καλύτερες ΜΚΟ ως μη δυνάμεων να κυβερνήσουν οργανώσεων.

********

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΙΑΣ ΙΔΕΑΣ:

Η ΤΡΙΤΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΙ Η ΥΠΈΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΩΣ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ήταν πολύ τυχεροί όσοι είχαν την ευκαιρία να μάθουν γράμματα από τον δάσκαλο του Πανεπιστήμιου της Πάτρας, τον Γιωργο Μητακίδη (ο μουστάκιας στην φωτογραφία πιο κάτω). Την Θεωρία Συνόλων αρχικά και στο τέλος την Μαθηματική Λογική με μια εκπληκτική εισαγωγή στα μεταμαθηματικά των Γκέντελ και Τούρινγκ. Εξαιρετικός ως καθηγητής και ως άνθρωπος, βαθιά δημοκρατικός και ευγενικός ο αμερικανόφερτος κρεμανταλάς με τα παντελόνια στυλ ψαρά, που έκανε την συνεργαζόμενη κλίκα των δεξιών και χουντικών καθηγητών του μαθηματικού να αφρίζει επειδή γέμιζαν τα αμφιθέατρα στις δικές του παραδόσεις.

Δεν ήταν όμως τότε γνωστό, στις αρχές της δεκαετίας του 80, ότι αυτός ο άνθρωπος ως διευθυντης χρηματοδοτησης τεχνολογιων της τότε ΕΟΚ, μαζί με μόλις δύο ακόμα, τον Tim Berners-Lee του CERN και τον Μιχάλη Δερτουζο του ΜΙΤ (ο τρίτος δεξιά στην φωτό ), ότι άνοιγαν εκείνη την εποχή σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και έναν τελείως νέο δρόμο, το Ιnternet. Ή αν θέλετε, τον παγκόσμιο ιστό, αυτό δηλαδή που μας επιτρέπει τώρα, στην δεύτερη γενιά του, το Internet 2.0, να αλλάζουμε γνώμες, να συνομιλούμε, να εργαζόμαστε, να εκπαιδευόμαστε, να συναλλασσόμαστε ή να τσακωνόμαστε για ασήμαντα θέματα από μακριά.

Μεγάλοι οραματιστές και οι τρεις, είχαν σίγουρα διαισθανθεί την δύναμη του μέσου. Ενδεχομένως όμως όχι μέχρι που μπορεί να φτάσει επιδρώντας καταλυτικά σχεδόν σε όλους τούς τομείς της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτιστικής, γεωπολιτικής κλπ ανθρώπινης δραστηριότητας άλλα και στις σχέσεις των ανθρώπων.

Στην πρώτη του έκδοση, το Internet 1.0, διασύνδεε μεταξύ τούς ηλεκτρονικές στατικές σελίδες ανάμεσα σε εκατομμύρια κομπιουτερς σε όλο τον πλανήτη και επέτρεπε την αποστολή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ανάμεσα σε ηλεκτρονικές διευθύνσεις κάθε χρήστη. Όχι το όνομα που βλέπεται πριν από το π.χ @gmail.com, αλλά σε διευθύνσεις που είναι μια ακολουθία αριθμών που τους γνωρίζουν μερικές χιλιάδες servers μέσα σε αυτό το πλέγμα. Αυτοί οι ειδικοί υπολογιστές ξέρουν μέσω ποιας διαδρομής από server σε server μπορεί να βρεθεί η συνδεδεμένη σελίδα στο άρθρο που διάβασες πατώντας μια υπογραμμισμένα λέξη-παραπομπή (κοινώς hyperlink) ή τον αποδέκτη της αλληλογραφίας. Τίποτα το μαγικό, μερικά μαθηματικά απαιτούνται, από που δίδασκε ο καθ. Μητακίδης στην Πάτρα.

Έτσι, πάνω σε αυτά τα μαθηματοκά και την χρηματοδότηση της τότε ΕΟΚ που εξασφάλισε ο Μητακίδης, την εφεύρεση του www του καθηγητή Lee του CERN και την διαμεσολάβηση του Δερτούζου να αποστρατιωτικοποιηθει ένα πρωτόκολλο επικοινωνιών, το TCPIP, από τον έλεγχο του US Army που το χρησιμοποιούσε από το 60, φτιάχτηκε ένα τελείως οριζόντιο και αυτοοργανούμενο δίκτυο, που δεν ανήκει σε κανέναν και αναπτύσσεται δυναμικά μόνο του! Ξεκινώντας με τον αρχικό στόχο των εμπνευστών του, της αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας ανθρώπων χωρίς περιορισμούς και κέντρα ελέγχου, μπήκαν τα θεμέλια του internet1.0, αρχικά διασυνδέοντας μεταξύ τους επιστημονικά άρθρα των ερευνητών του CERN.

Πολύ γρήγορα προέκυψαν και οι πάροχοι υπηρεσιών πρόσβασης στο διαδίκτυο. Όπως πχ η Οtenet ή η Forthnet, που με μια συνδρομή σε συνδέουν μέσω του τηλεπικοινωνιακού δικτύου σε όλο αυτό το παγκόσμιο πλέγμα, που ούτε σε αυτές ανήκε.

Το αρχικό όραμα των αρχικών εμπνευστών του όμως ήθελε και άλλα, όπως πχ κατανόηση της ανθρώπινης γλώσσας από τους υπολογιστές. Ας δούμε πως εξελίχθηκαν όμως αυτά "τα άλλα".

Εκεί γύρω στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα, έγινε η πρώτη μεγάλη αλλαγή. Προέκυψε το Internet 2.0, που έκανε το 1.0 να μοιάζει σήμερα πρωτόγονο. Η βασικότερη βελτίωση ήταν η δυνατότητα που έδινε σε κάθε χρήστη να "ανεβάζει" εύκολα και δικό του περιεχόμενο στον ιστό. Είτε αυτό είναι ένα ψηφιακό κείμενο, όπως καλή ώρα τούτο εδώ, είτε κάποια ψηφιακή φωτογραφία, ένα βίντεο κλπ.

Η δεύτερη σημαντική αλλαγή,που ήρθε λίγο αργοτερα γύρω ατο 2010, ήταν ότι όσες δυνατότητες είχαν πριν μόνο τα κομπιούτερ, τώρα τις έχουν και οι φορητές συσκευές, όπως τα έξυπνα τηλέφωνα αλλά και οι έξυπνες τηλεοράσεις. Συνδέθηκαν και αυτές οι συσκευές στον παγκόσμιο ιστό, φέρνοντας έτσι το Internet παντού.

Δεν άργησαν να αξιοποιηθούν αυτές οι δυνατότητες από νεοφυείς μικρές εταιρίες (θα θυμάστε τι έγινε με την χρηματιστηριακή φούσκα των .com) για να κατασκευαστούν είτε τα "ψαχτήρια" σελίδων όπως το google, οι πλατφόρμες για blogs, όπως to WordPress, η εγκυκλοπαίδειa wikipedia, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το facebook, ή οι πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου όπως η Amazon ή η Alibaba, τα dating sites (ή τα porno για τους πιο μοναχικούς/ες), κλπ. Αυτό έγινε κυρίως μέσα από πολλές εξαγορές της τεχνογνωσίας μικρότερων εταιριών από μεγαλύτερες, άθλημα που συνεχίζεται σε τέτοιο πλέον βαθμό που, ακόμα και οι συντηρητικοί, να ανησυχούν για την μη εξέλιξη της τεχνολογίας λόγω του συχνούς "πνιξίματος" πολλών καινοτομιών για να μην απειληθούν οι 5-6 bigtech τεχνοφεουδάρχες

Σχεδόν όλες στήριξαν την οικονομική τους βιωσιμότητα πάνω στην εμπορευματοποίηση των δεδομένων που συλλέγουν. Αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό του ίντερνετ που βιώνουμε οι περισσότεροι σήμερα.

Κοινό χαρακτηριστικό σχεδόν όλων αυτών των σημερινών BigTech εταιριών: Οι δωρεάν υπηρεσίες στους χρήστες τους έναντι των προσωπικών τους δεδομένων, που περιλαμβάνουν και την συστηματική και εξονυχιστική καταγραφή οτιδήποτε κάνεις στην κάθε πλατφόρμα. Πληροφορίες και συσχετίσεις πληροφοριών που ανεξέλεγκτα οδηγούν αυτές τις 8-10 αμερικάνικες ή κινέζικες πολυεθνικές να γνωρίζουν ίσως πολύ περισσότερα από όλες τις μυστικές υπηρεσίες του πλανήτη για όλους μας!

Έτσι πάνω στο αρχικό οριζόντιο πλέγμα που αυτο-οργανώνεται και αναπτύσσεται μόνο του, ξεπήδησε ένα ολιγοπώλιο εταιριών διαχείρισης δεδομένων πλάι στις γνωστές ιεραρχικές δομές των κρατών. Ανέπτυξε όμως αυτό το ολιγοπώλιο τους δικούς του κανόνες που, χωρίς κανένα σύνορο, άρχισε να υποκαθιστά σιγά σιγά και λειτουργίες που είχαν πριν τα κράτη. Στηριγμένο αυτο το "καρτελ του δωρεάν" πάνω στην γνώση των αναγκών των χρηστών αναλύουν όλες αυτές τις "δωρεάν" πληροφορίες που συγκεντρώνονται στις αποθήκες τους. Και με αυτή την ανάλυση ξεκίνησε μια πρωτοφανής χειραγώγηση των χρηστών με πολλούς τρόπους, μην και ξεφύγουν ή κάνουν κάτι άλλο.

Τα μεγάλα μειονεκτήματα του Internet 2.0 δεν άργησαν να γίνουν φανερά. Ανεξέλεγκτες αποφάσεις αποκλεισμών από τις προσφερόμενες υπηρεσίες που προσφέρουν για το κέρδος τους οι BigTech,, από την μία, αστεία προστασία των δεδομένων λόγω της υπερ-συγκέντρωσης των δεδομένων τους από την άλλη. Και διάδοση fake news, της διαδικτυακής απάτης ή της ρητορικής μίσους ανεξέλεγκτα, ανάμεσα σε απομονωμένες μεταξύ τους ομάδες ανθρώπων.

Η τελευταίες διακοπες λειτουργίας του Facebook από άγνωστους χάκερς, την ώρα που δίνονταν στο Κογκρέσο στοιχεία για τις αθέμιτες και επικίνδυνες πρακτικές που έχει επιβάλλει η διοίκηση της εταιρίας που ανήκει το Facebook, αποκάλυψαν και τις δυο αυτές αδυναμίες πολύ ηχηρά. Ίδιες ακριβώς έχουν και τα υπόλοιπα μέλη αυτού του ολιγοπωλίου των BigTech χωρίς μεγάλες διαφορές μεταξύ τους.

Πολύ φυσιολογικά, άλλοι BigTech αυτής της κλειστής ομάδας άρχισαν να πουλάνε και νέα φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Πχ τα προγράμματα "τεχνητής ευφυίας" και "μηχανικής μάθησης", που αναλύουν ανεξέλεγκτα τον σωρό των δεδομένων που συλλέγουν και απειλούν τώρα πολλά ανθρώπινα επαγγέλματα με την νέα αυτή "αόρατο χείρα ρύθμισης των αγορών", που προσπαθεί να αντικαταστήσει εκείνην την άλλη ανύπαρκτη του νεοφιλελευθερισμού, που εν τω μεταξύ κατέρρευσε.

Έτσι, μέσα από αυτή την πολύ σύντομη και συνοπτική εξιστόρηση της εξέλιξης του Internet και των υπηρεσιών που προσφέρονται πάνω σε αυτό, φτάσαμε στα πρόθυρα του επόμενου Internet, του 3.0.

Τέσσερα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του:

Ο πλήρης έλεγχος των χρηστών στα δικά τους δεδομένα και μετα-δεδομένα μέσω των τεχνολογιών blockchain. Ναι αυτές που σας έχω φάει τα αυτιά λέγοντας πως χρησιμοποιούνται ήδη για την ανάπτυξη κάθε είδους εφαρμογών, πέρα από τα λεγόμενα "κρυπτονομισματα" που ήταν ο "λαγός" τους για να εξελιχθούν αυτές οι τεχνολογίες μετά την κρίση του 08. Σχεδιάστηκαν για να αντέχουν σε κάθε τραπεζική κρίση και δοκιμάστηκαν με επιτυχία μέσω αυτών των περίεργων, για πολλούς, νέων μέσων συναλλαγών.

Χαρακτηριστικό τους η αποκέντρωση (decentralization) των δεδομένων και η διαφανής και απόλυτα ασφαλής αποθήκευση τους σε εκατομμύρια υπολογιστές σε όλο το διαδίκτυο χωρίς να δίνουν τον έλεγχο σε κανένα. Οι Facebook και σια μένουν όμως έτσι από "δουλειά" αφού δεν απαιτούνται για να τα συλλέγουν! (γι' αυτό ήδη ο Ζουκης το γυρίζει σε εικονικές πραγματικότητες και δικό του κρυπτονόμισμα για την υποστήριξη του ηλεκτρονικού εμπορίου. Αλλιώς χρεοκοπεί! Το ίδιο και η Microsoft, που εξαγόρασε και στηρίζει το διάσημο ήδη GPT)

Το τρίτο χαρακτηριστικό του επόμενου Internet πάνω στις τεχνολογίες blockchain και των εφαρμογών/υπηρεσιών που θα αναπτυχθούν πάνω του, είναι η αναγκαστική χρήση προγραμματων "ανοιχτού" κώδικα,. Αυτό το "ανοιχτό" σημαίνει τέρμα οι πατέντες και τα προγράμματα τεχνητής ευφυΐας που δουλεύουν μόνο για την εξυπηρέτηση των business plans του ολιγοπωλίου! Η δυνατότητα εξέλιξης του Internet και των εφαρμογών του περνάει κυρίως σε μικρές κοινότητες παραγωγών που συνεχώς το βελτιώνουν.

Το τέταρτο χαρακτηριστικό, η προστασία της ανωνυμίας, είναι και το αναμενόμενο μεγάλο μειονέκτημα του επόμενου Internet που, αν δεν επιλυθεί, θα ανθίσει το κυβερνο-έγκλημα και οι εκβιασμοί, χωρίς την δυνατότητα των διωκτικών αρχών των κρατών να προσφέρουν ουσιαστικές υπηρεσίες καταστολής του. Το πρόβλημα αυτό "δουλεύεται" τώρα και γι' αυτό μπήκαν και οι κανόνες του Data Governance και MICA από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ουσιαστικά αυτοί καθορίζουν ένα πλαίσιο κανόνων ηθικής για τους παραγωγούς λογισμικού και για την χρήση των προγραμμάτων τεχνητής ευφυΐας, μέσω των οποίων μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το σημαντικό θέμα από τις κοινότητες των συνεργαζόμενων παραγωγών και μέσω νέων ενσωματωμένων ήδη δυνατοτήτων των τεχνολογιών blockchain. Όπως τα λεγόμενα "έξυπνα συμβόλαια"(smart contracts) ανάμεσα σε χρήστες του Internet 3.0. Πλέον δεν απαιτούνται οι γνωστοί "μπάτσοι του διαδικτύου" για να συναλλάσσονται με το Μαξίμου κάνοντας πολιτικές χάρες ή ο ακροδεξιός Musk να πουλάει φυκια για μεταξωτές δημοκρατικές κορδέλες για να καταπολεμηθούν τα fake news και η προπαγάνδα, που έχουν κατακλίσει σήμερα τον παγκόσμιο ιστό σε βαθμό που να κινδυνεύει με συστημική κατάρρευση και η ΑΙ.

Αλλά μόνο έτσι και μόνο έτσι, καταργώντας όλες τις επιρροές του νεοφιλελευθερισμού και στο πεδίο της ανάπτυξης των ψηφιακών υποδομών (συγκέντρωση οικονομικών δραστηριοτήτων σε ολιγοπώλια, έλεγχος από τα πάνω των κανόνων, εμπορευματοποίηση και των προσωπικών δεδομένων μέσω της κατάργησης κάθε έννοιας δημοσίου χώρου, τον αυταρχισμό κλπ) είναι θεωρητικά δυνατή η υπεράσπιση και της συμβατικής δημοκρατίας. Αυτή σήμερα βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο και λόγω των πρακτικών των BigTech αυτού του παράφωνου ολιγοπώλιου που έχουν δημιουργήσει οι τεχνοφεουδάρχες του ίντερνετ 2.0 σε Δύση και Ανατολή, για να μπορεί επί αυτού μια Blackrock ή κάποια αντίστοιχη που πλασαρει τις επιλογές του Τραμπ, να λανσάρει και ελέγξει το επόμενο δολάριο, το ψηφιακό και αντικρυσμένο με τις μετοχές των εταιριών που ελέγχει. Πριν προλάβει η Λαγκαρντ να κοπιάρει το κινέζικο ψηφιακό γουάν για να σώσει τις τράπεζες.

Ο νομισματικής πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη πάνω στα ερείπια της προηγούμενης παγκοσμιοποίησης, είναι στην πραγματικότητα ένας αγώνας δρόμου με αντίπαλο τον χρόνο. Όποιος καταφέρει να κερδίσει πρώτος την ψηφιακή κούρσα, θα είναι και ο επόμενος κυρίαρχος του πλανήτη

Αλλά όλα αυτά που συμβαίνουν τώρα στον αθεατο κόσμο που μεταλλασσεται εκεί έξω, δημιουργουν και μια ευκαιρία και την εμβάθυνση της δημοκρατίας.

Και επί του οικονομικού πεδίου, μέσω της ανάπτυξης νέου τύπου οργάνωσης των παραγωγών, που δεν έχουν ως αυτοσκοπό την μεγέθυνση των κερδών τους αλλά το κέρδος τους να διαχέεται μέσα στο κοινωνικό σύνολο και με διαμοιρασμό της γνώσης.

Κοινωνική Οικονομία λέγεται και έχει αρχιτεκτονική απόλυτα συμβατή με το Internet 3.0! Είναι αυτό που συνεχίζουν να το σνομπάρουν οι κάθε λογής δεξιοί αριστεριστες τύπου Τσακαλωτου και όλοι όσοι δεν έχουν πάρει χαμπάρι για το τι πραγματικά "παίζει " τώρα εκεί έξω.

Έτσι, με όλο αυτό το "μακρυνάρι" που μόλις σας περιέγραψα είπα και τα βασικά χαρακτηριστικά του τριτου τομέα της Οικονομίας, των επιχειρήσεων της Κοινωνικής Οικονομιας, που ως γνωστόν, δεν αναπτύσσεται απο "τα πάνω" μόνο με ΕΣΠΑ και υπουργικές ντιρεκτίβες, όπως νόμισε ο Τσίπρας στην "πρώτη φορά" του, που δεν ήταν και πολύ Αριστερά.

Έχει και αυτός ο Τρίτος πόλος της οικονομίας πάλι μία ευκαιρία να αναπτυχθεί κυρίως γύρω από αυτόν τον κλάδο των τεχνολογιών του Ιnternet 3.0 και του blockchain γρήγορα και από τα κάτω και με νέου τύπου χρηματοδοτήσεις της ανάπτυξης, που υπερβαίνουν τα όρια και τους περιορισμούς των σημερινών ελίτ και των τραπεζών τους. Αυτών δηλαδή που τις μπλοκάρουν σήμερα. Αλλά και εδώ, το γρήγορο ψάρι τρώει το αργό και σε αυτό το πεδίο, όπως ισχύει και στο ίντερνετ. Το μέγεθος τους δεν είναι καθόλου καθοριστικό για το τι θα επιβιώσει τελικά!

Έτσι και μόνο έτσι, με το "Συν Αθηνά και χείρα κίνει" και χωρίς να περιμένουμε να το πει πρώτα κάποια πολιτική ιεραρχία για να "κινεί", μπορεί να υλοποιηθεί τελικά το αρχικό όραμα των Tim Berners-Lee, του Μιχαλη Δερτούζου και του Γιώργου Μητακιδη, διορθώνοντας και μέσα από την τεχνολογία νέου τύπου και τις νέες μορφές οργάνωσης, για να μπορούμε και να διορθώσουμε τις αποκλίσεις από την δημοκρατία που επέβαλαν μερικοί χαρισματικοί γιαπηδες με το Ιnternet 2.0. Ξέρετε, αυτοί σαν τον mr Facebook/Meta ή τον Musk, που θεωρούν μέχρι σήμερα την δημοκρατία μόνο ως μια οχληρή παράμετρο στα business plan τους. Και τους χρήστες των προϊόντων τους ως cash-cows παραγωγής δεδομένων.

Τι δεν καταλαβαινεις για να το κάνουμε bits και bytes στα σχόλια? Γιατί μόνο έτσι, (παραφράζοντας τον Αναγνωστάκη που έλεγε με την ποίηση του ότι και ο Μητακίδης ).με ότι μοιράζεται ελεύθερα, όπως η γνώση ή η γνώμη, αυτός ο κόσμος υπάρχει πραγματικά.

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων