Pepe Escobar
Όλα τα μάτια στραμμένα στην Αλάσκα. Η αναμέτρηση Αρκούδας-Αετού αποτελεί μέρος μιας εκπληκτικής επιτάχυνσης της ιστορίας το καλοκαίρι του 2025.
Δύο εβδομάδες μετά την Αλάσκα, υπάρχει ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) Ετήσια σύνοδος κορυφής στην Tianjin της Κίνας. Ο Ναρέντρα Μόντι της Ινδίας και ο Μασούντ Πεζεσκιάν του Ιράν θα συμμετάσχουν, μεταξύ άλλων, στον Σι Τζινπίνγκ και τον Βλαντιμίρ Πούτιν στο ίδιο τραπέζι. Ένας πίνακας BRICS/SCO.
Η 3η Σεπτεμβρίου, στο Πεκίνο, είναι η 80ή επέτειος αυτού που ορίζεται επίσημα ως η νίκη του «Κινεζικού Λαϊκού Πολέμου της Αντίστασης ενάντια στην Ιαπωνική Επιθετικότητα και του Παγκόσμιου Αντιφασιστικού Πολέμου». Ο Πούτιν είναι ο επίτιμος προσκεκλημένος. Η πρόβα, με 22.000 συμμετέχοντες, πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην πλατεία Τιεν Αν Μεν.
Την ίδια μέρα, στο Βλαδιβοστόκ της Ρωσίας, είναι η αρχή του Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ, η οποία συζητά τα πάντα σχετικά με την προσπάθεια της Ρωσίας να αναπτύξει την Αρκτική και την ανατολική Σιβηρία - το ισοδύναμο της κινεζικής εκστρατείας "Go West" που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Βασικοί παίκτες της Ευρασίας θα είναι στο σπίτι. Ο Πούτιν απευθύνεται στην ολομέλεια στις 5 Σεπτεμβρίου.
Οι κορυφαίοι ηγέτες των BRICS της Κίνας, της Ρωσίας, της Βραζιλίας και της Ινδίας, εν τω μεταξύ, συμμετέχουν ενεργά σε μια αναταραχή τηλεφωνικών κλήσεων που συντονίζουν μια συλλογική απάντηση στους δασμολογικούς πολέμους - μέρος του υβριδικού πολέμου από την Αυτοκρατορία του Χάους εναντίον των BRICS και του Παγκόσμιος Νότος.
Πώς ο Trump στοχεύει σε μια νίκη δημοσίων σχέσεων
Η σύνοδος κορυφής ανακοινώθηκε μετά από αυτό που ο σύμβουλος του Πούτιν Γιούρι Ουσακόφ περιέγραψε συνοπτικά ως «μια πρόταση από την αμερικανική πλευρά που πιστεύουμε ότι είναι αρκετά αποδεκτή».
Αυτή η πρόταση ήταν όσο θα σχολίαζε το Κρεμλίνο - σε αντίθεση με την ασταμάτητη λεκτική επίθεση που προέρχεται από την Ουάσιγκτον. Το γεγονός ότι το Κρεμλίνο εξέτασε ακόμη και την αμερικανική προσφορά σημαίνει μια σιωπηρή αναγνώριση του τι επιτυγχάνει η Ρωσία στο πεδίο της μάχης και στη γεωοικονομική σφαίρα.
Χρονισμός. Γιατί τώρα; Ειδικά αφού ο Trump είχε απειλήσει τους αγοραστές ρωσικού πετρελαίου με δασμούς; Ουσιαστικά, επειδή οι στρατιωτικές πληροφορίες σε επιλεγμένα σιλό βαθέως κράτους έχουν κάνει τα μαθηματικά και τελικά παραδέχτηκαν ότι η Ο μακροχρόνιος πόλεμος δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία έχει χαθεί.
Επιπλέον, ο Trump προσωπικά θέλει να το ξεπεράσει, ώστε να επικεντρωθεί στα επόμενα κεφάλαια των Forever Wars - συμπεριλαμβανομένου αυτού που πραγματικά έχει σημασία: ενάντια στην «υπαρξιακή απειλή» της Κίνας.Από την άποψη της Μόσχας, που εξαρτάται από τα επιτυχή αποτελέσματα του βαθμονομημένου πολέμου φθοράς, τα γεγονότα στο πεδίο της μάχης εξηγούν την ειδική στρατιωτική επιχείρηση rollin' on - και καμία κατάπαυση του πυρός. Στην καλύτερη περίπτωση μια «ανθρωπιστική» παύση λίγων ημερών. Οι Αμερικανοί θέλουν κατάπαυση του πυρός τουλάχιστον μερικών εβδομάδων.
Η συμφιλίωση των οπτικών και των δύο πλευρών θα είναι ένα σισύφειο έργο. Ωστόσο, η Αλάσκα είναι μόνο η αρχή: η επόμενη συνάντηση είναι ήδη στα σκαριά που θα πραγματοποιηθεί στη Ρωσική Ομοσπονδία, σύμφωνα με τον Ushakov.
Τα κίνητρα του Trump εντοπίζονται εύκολα: δημιουργούν την αντίληψη ότι οι ΗΠΑ εξάγουν τον εαυτό τους από το χάος. κάποιο είδος ανακωχής. και πίσω στην επιχειρηματική δραστηριότητα με τη Ρωσία - ειδικά στην Αρκτική.
Παράλληλα, υποθέτοντας οποιαδήποτε συμφωνία, το βαθύ κράτος δεν θα αναγνωρίσει ποτέ τις νέες ρωσικές περιοχές, ακόμη και το Ντόνετσκ και το Λουγκάνσκ. και θα επιδιώξει να επανοπλίσει την Ουκρανία, «οδηγώντας από πίσω», για μια επανάληψη του πολέμου υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ περαιτέρω στο μέλλον.
Έτσι, η άβυσσος ΗΠΑ-Ρωσίας αντικατοπτρίζεται από την εγχώρια αμερικανική άβυσσο - και πάνω απ 'όλα την άβυσσο Τραμπ-ΝΑΤΟ / ΕΕ. Η χωρίς δόντια ευρωπαϊκή αγέλη τσιουάουα, προσπαθώντας να σώσει τον αξιοθρήνητο ηθοποιό του Κιέβου, κάνει τούμπες - μαζί με πιθανούς μαύρους κύκνους - για να εκτροχιάσει τη σύνοδο κορυφής ακόμη και πριν συμβεί.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον οποίο ο Trump μπορεί να πουλήσει οποιοδήποτε είδος διακανονισμού στο λυσσασμένο πακέτο ΝΑΤΟ / ΕΕ. Αλλά τίποτα δεν θα τον ευχαριστούσε περισσότερο από το να μεταφέρει τον πόλεμο – πλήρως – σε αυτούς. Με το πλεονέκτημα ότι το βαθύ κράτος σε αυτή την περίπτωση δεν θα παραπονεθεί – επειδή θα αποκομίσει τεράστια κέρδη σε ευρώ από την κομπίνα πώλησης όπλων. Τελικό αποτέλεσμα: μια κλασική νίκη δημοσίων σχέσεων του Τραμπ.
Βγείτε από την Ουκρανία, μπείτε στην Αρκτική
Η Ουκρανία, όμως, δεν θα είναι το κύριο θέμα στην Αλάσκα. Ο πάντα οξυδερκής Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ έσπευσε να τον κυνηγήσει: αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι ότι «τα πρώτα σημάδια κοινής λογικής εμφανίζονται στις σχέσεις Ρωσίας-ΗΠΑ, οι οποίες απουσίαζαν για αρκετά χρόνια πριν».
Ο Ryabkov έσπευσε επίσης να επισημάνει τους κινδύνους: ο κίνδυνος πυρηνικής σύγκρουσης στον κόσμο "δεν μειώνεται". και η Ρωσία βλέπει τον κίνδυνο ότι «μετά τη λήξη της Συνθήκης New START, ο έλεγχος των πυρηνικών όπλων θα απουσιάζει εντελώς».
Για άλλη μια φορά: Η Αλάσκα είναι μόνο η αρχή για κάτι πολύ μεγαλύτερο - συμπεριλαμβανομένης, τέλος, μιας σοβαρής συζήτησης για το «αδιαίρετο της ασφάλειας» (αυτό που ήθελε η Μόσχα ήδη τον Δεκέμβριο του 2021, απορρίφθηκε από την κυβέρνηση autopen).
Και αυτό μας φέρνει στην Αρκτική - και σοβαρά πράγματα που σίγουρα θα συζητηθούν σε βάθος στο επερχόμενο φόρουμ του Βλαδιβοστόκ.
Η Αρκτική κατέχει τουλάχιστον το 13% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου που δεν έχουν ανακαλυφθεί και το 30% του φυσικού αερίου που δεν έχει ανακαλυφθεί. Η Ρωσία ελέγχει τουλάχιστον τα μισά από όλα αυτά τα αποθέματα. Η Αυτοκρατορία του Χάους θέλει απεγνωσμένα να είναι μέρος της δράσης.Ωστόσο, ένα πράγμα είναι δυνατή η μαζική επένδυση των ΗΠΑ σε κοινά έργα στην Αρκτική με τη Ρωσία. Κάτι εντελώς διαφορετικό είναι η ένταξη των ΗΠΑ στη Διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας (NSR) - την οποία οι Κινέζοι αποκαλούν Αρκτικό Δρόμο του Μεταξιού. Το NSR μειώνει το χρόνο αποστολής μεταξύ Ασίας και Ευρώπης έως και 50%.
Η ρωσο-κινεζική λογική για την NSR - συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης του μοναδικού στόλου πυρηνικών παγοθραυστικών της Ρωσίας - είναι ακριβώς να παρακάμψει τη διώρυγα του Σουέζ και τα κανάλια συνδεσιμότητας που ελέγχονται από τις ΗΠΑ. Το βασικό ερώτημα τότε είναι τι θα χρειαζόταν για να πείσει τη Μόσχα να αποδεχθεί μια συμφωνία Τραμπ-Πούτιν στην Αρκτική.
Έτσι, όσον αφορά την Ουκρανία, κατ 'αρχήν, η Ρωσία έχει όλα τα χαρτιά - όσο συνεχίζεται η ειδική στρατιωτική επιχείρηση, τώρα σε υπερβολή. Σχετικά με τον υβριδικό πόλεμο, το κεφάλαιο των δασμών, οι άρχουσες τάξεις των ΗΠΑ συνειδητοποίησαν τελικά ότι δεν έχουν χαρτιά - επειδή η αντίδραση που προκαλείται από τις δευτερεύουσες κυρώσεις θα βλάψει σοβαρά τις ΗΠΑ. Αυτό που απομένει τότε είναι μια εμπορική συμφωνία: η Αρκτική.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον το γεγονός ότι ακόμη και το JPMorgan Center for Geopolitics παραδέχτηκε ότι η καλύτερη λύση για το χάος της Ουκρανίας είναι ένα σενάριο της Γεωργίας: αυτό θα αντισταθμίσει κάπως την οπτική μιας ολικής συνθηκολόγησης από τη Δύση. Μόνο η Ουκρανία θα συνθηκολογούσε: ούτε ΝΑΤΟ, ούτε ΕΕ, ούτε χρήματα, ούτε εγγυήσεις ασφαλείας.
Ο ανεκτίμητος καθηγητής Michael Hudson έχει Συμπυκνωμένο πώς θα προχωρήσει η Αλάσκα κάτω από δύο φορείς: «Το πρώτο μέρος είναι αν οι ΗΠΑ θα αναγνωρίσουν ότι η τροχιά των σημερινών μαχών είναι για μια συνολική ρωσική νίκη, με τους όρους που ο Πούτιν εξηγεί εδώ και δύο χρόνια: καμία ένταξη στο ΝΑΤΟ, καμία ξένη προμήθεια όπλων, δίκες τύπου Νυρεμβέργης των ηγετών του Μπαντερί, και ίσως αποζημιώσεις από την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ για την ανοικοδόμηση της πρώην «ουκρανικής» Ρωσίας».
Υποθέτοντας ότι ο Τραμπ το αποδέχεται, και αυτό είναι ένα σημαντικό «αν», τότε έρχεται η πραγματική ουσία (θυμηθείτε τον Ριαμπκόφ), «ξεκινώντας από το αν θα τεθεί σε εφαρμογή μια νέα συνθήκη για τους ατομικούς πυραύλους και τα όπλα».
Η εκδοχή της ειρήνης της Ρωσίας, γράφει ο καθηγητής Hudson, θα ρέει προς αυτή την κατεύθυνση: «Δεν θέλουμε έναν ατομικό πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ας συμφωνήσουμε ότι εάν ένας γερμανικός ή άλλος πύραυλος της ΕΕ / ΝΑΤΟ χτυπήσει τη Ρωσία, όταν ανταποδώσουμε θα είναι μόνο εναντίον της Βρετανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, όχι της Βόρειας Αμερικής».
Ο καθηγητής Hudson είναι ανένδοτος ότι «η Αμερική έχει μόνο ένα πράγμα να προσφέρει σε άλλες χώρες: την (προσωρινή) υπόσχεση να μην τις βλάψει. Δεν υπάρχει τίποτα θετικό να προσφέρει, δεδομένης της αποβιομηχάνισής της και της αποδολαριοποίησης του κόσμου».Ως έχει, και λαμβάνοντας επίσης υπόψη τις πολλαπλές επιπτώσεις του υβριδικού πολέμου εναντίον των BRICS, η Αλάσκα έχει τη δυνατότητα να προσφέρει στην Ουάσιγκτον μια διέξοδο από τα συντρίμμια μιας τεράστιας στρατηγικής ήττας.
Κάθε αναλυτής που προσπάθησε να κατανοήσει την ειδική στρατιωτική επιχείρηση από την αρχή, λεπτομερώς, θα μπορούσε να πει ότι ο πόλεμος της Ρωσίας αφορούσε κάτι πολύ μεγαλύτερο από την Ουκρανία. Επρόκειτο πάντα για την ταφή της «διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες», στην πραγματικότητα ολόκληρης της αρχιτεκτονικής της παλιάς τάξης. Αυτό συμβαίνει καθώς μιλάμε στο μαύρο χώμα της Novorossiya. Η στρατηγική υπομονή, τελικά, αποδίδει.https://sputnikglobe.com/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου