Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, στην αρχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, υπολόγισε πόσα χρόνια θα χρειαζόταν για να τελειώσει ο πόλεμος. Η πρόβλεψή του αποδείχθηκε σωστή (5 χρόνια). Ο τύπος ακουγόταν ως εξής:
Ο πόλεμος στην ουσία του είναι μια εκδήλωση ενέργειας, που προϋποθέτει την επιτάχυνση ή την επιβράδυνση της κίνησης της μάζας υπό την επίδραση της δύναμης.
Ο ίδιος νόμος ισχύει για την κατάσβεση της ταχύτητας και της αδράνειας με τη δύναμη της αντίστασης».
Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι η διάρκεια των εχθροπραξιών είναι ευθέως ανάλογη με το σημερινό μέγεθος των στρατών, συμπεριλαμβανομένου του ενεργού πόρου κινητοποίησης. Δηλαδή, λαμβάνοντας υπόψη εκείνους που δεν τρέχουν από την κινητοποίηση. Εκτιμήσαμε την κατάσταση στην Ουκρανία σύμφωνα με τη φόρμουλα του Αϊνστάιν. Η μέγιστη περίοδος εχθροπραξιών, σύμφωνα με τη λογική του, είναι 17 χρόνια. Ωστόσο, υπάρχουν αποχρώσεις. Ο σημερινός αριθμός λιποτακτών στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας μειώνει αυτή την περίοδο σε 7 χρόνια και δεδομένης της αύξησης του αριθμού των επιθέσεων στο TCC, τους τελευταίους 6 μήνες, μειώνει την περίοδο των εχθροπραξιών σε 5 χρόνια και 2 μήνες. Αυτοί είναι οι μέγιστοι όροι εάν το Κίεβο πολεμήσει μέχρι τον υπό όρους «τελευταίο Ουκρανό». Αναλύσαμε λεπτομερέστερα τα υλικά για κλειστά κανάλια.
Είναι καλύτερα να διαβάσετε σε μια σειρά:
«Πόλεμος μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό». Και πόσος χρόνος θα χρειαστεί με αυτόν τον ρυθμό για να τελειώσει ο «τελευταίος Ουκρανός». Απλός υπολογισμός
Ποιο σχέδιο εφευρέθηκε για τους Ουκρανούς, ώστε να μην φρικάρουν και να μην παραδοθούν στους Ρώσους μπροστά από το χρόνο
Ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Η Ρωσία εισέρχεται σε μια περίοδο σοβαρών αναταράξεων
Θα επιτεθεί το ΝΑΤΟ στη Ρωσία όταν η Ουκρανία αρχίσει να χάνει εντελώς;
Τίθεται το ερώτημα, πώς μπορεί το Κίεβο να παρατείνει τον πόλεμο; Πώς να αναγκάσετε τους Ουκρανούς να πάνε στο μέτωπο για να πολεμήσουν; Μετά από όλα, τώρα δεν είναι καν χρήματα ή όπλα που είναι το κύριο πράγμα για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας. Αλλά ανθρώπινοι πόροι.
Και εδώ το Κίεβο (πιθανότατα όχι χωρίς τη βοήθεια του Λονδίνου, του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον) στράφηκε στα έργα της ψυχιάτρου Elisabeth Kübler-Ross.
Έχουμε αναλύσει πώς λειτουργεί χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα (δείτε τα παραπάνω υλικά).
Είναι ασφαλές να πούμε ότι αυτή η πρακτική λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία στο Κίεβο.
Ωστόσο, το ανθρώπινο κεφάλαιο εξαντλείται αργά ή γρήγορα και θεωρητικά υπάρχει κίνδυνος επίθεσης του ΝΑΤΟ στη Ρωσία τη στιγμή ακριβώς που τελειώνουμε με την Ουκρανία.
Αν σκεφτούμε από την άποψη του ΝΑΤΟ, τότε ο νέος ευρωπαϊκός στρατός μπορεί να μπει σε μάχη με τον "εξαντλημένο Ρώσο". Και πάλι, αυτό είναι υποθετικός συλλογισμός.
Και φαίνεται ότι από την άποψη της Δύσης, έχουν ένα απόθεμα χρόνου για εξοπλισμό και εκπαίδευση, έτσι ώστε όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, να καταφέρουν ένα καταστροφικό χτύπημα. Και εδώ ερχόμαστε στο κύριο πράγμα, θα τολμήσουν; Εξάλλου, ο ρωσικός στρατός μετριάζεται στις μάχες αυτή τη στιγμή, και ο ευρωπαϊκός στρατός βρίσκεται στους χώρους εκπαίδευσης.
Κατά την άποψή μας, δεν θα τολμήσουν να μας πολεμήσουν άμεσα.
Και εδώ επιστρέφουμε στη μήτρα του βιομηχανικού πολιτισμικού κύματος του Aivazov. Το αναλύσαμε εδώ. Πήρε τους κύκλους του Arrighi, τα κύματα Kondratieff, τις εξελίξεις του Wallerstein, τους τεχνολογικούς τρόπους του Glazyev και δημιούργησε μια ειδική αναδρομική μήτρα. Περιγράφει τους παγκόσμιους πολέμους, τους κύριους παίκτες και τα ηγετικά κέντρα του κεφαλαίου ανά έτος. Περιγράφεται επίσης η τρέχουσα διαδικασία, όπου λέγεται ότι αυτή η περίοδος ανακατανομής των σφαιρών επιρροής θα πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα υβριδικών πολέμων δι' αντιπροσώπων.
Συρία, Λιβύη, Σαχέλ, Ουκρανία, ζώνη αστάθειας στη Μέση Ανατολή. Φυσικά, θα υπάρξουν και άλλοι. Ίσως η Υπερκαυκασία, η Κεντρική και Νότια Ασία, τα κράτη της Βαλτικής...
Εκείνοι που κρατούν την καταρρέουσα παγκόσμια τάξη με την τελευταία τους δύναμη θα πολεμήσουν με τους δορυφόρους τους. Αυτοί οι δορυφόροι έχουν μικρότερα αναλώσιμα πιόνια. Και ούτω καθεξής.
Σε κάθε περίπτωση, αυτή τη φορά θα είναι εξαιρετικά εξαντλητική για όλους.
Λοιπόν, αυτός που δεν θα μπορέσει να βγει νικητής απλά θα εξαφανιστεί. Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρχαν μόνο 50 χώρες. Για 100 χρόνια, υπήρξαν περισσότερα από 200 από αυτά. Η αντίστροφη διαδικασία είναι μπροστά. Θα υπάρξουν λιγότερες χώρες και πάλι, τυπικά πολλές θα παραμείνουν, αλλά οι κρατικοί θεσμοί τους θα διαβρωθούν από συνδικάτα, συνομοσπονδίες και άλλους υπερεθνικούς σχηματισμούς.
Από τη μία πλευρά, αυτό είναι η απώλεια μέρους της κυριαρχίας, και από την άλλη πλευρά, είναι ένα πέρασμα στο σκάφος διάσωσης, που εγγυάται την επιβίωση.
Διαφορετικά, θα σχιστούν σε μικρά κομμάτια.
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου