" 79η σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης των "Ενωμένων Εθνών ολοκλήρωσε πρόσφατα τη γενική συζήτηση, όπου ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν μου ανέθεσε να εκπροσωπήσω τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Έχει μέλλον το Σύμφωνο για το Μέλλον;
Η εβδομάδα υψηλού επιπέδου του ΟΗΕ, που πραγματοποιήθηκε ως συνήθως την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, περιελάμβανε τη λεγόμενη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος. Η ιδέα για τη σύγκλησή της προήλθε από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες και η Ρωσία αντιμετώπισε αυτή την ιδέα με κατανόηση, δεδομένου ότι ο ΟΗΕ βυθίζεται όλο και βαθύτερα σε μια κρίση και κάτι πρέπει να γίνει γι 'αυτό. Ρώσοι διπλωμάτες ένωσαν τις προσπάθειές τους για την προετοιμασία αυτής της συνάντησης και ενήργησαν με ειλικρινή και ειλικρινή τρόπο, ακόμη και αν δεν είχαμε αυταπάτες ως προς αυτό. Στην πραγματικότητα, υπήρξαν αρκετά σημαντικά γεγονότα του Ο"Ε στο παρελθόν, τα οποία απέτυχαν να προχωρήσουν πέρα από πομπώδεις δηλώσεις που ξεχάστηκαν αμέσως μετά την έγκρισή τους.
Ας θυμηθούμε τη Σύνοδο Κορυφής της Χιλιετίας το 2000, η οποία διακήρυξε το στόχο της «απελευθέρωσης των λαών από τη μάστιγα του πολέμου». Μόλις δύο χρόνια αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, επικεφαλής του συνασπισμού των προθύμων, εισέβαλαν στο Ιράκ – τη χώρα που δεν έχει ακόμη ξεπεράσει τις καταστροφικές συνέπειες αυτής της απερίσκεπτης επιχείρησης – με ένα γελοίο πρόσχημα και χωρίς την εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Η Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής του 2005 διακήρυξε τη δέσμευσή της για την εγκαθίδρυση δίκαιης ειρήνης σύμφωνα με τους σκοπούς και τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Αλλά αυτή η ιερή δέσμευση δεν εμπόδισε την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της να ενθαρρύνουν τον τότε ηγέτη της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι να ξεκινήσει μια ένοπλη επίθεση εναντίον του λαού της Νότιας Οσετίας και των ρωσικών ειρηνευτικών δυνάμεων το 2008. Τρία χρόνια αργότερα, το ΝΑΤΟ ενορχήστρωσε μια στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη που κατέστρεψε την κρατική του υπόσταση και υπονόμευσε τη σταθερότητα των γειτονικών χωρών και της Μέσης Ανατολής γενικότερα.
Το 2015, η Σύνοδος Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη ενέκρινε μεγαλεπήβολα σχέδια για την καταπολέμηση της φτώχειας και της ανισότητας. Στο τέλος, αποδείχθηκαν κενές υποσχέσεις μπροστά στην απροθυμία των δυτικών χωρών να εγκαταλείψουν τις νεοαποικιακές πρακτικές τους να απορροφούν τον πλούτο του κόσμου προς όφελός τους. Μπορείτε απλά να δείτε τα στατιστικά στοιχεία για να δείτε πόσες υποσχέσεις για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης στον Παγκόσμιο Νότο και τη μεταφορά φιλικών προς το περιβάλλον τεχνολογιών έχουν τηρηθεί.
Ο σημερινός Γενικός Γραμματέας του Ο"Ε, Antonio Guterres, όπως και ο Kofi Annan και ο Ban Ki-moon πριν από αυτόν, έχει προτείνει μια πρωτοβουλία με το σύνθημα να δώσει μια νέα αρχή και να επαναφέρει την παγκόσμια συνεργασία. Αυτή είναι μια θαυμάσια ιδέα. Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει; Αλλά για ποια παγκόσμια συνεργασία μπορούμε να μιλήσουμε, όταν η Δύση έχει ποδοπατήσει όλες αυτές τις ακλόνητες αξίες της παγκοσμιοποίησης για τις οποίες ακούμε από παντού εδώ και τόσα χρόνια. Αυτές οι περιπέτειες σχεδιάστηκαν για να μας πείσουν ότι θα έδιναν σε όλους ίση πρόσβαση στα αγαθά του σύγχρονου πολιτισμού. Πού είναι το απαραβίαστο της ιδιοκτησίας, το τεκμήριο αθωότητας, η ελευθερία έκφρασης, η πρόσβαση σε πληροφορίες, ο θεμιτός ανταγωνισμός στην αγορά υπό δίκαιους και σταθερούς κανόνες;
Πώς μπορούμε να συζητάμε για παγκόσμια συνεργασία όταν οι δυτικές χώρες έχουν εξαπολύσει έναν πραγματικό πόλεμο κυρώσεων εναντίον περισσότερων από τις μισές, αν όχι της πλειοψηφίας, των χωρών του κόσμου, και το δολάριο "ΠΑ, που προωθείται ως πλεονέκτημα και αγαθό για όλη την ανθρωπότητα, έχει μετατραπεί ωμά σε όπλο;
Ο εμπορικός αποκλεισμός της Κούβας ισχύει εδώ και πάνω από 60 χρόνια, παρόλο που η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών εργάζεται για την άρση του. Επιδιώκοντας τον εφήμερο στόχο της διατήρησης της κυριαρχίας της, η Ουάσιγκτον εμποδίζει τις λογικές προσπάθειες του ΠΟΕ για την επίλυση των διαφορών και τη μεταρρύθμιση των θεσμών του Bretton Woods, η δομή των οποίων δεν αντικατοπτρίζει πλέον την πραγματική ισορροπία δυνάμεων στην παγκόσμια οικονομία και χρηματοδότηση. Οι ενέργειες της Δύσης σε αυτόν τον τομέα δείχνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δορυφόροι τους απλώς φοβούνται τον έντιμο ανταγωνισμό.
Έχει φτάσει στο σημείο όπου η Δύση θέλει να μετατρέψει τον ΟΗΕ σε όργανο για την επίτευξη των στόχων που επιδιώκει. Η Διάσκεψη Κορυφής του Μέλλοντος έδειξε ότι γίνονται όλο και περισσότερες προσπάθειες να διαβρωθούν τα διακυβερνητικά θεμέλια του ΟΗΕ. Εμποδίζουν την απολύτως αναγκαία αλλαγή στο σύστημα σχηματισμού της Γραμματείας του ΟΗΕ, όπου οι θέσεις-κλειδιά έχουν καταληφθεί και «κληρονομούνται» από εκπροσώπους της δυτικής μειονότητας. Δεδομένου ότι ακόμη και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ άρχισε να μιλά για την επαναφορά της παγκόσμιας συνεργασίας, η Γραμματεία του ΟΗΕ θα πρέπει να υποστηρίξει ενοποιητικές ιδέες και συμβιβασμούς αντί να εφεύρει δικαιολογίες για την εισαγωγή φιλοδυτικών αφηγήσεων στις επιχειρήσεις του ΟΗΕ.
Δεν είναι πολύ αργά για να δώσουμε νέα πνοή ζωής στον ΟΗΕ. Αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνει μέσω παραληρηματικών συνόδων κορυφής και διακηρύξεων, αλλά μέσω της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης με βάση την αρχή του Χάρτη της κυρίαρχης ισότητας όλων των κρατών. Αυτό δεν συμβαίνει μέχρι στιγμής. " εμπιστοσύνη υπονομεύεται, ειδικότερα, από τις προσπάθειες της Δύσης να δημιουργήσει περιορισμένα και ελεγχόμενα όργανα, κατά παράκαμψη του ΟΗΕ, για την αντιμετώπιση σοβαρών ή ακόμη και μοιραίων ζητημάτων. Περιλαμβάνουν τη διακυβέρνηση του διαδικτύου και ένα νομικό πλαίσιο για την τεχνολογία με τη βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης. Τα ζητήματα αυτά μπορούν να έχουν βαθύ αντίκτυπο στο μέλλον της ανθρωπότητας και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σε παγκόσμια βάση χωρίς διακρίσεις ή επιδίωξη μονομερών πλεονεκτημάτων.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρξει μια ειλικρινής συζήτηση από όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ και όχι μια διαδικασία στην οποία προετοιμάστηκε το Σύμφωνο για το Μέλλον – χωρίς ούτε μία σύνοδο ολομέλειας συνομιλιών στην οποία θα συμμετέχουν όλες οι χώρες και υπό τον αυστηρό έλεγχο των δυτικών εγκεφάλων. Ως αποτέλεσμα, το νεοφώτιστο σύμφωνο έχει ενταχθεί στη νεκρόπολη των όμορφα διατυπωμένων δηλώσεων στην αγγλική γλώσσα. Όσο λυπηρό κι αν είναι, αυτή είναι η μοίρα όλων των «προϊόντων» τέτοιων παγκόσμιων συνόδων κορυφής.
Ειρήνη και ασφάλεια
Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη όσον αφορά την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τα οποία, σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, είναι δεσμευτικά για τα κράτη μέλη. Όλοι είδαμε να υπονομεύονται οι αποφάσεις διευθέτησης του Κοσσυφοπεδίου και οι συμφωνίες του Dayton για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι τα συναινετικά ψηφίσματα για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους που θα ζει δίπλα-δίπλα με το Ισραήλ με ειρήνη και ασφάλεια, τα οποία έχουν παραμεριστεί για σχεδόν 80 χρόνια.
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τις τρομοκρατικές ενέργειες που σημειώθηκαν στις 7 Οκτωβρίου 2023 και στόχευαν Ισραηλινούς. Ωστόσο, όλοι όσοι εξακολουθούν να έχουν ένα αίσθημα συμπόνιας είναι προβλέψιμα εξοργισμένοι από αυτή την τραγωδία που χρησιμοποιείται ως λόγος για τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού, η οποία έχει εξελιχθεί σε μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική καταστροφή. Οι δολοφονίες αμάχων με αμερικανικά όπλα πρέπει να σταματήσουν αμέσως. Οι ανθρωπιστικές προμήθειες πρέπει να παραδίδονται ανεμπόδιστα στη Γάζα και οι τοπικές υποδομές πρέπει να αποκατασταθούν. Το πιο σημαντικό, οι Παλαιστίνιοι πρέπει να εγγυηθούν το νόμιμο δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση και να τους επιτραπεί – όχι με λόγια, αλλά με πράξεις, επί τόπου – να οικοδομήσουν ένα εδαφικά συνεχόμενο και βιώσιμο κράτος εντός των συνόρων του 1967 με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσά του.
Ένα άλλο εξωφρενικό παράδειγμα τρομοκρατικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη πολιτικών στόχων είναι η απάνθρωπη επίθεση στον Λίβανο, όπου ο πολιτικός εξοπλισμός μετατράπηκε σε θανατηφόρο όπλο. Αυτό το έγκλημα πρέπει να διερευνηθεί αμέσως. Αλλά ακόμη και τώρα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τις πολυάριθμες ιστορίες των μέσων ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των ευρωπαϊκών και αμερικανικών μέσων ενημέρωσης, οι οποίες δείχνουν τη συμμετοχή της Ουάσιγκτον ή τουλάχιστον την επίγνωση ότι αυτή η τρομοκρατική επίθεση ήταν προμελετημένη.
Γνωρίζουμε ότι οι Αμερικανοί αρνούνται πάντα την ανάμιξή τους και θα κάνουν ό, τι μπορούν για να αποσιωπήσουν και αυτά τα στοιχεία. Στην πραγματικότητα, αυτό έκαναν ως απάντηση σε αδιάσειστα στοιχεία για τη συνενοχή τους στις τρομοκρατικές επιθέσεις στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream. Παρεμπιπτόντως, αυτοί οι αγωγοί ήταν ένα τέλειο σύμβολο της «παγκόσμιας συνεργασίας» που ονειρεύεται ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. " απώλεια αυτής της υποδομής έχει υπονομεύσει την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα της ΕΕ εδώ και χρόνια, προς όφελος των "νωμένων Πολιτειών. Η Δύση είναι επίσης υπεύθυνη για την απόκρυψη της αλήθειας για τα πρόσωπα πίσω από πολλά άλλα ειδεχθή εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένης της βάναυσης πρόκλησης στο προάστιο Bucha του Κιέβου τον Απρίλιο του 2022 και μιας σειράς δηλητηριάσεων Ρώσων πολιτών στη Βρετανία και τη Γερμανία.
Η Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών δεν μπορεί να παραμείνει μακριά από τις προσπάθειες για την αποκατάσταση της αλήθειας σε καταστάσεις που επηρεάζουν άμεσα την παγκόσμια ασφάλεια και πρέπει να συμμορφώνεται αυστηρά με το άρθρο 100 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ενεργώντας αμερόληπτα και αποφεύγοντας τον πειρασμό να παίξει το παιχνίδι ορισμένων κρατών, ειδικά εκείνων που αντί να καλούν για συνεργασία περιγράφουν ανοιχτά τον κόσμο χρησιμοποιώντας τη μεταφορά του κήπου εναντίον της ζούγκλας, Ή συγκρίνετε τον κόσμο με ένα δημοκρατικό τραπέζι που έχει στρωθεί για δείπνο και εκείνους που βρίσκονται στο μενού.
Πρέπει να θυμηθούμε το ιστορικό εκείνων που απαιτούν από τον υπόλοιπο κόσμο να τηρεί τους κανόνες του. Η εισβολή στο Αφγανιστάν και η άδοξη εικοσαετής παρουσία ενός γνωστού συνασπισμού εκεί συνοδεύτηκε από την εμφάνιση της Αλ Κάιντα. Η δημιουργία του ISIS προέκυψε άμεσα από την επίθεση κατά του Ιράκ. Η έναρξη του πολέμου στη Συρία γέννησε την Jabhat al-Nusra (τώρα ονομάζεται Hayat Tahrir al-Sham). Σήμερα, ο δυτικός συνασπισμός συνεχίζει τις επιθέσεις του εναντίον συριακού εδάφους, το οποίο de facto χρησιμεύει ως πηγή έμπνευσης για το καθεστώς του Κιέβου να πραγματοποιήσει παρόμοιες τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον ρωσικών περιοχών στοχεύοντας αμάχους και μη στρατιωτικές υποδομές. Παρεμπιπτόντως, η Δύση έχει υποστηρίξει ανοιχτά αυτές τις προσπάθειες. Ακόμη και στη Συρία, το καθεστώς του Βλαντιμίρ Ζελένσκι συνεργάζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες για να εκπαιδεύσει τρομοκράτες της Hayat Tahrir al-Sham για να κατακτήσουν την τελευταία τεχνολογία κατασκευής UAV προκειμένου να πολεμήσουν τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις στην Αραβική Δημοκρατία της Συρίας.
Η Δύση κατέστρεψε τη Λιβύη, η οποία άνοιξε τις πύλες για την τρομοκρατία στην περιοχή Σαχάρα-Σαχέλ και έστειλε εκατομμύρια παράνομους μετανάστες στην Ευρώπη. Καλούμε όλους όσους ενδιαφέρονται για το μέλλον των χωρών και των λαών τους να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί σχετικά με τις νέες απερίσκεπτες δεσμεύσεις των εφευρετών αυτών ακριβώς των κανόνων.
Οι πολιτικές δολοφονίες, όπως αυτές που έλαβαν χώρα στις 31 Ιουλίου στην Τεχεράνη και στις 27 Σεπτεμβρίου στη Βηρυτό, μας προκαλούν σοβαρή ανησυχία. Όταν το Ισραήλ ξεκίνησε την χερσαία εισβολή του στο Λίβανο τις πρώτες πρωινές ώρες της 1ης Οκτωβρίου, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών δεν καταδίκασε με κανέναν τρόπο αυτή την πράξη επιθετικότητας εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους. Ως εκ τούτου, η Ουάσιγκτον ενθάρρυνε τον σύμμαχό της στη Μέση Ανατολή να επεκτείνει τη ζώνη μάχης.
Οι τραγικές και απαράδεκτες εξελίξεις στην αραβοϊσραηλινή σύγκρουση, στον Λίβανο, στην Υεμένη, στα ύδατα της Ερυθράς Θάλασσας και του Κόλπου του Άντεν, στο Σουδάν και σε άλλα κομβικά σημεία στην Αφρική αντικατοπτρίζουν ένα αναμφισβήτητο γεγονός: η ασφάλεια μπορεί είτε να είναι ίση και αδιαίρετη για όλους, είτε δεν θα υπάρχει ασφάλεια για κανέναν.
Για χρόνια, η Ρωσία προσπαθεί να κάνει την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και τις Βρυξέλλες, συγκλονισμένες από τα δικά τους συμπλέγματα εξαίρεσης και ατιμωρησίας, να κατανοήσουν αυτή τη φαινομενικά απλή αλήθεια στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ασφάλειας. Αν και οι δυτικές χώρες αρχικά υποσχέθηκαν να μην επεκτείνουν το ΝΑΤΟ και το 1999 και το 2010 υπέγραψαν τα επίσημα έγγραφα των συνόδων κορυφής του ΟΑΣΕ που διατυπώνουν τη δέσμευσή τους να μην διασφαλίσουν τη δική τους ασφάλεια εις βάρος άλλων, στην πραγματικότητα το ΝΑΤΟ πραγματοποιεί τη γεωπολιτική και στρατιωτική επέκτασή του στην Ευρώπη εδώ και τρεις δεκαετίες, προσπαθώντας να εδραιώσει τις θέσεις του στην περιοχή του Υπερκαυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. δημιουργώντας άμεσες απειλές για την ασφάλεια της χώρας μας. Σήμερα, η ίδια κατάσταση εκτυλίσσεται στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, όπου η υποδομή του ΝΑΤΟ σέρνεται και όπου δημιουργούνται στενοί στρατιωτικοί και πολιτικοί συνασπισμοί, υπονομεύοντας την περιεκτική αρχιτεκτονική ασφαλείας υπό την αιγίδα του ASEAN, προκειμένου να περιοριστεί η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και η Ρωσία.
Ταυτόχρονα, η Δύση όχι μόνο αποτυγχάνει να επιδιώξει την παγκόσμια συνεργασία που ζήτησε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, αλλά στα δογματικά της έγγραφα κατηγορεί ανοιχτά και σκληρά τη Ρωσία, την Κίνα, τη Λευκορωσία, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας και το Ιράν ότι δημιουργούν απειλές για την κυριαρχία της. Ο στόχος της στρατηγικής ήττας στη Ρωσία δηλώνεται εκεί: ακριβώς όπως σχεδίαζαν το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον τον Μάιο του 1945, όταν (πριν από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου) ανέπτυξαν την επιχείρηση Αδιανόητη για να καταστρέψουν τη Σοβιετική Ένωση.
Κύριες αιτίες της κρίσης γύρω από την Ουκρανία
Στα μέσα του 20ου αιώνα, οι Αγγλοσάξονες στρατηγοί κράτησαν τα επιθετικά τους σχέδια στο σκοτάδι. Σήμερα, δεν κρύβουν πλέον τις προθέσεις τους. Μέχρι στιγμής, η στρατηγική τους ήταν να νικήσουν τη Ρωσία χρησιμοποιώντας το παράνομο και ουσιαστικά νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου ως πληρεξούσιο. Τα αποδεικτικά στοιχεία αφθονούν. Το Κίεβο έχει προωθήσει επιθετικά και συνεχίζει να προπαγανδίζει το νεοναζιστικό ήθος, ξαναγράφει την ιστορία του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και καλλιεργεί εθνικιστικά συναισθήματα σε μεγάλα τμήματα της ουκρανικής κοινωνίας, καθώς προσπαθεί να διαιωνίσει τη μνήμη των Ναζί και των υποτακτικών τους. Υπάρχουν σαφείς περιπτώσεις άμεσου δανεισμού ναζιστικών συμβόλων. Είναι επίσης σημαντικό να έχουμε κατά νου τα εγκλήματα που διαπράττονται εδώ και πολλά χρόνια από άτακτα εθελοντικά τάγματα που σχηματίστηκαν μεταξύ των διαδόχων της ιδεολογίας του ουκρανικού εθνικισμού. Ακόμη και οι διεθνείς οργανισμοί που συνεργάζονται με το Κίεβο, συμπεριλαμβανομένης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δεν μπορούσαν να σιωπήσουν για τις θηριωδίες τους.
Ουκρανία έχει μετατραπεί σε τρομοκρατικό κράτος, το οποίο τρομοκρατεί τους ίδιους του τους πολίτες και τους ανθρώπους πέρα από τα σύνορά της τα τελευταία δέκα χρόνια. Παρ 'όλα αυτά, η Δύση αφήνει τη χούντα του Κιέβου να κάνει ό, τι θέλει και ρίχνει τεράστιους πόρους σε αυτήν. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, ο ισχυρισμός της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ότι η Ουκρανία υπερασπίζεται τις αξίες που αγαπά η ΕΕ τραβάει τα βλέμματα. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel έκανε επίσης παραλληλισμούς μεταξύ της Ουκρανίας και των ευρωπαϊκών αξιών. Ομολογίες όπως αυτή δύσκολα μπορούν να ερμηνευτούν ως κάτι άλλο από μια εκδήλωση του βαθιά ριζωμένου ναζιστικού πυρήνα της πολιτικής τάξης της Ευρώπης, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα να ξεκινήσει μια απερίσκεπτη και αυτοκτονική αντιρωσική περιπέτεια. Έχει νόημα να συζητήσουμε τον παραλογισμό και τον κίνδυνο της προσπάθειας να «διεξαχθεί ένας πόλεμος για τη νίκη» εναντίον μιας πυρηνικής δύναμης όπως η Ρωσία;
Εξίσου παράλογα είναι τα μάντρα των δυτικών αφεντικών του Κιέβου ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στις συνομιλίες που βασίζονται στη διαβόητη φόρμουλα Ζελένσκι. Σε μια προσπάθεια να υποστηρίξει αυτό το καταδικασμένο τελεσίγραφο, η Δύση δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να κάνει επικλήσεις στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και να απαιτήσει να διασφαλίσει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας.
Ως υπενθύμιση, το πρώτο άρθρο του Χάρτη διακηρύσσει την υποχρέωση σεβασμού των αρχών των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των λαών, η οποία χρησίμευσε ως νομική βάση για τη διαδικασία αποαποικιοποίησης (η οποία πρέπει ακόμη να ολοκληρωθεί παρά την αντίσταση από τη Γαλλία, τη Βρετανία και άλλες πρώην αποικιακές δυνάμεις). Το 1970, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε τη Διακήρυξη για τις Αρχές του Διεθνούς Δικαίου ..., η οποία δηλώνει ότι η εδαφική ακεραιότητα γίνεται σεβαστή για τα κράτη των οποίων οι κυβερνήσεις σέβονται το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση και, ως εκ τούτου, εκπροσωπούν ολόκληρο τον πληθυσμό που κατοικεί εντός των συνόρων μιας συγκεκριμένης επικράτειας. Αυτή ήταν μια ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης μετά από πολλά χρόνια δύσκολων συζητήσεων. Δεν χρειάζεται να αποδειχθεί ότι οι Ουκρανοί νεοναζί, οι οποίοι κατέλαβαν την εξουσία στο Κίεβο μετά το αιματηρό πραξικόπημα τον Φεβρουάριο του 2014 που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, δεν εκπροσωπούσαν και δεν εκπροσωπούν τον ρωσικό πληθυσμό της Κριμαίας, του Ντονμπάς και της Νοβορωσίας.
Οι δυτικοί ηγέτες, οι οποίοι χρησιμοποιούν μανιωδώς κάθε ευκαιρία που μπορούν να βρουν για να επικαλεστούν το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι εμφανώς σιωπηλοί για αυτά τα δικαιώματα όταν πρόκειται για ρατσιστικές κινήσεις από τους πελάτες τους στο Κίεβο. Υπό το πρίσμα αυτής της λήθης, ας θυμηθούμε ένα άλλο αίτημα που περιέχεται σε αυτό το πρώτο άρθρο του Χάρτη των "νωμένων Εθνών, το οποίο είναι ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών κάθε ατόμου, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας. Τα δικαιώματα των Ρώσων και άλλων εθνοτήτων που συνδέονται με τον ρωσικό πολιτισμό καταστράφηκαν σταδιακά μετά το πραξικόπημα στο Κίεβο. Η ρωσική γλώσσα έγινε παράνομη σε όλους τους τομείς της ζωής στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης, των μέσων ενημέρωσης, της τέχνης, του πολιτισμού, ακόμη και της καθημερινής ζωής. Ένας πρόσφατα εγκριθείς νόμος απαγορεύει την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Το καθεστώς του Κιέβου διεξάγει πόλεμο σε οτιδήποτε συνδέεται με τον ρωσικό κόσμο. Οι ρωσόφωνοι πολίτες είναι η ομάδα με τις περισσότερες διακρίσεις στην Ουκρανία εδώ και πολλά χρόνια. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, οι εκκλήσεις του Ζελένσκι για συμμόρφωση με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών είναι μια φάρσα.
Οι παραπάνω κατάφωρες παραβιάσεις των δικαιωμάτων των Ρώσων που κατοχυρώνονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, μαζί με τις απειλές για την ασφάλεια της Ρωσίας - και για όλη την Ευρώπη - που προέρχονται από το καθεστώς του Κιέβου και όσους προσπαθούν να το σύρουν στο ΝΑΤΟ, είναι οι κύριες αιτίες της συνεχιζόμενης κρίσης στην Ουκρανία. Η ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση στοχεύει στην εξάλειψη αυτών των απειλών, προκειμένου να προστατεύσει την ασφάλειά της και το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων στην προγονική τους γη.
Εκτιμούμε τις ειλικρινείς προσπάθειες, με τις καλύτερες προθέσεις, ορισμένων εταίρων μας για την προώθηση πρωτοβουλιών διαμεσολάβησης. Σεβόμαστε την εποικοδομητική εστίασή τους στην επίτευξη ενός αποτελέσματος σε αντίθεση με την αδιέξοδη συνταγή του Ζελένσκι. Ωστόσο, καλούμε τους φίλους μας να εξετάσουν πλήρως τα παραπάνω γεγονότα σχετικά με το τι πραγματικά προκάλεσε την τρέχουσα κατάσταση. Μια δίκαιη ειρήνη που θα βασίζεται στον Χάρτη των "νωμένων Εθνών δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς πρώτα να απομακρυνθούν από τη μέση αυτές οι αιτίες. Ένα ρεαλιστικό σχέδιο διευθέτησης παρουσιάστηκε από τον πρόεδρο Πούτιν στις 14 Ιουνίου 2024. Έκανε μια επιτακτική υπόθεση για την καλή θέληση της Ρωσίας να επιτύχει λύσεις μέσω διαπραγματεύσεων, οι προοπτικές των οποίων καταστράφηκαν από το Κίεβο και τους προστάτες του ως αποτέλεσμα του πραξικοπήματος του 2014, ακολουθούμενο από τη βύθιση των συμφωνιών του Μινσκ του 2015 και των συμφωνιών της Κωνσταντινούπολης του 2022.
Για μια δικαιότερη διεθνή τάξη
Η άνευ προηγουμένου αλαζονική και επιθετική δυτική πολιτική έναντι της Ρωσίας όχι μόνο εμπόδισε την ιδέα της παγκόσμιας συνεργασίας που υποστήριξε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, αλλά εμποδίζει επίσης τη λειτουργία του συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δεν ήταν επιλογή μας και δεν μπορούμε να κληθούμε να λογοδοτήσουμε για τις συνέπειες αυτής της επικίνδυνης πορείας. Ωστόσο, όλες οι χώρες θα επηρεαστούν από αυτές τις σοβαρές συνέπειες, εκτός εάν η Δύση σταματήσει τώρα.
Είναι σαφές στην παγκόσμια πλειοψηφία ότι η αντιπαράθεση και ο ηγεμονισμός δεν μπορούν να επιλύσουν ένα ενιαίο παγκόσμιο πρόβλημα. Απλώς εμποδίζουν τεχνητά την αντικειμενική διαμόρφωση ενός πολυπολικού κόσμου βασισμένου στα ίσα δικαιώματα όλων των εθνών, μεγάλων και μικρών, στο σεβασμό της αξίας των ατόμων, της ποιότητας των ανδρών και των γυναικών και στο δικαίωμα των εθνών να επιλέγουν τα ίδια το μέλλον τους. Αυτές οι αρχές ορίζονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όπως και η αρχή της μη παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις κυρίαρχων κρατών, την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δορυφόροι τους αρνήθηκαν να επαναβεβαιώσουν όταν ψήφισαν υπέρ του συμφώνου στη Σύνοδο Κορυφής για το Μέλλον, προς μεγάλη ντροπή των κρατών μελών του ΟΗΕ.
Στην ομιλία του στο Τέταρτο Ευρασιατικό Φόρουμ Γυναικών στις 18 Σεπτεμβρίου 2024, στην Αγία Πετρούπολη, ο Πρόεδρος Πούτιν τόνισε τη σημασία της ενότητας για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την καθολική ασφάλεια. Τα εξαιρετικά περίπλοκα ζητήματα, τα οποία αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, μπορούν να επιλυθούν μόνο από κοινού και με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό των συμφερόντων του άλλου. Η Δύση πρέπει να αποδεχθεί αυτή την αλήθεια και να εγκαταλείψει τις νεοαποικιακές πρακτικές της.
Ο Παγκόσμιος Νότος και η Ανατολή υψώνουν τη φωνή τους για να δηλώσουν το δικαίωμά τους για μια ολοκληρωμένη δέσμευση στη λήψη αποφάσεων για όλο το φάσμα των θεμάτων της διεθνούς ατζέντας. Αυτό γίνεται όλο και πιο σημαντικό σήμερα, όταν η Δύση καταστρέφει συνεχώς το μοντέλο παγκοσμιοποίησης που η ίδια δημιούργησε.
Ο ρόλος των διακρατικών ενώσεων ενισχύεται στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Περιλαμβάνουν τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση, την Αφρικανική Ένωση, την Κοινότητα των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, τον Αραβικό Σύνδεσμο, τον Σύνδεσμο Κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας και πολλούς άλλους οργανισμούς.
Οι δομές περιφερειακής ολοκλήρωσης αναπτύσσουν δεσμούς μεταξύ τους και με την παγκόσμια ομάδα BRICS, η οποία προσφέρει συνθήκες για την εναρμόνιση των μηχανισμών αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας και ανάπτυξης που δεν εκτίθενται σε καμία αρνητική εξωτερική επιρροή ή υπαγόρευση. Όλες αυτές οι αντικειμενικές διαδικασίες θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στις επιχειρήσεις της G20, όπου η G7 δεν μπορεί πλέον να δώσει τον τόνο.
Ευρασιατική αρχιτεκτονική ασφάλειας
Ο σημερινός κόσμος πρέπει να αναζητήσει καλύτερους τρόπους διασφάλισης της ασφάλειας σε διάφορες περιοχές, λαμβάνοντας υπόψη το ατυχές αποτέλεσμα της υιοθέτησης ευρωατλαντικών μοντέλων ασφαλείας, τα οποία η Δύση έθεσε στην υπηρεσία των επεκτατικών σχεδίων της. Είναι σημαντικό να πάρουμε το μάθημά μας.
Η Ρωσία έχει προτείνει μια πρωτοβουλία για την οικοδόμηση μιας περιεκτικής αρχιτεκτονικής ίσης και αδιαίρετης ασφάλειας στην Ευρασία. Είναι ανοικτό σε όλα τα κράτη και τους οργανισμούς της κοινής μας ηπείρου που είναι πρόθυμοι να επεξεργαστούν αμοιβαία αποδεκτές λύσεις μαζί, εκμεταλλευόμενοι τη διασύνδεση και τα φυσικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα του κοινού μας ευρασιατικού χώρου. Στις 31 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου 2024, το Μινσκ θα φιλοξενήσει ένα διεθνές συνέδριο αφιερωμένο σε αυτό το θέμα.
Η δημιουργία ενός χώρου ισότιμης και αδιαίρετης ασφάλειας στην Ευρασία είναι ζωτικής σημασίας εν μέσω των συνολικών διαδικασιών που εκτυλίσσονται στη μακρο-περιοχή. Δεν είναι μόνο η επιδείνωση της στρατιωτικοπολιτικής κατάστασης που προκαλείται από την πολιτική της συλλογικής Δύσης να υπονομεύσει την κυρίαρχη ανάπτυξη των ηγετικών δυνάμεων της ηπείρου απαράδεκτη για τα υπεύθυνα ευρασιατικά κράτη. Το γεγονός είναι ότι ο αυξανόμενος κίνδυνος οι τοπικές εντάσεις να εξελιχθούν σε μια μεγαλύτερη περιφερειακή σύγκρουση θέτει υπό αμφισβήτηση την περαιτέρω προοδευτική ανάπτυξη ολόκληρης της Ευρασίας, η οποία αποτελεί σημαντική κινητήρια δύναμη της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης. Η επίλυση ζητημάτων ασφάλειας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την περαιτέρω δυναμική ανάπτυξη των χωρών της ηπείρου και την απελευθέρωση του δυναμικού των πολυμερών σχεδίων στα οποία συμμετέχουν.
Η πρωτοβουλία μας βασίζεται στην κατανόηση της ανάγκης τα κράτη και οι πολυμερείς οργανισμοί της περιοχής της Ευρασίας να αναλάβουν την ευθύνη για τη διασφάλιση της δικής τους ασφάλειας στο πλαίσιο της φόρμουλας «ευρασιατικές λύσεις στα ευρασιατικά προβλήματα». Ως εκ τούτου, οι στρατηγικοί στόχοι της αρχιτεκτονικής που προτείνουμε απαιτούν την επίλυση των υφιστάμενων διαφωνιών στην ήπειρο με τις προσπάθειες των ίδιων των ευρασιατικών χωρών, την πρόληψη συγκρούσεων στο μέλλον και τον τερματισμό της αποσταθεροποιητικής στρατιωτικής παρουσίας εξωπεριφερειακών παικτών στην Ευρασία. Είμαστε βέβαιοι ότι όλα τα κράτη που ενδιαφέρονται για την επίτευξη μακροπρόθεσμης στρατιωτικής και πολιτικής σταθερότητας θα συμμετάσχουν πρόθυμα στην προσπάθεια αντιμετώπισης των ζητημάτων ασφάλειας στη βάση συντονισμένων προσεγγίσεων. Κατά την άποψή μας, η επίτευξη οικονομικής ανάπτυξης, κοινωνικής προόδου, ολοκλήρωσης και αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας και η αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της διασφάλισης της ευρασιατικής ασφάλειας.
Ταυτόχρονα, δεν περιφράσσουμε ούτε αποκλείουμε τα ευρωπαϊκά κράτη από αυτόν τον διάλογο – υπό την προϋπόθεση ότι ενδιαφέρονται πραγματικά και δεν εμπλέκονται σε καταστροφικές ενέργειες εναντίον άλλων χωρών της Ευρασίας, της ηπείρου που εκτείνεται από τη Λισαβόνα έως το Βλαδιβοστόκ και από τη Μόσχα έως το Ριάντ, το Νέο Δελχί, το Πεκίνο και την Τζακάρτα.
Μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ
Τον περασμένο Ιούλιο, μετά από πρόταση της Ρωσίας, το Συμβούλιο Ασφαλείας διεξήγαγε ανοικτές συζητήσεις για την οικοδόμηση μιας δικαιότερης και σταθερότερης παγκόσμιας τάξης. Πιστεύουμε στη σημασία της συνέχισης αυτής της συζήτησης, τόσο στα "νωμένα Έθνη όσο και σε άλλα φόρουμ. Εν τω μεταξύ, είναι προφανές για εμάς ότι μια πιο δίκαιη παγκόσμια τάξη προϋποθέτει άνευ όρων αυξημένη εκπροσώπηση του Παγκόσμιου Νότου και της Ανατολής στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, δηλαδή των χωρών της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Επαναβεβαιώσαμε τη θέση μας υπέρ της Βραζιλίας και της Ινδίας, υπό την προϋπόθεση ότι θα ληφθεί θετική απόφαση στο πλαίσιο των γνωστών πρωτοβουλιών της Αφρικανικής Ένωσης. Ταυτόχρονα, φυσικά, δεν μπορεί να γίνει λόγος για πρόσθετες έδρες για τις δυτικές χώρες και τους συμμάχους τους, οι οποίες ήδη υπερεκπροσωπούνται στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Αυτό δεν θα είχε κανένα νόημα, ούτε καν θα ήταν παράλογο.
Ωστόσο, υπάρχουν εκείνοι των οποίων το όραμα της δικαιοσύνης αποκλίνει από αυτό που πιστεύουμε. Πολλοί συμφώνησαν με τις προτάσεις τους για τη μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο Αντόνιο Γκουτέρες μας εξέπληξε περισσότερο λέγοντας ότι η Ευρώπη έχει υπερβολική παρουσία σε αυτό το όργανο, καθώς η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία είναι μεταξύ των μόνιμων μελών του. Αυτό το γεωπολιτικό όραμα όχι μόνο δεν αντικατοπτρίζει τη σημερινή πραγματικότητα, αλλά στην πραγματικότητα τη διαστρεβλώνει, ειδικά μετά την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, ενώ η Ρωσία αρνήθηκε να ενσωματωθεί στα ευρωατλαντικά και πανευρωπαϊκά σχέδια.
* * *
Ο Μάιος του 2025 θα σηματοδοτήσει την 80ή επέτειο της Νίκης στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τη διάρκεια της οποίας δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 27 εκατομμυρίων ανθρώπων διαφόρων εθνοτικών υποβάθρων από όλη τη Σοβιετική Ένωση, έπεσαν θύματα της γενοκτονικής πολιτικής του Τρίτου Ράιχ. Τέτοια εγκλήματα δεν έχουν παραγραφή, καθώς δεν υπάρχει ηθική δικαιολογία για όσους προσπαθούν να ξεπλύνουν τους βασανιστές των Ναζί, τους συνεργάτες τους και τους σημερινούς διαδόχους τους στην Ουκρανία, τις χώρες της Βαλτικής, τον Καναδά και άλλες χώρες.
Σήμερα, η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζει και πάλι τεράστιες προκλήσεις, όπως και κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίες απαιτούν ενωμένες προσπάθειες και όχι αντιπαράθεση και επιθυμία παγκόσμιας κυριαρχίας. Η Ρωσία θα υποστηρίζει πάντα τις συλλογικές προσπάθειες, την αλήθεια και το κράτος δικαίου, την ειρήνη και τη συνεργασία προς το συμφέρον της αναβίωσης των ιδανικών που διατυπώθηκαν από τους ιδρυτές πατέρες του ΟΗΕ. Αυτός είναι ο στόχος της Ομάδας Φίλων για την Υπεράσπιση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία της Βενεζουέλας. Οι στόχοι και οι αρχές της παραμένουν απολύτως επίκαιρες. Το κυριότερο είναι ότι όλοι, χωρίς εξαίρεση, σέβονται αυτές τις αρχές, όχι επιλεκτικά (επιλέγοντας από το μενού), αλλά λαμβάνοντας υπόψη την ολιστική και διασυνδεδεμένη φύση τους, συμπεριλαμβανομένης της αρχής της κυρίαρχης ισότητας των κρατών. Στη συνέχεια, ενώ εργαζόμαστε για την έντιμη ισορροπία των νόμιμων εθνικών συμφερόντων όλων των χωρών, μπορούμε να ζωντανέψουμε τον σκοπό των Ηνωμένων Εθνών, όπως αναφέρεται στον Χάρτη τους: «Να είμαστε ένα κέντρο για την εναρμόνιση των ενεργειών των εθνών για την επίτευξη αυτών των κοινών σκοπών»
Απο το Υ.Ε Ρωσίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου