Πιθανότατα ο πρωθυπουργός να προκαλέσει έναν πολιτικό σεισμό , τις συνέπειες του οποίου θα αντιμετωπίσει προσωπικά ο ίδιος, τόσο εντός της ΝΔ, όσο και με όλο το πολιτικό σύστημα που θα σταθεί απέναντί του, με επίκεντρο τα ελληνοτουρκικά. Η δήλωση εξαίρεσης της επέκτασης των χωρικών υδάτων από τις ελληνοτουρκικές συνομιλίες, με το αιτιολογικό ότι είναι μονομερές δικαίωμα της Ελλάδας, δεν είναι καθόλου πειστική, πέραν του ότι παραδίδει ένα τεράστιο διαπραγματευτικό όπλο της χώρας στην Τουρκία.
Εκτός και αν οι Μητσοτάκης -Γεραπετρίτης έχουν δεσμευθεί στην Άγκυρα ότι η Ελλάδα δεν θα επεκτείνει τα χωρικά ύδατα και προετοιμάζει την κοινή γνώμη, πράγμα που δεν θα μείνει μυστικό για πολύ. Οπότε το μέλλον του Μητσοτάκη θα είναι δυσοίωνο. Οι Καραμανλής, Σαμαράς και Δένδιας και όχι μόνο, καραδοκούν. Πέρα αυτών, το σενάριο που ήδη συζητείται στο παρασκήνιο είναι ότι, με την πάροδο του χρόνου εδραιώνεται η υποψία ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να ξεκινήσει τις συνομιλίες , όχι για να υπάρξει λύση, αλλά για να προετοιμάσει την δική του έξοδο , πιθανότατα με εκλογές την άνοιξη του επομένου έτους με την επίκληση εθνικού θέματος, δηλαδή των ελληνοτουρκικών . Με απλά λόγια τα πράγματα είναι πιο σοβαρά απ ότι δείχνουν..
Το διπλωματικό κέλυφος
Η δήλωση του Γεραπετρίτη ότι από τις συνομιλίες εξαιρείται η επέκταση των χωρικών υδάτων με το αιτιολογικό ότι πρόκειται για κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας , είναι ήδη μια τεράστια υποχώρηση που δεν γίνεται ανεκτή, όχι μόνο από τους Καραμανλή και Σαμαρά , αλλά από όλα τα κόμματα και τους διπλωμάτες. Αυτό γιατί δεν νοείται η σύνταξη συνυποσχετικού χωρίς προηγούμενη επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας. Η Ελλάδα δεν διαπραγματεύεται την επέκταση των χωρικών υδάτων , είναι μονομερές δικαίωμα, όμως ενημερώνει, όπως ενημέρωσε την Ιταλία για την επέκταση στα 12 μίλια στο Ιόνιο. Όμως το εύρος των χωρικών υδάτων επηρεάζει καθοριστικά και τα όρια της υφαλοκρηπίδας /ΑΟΖ. Οπότε προς τι η δήλωση Γεραπετρίτη; Υπάρχει όμως και άλλη πτυχή.
Αν δεν επεκταθούν τα χωρικά ύδατα, μέχρι τα δώδεκα μίλια, ανάλογα με την περιοχή, το Δικαστήριο θα αποφασίσει με βάση τα έξη μίλια, πράγμα αδιανόητο. Οπότε αυτό που μένει στον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι να δημιουργηθεί κλίμα αδιεξόδου στη χώρα και να προσφύγει σε εκλογές με την επίκληση εθνικού θέματος ύψιστης σημασίας. Μόνο που πρόκειται για μείζον θέμα και οι τακτικισμοί με το μυαλό στο εσωτερικό της χώρας και στις εκλογές, μόνο κακό κάνουν. Και μόνο το γεγονός ότι η δήλωση Γεραπετρίτη προηγείται ακόμη και των προπαρασκευαστικών ενεργειών ενόψει της συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας και της συνάντησης των δύο υπουργών Εξωτερικών, προκαλεί εύλογα ερωτηματικά.
Σε σειρά συνεντεύξεών του ο υπουργός Εξωτερικών , αναφερόμενος στις επικείμενες ελληνοτουρκικές συνομιλίες και την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας /ΑΟΖ δήλωσε ότι , «οι προϋποθέσεις συνδέονται με το περιεχόμενο της συζήτησης, που μπορεί να αφορά μόνο το συγκεκριμένο ζήτημα, τις γενικές αρχές που θα εφαρμοσθούν για την οριοθέτηση, ήτοι την πλήρη εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, το χρονοδιάγραμμα και τη μορφή του διαλόγου και την τυχόν παραπομπή σε διεθνή δικαιοδοσία, που θα μπορούσε να είναι το τέλος αυτής της διαδρομής στη βάση συνυποσχετικού» .
Αυτή η ιδιαίτερα μεγάλη , όσο και ασαφής περιγραφή της πορείας των συνομιλιών έκλεισε με την καθόλου πειστική, όσο και αντιφατική θέση του Γεραπετρίτη ότι οι συνομιλίες, δεν θα περιλαμβάνουν το θέμα των εθνικών χωρικών υδάτων, “το οποίο ως ζήτημα κυριαρχίας δεν περιλαμβάνεται στον ελληνοτουρκικό διάλογο και η επέκτασή τους αποτελεί κυριαρχικό και αναφαίρετο δικαίωμα της ελληνικής πολιτείας με τον τρόπο και κατά τον χρόνο που θα κριθεί κατάλληλος». Αν δεν είναι τώρα ο κατάλληλος χρόνος, πότε είναι;
Δεν είναι απλά ένα λάθος, αλλά η άποψη αυτή συνιστά καίρια υποχώρηση από πάγια θέση της Ελλάδας, όλων των κυβερνήσεων και των κομμάτων, ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων είναι κορυφαίο ζήτημα στις συνομιλίες για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και αποτελεί προυπόθεση για να επιτευχθεί συμφωνία. Το εύρος των χωρικών υδάτων που π.χ. θα περιλαμβάνεται στο συνυποσχετικό, θα αφορά φυσικά και τον εναέριο χώρο, τον οποίο η Ελλάδα πρέπει να εναρμονίσει με τα χωρικά της ύδατα. Η Τουρκία όπως είναι γνωστό , αντιδρά με σφοδρότητα στην επέκταση πέραν των έξη μιλίων και η απειλή πολέμου ισχύει.
Οι δηλώσεις επί δεκαετίες Ελλήνων αξιωματούχων ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων είναι θέμα που αφορά την χώρα μας και μόνο , ισχύει αλλά όσο δεν εφαρμόζεται αποδυναμώνεται και σίγουρα δεν γίνεται τέτοια δήλωση παραμονές συνομιλιών . Πέραν αυτών η δήλωση περί εξαίρεσης του θέματος αυτού από τις συνομιλίες, είτε σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα κάνει μονομερώς την επέκταση πριν το συνυποσχετικό προκαλώντας στρατιωτική κρίση με βεβαιότητα, είτε υποχωρεί δραματικά από την διαχρονική θέση της χώρας. Ό,τι και να ισχύει καταδεικνύει επιπολαιότητα και επικίνδυνη διαχείριση ενός μείζονος θέματος.
Η φυγή μέσω εκλογών
Ως προς την πολιτική διαχείριση της υπόθεσης αυτής, τα πράγματα είναι εξίσου δραματικά για τον πρωθυπουργό. Το γεγονός ότι καμία χώρα της ΕΕ, ούτε οι ΗΠΑ πρόκειται να πιέσουν την Τουρκία σε οποιοδήποτε ζήτημα, ενισχύει την άποψη ότι η θέση της κυβέρνησης είναι ήδη εξασθενημένη , καθώς η Άγκυρα ενισχύει τους δεσμούς της , παρά τα αντι ισραηλινό μένος και με την ΕΕ και με τις ΗΠΑ.
Το κορυφαίο όμως πρόβλημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα το αντιμετωπίσει με την κυβέρνησή του , την κοινοβουλευτική του ομάδα και προς τα δεξιά του, καθώς συχνά η ακροδεξιά επιδίδεται σε ασκήσεις πατριδοκαπηλείας. Οι Καραμανλής και Σαμαράς είναι βέβαιο ότι περιμένουν αυτή την στιγμή , ώστε να κάνουν ίσως τις τελικές κινήσεις τους.
Οπότε , εκ των πραγμάτων τα σενάρια για τον Μητσοτάκη είναι δύο:
Πρώτο: αν υπάρχουν παρασκηνιακές δεσμεύσεις για υποχωρήσεις της Αθήνας ώστε να καταστεί εφικτή η οριοθέτηση της ΑΟΖ -υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, η αντίδραση των Καραμανλή -Σαμαρά είναι δεδομένη και θα είναι σκληρή. Ο πρώτος είχε ακυρώσει το Ελσίνκι σε μια εποχή που ήταν ιδιαίτερα ευνοική για την Ελλάδα και θα μπορούσαν να έχουν επιλυθεί τα προβλήματα. Ο δεύτερος είναι γνωστός για τον ακροδεξιό λαικισμό του και τις συχνές πατριωτικές κορώνες με τις οποίες σταδιοδρόμησε πολιτικά. Οπότε το πρώτο σενάριο είναι εφιαλτικό για τον Μητσοτάκη. Όμως και σε αυτή την περίπτωση δεν γνωρίζουμε τι θα δώσει η Τουρκία. Θα αποσύρει την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των νησιών μας; μα αυτά τα αμφισβητεί για διαπραγματευτικούς λόγους και μόνο, οπότε τέτοια κίνηση δεν έχει νόημα για την Ελλάδα, πέραν του ότι αμέσως μετά μπορεί να επαναφέρει την αμφισβήτηση.
Δεύτερο: οι συνομιλίες είναι παρελκυστικές από την Αθήνα, ο Μητσοτάκης δεν θέλει να υπογράψει καμία λύση, αλλά είναι αναγκασμένος να συνομιλήσει γιατί πιέζει ο Ερντογάν. Αλλά είτε επειδή δεν θέλει λύση, είτε υπό την πίεση των κομμάτων, της κοινής γνώμης και των Καραμανλή -Σαμαρά, ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να έρθει σε καμιά συμφωνία με την Άγκυρα. Η επιβεβαίωση του αδιεξόδου , τεχνητού ή πραγματικού , θα οδηγήσει πιθανότατα τον Μητσοτάκη στην ασφαλή διέξοδο των εκλογών. Το έκανε λίγο πολύ ο Σημίτης με το σκεπτικό ότι αφού υπήρχαν αντιδράσεις του … πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, εγκατέλειψε την όποια προσπάθεια για λύση το 2003 και παρέδωσε στην συνέχεια στον Γιώργο Παπανδρέου . Όμως οι σχέσεις με την Τουρκία θα εισέλθουν σε νέο και ίσως σκληρότερο κύκλο έντασης.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά, πόσο αδιέξοδη είναι η μυστική διπλωματία. Οι κυβερνήσεις , ιδιαίτερα οι διπλωμάτες, μπορούν να συζητούν μακριά από τη δημοσιότητα τα πάντα. Είναι άλλο αυτό και άλλο οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνονται. Και σήμερα, η στεγανοποίηση των συνομιλιών, οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού περί υποχωρήσεων από πάγιες θέσεις και του ΥΠΕΞ, αποδεικνύονται σαθρές και επικίνδυνες.
Είναι θέμα χρόνου λοιπόν να μάθουμε ή να αντιληφθούμε την πορεία των εξελίξεων. Οι οποίες κατά την εκτίμηση πολλών θα είναι καταλυτικές.
https://www.omegapress.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου