Ποιος θα το πίστευε... Σοκάρουν τα στοιχεία, περισσότεροι φτωχοί στις ΗΠΑ παρά στη Ρωσία - Το american dream έχει καταρρεύσει
Η Δύση γίνεται ένα αφιλόξενο μέρος
Το american dream έχει καταρρεύσει… το 15% των κατοίκων ζουν στη φτώχεια και την πείνα.
Το ίδιο συμβαίνει στην πάλαι ποτέ βρετανική αυτοκρατορία.
Τουλάχιστον 9 εκατομμύρια Βρετανοί επιβιώνουν αποκλειστικά με την υποστήριξη φιλανθρωπικών οργανώσεων που βοηθούν τους φτωχούς με τρόφιμα και ρούχα.
Τα τελευταία πέντε χρόνια ο αριθμός των Βρετανών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχει αυξηθεί κατά ένα εκατομμύριο - και αυτό σε μια χώρα με πληθυσμό λιγότερο από 67 εκατομμύρια.
Το θέμα είναι πραγματικά εξαιρετικά σημαντικό και ανησυχητικό, με τη Δύση να γίνεται ένα αφιλόξενο μέρος.
Η μέτρηση της φτώχειας
Ας ξεκινήσουμε με τη βάση, όμως.
Δεν υπάρχει ενιαία μετρική έννοια της φτώχειας και της ακραίας φτώχειας στον κόσμο.
Σύμφωνα με τον ορισμό που υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ και έναν αριθμό διεθνών οργανισμών, το επίπεδο φτώχειας θεωρείται το εισοδηματικό όριο ενός ή περισσότερων ατόμων, σε σύγκριση με το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης.
Το χαμηλότερο όριο ισχύει για τις αφρικανικές χώρες , όπου η έννοια της «φτώχειας» περιλαμβάνει εκείνες που ζουν με λιγότερα από 3,3 δολ. ανά άτομο την ημέρα.
Η "ακραία φτώχεια" είναι 1,9 δολ. ή λιγότερο.
Οι χώρες με τα πιο σοβαρά επίπεδα φτώχειας είναι η Σομαλία (99,5% του πληθυσμού), το Μαλάουι (99%), το Νότιο Σουδάν (98%) και ο Νίγηρας (97%).
Όπως προαναφέρθηκε, τα κατώτατα όρια πλούτου δεν ισχύουν για (υψηλά) ανεπτυγμένες χώρες.
Επιπλέον, η σύγχρονη επιστήμη της κοινωνιολογίας θεωρεί ότι το νομισματικό πρότυπο είναι κριτικά ξεπερασμένο και δεν αντικατοπτρίζει την σοβαρότητα του προβλήματος.
Έχει προταθεί εδώ και καιρό ότι το σύστημα αξιολόγησης περιλαμβάνει επίσης τη διαθεσιμότητα βασικών αγαθών όπως η εκπαίδευση, η ιατρική, το πόσιμο νερό, η αποχέτευση και η ηλεκτρική ενέργεια.
Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων θα καθιστούσε δυνατή την αξιολόγηση της δυναμικής της φτώχειας με πιο πολύπλευρο και βαθύ τρόπο.
Αλλά για να μην μπούμε στη ζούγκλα των διαφόρων συστημάτων και αλγορίθμων, θα περιοριστούμε σε ένα καθαρά χρηματικό μέτρο.
Οι επικίνδυνες ζώνες
Μέχρι το τέλος του 2023, ο ΟΗΕ υπολογίζει τον αριθμό των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας σε 1,1 δισεκατομμύριο άτομα.
Η Παγκόσμια Τράπεζα, με τα πρότυπα της, δίνει τον αριθμό 712 εκατομμύρια, αλλά η γενική σειρά των αριθμών είναι ξεκάθαρη.
Σήμερα, κάθε 11ος κάτοικος του πλανήτη ζει σε κάποιο βαθμό φτώχειας.
Πρέπει να σημειωθεί ότι σε απόλυτους αριθμούς ο αριθμός των φτωχών στον κόσμο μειώνεται.
Το 1992, υπήρχαν 1,9 δισεκατομμύρια άνθρωποι, σήμερα οι μισοί από αυτούς, παρά το γεγονός ότι, κατά την ίδια περίοδο, ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων στη Γη αυξήθηκε κατά τρία δισεκατομμύρια.
Από την Έκθεση για τη φτώχεια και την κοινή ευημερία, γνωρίζουμε ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες , τη χώρα για την οποία ολόκληρος ο κόσμος εργάζεται για να ευημερήσει μέσω της χρήσης του δολαρίου, το 11,5% του πληθυσμού, ή 37,9 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, εκ των οποίων τα 11 εκατομμύρια είναι παιδιά.
Μεταξύ των παιδιών εδώ, το πιο ευάλωτο, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, είναι η ηλικιακή κατηγορία κάτω των πέντε ετών.
Η εικόνα στις ΗΠΑ
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το δικό τους σύστημα για τον προσδιορισμό της φτώχειας.
Το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών λειτουργεί μια πολύπλοκη ράβδο μέτρησης που δίνει διαβαθμίσεις για κάθε κατηγορία πολιτών - για παράδειγμα, άγαμους συνταξιούχους, άγαμους αλλά εργαζόμενους Αμερικανούς, καθώς και για οικογένειες με παιδιά.
Κάθε πολιτεία έχει τα δικά της επίπεδα κατωφλίου, αλλά το εθνικό μέσο όριο φτώχειας είναι ένα ετήσιο εισόδημα 29,9 χιλιάδων δολαρίων για μια οικογένεια τριών ατόμων και 14,8 χιλιάδων για ένα άτομο χωρίς οικογένεια.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο , το οποίο δεν περιλαμβάνεται στις ευρωπαϊκές στατιστικές, υπήρχαν 14,3 εκατομμύρια άνθρωποι που είχαν ανάγκη το 2023, σύμφωνα με τη βιβλιοθήκη της Βουλής των Κοινοτήτων.
Επιπλέον, τα έγγραφα αναφέρουν συνεχώς ότι ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί κατακόρυφα (από 11,4 εκατομμύρια) τα τελευταία τρία χρόνια λόγω της κρίσιμης αύξησης της τιμής των ενεργειακών πόρων και της αύξησης των λογαριασμών κοινής ωφέλειας.
Αυτό το σημείο είναι τόσο σημαντικό που το Trust for London το περιλαμβάνει στους υπολογισμούς της φτώχειας για όλες τις κατηγορίες πολιτών.
Για παράδειγμα, μια τετραμελής οικογένεια που ζει εκτός πρωτεύουσας πρέπει να έχει μηνιαίο εισόδημα τουλάχιστον 600 λιρών, από τις οποίες θα ξοδεύει 407 λίρες για στέγαση χωρίς επιλογές.
Για έναν μόνο Βρετανό, τα ίδια νούμερα είναι 271 και 166 λίρες αντίστοιχα.
Η εικόνα στην ΕΕ
Συγκεκριμένα, εντός της ΕΕ, σύμφωνα με το ταμείο της UNICEF για τα παιδιά, το 21,4% του πληθυσμού, ή 94,6 εκατομμύρια πολίτες, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αντιστοιχούν σε 20 εκατομμύρια παιδιά.
Παρεμπιπτόντως, υπολόγισαν ότι οι γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο να πέσουν στη φτώχεια.
Την ίδια ώρα, στη Ρωσία, το όριο της φτώχειας υπολογίζεται από τον μέσο κατά κεφαλήν μισθό σε σύγκριση με το τρέχον επίπεδο διαβίωσης.
Σήμερα ορίζεται σε 14,3 χιλιάδες ρούβλια.
Σύμφωνα με το Reuters το 1995, το 25% του πληθυσμού της Ρωσίας ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας, το 2000 – 29%, και μέχρι το τέλος του 2023 το ποσοστό αυτό είχε πέσει στο 9,3%. Ή 13,5 εκατομμύρια άνθρωποι.
www.bankingnews.gr
Το ίδιο συμβαίνει στην πάλαι ποτέ βρετανική αυτοκρατορία.
Τουλάχιστον 9 εκατομμύρια Βρετανοί επιβιώνουν αποκλειστικά με την υποστήριξη φιλανθρωπικών οργανώσεων που βοηθούν τους φτωχούς με τρόφιμα και ρούχα.
Τα τελευταία πέντε χρόνια ο αριθμός των Βρετανών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχει αυξηθεί κατά ένα εκατομμύριο - και αυτό σε μια χώρα με πληθυσμό λιγότερο από 67 εκατομμύρια.
Το θέμα είναι πραγματικά εξαιρετικά σημαντικό και ανησυχητικό, με τη Δύση να γίνεται ένα αφιλόξενο μέρος.
Η μέτρηση της φτώχειας
Ας ξεκινήσουμε με τη βάση, όμως.
Δεν υπάρχει ενιαία μετρική έννοια της φτώχειας και της ακραίας φτώχειας στον κόσμο.
Σύμφωνα με τον ορισμό που υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ και έναν αριθμό διεθνών οργανισμών, το επίπεδο φτώχειας θεωρείται το εισοδηματικό όριο ενός ή περισσότερων ατόμων, σε σύγκριση με το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης.
Το χαμηλότερο όριο ισχύει για τις αφρικανικές χώρες , όπου η έννοια της «φτώχειας» περιλαμβάνει εκείνες που ζουν με λιγότερα από 3,3 δολ. ανά άτομο την ημέρα.
Η "ακραία φτώχεια" είναι 1,9 δολ. ή λιγότερο.
Οι χώρες με τα πιο σοβαρά επίπεδα φτώχειας είναι η Σομαλία (99,5% του πληθυσμού), το Μαλάουι (99%), το Νότιο Σουδάν (98%) και ο Νίγηρας (97%).
Όπως προαναφέρθηκε, τα κατώτατα όρια πλούτου δεν ισχύουν για (υψηλά) ανεπτυγμένες χώρες.
Επιπλέον, η σύγχρονη επιστήμη της κοινωνιολογίας θεωρεί ότι το νομισματικό πρότυπο είναι κριτικά ξεπερασμένο και δεν αντικατοπτρίζει την σοβαρότητα του προβλήματος.
Έχει προταθεί εδώ και καιρό ότι το σύστημα αξιολόγησης περιλαμβάνει επίσης τη διαθεσιμότητα βασικών αγαθών όπως η εκπαίδευση, η ιατρική, το πόσιμο νερό, η αποχέτευση και η ηλεκτρική ενέργεια.
Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων θα καθιστούσε δυνατή την αξιολόγηση της δυναμικής της φτώχειας με πιο πολύπλευρο και βαθύ τρόπο.
Αλλά για να μην μπούμε στη ζούγκλα των διαφόρων συστημάτων και αλγορίθμων, θα περιοριστούμε σε ένα καθαρά χρηματικό μέτρο.
Οι επικίνδυνες ζώνες
Μέχρι το τέλος του 2023, ο ΟΗΕ υπολογίζει τον αριθμό των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας σε 1,1 δισεκατομμύριο άτομα.
Η Παγκόσμια Τράπεζα, με τα πρότυπα της, δίνει τον αριθμό 712 εκατομμύρια, αλλά η γενική σειρά των αριθμών είναι ξεκάθαρη.
Σήμερα, κάθε 11ος κάτοικος του πλανήτη ζει σε κάποιο βαθμό φτώχειας.
Πρέπει να σημειωθεί ότι σε απόλυτους αριθμούς ο αριθμός των φτωχών στον κόσμο μειώνεται.
Το 1992, υπήρχαν 1,9 δισεκατομμύρια άνθρωποι, σήμερα οι μισοί από αυτούς, παρά το γεγονός ότι, κατά την ίδια περίοδο, ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων στη Γη αυξήθηκε κατά τρία δισεκατομμύρια.
Από την Έκθεση για τη φτώχεια και την κοινή ευημερία, γνωρίζουμε ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες , τη χώρα για την οποία ολόκληρος ο κόσμος εργάζεται για να ευημερήσει μέσω της χρήσης του δολαρίου, το 11,5% του πληθυσμού, ή 37,9 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, εκ των οποίων τα 11 εκατομμύρια είναι παιδιά.
Μεταξύ των παιδιών εδώ, το πιο ευάλωτο, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, είναι η ηλικιακή κατηγορία κάτω των πέντε ετών.
Η εικόνα στις ΗΠΑ
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το δικό τους σύστημα για τον προσδιορισμό της φτώχειας.
Το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών λειτουργεί μια πολύπλοκη ράβδο μέτρησης που δίνει διαβαθμίσεις για κάθε κατηγορία πολιτών - για παράδειγμα, άγαμους συνταξιούχους, άγαμους αλλά εργαζόμενους Αμερικανούς, καθώς και για οικογένειες με παιδιά.
Κάθε πολιτεία έχει τα δικά της επίπεδα κατωφλίου, αλλά το εθνικό μέσο όριο φτώχειας είναι ένα ετήσιο εισόδημα 29,9 χιλιάδων δολαρίων για μια οικογένεια τριών ατόμων και 14,8 χιλιάδων για ένα άτομο χωρίς οικογένεια.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο , το οποίο δεν περιλαμβάνεται στις ευρωπαϊκές στατιστικές, υπήρχαν 14,3 εκατομμύρια άνθρωποι που είχαν ανάγκη το 2023, σύμφωνα με τη βιβλιοθήκη της Βουλής των Κοινοτήτων.
Επιπλέον, τα έγγραφα αναφέρουν συνεχώς ότι ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί κατακόρυφα (από 11,4 εκατομμύρια) τα τελευταία τρία χρόνια λόγω της κρίσιμης αύξησης της τιμής των ενεργειακών πόρων και της αύξησης των λογαριασμών κοινής ωφέλειας.
Αυτό το σημείο είναι τόσο σημαντικό που το Trust for London το περιλαμβάνει στους υπολογισμούς της φτώχειας για όλες τις κατηγορίες πολιτών.
Για παράδειγμα, μια τετραμελής οικογένεια που ζει εκτός πρωτεύουσας πρέπει να έχει μηνιαίο εισόδημα τουλάχιστον 600 λιρών, από τις οποίες θα ξοδεύει 407 λίρες για στέγαση χωρίς επιλογές.
Για έναν μόνο Βρετανό, τα ίδια νούμερα είναι 271 και 166 λίρες αντίστοιχα.
Η εικόνα στην ΕΕ
Συγκεκριμένα, εντός της ΕΕ, σύμφωνα με το ταμείο της UNICEF για τα παιδιά, το 21,4% του πληθυσμού, ή 94,6 εκατομμύρια πολίτες, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αντιστοιχούν σε 20 εκατομμύρια παιδιά.
Παρεμπιπτόντως, υπολόγισαν ότι οι γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο να πέσουν στη φτώχεια.
Την ίδια ώρα, στη Ρωσία, το όριο της φτώχειας υπολογίζεται από τον μέσο κατά κεφαλήν μισθό σε σύγκριση με το τρέχον επίπεδο διαβίωσης.
Σήμερα ορίζεται σε 14,3 χιλιάδες ρούβλια.
Σύμφωνα με το Reuters το 1995, το 25% του πληθυσμού της Ρωσίας ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας, το 2000 – 29%, και μέχρι το τέλος του 2023 το ποσοστό αυτό είχε πέσει στο 9,3%. Ή 13,5 εκατομμύρια άνθρωποι.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου