Pietr Akopov
Η Ευρώπη αρχίζει να αναζητά τους ενόχους. «Η Μέρκελ κατηγορεί την Πολωνία για συμμετοχή στην ουκρανική σύγκρουση»: το άρθρο με αυτόν τον τίτλο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Bild προκάλεσε σάλο στη Γερμανία και στην Ευρώπη γενικότερα. Η πρώην καγκελάριος επισκέφθηκε πρόσφατα τη Βουδαπέστη, όπου έδωσε συνέντευξη στο ουγγρικό διαδικτυακό μέσο Partizan — και όταν τη διάβασαν στη χώρα της, ξέσπασε θόρυβος.
Το θέμα είναι ότι η Μέρκελ, ουσιαστικά, κατηγόρησε τις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία για την αποτυχία των προσπαθειών να επιτευχθεί συμφωνία με τη Ρωσία το 2021. Ξεκινώντας με επαίνους για τις συμφωνίες του Μινσκ του 2015, οι οποίες «οδήγησαν σε ηρεμία» και έδωσαν στην Ουκρανία την ευκαιρία «να ανακτήσει τις δυνάμεις της», «να γίνει μια άλλη χώρα», είπε ότι λόγω του κοροναϊού «δεν μπορούσαν πλέον να συναντηθούν με τον Πούτιν» και «αν δεν είναι δυνατόν να συναντηθούν, αν δεν είναι δυνατόν να ανταλλάξουν απόψεις πρόσωπο με πρόσωπο, τότε είναι αδύνατο να βρεθούν νέοι συμβιβασμοί». Και τον Ιούνιο του 2021, η Μέρκελ «ένιωσε ότι ο Πούτιν δεν λαμβάνει πλέον σοβαρά υπόψη τις συμφωνίες του Μινσκ»: «Γι' αυτό ήθελα ένα νέο μορφότυπο, ώστε να μπορούμε να μιλάμε μαζί του απευθείας ως εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Τι εμπόδισε τις διαπραγματεύσεις; Η θέση ορισμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «Μερικές χώρες δεν υποστήριξαν αυτή την ιδέα. Συγκεκριμένα, ήταν οι χώρες της Βαλτικής, αλλά και η Πολωνία ήταν επίσης αντίθετη». Τέσσερις χώρες «φοβούνταν» ότι «δεν θα είχαν κοινή πολιτική έναντι της Ρωσίας»: «Σε κάθε περίπτωση, αυτό δεν συνέβη. Στη συνέχεια, παραιτήθηκα από το αξίωμά μου και τότε ο Πούτιν προχώρησε σε πολεμικές ενέργειες».
Θυμηθείτε ότι στα μέσα του καλοκαιριού του 2021 ο Βλαντιμίρ Πούτιν δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Σχετικά με την ιστορική ενότητα των Ρώσων και των Ουκρανών», στο οποίο αναφερόταν ρητά ότι η Ουκρανία μετατρέπεται σε αντιρωσική χώρα: «Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ τα ιστορικά εδάφη μας και τους ανθρώπους που ζουν εκεί και μας είναι αγαπητοί να χρησιμοποιηθούν εναντίον της Ρωσίας». Αυτό ήταν ένα περισσότερο από σαφές μήνυμα προς τη Δύση ότι η Ρωσία δεν θα περιμένει πλέον μέχρι η διαδικασία μετατροπής της Ουκρανίας «σε άλλη χώρα» (σύμφωνα με τη Μέρκελ) να οδηγήσει στην τελική δημιουργία μιας αντι-Ρωσίας, και γι' αυτό ακριβώς η Γερμανίδα καγκελάριος ανησύχησε. Και θέλησε να διεξαγάγει άμεσες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης — για το μέλλον του Ντονμπάς και της Ουκρανίας. Αλλά δεν μπόρεσε: όπως τώρα διαβεβαιώνει, λόγω της στάσης των χωρών της Βαλτικής και της Πολωνίας. Και τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, ο Πούτιν, μιλώντας στο συμβούλιο του Υπουργείου Εξωτερικών, δήλωσε ήδη ευθέως ότι η Ρωσία θα επιδιώξει από τη Δύση σοβαρές μακροπρόθεσμες εγγυήσεις για την ασφάλειά της προς τα δυτικά, και τότε η Μέρκελ ήταν ακόμα καγκελάριος (αν και ήταν σε εξέλιξη η συγκρότηση του νέου υπουργικού συμβουλίου του Σολτς). Δηλαδή, όλες οι προειδοποιήσεις προς τη Δύση έγιναν από τη Ρωσία το δεύτερο εξάμηνο του 2021, υπό τη Μέρκελ — και στην πραγματικότητα αγνοήθηκαν από τους Ατλαντιστές. Η Δύση αρνήθηκε τον διάλογο και στη συνέχεια εξεγέρθηκε για την «απρόκλητη επιθετικότητα» της Ρωσίας.
Και τώρα η Μέρκελ, ουσιαστικά, κατηγορεί τους Βαλτικούς και τους Πολωνούς για την αποτυχία των προσπαθειών να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν. Και παρόλο που αυτοί πάντα είχαν μια σκληρή αντιρωσική στάση, είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς. Διότι η Μέρκελ λέει μόνο ένα μέρος της αλήθειας, παραλείποντας να αναφέρει δύο άλλα σημαντικά στοιχεία.
Πρώτον, ότι εκείνη τη στιγμή ήταν η αδιαμφισβήτητη (αν και αποχωρούσα) ηγέτιδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αν το ήθελε πραγματικά, μπορούσε να πιέσει τους διαφωνούντες, να κάνει την ΕΕ να συμφωνήσει σε διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Σε άλλες κρίσιμες καταστάσεις είχε τη δύναμη και την ικανότητα να οδηγήσει την Ευρώπη, αλλά εκείνη τη φορά δεν το έκανε — και όχι μόνο επειδή σκεφτόταν ήδη την πρόωρη παραίτησή της.
Δεύτερον, πολύ πιο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι η θέση της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής υποστηριζόταν σε μεγάλο βαθμό από τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία, δηλαδή οι αντιρρήσεις κατά των προσπαθειών για ειλικρινή διάλογο με τη Ρωσία δεν προέρχονταν από την ευρωπαϊκή μειοψηφία (και μέρος των δυτικοευρωπαϊκών ελίτ), αλλά από τους μεγαλύτερους αγγλοσαξονικούς αδελφούς της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Η Μέρκελ το γνώριζε καλά και γι' αυτό δεν επέμεινε ιδιαίτερα στις διαπραγματεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Μόσχα.
Δηλαδή, για να είμαστε ειλικρινείς, η Μέρκελ θα έπρεπε τώρα να παραδεχτεί ότι δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην πίεση των ΗΠΑ και της Βρετανίας, και όχι της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής. Και παρόλο που η ίδια κατανοούσε καλά την ανάγκη για επείγον διάλογο με τη Ρωσία, έθεσε την Ευρώπη και τη Γερμανία σε πλήρη εξάρτηση από τα αγγλοσαξονικά συμφέροντα και την ξένη πολιτική, γεγονός που οδήγησε τον Παλιό Κόσμο στην τρέχουσα κατάσταση. Όχι μόνο σε μια ισορροπία στο χείλος μιας άμεσης σύγκρουσης με τη Ρωσία (η οποία τελικά θα αποφευχθεί), αλλά και στην αναπόφευκτη υποβάθμιση και διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σταδιακή, αλλά μη αναστρέψιμη.
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου