Ένα περίεργο γεγονός έλαβε χώρα στην Οτάβα στις 27 Μαΐου 2025, καθώς ο βασιλιάς Κάρολος Γ' πέταξε με ένα γαλλικό AirbusCC330 στον ωκεανό και στη συνέχεια οδηγήθηκε με αυτοκινητοπομπή 27 αυτοκινήτων στο κοινοβούλιο του Καναδά για να εκφωνήσει μια ομιλία θρόνου - εγκαινιάζοντας τη νέα σύνοδο του κοινοβουλίου υπό τον πρωθυπουργό του Καναδά Μαρκ Κάρνεϊ.
Αφού αναγνώρισε ειρωνικά τη μη παραχωρηθείσα γη στις εναρκτήριες παρατηρήσεις του, ο βασιλιάς Κάρολος (ιδιοκτήτης του 89% της επιφάνειας του Καναδά που ονομάστηκε «γη του στέμματος») προχώρησε σε διάλεξη στους εκπροσώπους του Καναδά σχετικά με τη δέσμευση για απαλλαγή από τον άνθρακα, στρατιωτικοποίηση της Αρκτικής και υποστήριξη της ευρωπαϊκής στρατιωτικοποίησης μέσω του σχεδίου Re-Arm Europe κατά της Ρωσίας.
Η αυτοκρατορική γενεαλογία του Carney
Ο Mark Carney έκανε γνωστό ότι επιθυμεί να εμπλέξει τον Καναδά βαθύτερα στο βρετανικό αυτοκρατορικό σύστημα και στους ευρωπαίους σατράπες που έπεσαν στην παγίδα του ευρώ του Λονδίνου πριν από 30 χρόνια.
Πρώην διοικητής της Τράπεζας του Καναδά, στη συνέχεια της Τράπεζας της Αγγλίας και αργότερα ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη χρηματοδότηση του κλίματος, ο Carney βρίσκεται τώρα στο επίκεντρο του πολιτικού μέλλοντος του Καναδά.
Είναι γνωστό ότι είναι ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες πίσω από τον Καναδά 2020 - το ίδιο το think tank που επέλεξε και διαχειρίστηκε την πολιτική καριέρα του Τζάστιν Τριντό - και τώρα είναι πρωθυπουργός του Καναδά. Υπηρέτησε ως μέλος της διευθύνουσας επιτροπής της ισχυρής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ (που ιδρύθηκε από τον μη ανασυγκροτημένο αξιωματικό των SS πρίγκιπα Μπέρνχαρντ της Ολλανδίας) και ήταν πρόεδρος του ισχυρού Chatham House της Αγγλίας, το οποίο επιβλέπει το κατώτερο παράρτημά του - το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων στις ΗΠΑ.
Ως διαχειριστής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και αρχιτέκτονας της πράσινης ατζέντας, ο Mark Carney συνεργάστηκε στενά με τον βασιλιά Κάρολο στην ανακοίνωση της Ατζέντας της Μεγάλης Επαναφοράς, του Συμβουλίου για τον Περιεκτικό Καπιταλισμό της Lynne Forrester de Rothschild (το οποίο συγχωνεύθηκε με το Βατικανό το 2021) και συνδιοργάνωσε την Πρωτοβουλία Βιώσιμης Επιχειρηματικότητας του Βασιλιά που συστάθηκε το 2020 για να επανασυνδέσει τη διεθνή χρηματοδότηση γύρω από ένα νέο «πράσινο» ήθος απαλλαγής από τον άνθρακα.
Ως πρωθυπουργός του Καναδά, ο Mark Carney υπαινίχθηκε ότι οι ιδιοκτήτες του Καναδά δεν επιθυμούν να ενταχθούν στις ΗΠΑ...
Έχει επίσης καταστήσει γνωστό ότι θέλει ο βασιλιάς Κάρολος να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της ταυτότητας του Καναδά, καλώντας μάλιστα τον βασιλιά να ανοίξει το κοινοβούλιο του Καναδά εκφωνώντας την ομιλία του θρόνου. Είναι η πρώτη φορά που ένας εν ενεργεία μονάρχης το κάνει αυτό εδώ και σχεδόν 50 χρόνια.
Αλλά ποιος είναι πραγματικά ο Mark Carney; Και ποιον υπηρετεί; Ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες του Καναδά στους οποίους αναφέρεται; Ο λαός – ή άλλες δυνάμεις;
Ο Cecil Rhodes και η Εκκλησία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας
Ο Carney δεν είναι απλός τραπεζίτης. Είναι ο αρχιερέας μιας νέας αυτοκρατορικής τάξης ντυμένη με πράσινο χρώμα. Η αποστολή του είναι η τεχνοκρατική διακυβέρνηση, μεταμφιεσμένη σε ηθική διαχείριση. Λειτουργεί όχι ως δημόσιος υπάλληλος, αλλά ως διαχειριστής της αυτοκρατορίας – μιας αυτοκρατορίας που δεν πέθανε ποτέ μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως πολλοί έχουν πει, αλλά απλώς άλλαξε τη μορφή της.
Για να κατανοήσουμε τον Carney, πρέπει να επιστρέψουμε στο όραμα που τον διαμόρφωσε – κάποιον που γεννήθηκε όχι στην Οτάβα, αλλά στο Λονδίνο, το 1877. Εκείνη τη χρονιά, ο Cecil Rhodes έγραψε ένα μανιφέστο ζητώντας την επέκταση της βρετανικής κυριαρχίας σε όλο τον κόσμο και, τελικά, την «ανάκτηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ως αναπόσπαστο μέρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας».
Το όργανο της Ρόδου δεν θα ήταν η στρατιωτική κατάκτηση, αλλά μια ελίτ διευθυντική τάξη εκπαιδευμένη σε βρετανικά ιδρύματα, χρηματοδοτούμενη μέσω του Rhodes Trust και εξαπλωμένη σε όλο τον κόσμο ως ιδεολογικοί ιεραπόστολοι.
Στο μανιφέστο του ο Ρόουντς περιέγραψε τη βάση του προγράμματος υποτροφιών της Ρόδου που σύντομα θα δημιουργηθεί, λέγοντας: «Ας σχηματίσουμε το ίδιο είδος κοινωνίας,
μια Εκκλησία για την επέκταση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Μια κοινωνία που θα έπρεπε να έχει μέλη σε κάθε μέρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που εργάζονται με ένα αντικείμενο και μια ιδέα, θα έπρεπε να τοποθετήσουμε τα μέλη της στα πανεπιστήμιά μας και στα σχολεία μας και θα έπρεπε να παρακολουθούμε την αγγλική νεολαία να περνά μέσα από τα χέρια τους, μόνο ένας, ίσως στους χίλιους, θα είχε το μυαλό και τα συναισθήματα για ένα τέτοιο αντικείμενο, Θα πρέπει να δικαστεί με κάθε τρόπο, θα πρέπει να δοκιμαστεί αν είναι ανθεκτικός, διακατεχόμενος από ευγλωττία, αδιαφορώντας για τις ασήμαντες λεπτομέρειες της ζωής, και αν βρεθεί να είναι τέτοιος, τότε να εκλεγεί και να δεσμευτεί με όρκο να υπηρετήσει για το υπόλοιπο της ζωής του στην κομητεία του. Στη συνέχεια, θα πρέπει να υποστηριχθεί, αν δεν έχει τα μέσα, από την Εταιρεία και να σταλεί σε εκείνο το μέρος της Αυτοκρατορίας όπου θεωρήθηκε ότι ήταν απαραίτητος».
Αυτή ήταν η γένεση του Κινήματος Στρογγυλής Τραπέζης. Χτίστηκε από τον Rhodes και συνεχίστηκε από τον Λόρδο Alfred Milner, τον Philip Kerr, τον George Parkins, τον Leo Amery και τον Lionel Curtis... κοινωνιοπαθείς άνδρες της Οξφόρδης που περιποιήθηκαν στις φωτιές των πολέμων των Μπόερς επιβλέποντας στρατόπεδα συγκέντρωσης που αργότερα υιοθετήθηκαν από τον Αδόλφο Χίτλερ δεκαετίες αργότερα. Αυτή η αόρατη αυτοκρατορία προσπάθησε να εδραιώσει τη βρετανική κυριαρχία μέσω της εκπαίδευσης, των δεξαμενών σκέψης και της οικονομικής δύναμης.
Το 1920, το δίκτυο του Λόρδου Milner γέννησε δύο από τους πιο ισχυρούς θεσμούς στη σύγχρονη παγκόσμια διακυβέρνηση: το Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων στο Λονδίνο (επίσης γνωστό ως Chatham House) και το αμερικανικό ομόλογό του, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων - αυτό που η Χίλαρι Κλίντον αργότερα θα αναφερόταν ως «Το μητρικό πλοίο».
Ως εκπαιδευμένος στην Οξφόρδη, πρώην πρόεδρος του Βασιλικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων, ο Mark Carney είναι ο πνευματικός τους απόγονος.
Η γλώσσα του είναι επείγουσα: κλίμα, κρίση, άνθρακας. Αλλά πίσω από την πρόσοψη βρίσκεται ένα πιο επικίνδυνο όραμα. Στον κόσμο του Carney, οι κυβερνήσεις υπακούουν στις κεντρικές τράπεζες. Ο άνθρακας γίνεται νόμισμα. Η χρήση ενέργειας γίνεται συμπεριφορά. Και η συμπεριφορά παρακολουθείται, βαθμολογείται και φορολογείται.
Αυτό το σύστημα δεν είναι νέο.
Το 1933, μια ομάδα που ονομάζεται Technocracy Inc. πρότεινε μια βορειοαμερικανική "Technate", που κυβερνάται από μηχανικούς, όχι εκλεγμένους αξιωματούχους.
Το όραμά τους περιελάμβανε την αντικατάσταση των χρημάτων με «ενεργειακές πιστώσεις», την εξάλειψη των εκλογών και την παρακολούθηση κάθε ανθρώπινης δράσης μέσω ενός κεντρικά διαχειριζόμενου καθεστώτος δεδομένων. Ο Καναδός επικεφαλής αυτού του κινήματος ήταν ο Joshua Haldeman - ο παππούς του Elon Musk.
Πριν από τη λειτουργία της Technocracy Inc στον Καναδά (από το 1936-1941), ο παππούς του Musk ηγήθηκε της Συνεργατικής Ομοσπονδίας Κοινοπολιτείας του Saskatchewan της Fabian Society (από το 1933-1936) με στόχο την επιβολή της «επιστημονικής διαχείρισης της κοινωνίας» στον κόσμο. Το καναδικό παράρτημα της Fabian Society του Λονδίνου ιδρύθηκε από έξι μελετητές του Rhodes το 1931 με ένα μέλος (Escott Reid) που θα ηγηθεί της δημιουργίας του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου το 1947
Ένα άλλο μέλος (F.R. Scott) θα διαχειριζόταν τον Pierre Elliot Trudeau στο Privy Council Office στην Οτάβα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Ο ίδιος ο Τριντό εκπαιδεύτηκε από μελετητές της Ρόδου όπως ο William Yandall Elliot και μυήθηκε στη Fabian Society υπό την κηδεμονία του Harold Laski του London School of Economic.
Αυτές οι ιδέες - έλεγχος μέσω κυβερνητικών συστημάτων, διαχείριση μέσω βρόχων ανατροφοδότησης δεδομένων - διαπέρασαν την καναδική πολιτική ζωή καθ 'όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα.
Στη δεκαετία του 1960, η Ήσυχη Επανάσταση απομάκρυνε τον Χριστιανισμό από το Κεμπέκ και τον αντικατέστησε με μια νέα κοσμική τάξη βασισμένη στον έλεγχο των συστημάτων και μια νέα τεχνοκρατική ελίτ - μερικές φορές με γαλλικά ονόματα, αλλά πάντα πιστή στη βρετανική αυτοκρατορική επιρροή. Οι μελετητές του Κεμπέκ της Ρόδου με ονόματα όπως ο Jean Beetz και ο δημιουργός του Υπουργείου Παιδείας του Κεμπέκ, Paul Gérin-Lajoie συνεργάστηκαν στενά με τον Pierre Trudeau στο Πανεπιστήμιο Laval, όπου επέβλεψαν αυτόν τον μετασχηματισμό της διακυβέρνησης και του πολιτισμού του Κεμπέκ.
Μόλις ανήλθε στη θέση του πρωθυπουργού, ο Pierre Elliot Trudeau εξαπέλυσε ένα κύμα κυβερνητικής αναδιάρθρωσης σε όλη την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Αυτό περιελάμβανε τη δημιουργία της Καναδικής Λέσχης της Ρώμης το 1970, η οποία έθεσε τις βάσεις για τη μεταρρύθμιση ολόκληρου του καναδικού συστήματος διακυβέρνησης γύρω από μια λογική «προσαρμογής στα όρια». Μεταξύ των συνιδρυτών αυτής της υπηρεσίας μαζί με τον Trudeau ήταν ο μελετητής Rhodes Roland Mitchner (γενικός κυβερνήτης του Καναδά), ο Maurice Strong, ο μελετητής της Ρόδου Alistair Gillepsi και ο εκπαιδευμένος στην Οξφόρδη Marc Lalonde.
Αυτή η φωλιά ήταν άμεσα υπεύθυνη για τη δημιουργία του Περιβάλλοντος του Καναδά, το οποίο είχε εφαρμόσει ανάλυση συστημάτων προκειμένου να μετατρέψει αυτό που κάποτε ήταν μια πολιτική ανάπτυξης νερού και ενέργειας, επικεντρωμένη γύρω από μια εθνική αποστολή, προς τη «διαχείριση οικοσυστημάτων».
Κάτω από τη Λέσχη της Ρώμης (που χρηματοδοτήθηκε από τον David Rockefeller και τον πρίγκιπα Bernhard και εισήχθη στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το 1973), ένας αυστηρός δυϊσμός μεταξύ της πολιτισμένης ανθρωπότητας που χαρακτηρίζεται από αλλαγή και της «αμετάβλητης καθαρής ισορροπίας» της φύσης θεωρήθηκε νόμος, και με αυτή την υπόθεση, μια νέα πράσινη θρησκεία προέκυψε καλύπτοντας τις φασιστικές της προθέσεις πίσω από έναν «νέο καναδικό εθνικισμό» που δεν επικεντρώνεται γύρω από την αγάπη για την ελευθερία ή την ανάπτυξη. αλλά γύρω από τον φόβο τόσο των Αμερικανών όσο και των Ρώσων επιτιθέμενων και τον ατυχή θαυμασμό για τη Βρετανία.
Πρέπει να σημειωθεί ότι παρόλο που ο Τριντό συμμετείχε με ενθουσιασμό στις συναντήσεις της Λέσχης της Ρώμης, χορηγώντας ακόμη και τη Διάσκεψη του 1971 στο Μοντεμπέλο του Κεμπέκ, η οποία γέννησε το έργο «Όρια στην Ανάπτυξη» το επόμενο έτος, δεν έγινε επίσημα εγγεγραμμένο μέλος μέχρι να φύγει από το αξίωμα. Ο Τριντό παρέμεινε στενός φίλος με τον Αλεξάντερ Κινγκ και σύμφωνα με τον πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ Τόμας Έντερς, ο Τριντό αναφερόταν «συχνά στη Λέσχη της Ρώμης σκεπτόμενος την ανάγκη για νέες πολιτικές και ηθικές προσεγγίσεις». Η φήμη του Τριντό ως εκπροσώπου της Λέσχης της Ρώμης ήταν τόσο μεγάλη που μετά το θάνατο του Aurelio Peccei το 1984, ο μελετητής της Ρόδου J. Gordon King αποκάλυψε ότι ζητήθηκε ακόμη και από τον Trudeau να γίνει αντικαταστάτης του Peccei. Μια θέση την οποία απέρριψε για πολιτικούς λόγους εκείνη την εποχή. [βλ. The Limits to Influence: The Club of Rome and Canada 1968-1988 του Jason Churchill, Waterloo, Ontario, 2006, p.138.]
Ο θαυμαστός νέος κόσμος του Τζορτζ Γκραντ
Ο μελετητής του Rhodes George Grant, πατέρας του «Νέου Εθνικισμού» του Καναδά που ιδρύθηκε το 1963 με τα αποκαλυπτήρια της σύγχρονης εθνικής σημαίας του Καναδά (και εγγονός του προέδρου του Rhodes Trust George Parkin), το αποκάλεσε τη δημιουργία ενός «καθολικού και ομοιογενούς κράτους» - ένα σύστημα όπου οι τεχνοκράτες κυβερνούν και η ταυτότητα διαγράφεται στο όνομα της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Στο βιβλίο του George Grant Lament for a Nation (1963), ο Grant είχε ήδη αρχίσει να δείχνει την προσήλωσή του στις τεχνικές ελέγχου του νου που επεξεργάστηκε ο Aldous Huxley στο σχέδιο Brave New World για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη όταν έγραψε:
«Οι φιλοδοξίες για πρόοδο έχουν καταστήσει περιττό τον Καναδά. Το καθολικό και ομοιογενές κράτος είναι το αποκορύφωμα της πολιτικής προσπάθειας. «Οικουμενικό» σημαίνει ένα παγκόσμιο κράτος, το οποίο θα εξαλείψει την κατάρα του πολέμου μεταξύ των εθνών. «Ομοιογενής» σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι θα είναι ίσοι και ο πόλεμος μεταξύ των τάξεων θα εξαλειφθεί. Τόσο οι μάζες όσο και οι φιλόσοφοι συμφώνησαν ότι αυτή η παγκόσμια και ισότιμη κοινωνία είναι ο στόχος της ιστορικής πάλης. Δίνει περιεχόμενο στη ρητορική τόσο των κομμουνιστών όσο και των καπιταλιστών. Αυτή η κατάσταση θα επιτευχθεί μέσω της σύγχρονης επιστήμης - μιας επιστήμης που οδηγεί στην κατάκτηση της φύσης.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο εγγονός του Γκραντ, ο κόμης Michael Grant Ignatieff έγινε επικεφαλής του Φιλελεύθερου Κόμματος του Καναδά από το 2008-2011, ενώ ο Τζάστιν Τριντό εξακολουθούσε να προετοιμάζεται για τη θέση από τον Μαρκ Κάρνεϊ και τους μυστικούς αξιωματούχους του συμβουλίου του Καναδά το 2020.
Ο Ignatieff συνεργάστηκε στενά με τον μελετητή του Rhodes Bob Rae (πρώην πρωθυπουργό του Οντάριο), ο οποίος ανέλαβε ως ηγέτης του Φιλελεύθερου κόμματος από το 2011-2013 και υπηρέτησε ως Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Ανοικτής Κοινωνίας του George Soros στην Ουγγαρία, όπου αφιερώθηκε στην ανατροπή του Victor Orban.
Εκείνη την εποχή, ο Bob Rae παρέδωσε επίσης την έδρα του στο Κοινοβούλιο σε μια άλλη μελετήτρια του Rhodes ονόματι Chrystia Freeland, η οποία είχε συσταθεί για να διαχειριστεί τον επερχόμενο Justin Trudeau, ενώ εξόπλισε τον Καναδά για να προετοιμαστεί για πόλεμο με τη Ρωσία.
Ο Mark Carney και η Chrystia Freeland (τώρα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης) λειτουργούν στην ίδια παράδοση.
Η σύζυγος του Μαρκ, Νταϊάνα Φοξ Κάρνεϊ, είναι ανώτερη συνεργάτης στο Canada2020 - το think tank που προετοίμασε τον Τριντό και προώθησε την ατζέντα της ολοκλήρωσης της Βόρειας Αμερικής. Το ίδιο think tank συνιδρύθηκε από τους Privy Councillors John Manley και Thomas Axworthy, οι οποίοι βοήθησαν στη σύνταξη της έκθεσης της Task Force του 2005 που ζητούσε μια Βορειοαμερικανική Ένωση: υιοθέτηση ενός ενιαίου νομίσματος κατά το πρότυπο του ευρώ, ενός εναρμονισμένου ρυθμιστικού καθεστώτος και μιας μη εκλεγμένης τάξης διαχειριστών που κυβερνούν πέρα από τα σύνορα.
Οι στόχοι αυτοί δεν εγκαταλείφθηκαν ποτέ. Καθυστέρησαν. Και σήμερα, επανεμφανίζονται με νέα δύναμη.
Οι ίδιοι αριθμοί που μιλούν τώρα για ανθεκτικότητα στην κλιματική αλλαγή υπερασπίζονται επίσης τη στρατιωτικοποιημένη ηπειρωτική άμυνα.
Η λεγόμενη αντιπυραυλική ασπίδα «Golden Dome», υποστηριζόμενη τόσο από τον Carney όσο και από τον Trump, οραματίζεται ολοκληρωμένο στρατιωτικό έλεγχο σε όλη τη Βόρεια Αμερική.
Το έργο «X» του Elon Musk που ξεκίνησε το 1998 στοχεύει στην αντικατάσταση της παραδοσιακής τραπεζικής με μια παγκόσμια πλατφόρμα ψηφιακού νομίσματος, συνδεδεμένη όχι με χρυσό ή αυξάνοντας τις παραγωγικές δυνάμεις, αλλά μάλλον με τη συμπεριφορά. Αυτό συνδέεται με την προώθηση του Καθολικού Βασικού Εισοδήματος από τον Musk για τη διαχείριση άχρηστων τρώγων, προωθώντας παράλληλα βιομετρικά δεδομένα / ψηφιακές ταυτότητες, ενσωμάτωση ανθρώπου-μηχανής και πολλά άλλα
Το όνειρο μιας North American Technate, που εδώ και καιρό απορρίπτεται ως περιθωριακό, επαναπροσδιορίζεται για τον 21ο αιώνα.
Ενώ ο Καναδάς ενσωματώνεται όλο και πιο βαθιά στο πλέγμα ελέγχου της Αγγλίας και του Στέμματος, ο πρόεδρος Τραμπ έχει δείξει ακόμη και την προθυμία του να αποδεχθεί την προσφορά του βασιλιά Καρόλου να επανενταχθεί στη Βρετανική Κοινοπολιτεία ως «συνδεδεμένο μέλος» λέγοντας «Αγαπώ τον βασιλιά Κάρολο. Ακούγεται καλό για μένα!».
Καταλαβαίνει ο Τραμπ ότι έχει στηθεί μια παγίδα που δεν περιλαμβάνει τη μετατροπή του Καναδά σε δημοκρατία ή την ένταξη στις ΗΠΑ, αλλά κινδυνεύει να επιστρέψουν οι ΗΠΑ στη Βρετανική Αυτοκρατορία;
Γνωρίζει για το πρόγραμμα της Λέσχης της Ρώμης για έναν κόσμο χωρισμένο σε «Δέκα Βασίλεια», όπως περιγράφεται στο πρόγραμμα του 1973 «Περιφερειακό και Προσαρμοστικό Μοντέλο του Παγκόσμιου Παγκόσμιου Συστήματος»;
Σίγουρα η υποστήριξη του Trump στους Φιλελεύθερους του Mark Carney στις εκλογές του 2025 ήταν αμφισβητήσιμη και η τάση του να σκέφτεται το βρετανικό στέμμα ως κάτι ξεχωριστό από το βρετανικό βαθύ κράτος που εργάστηκε τόσο σκληρά για να σαμποτάρει την πρώτη θητεία του δείχνει κάποια δυνητικά θανατηφόρα τυφλά σημεία.
Επιπλέον, η τάση του Trump να εμπιστεύεται τρανς ανθρωπιστές όπως ο Elon Musk, ο Peter Thiel, ο Alex Karp και ο Larry Ellison της Oracle δείχνει επίσης ένα σημαντικό τυφλό σημείο στην κατανόηση των ιστορικών δυνάμεων που βρίσκονται σε κίνηση.
Τώρα δεν απορρίπτω την πιθανότητα ότι ο Τραμπ έχει ένα μεγάλο σχέδιο πίσω από τα παρασκήνια για να διαχειριστεί αυτή την καταιγίδα. Ωστόσο, το να αγνοούμε αυτά τα ανησυχητικά γεγονότα απλώς και μόνο επειδή έχουμε τυφλή πίστη στο «Σχέδιο» δεν είναι επίσης εποικοδομητικό.
Καμία από τις διεστραμμένες πραγματικότητες που περιγράφονται σε αυτό το δοκίμιο δεν ήταν δυνατή χωρίς σοβαρή απώλεια μνήμης μεταξύ της πλειοψηφίας του πληθυσμού και των κορυφαίων φορέων χάραξης πολιτικής – δηλαδή, ο μόνος λόγος για τον οποίο κάποιος θα ήταν επιρρεπής σε αφηγήσεις που παρουσιάζουν την Κίνα ή τη Ρωσία, ή το Ιράν ή τους «Εβραίους» ως εχθρούς της Αμερικής, όπως πολλοί υποστηρικτές της MAGA τείνουν να κάνουν τα τελευταία χρόνια. δείχνει μια επικίνδυνη άγνοια της ακραίας επιρροής της ακόμα εξαιρετικά δραστήριας Βρετανικής Αυτοκρατορίας και των αυτοκρατορικών στρατηγών που ποτέ δεν συγχώρησαν την απώλεια των αμερικανικών αποικιών τους και υπήρξαν η κινητήρια δύναμη πίσω από τα δεινά της Αμερικής (και του κόσμου) κατά τη διάρκεια των τελευταίων 225 ετών.
Θυμηθείτε: Οι Βρετανοί ποτέ δεν εγκατέλειψαν την ανάκτηση της αυτοκρατορίας τους.
Το 1909, ο Λόρδος Milner προειδοποίησε τους συναδέλφους του συνωμότες ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη βρετανική εξουσία δεν ήταν ο καναδικός εθνικισμός, αλλά η καναδική ένωση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για να το σταματήσουν αυτό, δημιούργησαν έναν συνθετικό εθνικισμό – δυνατά «μη αμερικανικό», αλλά ακόμα ήσυχα υποταγμένο στο Λονδίνο.
Μεταξύ των τριών δυνατοτήτων του μέλλοντος: 1. Στενότερη Αυτοκρατορική Ένωση, 2. Ένωση με τις ΗΠΑ και 3. Ανεξαρτησία, πιστεύω σίγουρα ότι το Νο 2 είναι ο πραγματικός κίνδυνος. Δεν νομίζω ότι οι ίδιοι οι Καναδοί το γνωρίζουν... Είναι υπέροχα ανώριμοι στον πολιτικό προβληματισμό για τα μεγάλα ζητήματα και δύσκολα συνειδητοποιούν πόσο ισχυρές είναι οι επιρροές...»
Το όνειρο του πρωθυπουργού Wilfrid Laurier για μια τελωνειακή ένωση της Βόρειας Αμερικής βασισμένη στη βιομηχανική συνεργασία και τους προστατευτικούς δασμούς σαμποταρίστηκε το 1911 από τις δυνάμεις του Milner.
Ένα ήπιο πραξικόπημα τον απομάκρυνε και ο Καναδάς σύρθηκε στον Α ́ Παγκόσμιο Πόλεμο ως πιόνι των βρετανικών συμφερόντων. Από εκείνη τη στιγμή, ο κλοιός στρογγυλής τραπέζης στον Καναδά μόνο έσφιξε.
Εν μέσω του μακελειού του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Laurier έγραψε ότι:
«Ο Καναδάς κυβερνάται τώρα από μια χούντα που κάθεται στο Λονδίνο, γνωστή ως "Στρογγυλή Τράπεζα", με επιπτώσεις στο Τορόντο, στο Γουίνιπεγκ, στη Βικτώρια, με τους Συντηρητικούς και τους Grits να λαμβάνουν τις ιδέες τους από το Λονδίνο και ύπουλα να τις επιβάλλουν στα αντίστοιχα κόμματά τους».
Μέχρι τη δεκαετία του 1940, ακόμη και ο πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ προειδοποίησε ότι στο δικό του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχαν διεισδύσει άνδρες που εργάζονταν «για τον Ουίνστον» – Βρετανοί πράκτορες που λειτουργούσαν εντός της αμερικανικής διακυβέρνησης.
Μετά το θάνατο του FDR, οι Ροδεσιανοί κινήθηκαν γρήγορα. Πράκτορες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας πήραν τον έλεγχο του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (Κόμης Coudenhove-Kalergi και CFR), συνέταξαν το ΝΑΤΟ (Rhodes Scholar Escott Reid), δημιούργησαν την UNESCO (Eugenics Society President Sir Julian Huxley), ίδρυσαν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Tavistocks's Dr. G. Brock Chisholm), δημιούργησαν την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ψυχικής Υγείας (Tavistock's Dr. John Rawlings Rees), ανέλαβαν τον ΟΟΣΑ (υπό τον ιδρυτή της Λέσχης της Ρώμης Sir Alexander King).
Θεσμοί παγκόσμιας κυριαρχίας εμφανίστηκαν γρήγορα – πολλοί από τους οποίους συντάχθηκαν από άνδρες που έφεραν τη σφραγίδα της Ρόδου. Ο Escott Reid σχεδίασε το ΝΑΤΟ. Ο Dean Rusk ενορχήστρωσε τους ξένους πολέμους της Αμερικής. Ο George McGhee διαμόρφωσε το Δόγμα Τρούμαν. William Fulbright έθεσε τη βάση της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης. Όπου κι αν βρείτε την τεχνοκρατία σε δράση, ένας μελετητής της Ρόδου είναι κοντά.
Ο Mark Carney φέρνει αυτή την κληρονομιά στο σπίτι.
Δεν προσφέρει πολιτικές διαμορφωμένες από δημοκρατικές εισροές. Φέρνει πλαίσια, εργαλεία και πίνακες βαθμολογίας. Μιλάει τη γλώσσα της βιωσιμότητας, της ισότητας και του εκσυγχρονισμού. Αλλά πίσω από αυτό βρίσκεται ο ίδιος αρχαίος στόχος: κανόνας χωρίς συναίνεση. Κανόνας από την εμπειρογνωμοσύνη. Διακυβέρνηση από αυτοκρατορία.
Μας λένε ότι είναι πρόοδος. Πράσινο. Χωρίς αποκλεισμούς. Έξυπνος.
Αλλά κάτω από τη γλώσσα της αρετής βρίσκεται ένα σύστημα που χτίστηκε για να διαχειρίζεται τους ανθρώπους σαν πόρους – και να τιμωρεί κάθε κοινωνία που αντιστέκεται στην αφομοίωση σε μια μοναδική αυτοκρατορική τάξη.
Αυτό δεν είναι διακυβέρνηση. Είναι κατάκτηση τυλιγμένη στη ρητορική της συμπόνιας.
Ο Mark Carney δεν είναι ένα διάλειμμα από το παρελθόν. Είναι η προσεκτική συνέχειά της.
Η υπόσχεση υποταγής του δεν ήταν στον λαό του Καναδά, αλλά μάλλον στο Στέμμα και τους κληρονόμους του βασιλιά Καρόλου.
Η περιφρόνησή του για τη δημοκρατία και η δέσμευσή του σε συστήματα κληρονομικού ελέγχου είναι ενστικτώδης, και ενώ έχει μετονομαστεί από ψυχρός κεντρικός τραπεζίτης σε πρωταθλητή της ελευθερίας ενάντια στον κακό «αμερικανικό ιμπεριαλισμό», η βασική του ταυτότητα έχει παραμείνει αμετάβλητη.
Η αποστολή του Carney μπορεί να βρεθεί σαφώς εκφρασμένη ως η εκπλήρωση του ονείρου του Cecil Rhodes: να δημιουργήσει «μια εκκλησία για την επέκταση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας» και την ανάκτηση των αποικιών των ΗΠΑ ...
Αυτή η ατζέντα περιλαμβάνει την αργή διείσδυση στις ΗΠΑ και τον Καναδά γενεών πρακτόρων της αυτοκρατορίας που δεσμεύτηκαν για την ανατροπή κυρίαρχων εθνικών κρατών, την ανατροπή του πειράματος του 1776 και τη δημιουργία ενός παγκόσμιου πλέγματος ελέγχου υπό την επιρροή μιας ανανεωμένης τεχνοκρατικής βρετανικής αυτοκρατορίας.
https://matthewehret.substack.com/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου