Εμαθαν ότι οι Τούρκοι πιέζουν και έως τώρα έχουν καταφέρει να μπλοκάρουν την πόντιση του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, και πλάκωσε και η «κυβέρνηση» της Τρίπολης του Ντμπέϊμπα. «Κυβέρνηση» που ναι μεν είναι η διεθνώς αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ (!), πλην όμως δεν ελέγχει παρά το Δυτικό τμήμα της Λιβύης. Ωστόσο, είναι αυτή που υπερασπίζεται την ψευδεπίγραφη συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ της Λιβύης με την Τουρκία. Το Ανατολικό κομμάτι της Λιβύης το ελέγχει ο πάλαι ποτέ «σύμμαχος» της κυβέρνησης Μητσοτάκη – δήθεν στρατάρχης – Χάφταρ, ο οποίος εδώ και πολύ καιρό κάνει νερά, ερωτοτροπώντας με την Αγκυρα. Εσχάτως, μάλιστα, το λιβυκό «Κοινοβούλιο», η έδρα του οποίου βρίσκεται στην Ανατολική Λιβύη, συζητά (!) αν θα κυρώσει ή όχι το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο.
Τώρα, λοιπόν, η «κυβέρνηση» της Τρίπολης, βλέποντας ότι με την παρουσία πολεμικών πλοίων της, στην Κάσο και στην Κρήτη, η Αγκυρα πετυχαίνει να «παγώσει» το καλώδιο, και η κυβέρνηση Μητσοτάκη υποχωρεί ακολουθώντας πρακτικές κατευνασμού της Τουρκίας στο όνομα των «ήρεμων νερών», την είδε … κουτσαβάκι.
Το «υπουργείο Εξωτερικών» της «κυβέρνησης» της Τρίπολης, αναφερόμενο στον διεθνή διεθνή διαγωνισμό για την εξόρυξη πετρελαίου νοτίως της Κρήτης από την Αθήνα, κάνει λόγο για σαφή παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Λιβύης (!). «Παρακολουθούμε – αναφέρει σε ανακοίνωσή του – με μεγάλη ανησυχία την ανακοίνωση των ελληνικών Αρχών για την έναρξη διεθνούς διαγωνισμού για την εξόρυξη υδρογονανθράκων σε αμφισβητούμενες θαλάσσιες περιοχές με τη Λιβύη. Οι ενέργειες αυτές αποτελούν παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Λιβύης. Καταγράφουμε την πλήρη αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε εργασία εξερεύνησης σε αυτές τις περιοχές χωρίς προηγούμενη συνεννόηση. Οι μονομερείς ενέργειες προκαλούν μόνο μεγαλύτερη ένταση. Ο διάλογος και οι διαπραγματεύσεις είναι η μόνη επιλογή που βασίζεται στο διεθνές δίκαιο».
Αυτό λέγεται θράσος. Να εγκαλεί η σημερινή «κυβέρνηση» της Τρίπολης την Ελλάδα για … μονομερείς ενέργειες και άρνηση διαλόγου, όταν εξακολουθεί να υπερασπίζεται το αυθαίρετο τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο υπέγραψε η Τρίπολη, στο τέλος του 2019 – αρχή 2020, για την οριοθέτηση ΑΟΖ της Λιβύης με την Τουρκία.Οριοθέτηση, η οποία είναι πέραν πάσης γεωγραφικής λογικής, ενώ παραβιάζει κατάφωρα τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμα και στην Κρήτη. Να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που εκδηλώνει τη διαμαρτυρία της η Τρίπολη. Και τον Μάϊο του 2024 έκανε το ίδιο.
Διάλογος ή κόντρα;
Κανονικά, η «κυβέρνηση» Ντμπέϊμπα, εάν εκόπτετο ειλικρινά για να λύσει τις διαφορές της Λιβύης με την Ελλάδα, θα έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να έχει ζητήσει να ανοίξει διάλογος με την Αθήνα. Εξάλλου, οι προθέσεις της Ελλάδας για έρευνες και εκμετάλλευση κοιτασμάτων νοτίως και δυτικά της Κρήτης (και στη Δυτική Ελλάδα), είναι δεδηλωμένη εδώ και σχεδόν μια δεκαπενταετία. Ως γνωστόν, με τον ονομαζόμενο «νόμο Μανιάτη» (Αύγουστος 2011), ορίστηκε μονομερώς από την Ελλάδα η μέση γραμμή με τη Λιβύη.
Το ίδιο, βέβαια, και η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει ζητήσει επιτακτικά να ανοίξει διάλογος με τη Λιβύη για θέματα οριοθέτησης Υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ. Ενα «ελαφρυντικό» που ίσως έχουν οι ελληνικές κυβερνησεις είναι η αναταραχή που ξέσπασε το 2011 στη Λιβύη, με αποτέλεσμα την πτώση του Καντάφι και έκτοτε την διχοτόμηση ή και τριχοτόμηση της χώρας σε … καπετανάτα.
Αλλά και στη συνέχεια, η Αθήνα, με εξαίρεση την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, κανένα άνοιγμα δεν έκανε προς τη Λιβύη. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρά τους λεονταρισμούς και τις «κολοκοτρωνέϊκες» εθνο-πατριωτικές κορώνες, αδιαφόρησε παντελώς για τη Λιβύη, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στην Τουρκία και στη «σύμμαχο» Ιταλία να θέσουν υπό την εξάρτησή τους την – συχνά εμφύλια σπαρασσόμενη – χώρα. Κρυβόταν, δε, πίσω από την Αίγυπτο, η οποία σαφώς κοιτούσε τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα, με συνέπεια πλέον να έχει καταντήσει η Αθήνα ουρά του Καΐρου.
Τώρα, λοιπόν, με τις διαμαρτυρίες της, μένει να φανεί τι αναζητά η Τρίπολη. Κατά το πρώτο σενάριο, θέλει να σαμποτάρει τις ενέργειες της Ελλάδας για έρευνες και εκμετάλλευση ενδεχόμενων ενεργειακών πόρων νοτίως της Κρήτης. Κατά το δεύτερο σενάριο, δια της διαμαρτυρίας, επιδιώκει να ανοίξει διάλογο με την Αθήνα ακόμα και με την προοπτική της προσφυγής στο διεθνές Δικαστήριο, στην περίπτωση που δεν τα βρουν οι δύο πλευρές και δεν υπογράψουν συνυποσχετικό; Αραγε, η ανακοίνωση της Τρίπολης έγινε εσκεμμένα ενόψει πιθανής επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη (και φημολογείται ότι ακολουθούν υπουργοί Ενέργειας και Μετανάστευσης), για να την σαμποτάρει ή για να εγείρει θέμα διαφορών με την Ελλάδα και να μπει το θέμα στην ατζέντα των συζητήσεων; Και θα δεχτεί η ελληνική πλευρά να μπει σε μια τέτοια «συζήτηση», που σύμφωνα με την Τρίπολη, παραβιάζονται τα δικαιώματα της Λιβύης;
Στην περίπτωση του δεύτερου σεναρίου, πάντως, το άνοιγμα διαλόγου Αθήνας – Τρίπολης και, εφόσον επιτευχθεί η οποιαδήποτε συμφωνία ανάμεσα στις δύο πλευρές, μπορεί να έχει ως συνέπεια ακόμα και την ακύρωση στην πράξη του τουρκο-λιβυκού μνημονίου. Πόσο μάλλον, εάν Αθήνα και Τρίπολη συμφωνήσουν διμερώς σε οριοθέτηση της ελληνο-λιβυκής Υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ, αυτή αντικειμενικά θα «πέσει» πάνω στην – δήθεν – τουρκο-λιβυκή και θα την «διαγράψει». Αυτή η πρωτοβουλία έπρεπε να έχει αναληφθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό από την Αθήνα, αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής … αγρόν αγοράζει! https://neostrategy.gr/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου