Πώς μπορεί να καταστραφεί ένας έρωτας;

 

Asterios Kechagias

Πώς μπορεί να καταστραφεί ένας έρωτας;

Το πρώτο ερώτημα που έρχεται στο μυαλό κάποιου όταν βλέπει τον τίτλο είναι το γιατί να πρέπει να καταστραφεί ένας έρωτας. Το θέμα έχει αρκετές διαφορετικές πλευρές. Πρώτον, ένας έρωτας μπορεί να καταστραφεί χωρίς να το θέλει κάποιος, λόγω ειδικών συγκυριών ή καταστάσεων που οδηγούν στην καταστροφή του και όπου ''δεν ξέρεις τι σας χτύπησε''. Δεύτερον, ένας έρωτας μπορεί να καταστραφεί επίτηδες ή έπειτα από συμφωνία επειδή δημιουργεί προβλήματα, π.χ. επειδή δεν είναι αμοιβαίος και δυσκολεύει το ένα άτομο απ' το να συνεχίσει τη ζωή του ή επειδή δεν τραβάει άλλο η σχέση, ''κάτι έχει χαλάσει'', ''δεν είναι όλα όπως πριν'', ή ακόμη, επειδή βλέπουμε ότι υπάρχει κάτι άλλο το οποίο μας κάνει περισσότερο ευτυχισμένους (αν κι εδώ μπορεί απλώς κάποιος να προσπαθήσει να διορθώσει μια κατάσταση πριν την πετάξει γιατί πάντα θα έρχονται στη ζωή μας πράγματα που θα μας κάνουν χαρούμενους και δεν είναι συνετή λύση να πετάμε κάθε προηγούμενο).

Στο κείμενο αυτό θα αναφερθώ κυρίως στους παράγοντες που οδηγούν και διευκολύνουν τη διάλυση ενός μη αμοιβαίου ή προβληματικού για κάποιον έρωτα. Θα προσπαθήσω να απαντήσω δηλαδή στο ερώτημα ''πώς μπορεί να καταστραφεί ο έρωτας κάποιου που δεν βρίσκει ανταπόκριση;'' ή ''το κόλλημα με έναν προβληματικό έρωτα'', ώστε να μπορέσει να βρει ο δόλιος γρηγορότερα την ψυχική του ηρεμία και ταυτοχρόνως να μην ταλαιπωρεί και το άλλο άτομο που επιζητάει κάτι διαφορετικό και που πιέζεται από την αθέλητη παρουσία του. Μπορεί να φαίνεται άκυρο το ερώτημα μιας και όταν ένας έρωτας δεν έχει ανταπόκριση θα έλεγε κανείς ότι απλώς τον αφήνεις. Αυτό το ''απλώς'' όμως ξέρουν όλοι οι ερωτευμένοι ότι δεν είναι τόσο απλό. Θα αναφερθώ κυρίως στο πώς μπορεί να απαλλαγεί κάποιος εύκολα από έναν μη αμοιβαίο έρωτα -χωρίς να αποκλείεται να ισχύουν τα όσα θα ειπωθούν και για αμοιβαίους έρωτας, αν και κυρίως προληπτικά, ώστε να μην αφήσουν τον έρωτά τους να διαλυθεί. Τα όσα θα πω θα είναι περιγραφικά από διάφορες παρατηρήσεις ή εμπειρίες μου αλλά εννοείται πως μπορεί κάποιος να τα χρησιμοποιήσει ως τεχνάσματα προκειμένου να τον καταστρέψει και να ηρεμήσει μια ώρα αρχύτερα (παρότι υπάρχουν ειδικότερα τεχνάσματα στα οποία όμως δεν θα αναφερθώ εδώ).

Πώς μπορεί, λοιπόν, να καταστραφεί ένας έρωτας;

α) Ένας από τους βασικούς λόγους καταστροφής ενός έρωτα είναι η διαφορά ως προς την αξιολόγηση κοινών εμπειριών. Την καλύτερη περιγραφή αυτής της κατάστασης την έχω διαβάσει στον Γιάλομ, στο έργο του ''Όταν έκλαψε ο Νίτσε'', όπου ο πρωταγωνιστής, τρελά ερωτευμένος με μια κοπέλα, ξαφνικά νιώθει τη γη να χάνεται κάτω απ' τα πόδια του, όταν συνειδητοποιεί ότι όλες οι στιγμές που έζησε μαζί της, όλα όσα πέρασαν μαζί, τα οποία γι' αυτόν ήταν μοναδικά και ανεπανάληπτα, για εκείνη δεν σήμαιναν τίποτε. Όλα σε όσα αυτός έδινε βαρύτητα και αξία, θεωρώντας ότι και η άλλη πλευρά θα τα εκλαμβάνει έτσι, για τη συγκεκριμένη κοπέλα ήταν απλά συμβάντα χωρίς κανένα ξεχωριστό νόημα. Αυτή η συνειδητοποίηση της διαφοράς ως προς την αξιολόγηση των κοινών τους εμπειριών, κατέστρεψε μεμιάς τον έρωτά του. Το να συνειδητοποιείς ότι όλες αυτές οι στιγμές που για σένα έχουν τόσο μεγάλη σημασία, δεν σημαίνουν τίποτε για το άτομο με το οποίο είσαι ερωτευμένος, αρκεί για να γκρεμίσει τα όσα νιώθεις γι' αυτό το άτομο. Δεν πρέπει να κάνεις το λάθος να κατηγορήσεις μέσα σου το άλλο άτομο γι' αυτή την ασυμφωνία. Δεν έχει κάποια υποχρέωση να εκτιμήσει στον ίδιο βαθμό τον χρόνο που περνάει μαζί σου. Σημασία έχει να παρατηρήσεις αυτή τη διαφορά για να μπορέσεις να αποτραβηχτείς εγκαίρως, αφήνοντας το άτομο αυτό να φτιάξει τη ζωή του όπως την επιθυμεί και βοηθώντας παραλλήλως τον εαυτό σου να συνεχίσει με κάποιον που θα τον αξιολογεί υψηλότερα. Το πρώτο που πρέπει να αναρωτηθεί λοιπόν κάποιος ερωτευμένος είναι: ''Όλες αυτές οι μοναδικές για μένα στιγμές όταν βρίσκομαι πλάι σ' αυτόν/αυτήν που αγαπώ, σημαίνουν κάτι για τον ίδιο/την ίδια; Τις εκλαμβάνει με αντίστοιχο τρόπο ή μόνο εγώ τις βλέπω τόσο μοναδικές και ξεχωριστές και στην ουσία είμαι μόνος μου στην ευτυχία;''

β) Ένας δεύτερος λόγος καταστροφής ενός έρωτα σχετίζεται με τη διαβάθμιση των επιλογών. Ένας έρωτας καταστρέφεται όταν ο ερωτευμένος παρατηρεί ότι δεν είναι η πρώτη επιλογή του ατόμου που θέλει. Όλοι μας, έστω κι αν δεν το λέμε ρητώς, θέλουμε να είμαστε μαζί με κάποιον/α που να βάζει στην άκρη τους υπόλοιπους/τις υπόλοιπες και να επιλέγει εμάς. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε ο υποβιβασμός μας στη δεύτερη ή στην τρίτη ή στην τελευταία επιλογή, αρκεί για να φθείρει τα όσα νιώθουμε για ένα άτομο, διότι αφενός επιτίθεται στον εγωισμό μας κι αυτός με τη σειρά του δεν αρέσκεται να τον ρίχνουν σε αξία επιλέγοντας άλλους ενώ αφετέρου αφυπνίζει μέσα μας την αίσθηση του χρόνου της μοναδικής μας ζωής. Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή ότι το άτομο που θέλουμε δεν νοιάζεται για το αν θα περάσει η μοναδική του ζωή χωρίς να γίνουμε ποτέ μέρος της. Δεν ενδιαφέρεται να μας κάνει τμήμα της μοναδικής του ζωής. Μας αφήνει για μετά. Κι αυτό το ''μετά'', σε μια (συνήθως) αβέβαιη στη διάρκειά της ζωή, σημαίνει ότι μας αφήνει στο ''ποτέ''. Δεν τον ενοχλεί το ότι μπορεί να μην είμαστε μαζί ποτέ. Νιώθει εύκολο το να επιτρέπει στον χρόνο να περνάει με εμάς μακριά του· κι αυτό δείχνει ότι δεν μας βλέπει σαν άτομα που δεν θα είναι πάντα εδώ και που θα είχε αξία να τα γνωρίσει.

Ετούτο δεν σημαίνει ότι η επιλογή ενός ατόμου που θα επιλέξει κάτι διαφορετικό από εμάς είναι κατακριτέα. Υπάρχουν διαφορετικά γούστα, διαφορετικοί στόχοι, διαφορετικοί τρόποι σκέψης. Ο καθένας τη ζωή του πρέπει να μπορεί να τη ζήσει ελεύθερα με αυτούς που επιλέγει. Όμως το γεγονός ότι κάποιος/α δεν μας επέλεξε, αρκεί για να φανερώσει την παραπάνω διαφορετικότητα ως προς τα γούστα ή τον τρόπο σκέψης και έτσι αδυνατίζει τα όσα νιώθουμε γι' αυτόν/αυτήν. Στην πραγματικότητα αυτός ο λόγος καταστροφής συνδέεται με τον πρώτο που αναφέρθηκε: Η ασυμφωνία ως προς την αξιολόγηση. Εγώ θεωρώ ως πρώτη επιλογή μου κάποιον ενώ εκείνος δεν θεωρεί πρώτη του επιλογή εμένα. Συνεπώς, αυτό που θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς εδώ είναι: ''Mε έχει στη θέση που τον έχω ή μόνο εγώ νιώθω ότι δεν θα ήθελα να τελειώσει η μοναδική μου ζωή χωρίς να είμαστε ποτέ μαζί''. Κι αν δεν με έχει ως πρώτη επιλογή γιατί να αγωνίζομαι να είμαι μαζί με ένα άτομο που προτιμάει άλλους στο πλάι του;

γ) Ένας τρίτος λόγος καταστροφής ενός έρωτα είναι το ψέμα. Ίσως είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να καταστραφεί μια σχέση. Άπαξ και μπει το ψέμα μέσα σε μια σχέση, όλα είναι καταδικασμένα να γκρεμιστούν, αργά ή γρήγορα. Αυτό το γκρέμισμα δεν το επιφέρει τόσο το ίδιο το ψέμα όσο η αμφιβολία την οποία εισάγει στη σχέση. Αν πεις ψέματα για κάτι, ακόμα και για κάτι ασήμαντο, ταυτοχρόνως αρχίζεις να δημιουργείς αμφιβολίες στον άλλο, ο οποίος μέχρι πρότινος σε εμπιστευόταν και δεν είχε διερωτηθεί εντόνως για το αν όλα όσα του λες ισχύουν ή όχι. Δεν είχε διερωτηθεί γιατί ακριβώς σε εμπιστευόταν. Η αμφιβολία -μια από τις χρησιμότερες καταστάσεις στην προσέγγιση της αλήθειας και στην καταστροφή εσφαλμένων βεβαιοτήτων- είναι ταυτοχρόνως η πιο καταστροφική δύναμη μέσα σε μια οποιαδήποτε σχέση. Αν εισέλθει στη σχέση λόγω κάποιου ψέματος, τότε όλα είναι καταδικασμένα αργά ή γρήγορα να καταρρεύσουν, διότι ακόμη κι αν ένα ζευγάρι αποφασίσει καλοπροαίρετα να προσπεράσει τα όσα έγιναν και να μην χαλάσει τη σχέση του, η αμφιβολία έχει ήδη εισχωρήσει και πάντα θα επανέρχεται στην επιφάνεια με διάφορες μορφές και σε διαφορετικές εντάσεις. Πάντα θα υπάρχει αυτό το ερώτημα που πιο πριν δεν υπήρχε και πάντα θα δηλητηριάζει υπογείως τα όσα αυτό το ζευγάρι θα κάνει μαζί. Θα αρχίσουν εμμονικές ζήλιες, γκρίνιες και άλλες δυσάρεστες καταστάσεις. Μετά την είσοδο της αμφιβολίας -ακόμα και αστήρικτης ή ανυπόστατης αμφιβολίας- τίποτε δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Σημαντική συνταγή επιτυχίας μιας σχέσης: Απόλυτη ειλικρίνεια ακόμα και για θέματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε ανοίκεια. Στο κάτω κάτω ένας από τους στόχους μιας οποιασδήποτε σχέσης είναι ακριβώς αυτός, το να μπορείς να μιλάς με τον άνθρωπό σου για ζητήματα που δεν μπορείς να μιλήσεις με άλλους, για ζητήματα που σε κάνουν να νιώθεις ανοίκεια. Αν δεν μπορείς με τη σχέση σου να το κάνεις αυτό, τότε ποιος ο λόγος να τη διατηρείς;

δ) Ένας τέταρτος λόγος αφορά την αγένεια που εκπηγάζει από την πολλαπλότητα διαθέσιμων επιλογών. Με άλλα λόγια, επειδή κάποιος ή κάποια έχει ένα σωρό επιλογές ή καβάντζες ανάμεσα στις οποίες μπορεί ανά πάσα στιγμή να διαλέξει, συμπεριφέρεται με αγένεια προς εκείνους που τον/την διεκδικούν. Εδώ εντάσσεται μια από τις πιο αγενείς, κατά την άποψή μου, συμπεριφορές που αποτελούν ιδιαίτερη μόδα στην εποχή μας: το ghosting. Δεν μου αρέσει, βέβαια, το όνομα που του έδωσαν γιατί αφενός αγαπώ τα φαντάσματα ενώ αφετέρου νομίζω ότι το όνομα αυτό του προσδίδει ένα prestige που δεν το αξίζει. Πιο ακριβές θα ήταν να αποκληθεί: ασεβές γράψιμο. Δεν αναφέρομαι στο να στείλεις μήνυμα σε κάποιον και να μην σου απαντήσει ποτέ. Αλίμονο αν έπρεπε να ξοδεύουμε τον χρόνο της μοναδικής μας ζωής για να απαντάμε στον κάθε ένα και στην κάθε μια που μπορεί να μας στέλνει ό,τι του κατέβει. Υπάρχουν άτομα, ιδίως κοπέλες, που μπορεί να δέχονται 50 ή παραπάνω μηνύματα κάθε μέρα από επίδοξους εραστές. Ούτε αναφέρομαι στο να σταματάει κάποιος να μιλάει σε άτομο που τον προσέβαλε ή που φέρθηκε χυδαία. Αναφέρομαι στο να συζητάς με κάποιον σε φιλικό ή και ερωτικό κλίμα και ξαφνικά να εξαφανίζεται, χωρίς εξηγήσεις, εγκαταλείποντας τη συζήτηση στη μέση και μη στέλνοντας ποτέ ξανά (παρά μόνο αν ξεμείνει από άλλες καβάντζες). Είναι από τις πιο απαράδεκτες συμπεριφορές και προσωπικά δεν τη συγχωρώ ποτέ για λόγους αξιοπρέπειας. Μοιάζει σαν να μιλάω μαζί με κάποιον στον δρόμο και ξαφνικά, εκεί που γελάμε μαζί και όλα δείχνουν οκ, να γυρίζει αψυχολόγητα την πλάτη του και να φεύγει. Επειδή δεν φλερτάρω συχνά, δεν μου έχει τύχει πολλές φορές αλλά απ' όσα ακούω από φίλους και φίλες, φαίνεται πως πρόκειται για μάστιγα.

Το πρώτιστο σε μια οποιαδήποτε σχέση ανθρώπων είναι η επικοινωνία. Αν θες να κόψεις την επικοινωνία με κάποιον, πες το. Αν δεν σου αρέσει ή δεν ενδιαφέρεσαι να τον γνωρίσεις, πες το. Αν περνάς δύσκολη περίοδο και δεν έχεις διάθεση να μιλήσεις, πες το. Ο ρητός λόγος, ακόμη και με αρνητικό περιεχόμενο, είναι πολύ πιο αξιοπρεπής από την απαξιωτική σιωπή που κάνει τον άλλο να αισθάνεται σαν ανάξιο σκουπίδι. Η πλήρης σιωπή και το ξαφνικά σιωπηλό και αναπάντητο ''διαβάστηκε'' αποτελεί μια πολύ υποτιμητική στάση απέναντι σε άτομο που από όλα τα δισεκατομμύρια ανθρώπων, επέλεξε να προσφέρει τον χρόνο της μοναδικής του ζωής σε εσένα. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε τέτοιες προσφορές ούτε γίνεται να μας αρέσουν ή να μας ελκύουν όλοι. Μπορούμε όμως να μη συμπεριφερόμαστε στους συνανθρώπους μας με απαξίωση και να μην σκουπιδοποιούμε τα συναισθήματά τους. Παίρνει μόλις λίγα δευτερόλεπτα να πεις ένα ''θα σου στείλω σύντομα γιατί είμαι κάπως σε περίεργη φάση'' ή ένα ''δεν ενδιαφέρομαι να συνεχίσουμε τη συζήτηση''. Αν στις 24 ώρες της μέρας δεν μπορεί κάποιος να βρει λίγα δευτερόλεπτα για μια απάντηση, τότε προφανώς δεν αξίζει να γυρεύεις να τον κάνεις τμήμα της ζωής σου. Πόσο μάλλον αν δεν σου απαντάει για μέρες ή μήνες. Εσύ θες να του χαρίσεις ώρες, μέρες, μήνες ή χρόνια από τον χρόνο σου κι εκείνος δεν σου χαρίζει ούτε λίγα δευτερόλεπτα για μια αρνητική ή ακόμη και υβριστική αλλά πολύ πιο ντόμπρα απάντηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, βέβαια, η ακόμη πιο αναξιοπρεπής στάση είναι αυτή του ατόμου που παρά την αγνόηση που του δείχνουν, συνεχίζει να στέλνει εκφράζοντας το ενδιαφέρον του. Να σου συμπεριφέρονται σαν σκουπίδι που δεν αξίζει τον χρόνο τους και εσύ να συνεχίζεις να τους τον δίνεις απλόχερα. Η κύρια αιτία του ghosting είναι ο κορεσμός κάποιου από διαθέσιμες επιλογές. Επειδή ξέρεις ότι έχεις κι άλλες επιλογές, συμπεριφέρεσαι με απαξίωση σε όσους δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητές σου. Αν είχες πιο περιορισμένες επιλογές, θα εκτιμούσες περισσότερο τους άλλους. Μπορεί να μιλάς γεμάτος ενδιαφέρον με ένα άλλο άτομο και επειδή θα τύχει να σου στείλει κάποιος που σου αρέσει περισσότερο, να πετάξεις τον πρώτο μέσα σε δευτερόλεπτα, δείχνοντας ότι αυτά που του έλεγες, δεν σήμαιναν τίποτα. Τα ξέχασες την επόμενη μέρα. Μην δίνετε αξία σε τέτοια άτομα.

ε) Η επιρροή των άλλων. Δεν υπάρχει πιο καταστροφική αιτία για έναν έρωτα από τις επεμβάσεις τρίτων και προσωπικά είναι η πιο μισητή αιτία για μένα, διότι σε αυτήν οφείλεται η καταστροφή των δύο μεγαλύτερων και ωραιότερων σχέσεων που είχα στη ζωή μου. Πρόκειται γι' αυτούς τους τρίτους που δεν κάθονται στ' αυγά τους και χώνονται σε ξένες σχέσεις. Μπορεί να είναι άλλοι εν δυνάμει ερωτικοί σύντροφοι (αντίζηλοι), -όπου εκεί τα πράγματα είναι πιο εύκολα αφού αν ο σύντροφός σου επιλέξει κάποιον άλλο, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν αξίζει να ασχοληθείς μαζί του περισσότερο- αλλά μπορεί να είναι γονείς, αδέρφια, συγγενείς και φίλοι της κοπέλας/του αγοριού σου που άλλοτε από ζήλια και άλλοτε από προσπάθεια να σε 'προστατεύσουν', εισχωρούν στην προσωπική σου ζωή. Αυτοί οι τελευταίοι είναι οι χειρότεροι. Τον αντίζηλο μπορείς να τον δικαιολογήσεις. Όπως σου άρεσε εσένα μια κοπέλα, έτσι άρεσε και σε εκείνον. Συμβαίνουν αυτά. Η επεμβατική οικογένεια όμως είναι απ' τις πιο καταστροφικές δυνάμεις. Δεν μπορούν αν δεν πουν στα παιδιά τους τη γνώμη τους για σένα ή αν δεν τα δασκαλέψουν στο τι να επιλέξουν, συχνά καταφεύγοντας σε ψυχολογική βία και δικαιολογώντας στον εαυτό τους τη δράση τους με το ότι δήθεν το κάνουν από ενδιαφέρον και αγάπη. Η προσωπική ζωή του καθενός είναι δική του και μπορεί να επιλέξει ό,τι θέλει. Δεν πέφτει σε κανέναν λόγος.

Παρότι είμαι τυχερός επειδή οι γονείς μου δεν χώνονται ποτέ στις υποθέσεις μου, ωστόσο δεν τους ενημερώνω ποτέ για την ερωτική μου ζωή, διότι αφενός δεν με ενδιαφέρει η άποψή τους για τη χ κοπέλα μου και αφετέρου επιθυμώ να τους κρατώ έξω απ' τα προσωπικά μου. Δεν με ενδιαφέρει η εμπειρία τους, η διαίσθησή τους ή κάτι που μπορεί να πρόσεξαν. Δεν είναι θεοί. Μια πιθανότητα να υπάρχει να είναι εσφαλμένη η πεποίθησή τους, θα κάνουν ζημιά στη σχέση μου χωρίς λόγο. Προτιμώ να βαδίζω όσο πιο ανεπηρέαστος μπορώ και στηριγμένος στη δική μου όραση και διαίσθηση παρά να ακούω γνώμες άλλων, ακόμη κι αν τις λένε με αγαθά κίνητρα. Δυστυχώς, όμως υπάρχουν αρκετά άτομα που επιτρέπουν στην οικογένειά τους να παρεμβαίνει ανενόχλητη. Άπειροι δυνατοί και αληθινοί έρωτες χάλασαν από τέτοιες 'αγαθές' παρεμβάσεις. Και ασφαλώς φταίνε και τα παιδιά τους που ζητούν τη γνώμη αυτών ή που την εμπιστεύονται τυφλά και εύκολα. Σαν να είναι άβουλα όντα. Γενικότερα, οι τρίτοι πρέπει να κάθονται στ' αυγά τους εκτός κι αν υπάρχει πολύ σημαντικός λόγος, π.χ. αν μάθεις ότι το αγόρι της κόρης σου είναι φονιάς ή διακινεί ναρκωτικά ασφαλώς και πρέπει να το πεις. Αλλά σε άλλες περιπτώσεις κράτα την κωλογνώμη σου για τον εαυτό σου και μη δηλητηριάζεις τη σχέση κάποιου που αγαπάς δικαιολογώντας το δηλητήριο ως 'αγαθό κίνητρο'. Όλοι έχουμε μάτια και μπορούμε να κρίνουμε μόνοι μας. Δεν χρειαζόμαστε καθοδήγηση από γκουρού. Κι αν κάνουμε λάθος εκτίμηση, ας κάνουμε. Θα προσέχουμε περισσότερο την επόμενη φορά. Καλύτερα να φάμε τα μούτρα μας μόνοι μας εμπιστευόμενοι λάθος άνθρωπο παρά να χάσουμε ένα αξιόλογο άτομο απ' τη ζωή μας που μπορεί να μας αγαπάει πραγματικά, εμπιστευόμενοι λόγια τρίτων που δεν μπορούσαν να δουν την αξία του ή που μιλούν χωρίς να ξέρουν. Όπου δεις άτομο να επιτρέπει στους γονείς του να χώνονται στη σχέση σας ή να επηρεάζεται απ' αυτούς σε καθοριστικό βαθμό, αμέσως πρέπει να φύγεις. Οι πιθανότητες να προκύψει κάτι θετικό μέσα απ' όλο αυτό είναι ελάχιστες. Κι αν τελικά προκύψει, θα προκύψει έπειτα από αρκετή ταραχή και κακό στην ψυχολογία σου.

στ) Τέλος, ως γνωστόν, η μόνη δύναμη που μπορεί να καταστρέψει έναν έρωτα είναι ο ίδιος ο έρωτας: Ο έρωτας με έρωτα περνά. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως κάθε έρωτας είναι καταδικασμένος να χαθεί κάποτε από έναν άλλον. Αν ήταν έτσι, τότε όλοι θα χωρίζαμε αναγκαστικά. Υπάρχουν διαφορετικές διαβαθμίσεις του ερωτικού συναισθήματος και υπάρχει κι αυτό που θα ονόμαζε κάποιος χημεία ή ως μια εσωτερική φωνή μέσα μας που μερικές φορές μας λέει με βεβαιότητα ότι "αυτός είναι/αυτή είναι". Είναι εκείνη η οιονεί μεταφυσική λάμψη που ξαφνικά εκπέμπεται από κάποιον και που σε κάνει να θες να είσαι διαρκώς στο πλάι του σαν μια μαγνητισμένη πεταλούδα. Ωστόσο, όταν είσαι ερωτευμένος με κάποιον/α, συνήθως δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου μακριά του/της ή με άλλο άτομο. Όταν όμως ερωτευτείς κάποιον/α άλλον/η, τότε αυτομάτως βλέπεις εκείνον/εκείνη ως τη μόνη επιλογή και ό,τι πιο πριν σου φάνταζε μοναδικό και ανεπανάληπτο, πλέον δεν σε ενδιαφέρει τόσο. Πλέον το μόνο που έχει σημασία είναι αυτό που ήρθε μπροστά σου. Κάθε προηγούμενο κόλλημα έχει πλέον εξαφανιστεί ή έστω απαλυνθεί. Ουδείς αναντικατάστατος. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα διαγραφεί το παρελθόν σου και ό,τι αγάπησες τότε. Απλώς τις περισσότερες φορές θα μπουν σε δεύτερη μοίρα όλοι οι προηγούμενοι γιατί σημασία θα έχει το νέο παρόν σου.

Για να επέλθει, βέβαια, ένας νέος έρωτας θα πρέπει μάλλον να προηγηθεί κάτι απ' τα προηγούμενα βήματα, ώστε να εξασθενίσει κάπως τον παλιό, χωρίς να αποκλείεται βέβαια και η ύπαρξη ενός κεραυνοβόλου χτυπήματος που σου αλλάζει την οπτική μέσα σε δευτερόλεπτα. Επομένως, όσο κολλημένος κι αν είσαι με κάποιο άτομο, όσο κι αν δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτό, ακόμη κι αν η παρουσία του θα συνεχίσει να σε σημαδεύει μέχρι τέλους, πάντα πρέπει να έχεις κατά νου ότι όλα αυτά είναι αισθήματα της συγκεκριμένης περιόδου. Μπορεί να μη χαθούν ποτέ αλλά η έντασή τους θα φθίνει όσο προχωράει ο καιρός, με μια φυσικότητα που θα εκπλήξει ακόμη κι εσένα τον ίδιο. Η ζωή προχωράει και όταν ξαναερωτευτείς, πλέον το παρελθόν δεν θα σημαίνει τόσα πολλά για σένα όσο νόμιζες. Η νέα σου επιλογή θα έχει επισκιάσει όλες τις παλιότερες και ο/η νέος/νέα σου σύντροφος θα είναι το μόνο που θα σε ενδιαφέρει (και που και πάλι δεν θα μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτόν/αυτήν, μέχρι να γίνει ξανά ένα νέο ξεκίνημα).

Συμπέρασμα: Αν κάποιοι ταλαιπωρούνται από ανεκπλήρωτους και γενικότερα από μη αμοιβαίους έρωτες και επιθυμούν να λυτρωθούν από αυτή την οδύνη, νομίζω θα βοηθήσει να σκεφτούν τα παραπάνω και να διερωτηθούν για το καθένα ξεχωριστά, έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι δεν αξίζει να αφήνουν τον πολύτιμο χρόνο της μοναδικής ζωής τους να περνάει έτσι. Όσοι πάλι βιώνουν τον αμοιβαίο έρωτα και θέλουν να τον διατηρήσουν, εκείνοι θα είναι καλό να λάβουν υπόψιν τους τα παραπάνω, ώστε να προφυλαχθούν απ' το να αφήσουν να συμβεί κάτι που θα τον καταστρέψει. Το πιο κομβικό είναι να μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να ρίξει το φταίξιμο στους άλλους για τις επιλογές τους (με εξαίρεση το ghosting που είναι πάντα αγενές). Αυτό οδηγεί σε εκδικητικές λογικές και σε ταραχές που όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα θετικό στην ψυχολογία σου αλλά συγχρόνως είναι σαν να λες ότι οι υπόλοιποι ήταν υποχρεωμένοι να σε εκτιμήσουν ή να αφήσουν όλες τις άλλες προτεραιότητές τους για χάρη σου. Πρόκειται για ένα ενοχλητικό παράπονο που αδικεί και που δεν μπορεί να κατανοήσει ότι κάθε άνθρωπος (πρέπει να) έχει την ελευθερία να ορίσει τις προτεραιότητές του με τον τρόπο που επιθυμεί. Δεν έχει νόημα να πιέσεις κάποιον να σε θελήσει. Η αξία μιας σχέσης είναι στο να σε επιλέγει ελεύθερα ως προτεραιότητα, χωρίς πίεση. Θα πρέπει πρωτίστως να εκτιμήσεις εσύ τη ζωή και την αξία σου και μετά θα βρεις ευκολότερα αυτούς που θα συντονιστούν μαζί της.