Λαϊκίστικη ηγεσία ,Υδροκέφαλος ηγέτης- Γράφει ο Ναύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης

 

ΚΟΣΜΑΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ  Επίτιμος Α/ΓΕΝ

Στην διεθνή βιβλιογραφία περί ηγεσίας δεν υπάρχει ο όρος υδροκέφαλος ηγέτης, ενώ στην πραγματικότητα τον αντιλαμβανόμαστε, βλέπουμε την ύπαρξή του και αναλογιζόμαστε τις συνέπειες της ηγεσίας του. Πολλοί συγγραφείς (Maslow 1970; Korman 1970; Judge & Bono 2001; Lipman-Blumen 2005; Padilla, Hogan & Kaiser 2007; Pelletier 2011 κλπ) έχουν μελετήσει την έλλειψη αυτοεκτίμησης των οπαδών για να περιγράψουν την ευπάθειά τους όταν έχουν να αντιμετωπίσουν έναν «τοξικό» ηγέτη. Όταν ο κ. Υπουργός μπήκε στο γραφείο του, μετά την αποστρατεία όλων των Αρχηγών, όλα του έμοιαζαν αρκετά φυσιολογικά. Είχε γνωρίσει το προσωπικό και όλοι έδειχναν ευφυείς και ικανοί. Ξαφνικά, κάποιοι νεόκοποι σύμβουλοί του και άσχετοι περί τα στρατιωτικά ζητήματα του εξήραν τα λόγια του Αριστοφάνη «Στρατηγοὶ πλείονες…» προς υποστήριξη της αμφιλεγόμενης  ατζέντας 2030.

Ποια είναι τα συμπτώματα της τοξικής-λαϊκίστικης ηγεσίας & ποια χαρακτηριστικά περιγράφουν έναν τοξικό-υδροκέφαλο ηγέτη;

Σε ένα τοξικό περιβάλλον λαϊκίστικης ηγεσίας, οι άνθρωποι ανταμείβονται επειδή συμφωνούν με τον ηγέτη και τιμωρούνται ή αποστρατεύονται επειδή σκέφτονται διαφορετικά. Σε ένα τοξικό ηγετικό περιβάλλον, τα άτομα του «μάλιστα» ανταμείβονται και προάγονται σε ηγετικούς ρόλους, ενώ οι άνθρωποι που εμπλέκουν πληρέστερα τους διανοητικούς πόρους, την κριτική σκέψη και τις δεξιότητες αμφισβήτησης αποκλείονται από τη λήψη αποφάσεων και τις θέσεις επιρροής.

Αν και κάθε κατάσταση είναι μοναδική, υπάρχουν τρεις βασικές συνέπειες λαϊκίστικης ηγεσίας. Η πρώτη είναι ένα πνίξιμο της δημιουργικότητας. Με τον αυστηρό έλεγχο των έργων, χωρίς milestones ατζέντας 2030, ουσιαστικά, εμποδίζει και «καρατομεί» τα στελέχη να σκέφτονται έξω από τα ανακοινωθέντα άκαμπτα άγνωστα «κουτιά» πχ agenda 2030, ΝΙΜΤΣ, ενοποίηση Ταμείων μέσω χρεωκοπίας ΜΤΣ κλπ. Δεν ψάχνει για δημιουργικότητα. Θέλει, απλώς, ρομποτικούς πεζούς να εκτελούν τις διαταγές του, το άγνωστο αμφιλεγόμενο όραμά του. Η δεύτερη συνέπεια είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Απομονώνοντας τους ανθρώπους και ελέγχοντας αυστηρά τις πληροφορίες, κάνει τους ανθρώπους του λιγότερο αποτελεσματικούς, αυξάνει το επίπεδο απογοήτευσής τους και ενθαρρύνει τη δυσπιστία. Τρίτον, όταν αυξάνεται η δυσπιστία, δεν μπορούν να αναπτυχθούν παραγωγικές σχέσεις, αλλά αντιπαραγωγικές που επιβεβαιώνεται και από τις αυξημένες παραιτήσεις. Οι τοξικοί υδροκέφαλοι ηγέτες, συνήθως αλαζόνες, διαχέουν το δηλητήριό τους μέσω του υπερβολικού ελέγχου. Ορίζουν και αντιλαμβάνονται την ηγεσία ως έλεγχο.

Τι προκαλεί ένα άτομο να γίνει τοξικός ηγέτης;

Μερικοί τοξικοί ηγέτες είχαν φτωχά πρότυπα. Εφόσον τους καθοδηγούσαν τοξικοί ηγέτες, λειτουργούν κάτω από έναν εσφαλμένο ορισμό της ηγεσίας. Συχνά είναι ένθερμοι υποστηρικτές της «ισχυρής ηγεσίας», αλλά έχουν διαστρεβλωμένο ορισμό της δύναμης. Νομίζουν ότι πρέπει να ελέγχουν τα πάντα, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι ο υπερβολικός έλεγχος παράγει τοξικά αποτελέσματα, όπως αυτά που παρατηρήσαμε πρόσφατα. Οι τοξικοί υδροκέφαλοι ηγέτες λαμβάνουν ένα ορισμένο επίπεδο ικανοποίησης του «εγώ» τους από τον υπερβολικό έλεγχο. Τέλος, οι τοξικοί υδροκέφαλοι ηγέτες μπορεί να έχουν άλυτα ψυχολογικά ζητήματα (όπως ο φόβος για το άγνωστο, ο φόβος της αποτυχίας, η δυσπιστία των ανθρώπων, τα αισθήματα ανεπάρκειας και έλλειψη ενσυναίσθησης, η έλλειψη εμπιστοσύνης ή υπερβολική αυτοπεποίθηση, η αλαζονεία) που αποφεύγουν ασκώντας τοξική ηγεσία.

Το καθαρό αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων είναι ότι οι τοξικοί υδροκέφαλοι ηγέτες αποτυγχάνουν να εκτιμήσουν τη μοναδικότητα, του να είναι κανείς άνθρωπος, και αυτή η διαστρεβλωμένη άποψη της ανθρώπινης φύσης οδηγεί τον τρόπο με τον οποίο σχετίζονται με τους ανθρώπους που εργάζονται για αυτούς. Τα ανθρώπινα όντα είναι πολύπλοκα, κοινωνικά όντα και έχουν εγγενή αξία που υπερβαίνει κατά πολύ τον χαμηλό μισθό που λαμβάνουν ή τη θέση που κατέχουν. Οι άνθρωποι είναι πιο αποτελεσματικοί και παραγωγικοί και το επίπεδο ικανοποίησής τους είναι υψηλότερο, όταν τους αντιμετωπίζουν ως ανθρώπους, δηλαδή όταν επικοινωνούν, δημιουργούν σχέσεις και ασκούν τη δημιουργικότητά τους.

Ο τοξικός υδροκέφαλος ηγέτης αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως ρομπότ, που «ορίζονται» από όποια λειτουργία ο ηγέτης περιμένει να επιτελούν. Επομένως, ο υδροκέφαλος ηγέτης ασχολείται μόνο με ένα μικρό μέρος αυτού του ατόμου. Οι άνθρωποι το αντιλαμβάνονται και ανταποκρίνονται με το να είναι μόνο «εν μέρει εκεί», με άλλα λόγια, η δέσμευσή τους στη δουλειά τους και η σύνδεσή τους με την εταιρεία είναι στην καλύτερη περίπτωση αβέβαιη, δοκιμαστική. Με την πάροδο του χρόνου, είναι πιθανό να βλέπουν τη δουλειά τους ως «απλά μια δουλειά είναι». Έτσι, η ειρωνεία είναι ότι επιχειρώντας να ελέγξει κάθε πτυχή ενός ατόμου, ο υδροκέφαλος ηγέτης ελέγχει στην πραγματικότητα «λιγότερο» από το άτομο, και έτσι έχει λιγότερο έλεγχο ή και καθόλου αφού το στέλεχος οδηγείται σε παραίτηση.

Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η  τοξική-λαϊκίστικη ηγεσία;

Εκτός από τη μειωμένη δέσμευση από την πλευρά των εργαζομένων, η τοξική-λαϊκίστικη ηγεσία μπορεί να προκαλέσει συστημική ζημιά σε έναν οργανισμό. Υπό υδροκέφαλους ηγέτες, οι εργαζόμενοι έχουν βασικά δύο επιλογές: να συμμορφωθούν ή να φύγουν. Όσοι μείνουν θα βιώσουν μια μείωση των προσδοκιών. Μερικοί θα γνωρίζουν ότι η κατάσταση είναι λιγότερο από ικανοποιητική. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να συνεχίσουν να ελπίζουν ότι η κατάσταση θα αλλάξει ή να αναζητούν την κατάλληλη στιγμή να παραιτηθούν. Άλλοι, ωστόσο, μπορεί να αρχίσουν να βλέπουν την λαϊκίστικη υδροκεφαλική ηγεσία ως φυσιολογική και να συμμορφώνονται πρόθυμα. Αυτοί θα είναι καλλωπισμένοι για να είναι η επόμενη γενιά τοξικών ηγετών! Αυτοί οι ηγέτες έχουν την ίδια επίδραση σε μια οργάνωση που έχουν οι τερμίτες σε ένα ξύλινο σπίτι. Εξωτερικά και επιφανειακά, τα πράγματα φαίνονται φυσιολογικά, αλλά μέσα υπάρχει σοβαρό, τεράστιο πρόβλημα.

Μπορούν οι υδροκέφαλοι τοξικοί ηγέτες να αλλάξουν;

Δεν είναι καθόλου εύκολο. Πρώτον, ο ηγέτης πρέπει να αναγνωρίσει την ανάγκη για αλλαγή. Αυτό, συνήθως, απαιτεί κρίση. Το πιο αποτελεσματικό κίνητρο είναι η πίεση από το αφεντικό του. Εάν δοθεί τελεσίγραφο στον τοξικό υδροκέφαλο ηγέτη, αλλαγή, ή αλλιώς!, μπορεί να συνειδητοποιήσει την ανάγκη για αλλαγή. Δεύτερον, ο ηγέτης πρέπει να είναι αρκετά αποφασισμένος ώστε να δεσμευτεί στη διαδικασία της αλλαγής. Η προσωπική μεταμόρφωση είναι σπάνια εύκολη, ειδικά όταν προσπαθείς να αλλάξεις τις συνήθειες μιας ζωής, δηλαδή, συμμετοχής στην υδροκέφαλη βουλή και του υδροκέφαλου επιτελικού κράτους. Τρίτον, τελευταία, ανακάλυψα ότι απαιτείται δημιουργική καθοδήγηση για να καθοδηγήσεις και να υποστηρίξεις τον ηγέτη στη διαδικασία μετασχηματισμού. Η προσωπική μεταμόρφωση δεν είναι εύκολη και πολλοί ηγέτες αρνούνται, τελικά, να αλλάξουν. Στην Ελλάδα τέτοια αλλαγή απαιτεί τεράστια προσπάθεια και αλλαγή του άρθρου 86 του Συντάγματος. Αν συνειδητοποιήσουμε τι γίνεται με την υπόθεση των Τεμπών θα αντιληφθούμε ότι η δικαστική εξουσία όχι απλώς δεν εξετάζει τυχόν ποινικές ευθύνες πρώην υπουργών για το έγκλημα των Τεμπών αλλά το ίδιο το άρθρο 86 της το απαγορεύει να το κάνει. Δεν είναι, δηλαδή, το πρόβλημα ότι δεν γίνεται δικαστική έρευνα για πολιτικά πρόσωπα αλλά, έμμεσα, απαγορεύεται να γίνει. Συγγενείς και κοινωνία γνωρίζουν ότι όταν οι πολιτικοί μιλούν περί ατιμωρησίας, εννοούν την ατιμωρησία των άλλων κι όχι των ιδίων. Οι ίδιοι εξαιρούνται, όχι απλώς των νόμων, αλλά γενικότερα οποιασδήποτε ευθύνης.

Ὑπουργοὶ πλείονες ἢ βελτίονες

Ναύαρχος (ε.α.) Κ. Χρηστίδης   Militaire News